► ►► ..เรื่องเศร้าๆ..ของน้ำเต้าหู้.. . . . ◄ ◄◄
“มนุษย์..ไม่เพียงแต่ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตนเองตัดสินใจกระทำ เท่านั้น..
แต่ยังต้องรับผิดชอบ...ในสิ่งที่ตนเอง ตัดสินใจไม่กระทำด้วย..”
แม่ชี เทเรซ่า
. . .
นาย เพชรพิสุทธิ์ ดำรงพงศ์พันธุ์มั่นแก่น (นามสมมุติ)
มีเพื่อนสาวอยู่คนหนึ่ง
เขาและเธอเป็นเพื่อนเล่นกระโดดยางกันมา ตั้งแต่เล็กแต่น้อย
เรียนที่เดียวกัน
เล่นหัว หยอกล้อ ทะเลาะ ดีกันและโกรธกัน อย่างนี้เรื่อยมา เรียกว่าเป็นเพื่อน
สนิทกันมาก..
. . .
สิบแปดปีผ่านไป ไวเหมือนจรวดนาซ่า..
วันหนึ่งในฤดูหนาว เธอ (สมมุตินามว่า พร็อกซิม่าเซ็นจูรี่ อะเมดาลา)..
สารภาพกับเขา ว่าเธอ...คิดกับเขามากกว่าคำว่าเพื่อน..
ถ้อยคำและความในใจมากมาย พรั่งพรูออกมา ราวกับถุงน้ำเต้าหู้โดนกัดก้น..
เขาตะลึง เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว และเตรียมใจ เขาไม่กล้าอ้าปากรับ เพราะ
กลัวจะสำลัก
เขาจึงตอบเธอไปว่า “ตอนนี้เรายังไม่หิว เธออุดก้นถุงไว้ก่อนนะ ซักวันเธออาจจะ
เจอใครซักคนที่กำลังหิว มอบน้ำเต้าหู้ให้กับเขาคนนั้นเถอะ แต่สำหรับเรา เธอจะ
ยังเป็นถุงน้ำเต้าหู้ที่ขาวนวลสำหรับฉันเสมอ”
. .
เธอร้องไห้ สะอึกสะอื้น และบอกว่า “ ก้นถุงที่รั่วแล้ว น้ำเต้าหู้ที่
ไหลออกมาแล้ว มันทำให้เหมือนเดิมไม่ได้หรอก” เธอกล่าวขอบคุณและยิ้มทั้งน้ำตา..
.....“เขา” และ “เธอ” ไม่อาจเหมือนเดิมได้อีก นับตั้งแต่วันนั้น....
....แล้ววันหนึ่งในฤดูร้อน เธอก็จากไป...
ไม่มีข่าวคราวใดๆ จากเธอ ตลอดหลายปีที่แสนเศร้านั้น วันเวลาที่
หมุนไป ราวกับไม่ยีหระกับความเศร้านี้เลยซักนิด..
********************
. . . .
.... แล้ววันหนึ่งอีกครั้งในต้นฤดูฝนของปีนี้ ในสวน
สาธารณะ ย่านสีลม..
วันนั้นท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนกำลังเริ่มลงเม็ด เขาตั้งใจจะเข้าไป
อาศัยหลบฝนในศาลาหลังนั้น..
แล้วเขาก็พบกับเธอ เขายังจำแววตา
ที่เหมือนเด็กจอมซนคู่นั้นได้ แม้ในวันนี้มันจะจางลงไปมาก..
วันเวลานั่นเองที่ทำลายมันลงไป วันเวลาเปลี่ยนเธอ
เวลาเปลี่ยนแปลงทุกๆสิ่ง
เธอในชุดสายเดี่ยวรัดรูป เผยให้เห็นรอยสักรูปดอกกุหลาบสีดำที่
ต้นคอ อีกรอยที่ด้านหลังหัวไหล่ด้านขวา มันเป็นรูปหัวใจมีปีก แต่ตัวหัวใจนั้น
กำลังแตกออกเป็นสองเสี่ยง..
เรื่องราวความเลวร้ายมากมายที่เธอได้พบเจอ พรั่งพรูออกมา ตลอด
เวลาที่ฝนเทกระหน่ำ เธอเล่าถึงผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามา ในเวลาที่หัวใจเธออ่อนแอ
เธอมอบน้ำเต้าหู้หยดสุดท้ายให้เขาไป สุดท้ายเรื่องเลวร้ายที่ไม่อาจบรรยายได้
ก็เกิดขึ้น..
เธอว่า บัดนี้หัวใจของเธอแห้งผาก เป็นดังถุงน้ำเต้าหู้เปล่า เปรอะ
เปื้อน เบาหวิว และพร้อมจะถูกสายลมจากที่ใดก็ได้ พัดพาไปที่ใดซักแห่ง สาย
ลมแห่งชะตากรรม เธอจะปล่อยกายและใจไปกับมัน..
เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น เหมือนวันนั้นเมื่อหลายปีก่อน ผิดแต่วันนี้
เขาก็ทำเช่นนั้นด้วย..
เขาโอบกอดเธอ นิ่งนานอยู่อย่างนั้น
ราวกับจะปลอบประโลมและชดเชย
ด้วยไออุ่นที่เธอโหยหา
ตลอดช่วงเวลาที่หนาวเหน็บ ...
....ช่วงเวลา ที่เขาเป็นคนมอบมัน ให้แก่เธอ...
จากนี้..เขาตั้งใจจะเป็นคนทำน้ำเต้าหู้..
เขาจะทำในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำเสียตั้งแต่วัน
นั้น เขาควรจะดื่มน้ำเต้าหู้ เขารู้ ใครๆต่างก็รู้ ว่ามันมีประโยชน์..
. . . .
***********************
เป็นความจริงที่ว่า..เราต้องรับผิดชอบ
แม้ในสิ่งที่เราไม่ได้กระทำ
เพราะนั่น ก็นับเป็นการกระทำอีกอย่างหนึ่ง..
แต่ด้วยความหลากหลายของตัวแปรในแต่ละตัวเลือก
เราจึงไม่อาจทราบผลลัพธ์ของสิ่งที่เราเลือกกระทำได้ล่วงหน้า.
แม้จะตรึกตรองด้วยสติปัญญาทั้งหมดที่มีแล้วก็ตาม..
ผลลัพธ์ของสิ่งที่เราเลือกกระทำ อาจจะเลวร้ายกว่าอีกสิ่งหนึ่ง
ซึ่งเราเลือกที่จะไม่กระทำ นั่นไม่ใช่เรื่องแปลก
และนั่นไม่ใช่ความผิดพลาด อันควรจะตำหนิ..
เราไม่อาจโทษใคร นอกจากความไม่สมบูรณ์แบบของเราเอง..
แต่ก็เราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับสิ่งนั้น เหตุนั้น มันจึงไม่ใช่ความผิดที่ควรตำหนิ
และเมื่อเราเพิ่มพูนความมีเหตุผล และสติปัญญาได้มากขึ้น แล้วกลับมาแก้ไขใน
ความผิดพลาดนั้น ก็เป็นการกระทำที่สมควรยกย่อง..
โลก..มักจะส่งโชคชะตาที่เต็มไปด้วยทางเลือกมาให้เราเสมอ
เราต้องเลือก ทั้งที่เต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบนั้น
ด้วยสติปัญญาที่หวิ่นแหว่ง...
...บางครั้ง มันจึงไม่น่าแปลกอะไร หากผลลัพธ์ของมัน
ช่างแสนเศร้ายิ่งนัก...
. . .
เปียกกันไหมครับ?
ผมเปียกนิดหน่อย พอเห็นหัวนมรำไร
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
อยากนอนกอดตาตุ่มตัวเอง
แต่คนเรา กอดตาตุ่มตัวเองไม่ได้
ผมลองทำแล้ว
Create Date : 14 เมษายน 2554 |
|
24 comments |
Last Update : 14 เมษายน 2554 0:01:29 น. |
Counter : 1324 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