|
|
กรรมทันตา ผูกคอตาย
ผูกคอตาย
เรื่องนี้ ผมไม่รู้ว่าถูก หรือผิด เป็นความเห็นของผมในขณะที่ยังโง่อยู่มาก
ยังไม่เคยสนใจศาสนา ของผมคนเดียว
ต้องใช้วิจารณญานในการ ฟังมาก...มาก นะครับ
วันก่อนมีท่านผู้อ่านคนหนึ่ง โทร.มาหา...
เล่าให้ฟังว่ากลุ้มใจ หนี้สินเยอะ...ทุกข์เหลือเกิน แทบจะทนไม่ไหวแล้ว
ทำให้นึกย้อนถึงตอนที่ยังมีหนี้สินเยอะ ๆ
มันทุกข์ใจ เครียดเพราะไม่มีจ่าย ต้องโกหกอุตลุด
วิ่งกู้เจ้านี้ ไปจ่ายเจ้านู้น แล้วกู้เจ้านั้น ไปจ่ายเจ้านี้...เฮ้อ...
ตอนนั้นจำได้เลย โทรศัพท์ดังทีไร...โคตะระ เครียด
สมัยนั้น ต้องยกหูโทร.ออก ที่เครียดมากกว่าผมก็ภรรยานี่แหละ
ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ใช่คนก่อนหนี้ แต่ต้องมาทุกข์กับเราด้วย
ทุกข์เพราะหนี้ บวกกับทุกข์เพราะเห็นเราทุกข์
ไอ้ความละอาย ความเครียดมันช่างร้ายนัก...พาให้คุมสติ คุมอารมณ์ไม่ได้
มีปากเสียงทะเลาะกันตลอด ที่จริงผมนี่แหละหาเรื่องเขาก่อนทุกครั้ง
พอทะเลาะกันบ่อย ๆ เข้าก็ยิ่งแย่
เจ้าหนี้ก็บีบคั้นสารพัด
จำได้แม่น วันนั้นบังเอิญพี่ภรรยา กับพี่เขย เป็นครูอยู่ต่างจังหวัด
มาอบรมอะไรซักอย่าง เลยมาพักอยู่ด้วย
ช่วงนั้น ผมต้องยกหูโทรศัพท์ที่บ้านออก...
แต่วันนั้นพอวางเข้าที่ปุ๊บ...เจ้าหนี้โทรมาปั๊บเลย
ที่จริงเขาพยายามโทร.ตามเราตลอด...ความเครียดพุ่งปรี๊ด.ด..เลย
ภรรยาก็หน้าไม่ดี อายพี่สาวเขา
ผมเห็นแล้ว...สุดละอาย บอกไม่ถูกไม่รู้จะอธิบายว่ายังไง
เลยหันไปพาลกับภรรยาซะนี่...อีทีนี้ยิ่งแย่ ภรรยาก็ร้องไห้
ผมทนไม่ไหว ความคิดตอนนั้นมันสุดแสนละอาย บอกภรรยา...ไม่อยู่แล้ว ตายดีกว่า
ภรรยานึกว่าพูดประชด...แต่ผมเอาจริง มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ
คว้าเชือกขึ้นไปดาดฟ้า...ผูกคอตาย..ย...ย
ความรู้สึกตอนนั้น...มันวูบไปแล้ว...ไม่รู้สึกอะไรแล้ว
มันไม่ได้ทันคิดอะไร หรือ เจ็บปวดอะไรเลย...มันแค่นิดเดียวเอง...วูบ.บ..บ
มารู้ตัวอีกที นอนอยู่บนพื้น
ภรรยาได้แต่ร้องไห้...ร้องไห้อย่างเดียว...ไม่พูดอะไรเลย
มารู้ทีหลังว่า พี่เขยเค้าได้ยินผมกับภรรยา ทะเลาะกันก็เป็นห่วง
พอเห็นผมหุนหันขึ้นไปดาดฟ้าก็ตามไปดู เห็นอีกที...ผูกคอห้อยซะแล้ว
เกือบช่วยไม่ทัน ดีว่าพี่เขยคนนี้เขาแข็งแรง
แต่ที่คอเป็นรอยเชือกชัดเจน ไปกว่าอาทิตย์เลย
หลังจากนั้น...ผมได้คิดเลยนะ
ความตายมันเป็นอย่างนี้เอง
มันง่ายที่จะ...ตาย...ไม่ได้ยุ่งยาก ไม่ได้เจ็บปวดอะไร...มันนิดเดียวเอง
นิดเดียวจริง จริง ความเป็นกับความตายเนี่ยะ
ผมเลยได้คิด อ๋อ...ถ้ามันง่ายอย่างงี้ เก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้าย ท้ายสุดก็แล้วกัน
มันเป็นทางหนีที่ง่าย แต่ไปแล้วไปเลย ไม่รู้ต้องไปเจอกับอะไร...
