Gen Y ถนนหน้าบ้านเราเป็นซอยเปิดสู่ถนนใหญ่ ใครไปใครมาได้สะดวก เดินสองร้อยเมตรก็ถึงสถานีรถไฟฟ้า มีบ้านเรือนเรียงชิดติดกันไป 30 กว่าครอบครัว ยี่สิบกว่าปีก่อน เด็กๆในซอยมีมากมาย พวกเขาออกมาวิ่งเล่นกันเต็มถนน พ่อแม่จะรู้จักกันเพราะต้องออกมาดูแลความปลอดภัย สิบปีให้หลัง เด็กหายไปจากถนนหน้าบ้านจนถึงทุกวันนี้ เริ่มจากเด็กๆรุ่นนั้นที่ เกิด พ.ศ. 2523-2537 เรียกว่า Gen Y เมื่อเริ่มเรียนชั้นมัธยมฯ ก็เริ่มห่างเหินกัน ต่างคนต่างมุ่งมั่นในเส้นทางของตัวเอง กวดวิชาบ้าง อะไรบ้าง  พอพวกเขาเข้ามหาวิทยาลัย ก็เหมือนอยู่คนละโลก  มีสิ่งเดียวที่พวกเขาแสดงออกว่าเคยเป็นเด็กที่นี่คือยกมือไหว้ผู้ใหญ่ แต่ไม่คุยด้วย พอพวกเขาเริ่มทำงาน พ่อแม่ต่างก็เข้าวัยกลางคนยังทักทายปราศรัยกันตามปกติ ตอนนี้เด็กเหล่านั้นต่างโตเป็นผู้ใหญ่ บางคนเริ่มมีครอบครัว แต่ก็ไม่คุยกับผู้ใหญ่ที่เคยเฝ้าถนนให้ตอนเด็กๆ โอกาสที่จะเจอพวกเขาตัวเป็นๆนั้นยากแสนยาก เพราะเขาต่างมีรถคนละคัน ไม่ค่อยเห็นเดินถนน หรืออยู่แต่ในบ้าน หากเจอกันข้างนอก เด็กๆจะจำพวกเราได้ แต่เราจำพวกเขาไม่ได้ ในระหว่างพวกเขานั้น ยิ่งเหมือนคนแปลกหน้าราวกับไม่เคยมีประวัติวัยเด็กร่วมกัน แต่เชื่อว่าวัยแห่งความสุขของพวกเขายังเก็บซ่อนอยู่ Diarist Blog   Create Date : 14 มิถุนายน 2562 28 comments Last Update : 14 มิถุนายน 2562 15:11:30 น. Counter : 930 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณกะว่าก๋า, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณtuk-tuk@korat, คุณkae+aoe, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณเรียวรุ้ง, คุณเริงฤดีนะ, คุณชีริว, คุณnewyorknurse

นึกภาพตามเลยครับพี่อิม นึกถึงคำว่า "ต่างคนต่างอยู่" นะครับ สังคมทุกวันนี้ ไม่ได้รู้จักทักทายกันเหมือนก่อนแล้ว   โดย: กะว่าก๋า 14 มิถุนายน 2562 14:41:11 น.

นั้นเลยค่ะ เรื่องจริงปฏิบัติจริงอย่างที่พี่เขียนเลยค่ะ โอเล่เจอผู้ใหญ่แถวบ้านก็แค่ยกมือไห้วจริงๆค่ะ ให้รู้ว่าเรานอบน้อมแต่ไม่กล้าแสดงออกด้วยคำพูดเยอะจริงๆค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 14 มิถุนายน 2562 15:53:55 น.

