|
|
กรรมทันตา ยึดรถ
ยึดรถ
บางครั้งสิ่งที่เรากระทำลงไป โดยไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องเสียหาย
แต่มันได้ก่อกรรมหนัก ทั้งที่เราก็คิดว่าทำตามหน้าที่
แต่กรรมหนักที่เกิดขึ้น...มันตกกับ ใคร ละครับ...
ผมทำงานกับเฮียเฮง ด้วยความสนุก ความมันส์ และความโง่
งานไหนที่คนอื่นเขาไม่ทำ หรือทำไม่ได้แกโยนให้ผมทำหมด
และด้วยความอยากเอาชนะความท้าทาย ผมก็พยายามใช้ความสามรถทำเต็มที่
เฮียแกมีแผนกเงินผ่อน หรือให้กู้ ให้แลกเช็คด้วย
ลูกค้าที่ไม่ผ่อนค่างวดรถ ใครตามไม่ได้ก็ให้ผมไปตาม มีค่าแรงด้วย
เคยไปยึดรถที่บ้านลูกค้ารายหนึ่ง เขาก็เชิญให้เข้าบ้าน...
ถึงได้รู้ว่า...เขากำลังเครียดเรื่องหนี้ ใกล้ล้มละลาย
แล้วเอาปืนจ่อหัวจะยิงผมให้ตาย แล้วจะยิงตัวเองตาม
เมียกับลูกเขามาเกาะขาพ่อร้องไห้
ผมถึงรอดมาได้...โอ้...อีกนิดเดียว ความตาย
รายที่จำแม่น...เป็นพ่อค้าเร่ขายผลไม้ บนรถกระบะ
ไม่ส่งค่างวดหลายงวด คนอื่นตามก็ไม่เจอ
ผมไปสืบตามจนเจอที่ตลาดสี่มุมเมือง...เงาะเต็มรถเลย
พอรู้ว่าผมเป็นใคร ทั้งผัวทั้งเมียหน้าซีดเลย
บอกเพิ่งลงทุนซื้อเงาะจนหมด ถ้าผมยึดรถเขาวันนี้...เงาะต้องเน่าหมดแน่เลย
ยกมือไหว้ขอร้อง ผมเห็นแล้วก็ใจอ่อน บอกให้รีบไปจ่ายค่างวดล่ะ มากน้อยก็จ่ายไปบ้างแล้วกัน
ตอนเช้าไปรายงานเฮียเฮง ว่าเจอแล้วแต่สงสารยึดรถทั้งเงาะไม่ลง
เฮียแกด่าซะลั่นเลย ด่าแหลกหาว่าไม่ทำตามหน้าที่...แกบอกคอยดูนะรายนี้ไหวตัวแล้ว หายจ้อยแน่เลย
ผมก็เถียงว่า ไม่หรอกดูก็เป็นคนขยัน น่าสงสาร พอเงาะหมดก็มาจ่ายเองน่ะแหละ
สุดท้าย...หายจ้อยไม่เคยเจออีกเลย
แต่รายที่ผมจำไปทั้งชีวิต...รายนี้
มีลูกค้าอยู่คนหนึ่งใช้บริการกู้โดยแลกเช็คมานานแล้ว ชื่อ...เฮียเว้ง
แกมีโรงงานหล่อกระทะเล็กๆ...กระทะ..ที่เราทอดไข่นี่แหละ
ทีแรกก็กู้ไม่มาก จ่ายคืนดี ช้าบ้างเร็วบ้างตามประสา
แต่กะล่อนพอตัวเลย...แกเพิ่มวงเงินกู้ขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายปิดโรงงานหนีหนี้ไป
ตอนไปตามที่โรงงาน เจ้าหนี้เกือบ 10 ราย รวมยอดหนี้ร่วม 3 ล้านบาท
เฮียแกแค้นมาก สุดท้ายแกไปรู้มาว่าหนีไปเปิดโรงงานที่สระบุรี-แก้งค้อ
ให้ผมไปตามยึดรถ...ผมก็ไปซุ่มดู
เจอโรงงาน เจอตัว แต่ไม่เจอรถ...พอไปถามกับตัวเฮียเว้ง
แกก็ตกใจมากแทบจะวิ่งหนี ไม่คิดว่าใครจะรู้ที่อยู่ แกกลัวเจ้าหนี้จะมารุมเหยียบ
ผมก็บอกเรื่องอื่นผมไม่ยุ่ง...ขอรถกลับไปตามหน้าที่ก็แล้วกัน
แกบอกให้คนข้างบ้านยืมไปโรงพยาบาลในตัวจังหวัด...
บอกตรงๆ ผมไม่เชื่อรายนี้กะล่อนพอตัวเชียวละ
เลยให้ไปตามด้วยกัน แกก็ยอม
ขับรถกันไประหว่างทางเจอรถคันนี้จริงๆ
โบกให้จอด...ปรากฏว่า มีคนนั่งหลังกระบะ 4 – 5 คน
แต่ที่สำคัญมีคนนอนไปด้วย...ยังหนุ่มอยู่เลย เป็นคนป่วยจะไปโรงพยาบาล
ผมก็ อ้าว...แล้วจะทำยังไงกัน คนทั้งรถก็งงๆ
ผมก็ให้ไปโรงพยาบาลก่อน งั้น..ก็ขับตามกันไป...
ทั้งญาติทั้งคนเจ็บก็ปรึกษากัน ตัวคนเจ็บก็ลุกขึ้นมาได้...ไม่เห็นจะอาการหนักอะไร
ในที่สุดเขาตกลง จะกลับรถย้อนไปที่บ้านเพื่อเอารถคันอื่นไปแทน
ผมก็บอกไม่เป็นไร มาตั้งครึ่งทางแล้ว...ไปโรงพยาบาลก่อน
แต่คนเจ็บลุกขึ้นมาพูดอะไรกับญาติอีกก็ไม่รู้ สุดท้ายย้อนกลับไปบ้าน ไม่ไปโรงพยาบาลแล้ว
ก็ขับตามกันกลับมาเปลี่ยนรถคันอื่นไปแทน
ส่วนผมก็ขอยึดรถ ตามคำสั่ง...
บอกอย่างไม่อาย ตอนนั้นผมรู้สึก...มีอำนาจ
หลังจากนั้นประมาณ 7 วัน เฮียเว้งก็ไปตกลงขายรถให้เฮียเฮงเพื่อหักหนี้
ก่อนแกกลับ...แกหันมาบอกกับผม
...คนป่วยคนนั้น...เป็นฝีในท้อง...ตาย...แล้ว...
ผมยืนนิ่งอึ้ง...เพื่อทำความเข้าใจกับสิ่งที่ได้ยิน ได้ฟัง
มันหมายความว่ายังไง...หนุ่มคนที่จะไปโรงพยาบาล คนนั้น...ตายแล้ว
ตายได้ยังไง ตอนนั้นเห็นยังลุกขึ้นมาได้เลย ยังพูดกับญาติได้เลย...
แต่สีหน้าของเฮียเว้ง ที่มองผม...สายตามันเหยียดหยาม เกลียดชัง
พอผมตั้งสติทำความเข้าใจสิ่งที่เฮียเว้ง...ต้องการสื่อออกมา
ผมก็มีสภาพเหมือนคนสติแตก ไม่พูดไม่จา
ความคิดมันวนเวียนแต่คำว่า...เราทำอะไรลงไป...เราทำให้เขาตาย เหรอ.
ผมทำงานทำการอะไรไม่ได้ไปหลายวัน สุดท้ายผมก็คิดได้แค่ว่า...
...ผมมันชั่ว...ทำกรรมชั่ว...ทำกรรมหนักเสียแล้ว...
ผมพยายามลืมเรื่องนี้อยู่หลายปี ที่จริงพยายามลืมเรื่องเลวๆ ที่ทำทั้งหลาย
มันเลยส่งผลให้มีอาการ...ขี้ลืม...ขี้ลืม อย่างมาก
จนกระทั่งมาเล่าเรื่องต่างๆ ให้คุณฟังนี่แหละ...เรื่องราวต่างๆ มันก็รั่วพร่างพรูออกมา
แต่ที่ผมอยากสื่อ อยากบอกก็คือ...
วันนี้ สิ่งที่เราทำอยู่...ไม่ว่าจะเป็นด้วยหน้าที่ ด้วยการงาน ด้วยถูกเจ้านายสั่งให้ทำ มอบหมายให้ทำ
หรือด้วยความอยากทำด้วยตัวเองก็เถอะ
สิ่งที่กระทำอยู่นี้ ได้ส่งผลกรรมยังไงบ้าง...เคยหยุดคิด หรือเปล่า
ผมไม่ได้ว่า ไม่ได้ดูถูก หรือเสียดสีใครซักนิดเลยนะ
ผมแค่อยากเตือน...เพื่อจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจไปตลอดชีวิต อย่างผม
คุณรู้มั๊ย...มันทุกข์ทนมากเลยนะ ที่เวลาความจำ ความรู้สึกในเรื่องที่เราทำ มันผุดพรายขึ้นมา
ผมมีรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่ง...ขายบัตรเครดิต
วันนึงโทรมาหาผม ถามว่า...หนูจะบาปมั๊ย ที่ไปชวนให้คนเป็นหนี้
บางคน...เป็นหนี้จนกระทั่งเสียบ้าน เสียลูก เสียเมีย...เพราะบัตรที่หนูทำให้เขา
ผมก็ปลอบใจว่า...ลูกค้าเขารูดเอาไปใช้เองนี่ เราไม่ได้บังคับ
แต่เธอกลับบอกว่า...แต่หนูรู้สึกเหมือนขายยาพิษให้เขา มากกว่า...
ผมก็ไม่รู้จะปลอบยังไง อดคิดถึงคนที่เปิดผับ บาร์ ขายเหล้า ขายบุหรี่
ยิ่งพวกที่ขายข้าง มหาวิยาลัย ข้างวัด...เขาจะคิดได้ตอนไหนนะ
คุณรู้มั๊ย...เรื่องเลวๆ กรรมหนักๆ ที่ผมทำน่ะ ผมทำตอนอายุ 25 – 35
แต่ผมต้องมานั่งนึกเสียใจจนกระทั่งทุกวันนี้ อายุจะ 50 ...
และคงจะยังเสียใจต่อไป จนกว่าจะหมดลมหายใจ
กรรมที่ทำแต่ละครั้ง ทำแป๊ปเดียว...แต่เสียใจตลอดชีวิต
ผมเคยเดินเล่นไป แล้วได้ยินคนทะเลาะ ด่ากัน...
...ไอ้โกหก ไอ้:-)...หมามันยังซื่อสัตย์ ไม่เคยโกหก...เลวยิ่งกว่าหมา...
ผมสลดเลย เหมือนด่าผมเลย...เลวยิ่งกว่าหมา เพราะหมามันไม่เคยโกหก
อย่าต้องมาเสียใจ ทุกข์ทน จนตลอดชีวิต เหมือนผมเลยนะครับ
นรก...มันอยู่ในใจ กัดกร่อน เผาใหม้อยู่ทุกวัน
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 09:04:42
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 23:04:44 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1462 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
ติดแก๊ส
ขาย iphone
เช่าคอนโด
roll up
เว็บขายของ