|
|
วัดป่า...มหาสนุก 65
วัดป่า...มหาสนุก 65
( เล่าจากเรื่องจริง แต่ให้อ่านเป็นนิยาย...อย่าอ่านเอาเรื่อง นะครับ )
เล่าเรื่อง การปฏิบัติธรรม ที่วัดอัมพวัน ครั้งแรกของผมมาหลายตอนแล้วยังไม่จบ ครบ 7 วันเลย
วันที่เจ็ด วันสุดท้าย
ช่วงเช้าวันนี้ก็สดชื่นดีคงจะอยู่ตัวแล้ว รู้สึกฟิตเปรี๊ยะ สบายอกสบายใจ
ในทุก ๆ วันผมตั้งใจปฏิบัติฯ อย่างมาก
แต่...มันชักคิดถึงบ้านแล้วแฮะ......อยากกลับบ้าน ขึ้นมาตะหงิด ๆ
เริ่มช่วงบ่าย ก็ยังดีนะ....แต่ก็เริ่มเวียนหัว ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าวันก่อน ๆ
เริ่มมีอาการโรคกะเพาะกำเริบ มีปวดท้องหน่อย ๆ
สงสัยเป็นเพราะไม่ได้กินข้าวเย็นมาหลายวัน
ปรกติแล้วจะต้องกินอาหารให้ครบ 5 มื้อ.........ไม่รวมก่อนนอน
โรคกระเพาะ กับผม เป็นโรคประจำตัวสมัยที่ยังทำงานประจำ
เพราะมีแต่ความเครียด แต่ก็ห่างหายกันไประยะหนึ่งแล้ว
เวลาที่มันกำเริบ จะปวดกระเพาะ จุกเสียด จะมีลม มีแก๊สในกระเพาะ เรอเอิ๊กอ๊ากเป็นประจำ
ช่วงเวลาทุกวันที่ปฏิบัติ ฯ กินแต่อาหารอ่อน ๆ เบา ๆ หรือพวกอาหารมังสวิรัติ แค่ 2 มื้อ
ผมจะกินนม ไวตามิ้นทุกเย็น ถ้าไม่กินสู้ไม่ไหว
แต่วันนี้ อาการโรคกระเพาะชัดเจนมาก ซัดไวตามิ้นแล้ว ก็เอาไม่อยู่
ช่วงพัก ไปค้นตู้ยาที่หน้าห้องปฏิบัติฯ เห็นมีหลายอย่าง
ทั้งยาธาตุ ยาลม พออุ่นใจได้
หลังจากนั้นชักจะไปกันใหญ่ ในท้องทำไมมีแต่แก๊ส
ต้องออกจากห้องมาข้างนอก กลัวรบกวนคนอื่นเขา เราจะเป็น...มาร ซะเอง
ช่วงค่ำอยากจะเข้าไปทำวัตรเย็น แต่ไม่ไหว....ใจไม่สู้
มีอาการจุกเสียดอย่างแรง
ไปที่ตู้ยา กินยาธาตุน้ำขาว หมดไป 2 ขวด
แต่ก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่
พอกัดฟันจะเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติธรรมทีไร จุกเสียดจี๊ดขึ้นมาอีก แถมมีคลื่นใส้ เพิ่มมาด้วย
เริ่มมีอาการทรมานขึ้นทุกที ๆ ผมได้แต่เดินวนอยู่แถวหน้าห้อง
สุดท้ายอาการหนักขึ้น ถึงกับลงนั่งอาเจียร อยู่ข้างกอต้นไม้
แต่ไม่อาหารออกมา มีแต่ลม....เอิ๊กกก. เอิ๊กกกก
ทั้งเรอทั้งอาเจียรจนเหนื่อย นึกท้อใจเลย........ความรู้สึกมีแต่ อยากกลับบ้าน
บางครั้ง บางช่วง ค่อยดีขึ้นนิดนึง เห็นเขาเริ่มเดินจงกรม
ก็อยากทำมั่ง แข็งใจลุกขึ้นก็จะ ...จุก เสียดขึ้นมาอีก
ที่นี้ เริ่มมีเวียนหัวด้วย เอ๊.....ชักแย่เข้าไปทุกที
เลยไปเอายาหอมในตู้ยามาละลายน้ำร้อนกิน
โอ๊ย.....ทีนี้ยิ่ง เรอ กันหนักเข้าไปอีก พลิกดู.......ปัทโธ่....เขาบอกยาขับลม.