บอกตรง ๆ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่า คนที่ฆ่าตัวตายมันบาปมหันต์
วิญญาณต้องติดอยู่ที่ตรงนั้น ทุกข์ทรมานอีกนาน...
แล้วต้องไปเกิดเพื่อใช้กรรม…ต้องฆ่าตัวตายซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า อีกหลายร้อยชาติ
ยิ่งมาสนใจเรื่องศาสนามาก ๆ ยิ่งสยอง
เพราะกรรมที่ตามมาสุดแสน...ต้องเกิดมารับความเสียใจ เศร้าโศก ผิดหวัง ล้มเหลว จิตใจเศร้าหมอง
ซ้ำไปซ้ำมาเพื่อต้องไปฆ่าตัวตายอีกเรื่อย ๆ ตลอดไป
ลำพังชาตินี้ เสียใจ ทุกข์ใจก็เต็มทนจนไม่อยากเกิดอีกแล้ว
ยังต้องไปพบเจออย่างนี้ ตลอดทุกภพทุกชาติ....โอ๊ย.ย....
ผมนี่ฉิวเฉียด นรก อบายภูมิ ไปเส้นยาแดงผ่าแล้วผ่าอีก
แต่ที่มาคิดได้อีกอย่างคือ...ชีวิตภรรยา และลูกที่เหลือ
ต้องอับอาย...ที่มี สามี มีพ่อ...ขี้แพ้...ฆ่าตัวตายหนีไปอย่างขี้ขลาด
ต่อไปจะมองหน้าใครได้...ตลอดชีวิต
คิดแล้วหนาว
เหตุการณ์ครั้งนั้น มันกลับทำให้ผมใจเย็นลง แต่เหี้ยมขึ้น เข้มแข็งขึ้น
แต่สิ่งที่คิดในตอนนั้น คือ
ถ้าความตายมันง่ายอย่างงี้ ก็อย่างเพิ่งตายเลย
ลองลุยกับปัญหาให้ถึงที่สุดซะก่อน...หนี้สินอะไรก็เป็นเรื่องเล็กนิดเดียวแล้ว
กรูไม่กลัวมรึงอีกแล้ว...
ถ้ามันไม่ไหว อย่าให้ลูกเมียเดือดร้อนก็แล้วกัน
ตอนนั้น...คิดแค่นี้เอง
รุ่งขึ้น ผมไปหาเจ้าหนี้ทุกราย...บอก ผมเพิ่งผูกคอตายมา โชคดีที่มีคนช่วย
แล้วให้เขาดูรอยเชือกรอบคอ...
เจ้าหนี้ ตกใจทุกราย...ตกใจกันจริง ๆ
บอก...ใจเย็น เย็น ยังไม่ต้องคิดมากค่อย ๆ หามาผ่อนก็ได้
กลัวหนี้สูญกันทุกคน
ทุกวันนี้...ผมก็ยังรู้สึกเสมอว่า
ความตาย...มันใกล้นิดเดียว มันง่ายนิดเดียว
คนเรานี่อ่อนแอมาก..ก...ก นิดเดียวก็ตายแล้ว
เพราะฉะนั้น ก่อนตายต้องลุยให้ถึงที่สุด...เอาให้สุดจริง...จริง
หันหน้าสู้กับปัญหาทุกเรื่อง ทุกอย่าง
เพราะรู้แล้วว่า ถ้าสู้กับมันให้ถึงที่สุดแล้ว ไม่ไหวจริง ๆ ก็...หนีไปตายก็ได้
แต่เชื่อเหอะ...ถ้าสู้แค่ตาย มันไม่ได้ตายหรอก
ปัญหาที่ว่าใหญ่โตแค่ไหน...กลายเป็นเรื่องเล็กไปแล้ว
อะไรมันจะใหญ่กว่า...ความตาย
ทีนี้...พอไม่กลัวปัญหา ไม่กลัวหนี้ แม้แต่ความตาย...ก็ไม่กลัวแล้ว
ใจเลยเย็นลง มองทุกอย่างเป็นเรื่องเล็ก...เล็กนิดเดียว
จากนั้นก็อย่างที่เคยเล่าไปก่อน ๆ ...ท่านที่ยังไม่เคยอ่าน
ก็ลองไปหาอ่านดูนะครับ
พอใจเย็นมีสติ ก็ค่อย ๆ มองเห็นทางออก เห็นทางสู้...กรูไม่กลัวมรึง
เชื่อผมเหอะ...
สู้...สู้...สู้ แค่ไหน
สู้...แค่ตาย
ถ้าสู้ไม่ได้...ก็ตายไปเลย
แต่..แต่นะ...ที่สำคัญ สู้ให้ถึงที่สุดซะก่อน
แล้วก็ต้องสู้ อย่างใจเย็น...อย่างฉลาด...อย่างมีสติ.
เรื่องทั้งหลาย จะกลายเป็นเรื่องเล็ก...เล็ก.ก..ก..นิดเดียว
สู้แค่ตาย...มันจะไม่ตาย
แต่ถ้าไม่สู้...เอาแต่นั่งเศร้า งอมืองอเท้า โทษวาสนา ฟ้าดิน...ตายแน่นอน
ในเมื่อเราทำผิด ก็แก้ไขซะใหม่ ไม่เห็นเป็นไร...เริ่มต้นกันใหม่
ยิ่งเล่าก็ยิ่งนึกถึง เพลง รอยยิ้มนักสู้ ของเสก โลโซ
ท่อนฮุคมันฟังแล้ว...ให้กำลังใจ แบบสะใจดี...ออกแนวเย้ยหยัน ยังไงก็ไม่รู้
แต่ก็จริงนะ เรื่องราวร้ายๆ ที่เข้ามา ถ้าเราจิตใจแข็งแรงกว่า...มันก็ต้องแพ้ไปเอง
ลองเอาไปพิจารณาดูนะ
ฝากฟังกันด้วยนะ...
รอยยิ้มนักสู้ – เสก โลโซ
ศิลปิน : โลโซ อัลบั้ม : Loso Land
หากเหนื่อยนักขอจงหยุดพักเสียก่อน
อย่าใจร้อนรีบไปเดี๋ยวมันไม่เข้าที
หยุดเรื่องรักที่ทรมาน เรื่องงานเรื่องเงินก็ดี
พักซักทีเดี๋ยวค่อยไป
อย่าไปคิดเรื่องเดิมให้มันปวดใจ
ซ่อนเอาไว้ไม่ให้ใครเห็นความพ่ายแพ้
เก็บให้ลึกลงข้างในหัวใจที่อ่อนแอ
เหลือเพียงแค่รอยยิ้มของนักสู้
* ฉันก็เคยเสียใจไม่น้อยกว่าเธอ
ฉันก็เจอเรื่องราวร้ายๆเข้ามา
แต่ทุกๆทีฉันก็ทำ ให้เป็นเหมือนดังว่าแข็งแรงกว่า
ไม่ยอมพ่ายแพ้มัน
กว่าจะถึงฝั่งฝันนั้นมันยากเย็น
อย่าพึ่งเห็นฉันเดินเข้ามาง่ายๆ
กว่าจะถึงที่ฉันยืน กล้ำกลืนฝืนทนเกือบตาย
น้ำตาผู้ชายเคยไหลไม่ใช่เรื่องแปลก
(ซ้ำ * , * , * , *)
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 09:19:12
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 23:26:04 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1754 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [