เจิมแบบ งงๆ พยายามเข้าใจแต่ทำไมรู้สึกขำก็ไม่รู้ ฮ่าาาา

แง่ววว
คุณเป็ดหลงทางจนเอ๋อเรยง่า ฮ่าๆๆๆๆ

แชร์ไปกลุ่มเองดีฝ่า
ไม่ให้คุงเป็ดแฃร์แระ ฮ่าๆๆ
ฝันดีค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ


พี่ยังใช้แบบเก่าอยู่ครับ
อะไรที่เ่ปลี่ยนเร็วๆ
มักจะทำให้พี่งงเสมอ 5555

สวัสดียามเช้าครับ

555 เดี๋ยวไปลองบ้าง กำลังอยากเปลี่ยนสีอักษรเลย

สวัสดีพี่ท่าน ปายก็ยังใช้แบบเดิมอยู่เหมือนกัน
แต่ก็ลองจิ้ม ๆ ดูแบบใหม่ไปบ้าง ไม่ยาก แต่ไม่ชินอ่ะ

ยังไม่ได้ทดลองใช้เลยไม่มีเวลาทดลองด้วย

คงต้องพึ่งพาน้องโต้งละ ค่อยๆมาอธิบายการทำบล็อก

แบบใหม่ แบบภาษาง่ายๆ เข้าใจง่าย ไม่งั้นละก็มันคงทำไม่เป็นแน่ๆว่างั้น

มาอ่านแบบงง ๆ

มาสวัสดีเช่นกันค่ะคุณพี่

มาแระ ไปแระนะ อิอิ

แวะมาเยี่ยมชมการทดสอบครับ

ขอแสดงความยินดี กับรางวัล

Funniest Blogอันดับหนึ่ง และรางวัล Best Diarist

ขอให้มีความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

นอนดึกจังนะทั้งแม่ ทั้งติ๋ม ^^
ยังอัพแบบเก่าอยู่เลย แบบใหม่ยังงงๆอยู่
ช้ากว่าใครเขาเสมอล่ะ อะไรที่ใหม่ๆเนี่ย

ฮึ...งงงงงงงงงง
ตอนแรกจาลองของใหม่เหมือนกันค่ะ แต่หาที่ลงรูปไม่เจอ
สรุปกลับมาใช้แบบเดิมอ่ะค่ะ

คุณแดหวาเก่งอ่ะ
เขียนบล็อกแบบใหม่จนสำเร็จ
เรายังเขียนแบบเก่าอยู่ค่ะ
คงต้องใช้เวลาสักพักถึงจะชินกับแบบใหม่

ถ้าเขียนอย่างเดียวไม่วางรูป แบบใหม่นี้ เขียนง่ายนะพี่ว่า อยากใช้สีอะไร ตัวใหญ่โตแค่ไหน ง่ายแสนง่าย มีไอคอนอีกเยอะแยะ ให้เล่น ก็เล่นซะ...

เฮ้ย บล็อกนี้อ่านไม่รู้เรื่อง!

เขียนบล็อกแบบใหม่ต้องทำความคุ้นเคยนิดนึงค่ะ ยังงงอยู่เหมือนกัน
ปกติเขียนใส่โค้ด html ลงไปเลย หุหุ
แต่ชอบที่ปรับเปลี่ยนตัวหนังสือ ใส่สีได้รวดเร็วทันใจ
ลองดูกันไปนะคะ

ปล.วันนี้มีอาหารจานเด็ดมาฝาก แฮมสอดไส้ชีสทอดกรอบค่ะ

สวัสดีค่ะคุณเป็ด

โอ๋ก็ลองเครื่องมือใหม่มา 3 บล็อกแล้วค่ะ และแล้ววันนี้ก็เข้าที่เข้าทางซะที เฮ้อออออ ^^

ตะพาบต่อไปวันไหนคะคุณเป็ด สองวันมาเปิดไม่ได้ค่ะเลยไม่รู้สิ
มาได้แล้วค่ะ หลังจากติดไวรัสกล่องดำถูกทำลายไปตั้งหลายวัน เน็ทจึงปรกติให้มาสายเอเชียได้ อิอิ คืนนี้หลับฝันดีน่ะคะ



แผ่วบทเพลงแสงจันทร์คอยดั้นฟ้า
เดียวดายใจเหว่ว้าปรารถนาห่าง
วิเวกมารำพันเกินสรรค์ทาง
เลียบเบาบางคือเหงาใจเรารู้

งดงามในความเศร้ารอยเร่าร้อย
ใครจะคอยห่วงใยนึกไปสู่
นานแห่งกาลเคลื่อนมาอาสาดู
เถิดอดสูฝ่าจันทร์แลหลั่นมา

วิเวกภพย่างก้าวก่อยาวเยือก
เงียบงันเปลือกแสร้งสู้คิดกู้หน้า
จากสัมผัสบางรู้สึกเกินนึกพา
ห่วงเอกานัยใจจักไหวจริง

เปล่าเปลี่ยวก่อเกิดรสระทดหมาย
แตกกระจายยามเยือนสะเทือนยิ่ง
แจ้งประจักษ์เป็นทุกข์คอยรุกอิง
คล้ายดังทิ้งภิรมย์ตามลมไป

วูบสุดท้ายสายลมตรึงตรมจาก
คลายพลัดพรากหมองแม้จักแลใกล้
ชาชีวิตยิ้มแย้มกระแอมไอ
เป็นคนใหม่ไม่กลัวติดตัวเกรง..

ลองของใหม่แล้วเหรอครับ คราวที่แล้วยังเข็ดอยู่เลย 555++

รับทราบงานตะพาบครับ น้องรินไปแจ้งที่บ้าน

คำสารภาพใช่ไหมครับ อิอิ คิดๆๆๆดีไหม

อีกหลายวันเอาไว้ก่อนดีฝ่า ^^