เหนื่อยมากๆ เข้า นึกในใจ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายครับ ช่วยลูกด้วย......
ในใจก็นึกอยากให้ท่านช่วย แต่มันไม่มีแรงอธิษฐาน แบบเรียกพลังไม่ขึ้นน่ะ
ตอนนั้น จิต ตก นึกน้อยใจ.............
เราตั้งใจทำความดีนะ แต่ทำไมเป็นแบบนี้ ไหนว่าทำแล้วได้ดี
แต่นี่อดข้าวถือศีล กลับมาทรมานแทบตาย
นั่งหมดแรงอยู่ที่โต๊ะหิน มีหมาวัดมานั่งมองหน้า 2 - 3 ตัว
ทุกข์ที่เหมือนกันทั้งคน ทั้งสัตว์ คือ ความเจ็บป่วย ความตาย..........
เมื่อถึงเวลาใครก็ช่วยไม่ได้ นี่เราแค่ป่วยนิดหน่อย....ยังลุกไปปฏิบัติธรรมไม่ได้
จะเอาบุญกุศลอะไรก็ไม่ไหว ภาวนาไม่ขึ้นเลย
จากนั้น ความคิดมันต่อเนื่อง ว่า......
........นี่ถ้าเกิดเราใกล้ตายขึ้นมา ตอนนี้จะทำยังไง ทำบาปกรรมมาตั้งมากมาย
หนี้บาปเท่าภูเขา.....จะให้ใครมา ก็ช่วยก็ไม่ไหว
สิ่งเดียวที่จะทำได้ คือต้องช่วยตัวเอง เอาบุญกุศลค้ำจุนไม่ให้ตกนรกเท่านั้น
แล้วตอนนี้ล่ะ เราทำบุญ ทำกุศลไว้เท่าไหร่กันเชียว....มองไม่เห็นเลย
คนเราขณะใกล้ตายไม่กี่วินาที สำคัญก็อีตอน....ชิงภพ
จะไปทางไหนก็แล้วแต่ นึกถึง....บาป หรือ บุญ
โอ้โฮ......นึกปั๊บ......รายการบาปที่ทำมาแย่งกันผุดอุตลุตไปหมด.
แล้วรายการบุญอยู่ไหนหนอ....
เคยได้อ่านมาจากหนังสือ.... คู่มือดับทุกข์
..... เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้า
เจ้าจะเอา แต่สุข สนุกไฉน
เมื่อเจ้ามา มือเปล่า จะเอาอะไร
เจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามา
.... ยศและลาภ หาบไป ไม่ได้แน่
เว้นเสียแต่ ต้นทุน บุญกุศล...................
โอ๊ย..ย...ผมมามือเปล่า แต่ไม่ได้ไปเปล่านะซิ ......
ดั๊น..แบกเอาบาปกรรม ไปตั้งมากมาย
ตอนนั้นเข้าใจเลย.......ถ้าตายตอนนี้ นรก แน่นอน
ใครก็ช่วยไม่ได้...
พญามาร ที่ขัดขวางทาง..บุญ คือ....ขันธมาร
ความแก่ ความเจ็บป่วย นี่แหละคือ มาร ที่มาขัดขวางการ ปฏิบัติภาวนา
ถ้าวันนี้ ที่เรายังแข็งแรง ยังมีกำลัง สติ ปัญญา แล้วไม่รีบเอา...บุญ ปฏิบัติภาวนา รักษาศีลห้า
ไปรอเมื่อร่างกาย ร่วงโรย มันก็ไม่ทันแล้ว
ทุกวันนี้ทั้งผม และภรรยา เห็นและเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ถึง ขันธมาร
พญามาร ผู้ใช้ความแก่ ความเจ็บป่วย ของเราเองนี่แหละ เพื่อมาขวางกั้นการปฏิบัติ ภาวนา
วันนี้ที่ยังมี...แรง มีสติ มีปัญญา ก็ให้รีบภาวนา...พุทโธ
เพ่งพิจารณา....อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เข้าไว้
พรุ่งนี้ก็ไม่รู้ว่า เราจะมีอันเป็นอะไรไป
มีคนเคยบอกว่า....ตอนก่อนจะสิ้นใจ ให้รีบท่อง.... พุทโธ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แล้วจะไม่ตกนรกผมขอบอกเลยว่า...ไม่จริง
เพราะในขณะที่ ป่วย หรือใกล้สิ้นใจ มันเจ็บปวด เวียนหัว ทุกข์ทรมานอย่างที่สุด
ท่องอะไร หรือภาวนาอะไรก็ไม่รู้เรื่อง
ลองดูง่าย ๆ ก็ได้.....ตอนมีอาการไข้ไม่สบาย หรือ อาหารเป็นพิษ
คุณลองภาวนา ตั้งจิตให้นิ่งดูสิครับ....ว่าจะทำได้มั้ย
เพื่อนที่เป็น หมอ อยู่ใน รพ.ของรัฐบาล เคยเล่าว่า
มีโครงการปรับสภาพจิต ให้กับคนไข้ระยะสุดท้าย....ก่อนตาย
คือมีคนไข้บางประเภท ที่รักษาไม่ได้...แต่ไม่ตายทันที
หมายถึง ผู้ป่วยที่มีอาการของโรคต่างๆ ลุกลามจนรักษาไม่หาย และหมอก็หมดหนทางทำอย่างไรแล้ว
นอกจากรักษาดูแลแบบประคับประคองตามอาการจวบจนเสียชีวิต
แต่จะค่อย ๆ ตายไปทีละน้อย เพราะโรคบางอย่าง เช่น มะเร็ง หัวใจ ไต....อะไรพวกนี้
มันรักษาไม่ได้ สภาพร่างกายมันทรุดลงตลอดเวลา มีแต่นอนรอความตาย
จะพบเห็นคนไข้ลักษณะนี้มีอยู่ทุกโรงพยาบาล ไม่ว่า รพ.จน ๆ หรือ รพ.หรูหราแค่ไหน
เค้าจะให้ พยาบาลที่ฝึกหัดมาด้าน...จิตวิญญาณ มาพูดคุยปรับสภาพจิตใจ เพื่อให้คนไข้จากไปอย่างสงบ
วิธีการ คือ
ให้ความรักและความเห็นใจ ความรักและกำลังใจจากลูกหลาน ญาติมิตร
อาจต้องบอกความจริงเรื่องโรค และให้เวลาฟังความรู้สึกจากผู้ป่วย
ช่วยให้ผู้ป่วยยอมรับความตายที่จะมาถึง เป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลา ต้องรีบทำก่อนถึงวาระสุดท้าย
หาวิธีให้จิตใจจดจ่อกับสิ่งดีงามที่ผู้ป่วยเคารพนับถือมาไว้ที่ห้อง และชวนให้สวดมนต์ตามหลักศาสนา
ช่วยปลดเปลื้องสิ่งที่ยังค้างคาใจ ภาระกิจการงานที่ยังคั่งค้าง ทรัพย์สมบัติ หรือความรู้สึกผิดบางอย่างอยู่ในใจ
แนะนำให้ผู้ป่วยปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ ที่ยังยึดติดกับบางสิ่งบางอย่าง ควบคู่กับความกลัวที่จะต้องพลัดพรากสิ่งอันเป็นที่รัก
อาจใช้วิธีทางศาสนามาช่วย เช่น เปิดบทสวดสรรเสริญพระเจ้า
แต่ได้พบว่า....คนที่เคยทำ บาปกรรม ทำชั่วมามาก ไม่สามารถทำใจให้สงบได้เลย
ยิ่งชวนคุยเรื่อง บุญกุศล เค้ากลับพาลไปนึกถึงแต่....กรรมชั่ว ที่เคยได้ทำไว้ในอดีต
ยิ่งชวนให้ภาวนา เค้าก็ยิ่งผุดความทรงจำอันเลวร้าย ขึ้นมามากขึ้นตลอดเวลา
เพื่อนหมอของผม เค้าบอกว่า...ตอนทำโครงการนี้
เคยทำกับคนไข้ประเภท...โจรลักเล็กขโมยน้อย หรือ นักเลงอันธพาล
ปรากฏว่า ยิ่งพูดให้นึกถึง บุญกุศล ที่ได้เคยทำมาในช่วงก่อนหน้านี้
แต่พวกเค้า กลับยิ่งทุรนทุราย นึกถึงแต่...เวรกรรม ที่ทำมามากมาย
เวลาให้นึกถึง พระ นึกภาวนา...พุทโธ
มันยิ่งทำให้พวกเค้า ทุกข์ทรมานซะยิ่งกว่าถูกยิง ถูกแทงซะอีก
ถ้าลองเปรียบเทียบ ก็เหมือนกับคนที่....ว่ายน้ำไม่เป็น
เมื่อถึงเวลาเรือจมแล้ว จะให้ไปหัดว่ายน้ำกันตอนนั้น...ก็คงไม่ทันการ
อีกอย่างหนึ่งที่ต้องคิดให้หนัก คือคนที่ไม่เคย ปฏิบัติธรรม ไม่เคยสวดมนต์ ไหว้พระ
หรือเคยทำความดีมาบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เชื่อว่า ทำบุญแล้วได้บุญ
คนพวกนี้จะ...กลัวความตาย เป็นอย่างมาก
อันที่จริงเค้า...กลัว ที่ ๆ พวกเค้าจะต้องไป ต่างหาก
แต่ตรงกันข้ามกับ คนที่สนใจฟังเทศน์ ปฏิบัติธรรม สวดมนต์ภาวนา อยู่เสมอ
คนเหล่านี้รู้แน่ชัดว่า สถานที่ ๆ พวกเค้าจะได้ไป...สวรรค์ หรือ ชาติภพใหม่ที่สวยหรู แน่นอน
ยังไงก็ไม่ต่ำกว่าชาติภพปัจจุบันแน่นอน
เพราะฉะนั้นพวกคนที่ ทำกรรมดี พวกนี้ช่วงเวลาก่อนตายเค้าถึงไม่ทุรนทุราย ไม่เกรงกลัวกับความตาย
รุ่งขึ้นไปที่กุฏิหลวงพ่อจรัญ ฯ ก้มกราบลาที่รูปท่านแล้วก็นึก
........ผมมา 7 วัน แทบเอาบุญกุศลไปไม่ได้เลย
คราวหน้าผมจะขอมาแก้ตัวใหม่นะครับ
ไฟล์ทนี้สะบักสะบอม แพ้ราบคาบ
ถูกน๊อคยกสุดท้าย....เฮ้อ.
พอเงยหน้าเพิ่งจะเห็น....รูปท่านยิ้มให้ด้วย อ่ะ
ทุกวันนี้ผมยังระลึกว่า เป็นศิษย์หลวงพ่ออยู่เสมอ........
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
093-149-9564
วัดป่า...มหาสนุก 66
https://pantip.com/topic/39423786
| Create Date : 20 พฤศจิกายน 2562 |
| Last Update : 20 พฤศจิกายน 2562 18:41:22 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 349 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [