|
|
กรรมทันตา มารผจญ 3
มารผจญ 3
เล่าเรื่อง การปฏิบัติธรรม ที่วัดอัมพวัน ครั้งแรกของผมมาหลายตอนแล้วยังไม่จบ ครบ 7 วันเลย
วันที่เจ็ด วันสุดท้าย
ช่วงเช้าวันนี้ก็สดชื่นดีคงจะอยู่ตัวแล้ว รู้สึกฟิตเปรี๊ยะ
การปฏิบัติฯ ดีมาก...ราบรื่นทุกอย่าง....สบายอกสบายใจ
แต่...มันชักคิดถึงบ้านแล้วแฮะ......อยากกลับบ้านตะหงิดๆ
ช่วงบ่าย ก็ยังดีนะ....แต่ก็เริ่มไม่ค่อยมีสมาธิเท่าวันก่อนๆ ไม่รู้ทำไม
และเริ่มมีอาการโรคกะเพาะกำเริบ มีปวดท้องหน่อยๆ
สงสัยเป็นเพราะไม่ได้ กินข้าวเย็นมาหลายวัน
ปรกติแล้วจะดูแลสุขลักษณะมาก ตอนเรียนสุขศึกษาท่องขึ้นใจ
ต้องกินอาหารหลักให้ครบ 5 มื้อ.........
โรคกระเพาะ กับผม พบปะกันเนืองๆ
โดยเฉพาะจะมีลม มีแก๊สในกระเพาะ เรอเอิ๊กอ๊ากประจำ
เคยไปหาคุณ หมอดู ท่านบอกว่า ผมเกิดธาตุน้ำ ลักคนาธาตุไฟ
แต่ขาดธาตุลม ให้พยายามซื้อพัดลมถวายวัด
แต่ไม่เห็นจริงเลย ลมเยอะมาก บางครั้งเรอจนเหนื่อย
ทุกวันที่ปฏิบัติฯ ผมจะกินไวตามิ้นทุกเย็น ถ้าไม่กินสู้ไม่ไหว
แต่วันนี้ อาการโรคกระเพาะชัดเจนมาก ซัดไวตามิ้นแล้วก็ไม่อยู่
ช่วงพัก ไปค้นตู้ยาที่หน้าห้องปฏิบัติฯ เห็นมีหลายอย่าง
ทั้งยาธาตุ ยาลม อุ่นใจได้
หลังจากนั้นชักจะไปกันใหญ่ ในท้องทำไมมีแต่แก๊ส
ต้องออกจากห้องมาเรอข้างนอก กลัวรบกวนคนอื่นเขา เราจะเป็นมารซะเอง
ช่วงค่ำอยากจะเข้าไปทำวัตรเย็น แต่ไม่ไหว
มีอาการจุกเสียดอย่างแรง ไปที่ตู้ยา กินยาธาตุน้ำขาว หมดไป 2 ขวด
แต่ก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่
พอจะเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติทีไร จุกเสียดขึ้นมาอีก มีคลื่นใส้ด้วย
เริ่มมีอาการทรมานขึ้นทุกที ๆ ผมได้แต่เดินวนอยู่แถวหน้าห้อง
สุดท้ายลงนั่งอาเจียร อยู่ข้างกอต้นไม้ แต่ไม่อาหารออกมา มีแต่ลม....
ทั้งเรอทั้งอาเจียรจนเหนื่อย นึกท้อใจเลย........รู้แต่อยากกลับบ้าน......
บางครั้ง บางช่วง ค่อยดีขึ้นนิดนึง เห็นเขาเริ่มเดินฯ ก็อยากทำมั่ง ก็จะจุกขึ้นมาอีก
ที่นี้ เริ่มมีเวียนหัวด้วย เอ.....ชักแย่เข้าไปทุกที เลยไปเอายาหอมในตู้ยามาละลายน้ำร้อนกิน
โอ๊ย.....ทีนี้ยิ่ง เรอ กันหนักเข้าไปอีก พลิกดู.......ปัทโธ่....เขาบอกยาขับลม.
เหนื่อยมากๆ เข้า นึกในใจ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายครับ ช่วยลูกด้วย......
ในใจก็นึกอยากให้ท่านช่วย แต่มันไม่มีแรงอธิษฐาน แบบเรียกพลังไม่ขึ้นน่ะ
ตอนนั้นจิตตก นึกน้อยใจ.............เราตั้งใจทำความดีนะ แต่ทำไมเป็นแบบนี้ ไหนว่าทำแล้วได้ดี แต่นี่อดข้าวถือศีล กลับมาทรมานแทบตาย
นั่งหมดแรงอยู่ที่โต๊ะหิน หมาที่มันอยู่แถวนั้น 2-3 ตัว มันก็เดินมาดู คงคิดว่าไอ้นี่มานั่งทำอะไร คนอื่นเขาปฏิบัติฯกัน แต่เอ็งมานั่งทำไม
ผมก็คิดว่า เอ๊...ไอ้นี่ คนกำลังทุกข์มานั่งมองหน้าอยู่ได้ เอ็งล่ะมีทุกข์มั่งหรือเปล่า
ตอนนั้นผมคิดขึ้นได้ทันทีว่า....อ้อ...สัตว์โลกน่ะมันก็ทุกข์ทั้งนั้นแหละ
แต่มันก็ทุกข์ต่างๆ กันไป ไอ้เราก็เกิดมารับกรรมเหมือนๆ กันละวะ
แต่ทุกข์ที่เหมือนกันคือ ความเจ็บป่วย ความตาย..........
เมื่อถึงเวลาใครก็ช่วยไม่ได้ นี่เราแค่ป่วยนิดหน่อย....ยังลุกไปปฏิบัติธรรมไม่ได้ จะเอาบุญกุศลก็ไม่ได้
จากนั้น ผมก็คิดเลยเรื่อยเปี่อยไปว่า
........นี่ถ้าเกิดเราใกล้ตายขึ้นมา ตอนนี้จะทำยังไง ทำบาปกรรมมาตั้งมากมาย หนี้บาปเท่าภูเขา.....จะร้องเรียกใครมา ก็ช่วยก็ไม่ได้.........
สิ่งเดียวที่จะทำได้ คือต้องช่วยตัวเอง เอาบุญกุศลค้ำจุนไม่ให้ตกนรกเท่านั้น
แล้วตอนนี้ล่ะ เราทำบุญ ทำกุศลไว้เท่าไหร่กันเชียว....มองไม่เห็นเลย
เห็นเขาว่าตอนใกล้ตายไม่กี่วินาที สำคัญก็อีตอนชิงภพ จะไปทางไหนก็แล้วแต่นึกถึงบาป หรือถึงบุญ
โอ้โฮ......นึกปั๊บ......รายการบาปที่ทำมาแย่งกันผุดอุตลุตไปหมด.
แล้วรายการบุญอยู่ไหนหนอ....ใครไหนจะช่วยเจ้า.....เจ้ามาเปล่าแล้วเจ้าจะเอาอะไร......เจ้าก็ไปตัวเปล่า เหมือนเจ้ามา.
โอ๊ย..ย...มาเปล่า แต่ไม่ได้ไปเปล่านะซิ......ดั๊น..แบกเอาบาปกรรมไปตั้งมากมาย
ตอนนั้นเข้าใจเลย.......ถ้าตายตอนเนี้ยะ นรก แน่นอน ใครก็ช่วยไม่ได้...
รุ่งขึ้นไปที่กุฏิหลวงพ่อ กราบลาที่รูป ก้มกราบแล้วก็นึก
........ผมมา 7 วัน แทบเอาบุญกุศลไปไม่ได้เลย.......คราวหน้าผมจะขอมาแก้ตัวใหม่นะครับ
ไฟล์ทนี้สะบักสะบอม แพ้ราบคาบ ถูกน๊อคยกสุดท้าย....เฮ้อ.
พอเงยหน้าดูรูป เพิ่งจะเห็นรูปท่านยิ้มด้วยอ่ะ..................
อนณ 093-149-9564
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 53 01:21:09
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 30 กันยายน 2562 8:36:49 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1284 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [