|
|
วัดป่า...มหาสนุก 59
วัดป่า...มหาสนุก 59
( เล่าจากเรื่องจริง แต่ให้อ่านเป็นนิยาย...อย่าอ่านเอาเรื่อง นะครับ )
ในที่สุดก็ใกล้เวลาที่สองสามีฝรั่ง กับภรรยาสาวไทยหน้าหวาน กับลูกน้อยจะต้องกลับบ้านแล้ว
แต่สามี มร.เบน เหมือนยังมีอะไรค้างคาใจอยู่อีกเยอะ
หันมาพูดกับผมว่า....พวกเค้าเรียนมาทางการสร้างสิ่งใหม่ ๆ เพื่อเอามาแก้ปัญหาในสิ่งที่ยังขาดแคลน
ถูกสอนให้ แสวงหา ทำให้มาก สะสมให้มาก เพื่อความสุข
ผมบอกว่า....ทางพุทธศาสนา เราสอนให้มองเป็น 2 ทาง
คือ...ทางโลก ปุถุชนคนธรรมดา ที่ยังต้องใช้ชีวิตสร้างครอบครัว อยู่กับสังคมทั่วไป
และ....ทางธรรม คือ คนที่ไม่ต้องการ สร้างวงจรแห่งครอบครัว พ่อ แม่ ลูก เมีย อีกต่อไปแล้ว
ความรู้ทางวิทยาการสมัยใหม่...สอนให้ขุดค้น กอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างจากธรรมชาติ มาใส่ตัวเรา
แต่ความรู้ทาง พุทธ ....สอนว่า เราเอาอะไรไปจากโลก จากธรรมชาติไม่ได้เลยสักอย่างเดียว
ถึงตอนนี้ มร.ฝรั่ง เบน รีบคัดค้าน.... ไม่เห็นด้วยที่ว่า เอาอะไรจากธรรมชาติ ไม่ได้เลย
ผมถามเค้าว่า... เคยไปงานศพ มั้ย งานศพเศรษฐี งานศพนักวิศวะ งานศพพ่อค้า นักธุรกิจ
นักการเมือง ดารา หรืออาชีพอื่น ๆ สารพัดน่ะ
เห็นคนที่ตายพวกนั้น แต่ละคนว่าเค้า...เอาอะไรไปด้วย ล่ะ
ทรัพย์สิน เงินทอง ชื่อเสียง ตึกเรียลเอสเตท อสังหาริมทรัพย์ พันธบัตร....ฯลฯ
พวกเค้าเอาอะไรไปด้วยสักอย่างนึงมั้ย
มร.เบน พูดไม่ออกได้แต่ทำตาปริบ ๆ
แล้วถามใหม่ว่า.....พระพุทธเจ้า ท่านสอนเรื่องการทำมาหากิน สำหรับคนทั่วไปมั้ย
ผมนึกแล้วบอก....มีครับ แต่ต้องเข้าใจซะก่อนนะ
ว่า พระพุทธเจ้า ท่านไม่ได้สอนคนทั้งหลายทั่วไปทุกคน นะ....ท่านสอนเฉพาะคนฉลาด คนมีปัญญา เท่านั้น
สิ่งแรกคือต้องมี ศีลห้า ไม่ข้องแวะอบายมุข
ห้ามการขายอาวุธ ค้ามนุษย์ สัตว์มีชีวิตเพื่อเป็นอาหาร เหล้า สิ่งเสพติด ยาพิษ
และอีก 4 ข้อ
.... ขยันหมั่นเพียร หมั่นประกอบการงาน ไม่เกียจคร้าน สอดส่องตรวจสอบในการงานนั้น
.... การเก็บรักษาโภคทรัพย์ ที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร
.... คบคนดี ไม่คบคบชั่ว อยู่อาศัยในบ้านเมืองที่เจริญด้วยศีลธรรม
.... อยู่อย่างพอเพียง เลี้ยงชีพพอเหมาะ ไม่ให้สุรุ่ยสุร่าย แต่ก็ไม่ให้ฝืดเคือง รายได้ต้องเหนือรายจ่าย
แต่การที่จะอยู่ในโลกอย่างมีความสุข ต้องเข้าใจว่าชีวิตมันมีทั้ง ขึ้น และลง
เป็นเรื่อง.... โลกธรรม 8
มีลาภผล ก็ต้องมี เสี่อมลาภ
มียศตำแหน่ง ก็ต้องมี เสี่อมยศ ลดตำแหน่ง
มีสรรเสริญเยินยอ ก็ต้องมี นินทาว่าร้าย
มีความสุข ก็ต้องมีความทุกข์
เคยมีคนมาขอเครื่องราง ของขลังเพื่อให้ทำมาค้าขายขึ้นกับ หลวงพ่อเตี้ย
ท่านให้ท่องทุกวัน
....ขยัน ซื่อสัตย์ ประหยัด อดทน
ถึงตอนนี้ ทั้งคู่ผัวเมีย ถามผมว่า...ควรจะดำเนินชีวิตยังไง แบบไหนดี
ทำมาหาเงิน กันให้เต็มที่สุดฤทธิ์ สุดเดช
หรือใช้ชีวิต แบบสมถะ...หากินแต่พอควร แล้วอยู่กับธรรมชาติ สายลม แสงแดด
อย่างไหนที่ผมคิดว่าดี ล่ะ
ผมเลยเล่าสิ่งที่ไม่เคยเล่าให้ใคร ฟังสักคน แม้แต่ ภรรยาของผมเอง
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเกิดปัญหาถามกับตัวเอง ว่า....