เด็ก ๆ แถวบ้านก็แบบนี้ค่ะ เคยเจอเค้าตั้งกะตัวเล็ก ๆ ยังไม่เข้าเรียน จนถึงตอนนี้ เรียนมหาวิทยาลัยแล้วบ้าง ทำงานแล้วบ้าง ถ้าไม่เจอหน้ากันจัง ๆ เค้าก็ไม่ยกมือไหว้แล้วค่ะ บางทีก็ต้องแกล้งทำมองไม่เห็นบ้าง เค้าจะได้ไม่อึดอัดในการที่จะต้องยกมือไหว้เราก็มีค่ะ แต่กับคนมีอายุ ยิ่งอายุมากขึ้น ยิ่งทักทายคุยกันมากขึ้นค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 14 มิถุนายน 2562 20:30:43 น.

เด็กที่เคยเห็นแต่เด็กๆพอโต ก้าวสู่วัยรุ่น มีบ้างทักทายด้วยการยกมือไหว้(ถ้าเจอแบบซึ่งๆหน้า) แต่ถ้าเจอตามทางความสนใจเค๊าจะอยู่ที่มือถือค่ะ เลือกที่จะมองไม่เห็นเรา ความสนใจสิ่งรอบข้างหรือบุคคลอื่นลดลง   โดย: สันตะวาใบข้าว 14 มิถุนายน 2562 21:05:11 น.

สังคมมันเปลี่ยนไป ยิ่งเด็กในปัจจุบันจะยิ่งเปลี่ยนมากกว่านี้ เด็กสมัยนี้เล่นด้วยกัน (วิ่งเล่น) คงน้อยลงแล้วล่ะ ติดมือถือกันหมด จากบล็อก ผมไม่แน่ใจครับ ต้องดูตัวอักษรถึงจะบอกได้   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 มิถุนายน 2562 23:44:09 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม   โดย: กะว่าก๋า 15 มิถุนายน 2562 6:32:44 น.

เป็นสังคมก้มหน้าไปหมดแล้วค่ะ เค้าทักทายกันทางมือถือ คนเดินถนนด้วยกันไม่สนใจแล้ว ขนาดอยู่ในบ้านเนี่ย จะเรียกลูกกินข้าว ยังเรียกทาง messenger เลยค่ะ อิแม่ขี้เกียจขึ้นบันได ไม่ชอบตะโกนด้วย ลูกวัยครึ่งศตวรรษแล้วเนี่ย จะไปไหนด้วยกัน นัดเวลาเลยค่ะ ล้อจะหมุนถึงจะรวมพล จะไปเดินดูอะไรที่สถานที่กว้างหรือคนเยอะก็แยกย้ายเลย หาที่เจอกันใหม่ทางมือถืออีก ยังคิดเรื่อยเลยว่า ไม่มีมือถือจะอยู่กันยังงัย   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 15 มิถุนายน 2562 7:35:30 น.

ตอนนี้เลยต้องเลือก รร. แล้วครับพี่ เมือ่ก่อนเรียนจบ ป.6 จึงค่อยสอบ เดี๋ยวนี้ รร. กลัวไม่มีเด็กเรียน เลยเปิดให้สอบตอน ป.6 เทอม 1 ถ้าเด็ฏคนไหนสอบได้ ต้องจ่ายเงินค่าเทอมเลย เค้ากลัวเด็กเปลี่ยนใจไปสอบ รร. อื่นต่อด้วยน่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 15 มิถุนายน 2562 9:33:23 น.

ได้เดินทั้ง 2 ฝั่งเลยค่ะ ซ้าย-ขวา ชอบค่ะ ถ้ามีโอกาสกลับไปอีกแน่นอนค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 15 มิถุนายน 2562 20:54:30 น.

ในซอยที่บ้านเชียงใหม่ ก็มีเด็ก ๆ รุ่นเดียวกับเรายังอยู่แต่จำกันได้ไม่กี่คนค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 15 มิถุนายน 2562 21:49:05 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม   โดย: กะว่าก๋า 16 มิถุนายน 2562 6:41:57 น.

ชีวิตเด็กประถมจำไม่ค่อยได้ มันนานเกินไป ยกเว้นบางอย่าง มัธยม จำได้ไม่กี่คนเหมือนกัน แต่จำสถานที่ได้ดี เลยขึ้นไปที่เรียนต่อ จำได้ดี ติดต่อบางคนได้ แต่ถ้าตอนทำ งานด้วยกันหลาย ๆ ปีมีทั้งความสุข กัดจิกกันบ้างแล้วก็ดีกัน แต่ที่แน่ ๆ คงคล้ายกัน คือเราจำชื่อเด็กแถวบ้านไม่ค่อยได้ บางทีจำหน้าเด็กไม่ได้ แต่เด็กจำเราได้   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 มิถุนายน 2562 12:03:16 น.

สะท้อนภาพสังคมยุคนี้ได้อย่างชัดเจนค่ะ อ่านแล้วเศร้านิ บ้านเรือนติดๆกันทั้งนั้น แต่ก็เหมือนคนแปลกหน้า ขนาดญาติกันแท้ๆ พ่อแม่ไม่บอกยังไม่ยกมือไหว้เลยค่ะ เจอมากับตัว เด็กรุ่นหลังนี่จะเหลือแค่พ่อแม่ลูกแล้วล่ะมั้ง   โดย: เรียวรุ้ง 17 มิถุนายน 2562 15:05:03 น.

สังคมมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆเช่นคุณ Im ว่าจริงๆค่ะ ลยพาลนึกถึงเรื่องของตัวเอง ต้นปี 2562 น่าจะ มีนาคม เคยเดินเดินผ่านซอยรามบุตรีไปถนนข้าวสาร ตัวเองไปกับน้องๆที่กระทรวงฯ พม. ไปเลี้ยงส่งเด็กที่เคยคุ้นเคยกันและเป็นลูกศิษย์ชั้นเรียนภาษาอังกฤษ เด็กๆเลือกให้ไปถนนข้าวสาร(ด้วยไม่เคยไป) เดี๋ยวไปเรียนต่อเมืองนอก ฝรั่งถามจะตอบไม่ถูก มีเด็กหนุ่มเด็กแนว หน้าตาดีมาก เดินมาขวางหน้า สาวๆที่ไปด้วยกิ้วกว้าวกันใหญ๋ ็เด้กหนุ่มถามว่า" พี่อ้อใช่ไหมครับ..จำผมได้หรือเปล่า?" ตอบทันที.." จำไม่ได้ค่ะ" เด็กหนุ่ม.."บ้านผมอยู่ติดๆกัน และ ตอนเด็กๆ5-6 ขวบผมไปเล่นกับคุณยายและพี่อุ้มสีที่บ้านพี่อ้อบ่อยๆ" ตัวเองตอบแบบงงๆ..."อ๋อ..ตอนนี้ทำอะไอยู่รล่ะ?" เด็กหนุ่ม.."ผมตามแม่ไปเรียนที่อังกฤษ..อยู่มหาลัยปี 2 ช่วงนี้ ปิดเทอม กลับมาเมืองไทย มาเที่ยวข้าวสารครับ" ตัวเอง.."OK แล้วเจอกันนะ มี facebook ไหม? เด็กหนุ่ม.."ผม add+hollow พี่อ้อ ตั้งนานแล้ว" ก็ถ่ายรูปกัน แขะๆ เพื่อเป็นหลักฐานกลับไปถามน้องสาว..ใครนะ   โดย: เริงฤดีนะ 18 มิถุนายน 2562 20:12:53 น.

ตั้งใจมาทักทายเพื่อนๆที่เขียนงานตะพาบค่ะ มาถึงแล้วจึงนึกได้ว่า คุณอิมไม่เขียนงานตะพาบนี่นา แต่ก็มาแล้ว สวัสดียามสายนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 19 มิถุนายน 2562 10:08:51 น.

