ตอนเด็ก ๆ ชอบไปวัด พอพระฉันเพลนเสร็จ ศรัทธาทั้งหลายก็นำอาหารมาตักจัดเป็นสำรับ ทานไปคุยไป ทั้งสนุกและอร่อยค่ะ

มาทักทายกัน อัฟblogใหม่ไว้เมื่อคืน แต่ไม่ได้ออกเยี่ยม เพลียสุดๆเพราะเมื่อวานไปซื้อผ้าที่พาหุรัดมา วันนี้ช่วงสายๆคงต้องเริ่มตัดเย็บชุดใหม่กันแล้วค่ะ ระลึกถึงอยู่เสมอค่ะคุณim

โห ถูกใจค่ะเรื่องของฟรีน่ะนะคะ
งบไม่บานปลายค่ะพี่
หนูชอบไปงานที่สามพรานค่ะ
เรื่องของหวานเนี่ย โอย สุดยอด โดยเฉพาะขนมหม้อแกง มีหอมเจียวโรยหน้ามาด้วย
มีงานทีไร กุ้งหวาน น้ำพริกกะปิ แกงบอน ผัดหมี่กะทิจะต้องเป็นขาประจำ
นอกจากกินฟรีแล้ว ยังได้ติดมือกลับบ้านมาอีกด้วยค่ะ

หิวกันหรือยังค่ะ...??

เรียกน้ำย่อยซะหน่อย..^^

แวะมาทักทายยามเย็นค่ะคุณอิม
ส่งกำลังใจด้วยค่าาาา

หวัดดียามค่ำครับคุณอิม...

ผมว่าเมืองไทยเรามีของฟรีมากมายอยู่พอประมาณ
แต่เพราะวัฒนธรรมเปลี่ยนไปทำให้ของฟรีกลายรูป

ถ้าเป็นรูปสงเคราะห์แบ่งปันแจกทานแบบเดิม
.......จะฟรีลดลง เพราะคนรับหยิ่งในศักดิ์ศรีมากขึ้น คนให้อ้างว่าไม่ใช่หน้าที่

ถ้าเป็นรูปแบบประชานิยมรัฐสวัสดิการ
.......จะฟรีมากขึ้นเพราะคนรับอ้างว่าเป็นสิทธิ์ รัฐพึงต้องจัดให้ ทั้งใช้หาเสียงด้วย

ลูกตุ้มคงแกว่งไปแกว่งมาน่าเวียนหัวเหมือนกันเนอะ

สวัสดีค่ะคุณอิม ขอเรียกตามเพื้อนนะคะ

แม้นวันจะเปลี่ยนเดือนจะเปลี่ยน แต่มิตรภาพไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่มีให้ตลอดมา

น่าจะบอกว่าหายากจะดีกว่าครับ ยิ่งสมัยนี้ยิ่งหายาก

มันอาจขึ้นอยู่กับมุมมองด้วยมั้งครับ อย่างพวกรถเมล์ฟรี เราได้รับผลประโยชน์แต่ต้นทุนจริงๆ ที่เขาเอารถมาวิ่งก็มาจากภาาาีเราทั้งสิ้น เรื่องนี้พูดยากเหมือนกัน