BlogGang.com : : Insignia_Museum : เขียนหนังสือเพื่อลูก

เขียนหนังสือเพื่อลูก

ช่วงที่รายจ่ายภายในครอบครัวของเขาพุ่งกระฉูดฉุดไม่อยู่นั้น ดูเหมือนค่าเทอมของลูกๆจะเป็นรายจ่ายที่หนักอกหนักใจเสมอ จ่ายหนักตั้งแต่ชั้นอนุบาล คนเป็นพ่อแม่ไม่ว่ายุคสมัยไหน มักจะเลือกโรงเรียนที่ดีที่สุด เพียงค่าใช้จ่ายของโรงเรียนเอกชนธรรมดาๆยังสูงจนน่าตกใจ น่าจะแพงกว่าค่าหน่วยกิตระดับมหาวิทยาลัย

เขาปลอบใจตัวเองว่าคนแต่ก่อนเป็นพวกต้นทุนต่ำ รายได้จากการทำงานหลังเรียนจบจึงมีแต่กำไร การลงทุนเพื่อคุณภาพของคนรุ่นต่อไป ก็เพียงแต่ขาดทุนกำไร ที่จริงมีโรงเรียนของรัฐที่ไม่ต้องจ่ายให้เลือกมากมาย แต่เขามีเหตุผลบางอย่างที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ยอมจ่ายทั้งๆที่ยังไม่เห็นผล เพียงแต่มีความเชื่อเท่านั้น เขาจึงส่งลูกไปเรียนไกลจากบ้านเกือบยี่สิบกิโลเมตร ทั้งๆที่มีโรงเรียนของรัฐอยู่ใกล้บ้านในระยะที่ได้ยินเสียงร้องเพลงชาติตอนเช้าๆ

ช่วงนั้น เพื่อนคนหนึ่งของเขาขี่ม้าขาวเข้ามาพอดี เพื่อนซึ่งเป็นหุ้นส่วนของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง บอกว่าให้เขาลองเขียนหนังสือดู เขาจึงคุยเรื่องแนวการเขียนให้เพื่อนฟัง ประมาณว่าจะออกแนววิชาการ เพื่อนเห็นดีด้วย เขาไม่รีรอที่จะเขียนในแนวที่ถนัด ไม่นาน หนังสือก็ออกมาเป็นรูปเล่ม มีภาพประกอบสวยงามทีเดียว

สำนักพิมพ์สมัยนั้น ไม่ต้องมีสำนักงาน แค่คนที่ชอบทางหนังสือรวมตัวกัน มีคนออกแบบปกหรือเขียนภาพประกอบเก่งๆสักคน คนจัดหน้ากระดาษสักคน และบรรณาธิการที่คอยทำความเข้าใจกับต้นฉบับ อ่านไม่เข้าใจก็ถามนักเขียน ดูๆไปเหมือนจะไม่ใช่บรรณาธิการ น่าจะเรียกว่าเป็นตัวแทนของนักอ่านมากกว่า ที่สำคัญกว่านั้น บรรณาธิการที่ว่านี้มีสายสัมพันธ์กับสายส่ง หรือตัวแทนจัดจำหน่ายทั่วประเทศ

ช่วงหนึ่ง หุ้นส่วนของสำนักพิมพ์นี้ต้องการเติบโต จึงไปเช่าห้องแคบๆในตึกเก่าย่านที่มีโรงพิมพ์หลายแห่ง อยู่ใจกลางเมืองหลวง จ้างบรรณาธิการอาชีพคนหนึ่งมาทำงานประจำ เขาเคยนำต้นฉบับไปส่งที่นั่นครั้งหนึ่ง ภาพนั้นยังติดตา เป็นห้องเล็กๆ กว้างยาวไม่เกิน 4 เมตร มีโต๊ะกับเก้าอี๊ของเจ้าของห้องกับเก้าอี๊รับแขกอีกตัว พัดลมที่มีเสียงดังหึ่งๆตัวหนึ่ง เขาสังเวชใจว่า อาชีพเกี่ยวกับมันสมองของประเทศนี้ ทำไมช่างอเนจอนาถเหลือเกิน บรรณาธิการท่านนี้มาทำงานไดเพียง 2-3 เดือนแล้วหายจ้อยไปอย่างไร้ร่อยรอย ความฝันที่จะเป็นสำนักพิมพ์ใหญ่เป็นอันพับไป

หนังสือแต่ละเล่มของเขาที่ได้พิมพ์ขาย จะได้ค่าเหนื่อยสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาหน้าปกคูณด้วยจำนวนที่พิมพ์ พิมพ์แต่ละครั้งประมาณสองพันห้าร้อยเล่ม ถ้าหนังสือขายดีได้พิมพ์ซ้ำ นักเขียนก็เพียงแต่ตรวจแก้ให้สมบูรณ์ขึ้น แถมยังได้หนังสือผลงานของตัวเองที่พิมพ์ทุกครั้งอีกจำนวนหนึ่งด้วย

เขาเคยฝันหวานไปว่า ถ้าแนวที่เขาเขียนได้รับการอุดหนุนจากผู้อ่าน หรือเป็นหนังสือแนวที่ตลาดต้องการ ตั้งหน้าตั้งตาเขียนหนังสือออกมาสัก 12 เล่ม ปีต่อไป พิมพ์ซ้ำเดือนละเล่ม แค่นี้ก็จะมีรายได้งามๆ ราวกับเงินเดือน คิดเลยเถิดไปถึงการลาออกจากงานประจำ

แต่ในชีวิตจริง ไม่ใช่บัญญัติไตรยางค์ หนังสือที่เขาเขียน ขายดีเป็นบางเล่ม บางเล่มพิมพ์แค่ครั้งเดียว หนังสือแนวที่เขาเขียนล้าสมัยเร็ว อีกอย่าง สำนักพิมพ์เล็กๆ ทำด้วยอุดมการณ์อย่างสมัยก่อนอยู่ได้ยาก หนังสือที่ขายดีขนาดคนไทยต้องซื้อทุกครั้งที่พิมพ์ ที่นึกออกน่าจะเป็นพวกหนังสือแบบเรียน

เมื่อได้เงินค่าเทอมแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของโรงเรียนที่เขาไว้วางใจ จะทำได้อย่างที่เขาคาดหวังหรือไม่ เขารู้เพียงแต่ว่าไม่ค่อยมีอารมณ์สอนการบ้านลูก เพราะแบบเรียนสมัยนี้ใช้ภาษาไทยอย่างไรกันก็ไม่ทราบ อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง !

Create Date : 09 มกราคม 2555

Last Update : 21 มกราคม 2555 21:47:10 น.

4 comments

Counter : 1225 Pageviews.

ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่ค่ะคุณ IM
ไพเราะและตรงใจมาก
ขอให้พรนั้นจงประสบแด่คุณ IM และครอบครัว เช่นกันนะคะ
ขอให้พบแต่สิ่งดีงาม ตลอดปีค่ะ

โดย: HoneyLemonSoda

วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:22:59:17 น.

โชคดีนะคะ ที่ยังมีโอกาสได้ตีพิมพ์ และจำหน่ายได้บ้าง ส่วนที่ขายเหลือ พอนานเข้า โรงพิมพ์ก็จะเอามากอง ๆ ขายรวม แต่ไม่ทราบว่าจะได้สตังค์ไหม หนูชอบไปคุ้ย ๆ หนังสือเก่า ๆ แบบนี้ค่ะ สนุกดี
ช่วงนี้ไม่ได้ไปไหนค่ะ เลยมีเวลาอัพบล๊อกปีใหม่ เพอ่งสำเร็จค่ะ เชิญพี่แวะเจิมด้วยนะคะ

โดย: kimmy (kimmybangkok

) วันที่: 10 มกราคม 2555 เวลา:18:15:43 น.

สวัสดียามสาย ๆ ค่ะ ...^^

โดย: Lika ka

วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:10:26:15 น.

พี่อินคะ วันนี้หนูดึงบล๊อกที่ร่างไว้มาแก้ไข
แล้วหนูก็เบลอ ๆ จำไม่ได้ว่าไปกดปุ่มอะไร บล๊อกหนูหายเกลี้ยงเลยค่ะ
หนูแจ้งไปยังผู้ดูแลบล๊อกแล้ว หวังว่าทีมงานคงจะกู้บล๊อกคืนมาได้นะคะ
ไม่รู้จะร้องเพลงอะไรดีล่ะค่ะตอนนี้

โดย: kimmy (kimmybangkok

) วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:14:06:56 น.