คิดถึงตอนเด็ก ๆ เหมือนกันค่ะวิ่งเล่นกับต้นไม้ใบหญ้า ตอนนี้เด็ก ๆ จับแต่มือถือ   โดย: sawkitty 19 มิถุนายน 2562 16:31:25 น.

ผมโชคดีครับพี่อิม งานที่ร้านทำให้เจอคนเยอะมาก มีทุกแบบเลย เวลานั่งฟังแต่ละคนเล่า ก็ได้รับอะไรใหม่ๆมากมายครับ   โดย: กะว่าก๋า 19 มิถุนายน 2562 19:31:07 น.

บางที่การแก้ปัญหาในขณะที่เราตกใจมากๆ ก็อาจคิดไม่ถึงได้นะคะ ยิ่งถ้าเป็นเด็กเล็กๆ แล้ว เราอยากแก้ให้ได้ทันที ก็คงต้องออกแรงกันบ้างค่ะ ไม่ถึงกับตีลูกก็ยกโทษให้นะคะ บังเอิญว่าของยัยตัวน้อยของเรานั้นกลับมาบ้านแล้ว อยากให้เค้าหลาบจำด้วย ต้องคิดเยอะเลยค่ะ ขอบคุณที่แวะไปนะคะ ขอบคุณคอมเม้นท์ดีๆด้วยค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 19 มิถุนายน 2562 20:07:39 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม   โดย: กะว่าก๋า 20 มิถุนายน 2562 6:48:15 น.

GenY เช่นกันครับ คิดถึงสมัยเด็กๆที่มารวมตัวกันเล่นกับลูกพี่ลูกน้องที่บ้านยาย พอโตขึ้นก็ใช้เวลากับเรื่องของตัวเองมากขึ้น ภาพเด็กๆรวมตัวกันก็หายไปเรื่อยๆ   โดย: ชีริว 20 มิถุนายน 2562 22:38:16 น.

มีดาวพิษบทที่ 8 รออยู่ค่ะ อย่าไปอ่านตอนอิ่มมื้อเด็ดๆนะคะ ไมาสปอล์ยหรอกค่ะ เอนทรี่นั้วางถึงวันอาทิตย์ค่ะ ว่างๆค่อยไปนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 21 มิถุนายน 2562 9:38:51 น.

ขอบคุณค่ะ คุณอิม   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 21 มิถุนายน 2562 14:46:30 น.

จริงๆถ้าพี่อิมเล่น facebook เค้ามีเพจลงทุนแมนครับ สามารถตามอ่านได้เลยครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2562 19:45:13 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม   โดย: กะว่าก๋า 22 มิถุนายน 2562 6:29:22 น.

สวัสดีค่ะ จริงทุกอย่างเลยค่ะ คนสมัยนี้ ถึงเรารู้จักกันตอนเด็ก หรือเด็กๆข้างบ้านที่เราเคย ดูแล เดี๋ยวนี้เป็นผู้ใหญ่ ก็คงจำเราไม่ได้ หรือไม่อยากจะจำ สังคมสมัยนี้ ไม่แน่ใจว่าจะอธิบายอย่างไร อาจจะเป็นแบบ ลืมคนเก่า คบแต่คนใหม่ หรือแบบไม่อยากยุ่งกับคนสมัยเก่าๆมัง... ส่วนคนรุ่นเก่าๆ ก็จำเขาไม่ค่อยได้ด้วย..   โดย: newyorknurse 23 มิถุนายน 2562 4:39:15 น.

มาอีกรอบค่ะ มาชวนไปบล็อกใหม่   โดย: sawkitty 25 มิถุนายน 2562 17:52:52 น.

รุ่นเบบี้บลูม แวะมาทักทายวันเสาร์ค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 29 มิถุนายน 2562 12:09:32 น.

สวัสดีกันเดือนก.ค.ครับ   โดย: สองแผ่นดิน 2 กรกฎาคม 2562 13:47:28 น.