ถ้าเราขยันทำงาน มุมานะจนถึงที่สุด ด้วยสติปัญญา ความสามารถอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง เต็มเวลา
เราจะร่ำรวยได้แค่ไหนกันนะ
แล้วมันต้องเสียอะไรไปบ้าง
เรื่องนี้ ได้วนเวียนอยู่ในหัว อยู่หลายวัน....
แล้ววันหนึ่ง สวดมนต์แล้วนั่งปฏิบัติฯ สมาธิ ตามปรกติ
แต่ในตอนนั้นรู้สึกใจนิ่งสบาย สงบ มาก
นั่งภาวนา....พุ ท โ ธ ไปเรื่อย ๆ สักพักหนึ่ง เกิดอาการหลุด...วูบ.บ..บ
ไปรู้สึกตัวอีกทีว่า....นั่งอยู่ใน รถเบนซ์ รุ่นล่าสุดสีดำ เบาะหนังแท้ใหม่เอี่ยม
ผมเป็นเจ้าของรถ และเป็นคนขับ ... กำลังรอ คุณหม่อง ภรรยาอยู่อย่างหงุดหงิด กระวนกระวาย
ทางด้านเบาะหลังรถ มีแต่....แบบแปลนพิมพ์เขียว ตึกอาคารสูง ประเภทคอนโดมิเนียม เต็มไปหมด
ตอนนั้นรู้ว่า..ตัวผมเองเป็นเศรษฐี เป็นนักลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ กำลังขึ้นโครงการขนาดใหญ่
ในชีวิตตอนนั้น มีแต่ความเครียด หมุนเงินก้อนใหญ่ จิตใจเกาะติดอยู่กับงาน ขยับไปไหนไม่ได้
เพราะงานใหญ่ ใช้เงินเยอะ ปัจจัยในการทำให้เกิดความผิดพลาดก็มีมากมายตามไปด้วย
ต้องคิด ต้องเกาะติด ต้องจดจ่อไปทุกก้าวของงาน
แล้วก็เห็น คุณหม่อง ภรรยา เดินออกมาจากบ้าน คฤหาสน์หลังใหญ่
สิ่งที่เห็นคือ...เธอสวยมาก หุ่นดี ฟิตเฟิร์ม
แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคา...แพง ตัดเย็บอย่างปราณีต ทั้งเสื้อผ้า หน้า ผม ไฮโซเต็มรูปแบบ
หิ้วกระเป๋าแบรนด์เนม โคตะระแพง
ต้องวิ่งเต้น สร้างคอนเนกชั่นอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูง....ตลอดเวลา
ช่างผิดกับความเป็นจริง ที่ใช้ชีวิตสมถะ แต่งตัวเรียบง่าย กางเกงหลวม ๆ เสื้อยืดคอกลม
ไม่มีเครื่องสำอางค์ ไม่มีเครื่องประดับสักชิ้น หัวฟู ผมเพ้ารวบไว้ง่าย ๆ มอม ๆ แมม ๆ
ไปไหนก็หิ้วกระเป๋าพลาสติกจ่ายตลาด ธรรมด๊าาา ....ธรรมดา
แถมอวบอ้วน เพราะกินอร่อย อยู่พร้อมหน้ากับลูก ๆ ตามใจปากกันแทบทุกวัน
ใช้รถยนต์คันละไม่ถึงแสน ส่วนใหญ่ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ ตะลอน ๆ ไปลมโกรก หน้าดำ
แต่ได้สนุก ได้หัวเราะกันทู้กก วัน
แต่สิ่งที่ผมเห็นในแววตา ของภรรยา คือ...ความเครียด อย่างยิ่ง
งานการที่ทำอสังหาริมทรัพย์ มันโครงการใหญ่ หมุนเงินเยอะ จึงต้องคอยระแวดระวังการรั่วไหลอย่างที่สุด
คนรอบตัวมีแต่เรื่อง....ผลประโยชน์ การเบิกจ่าย การไล่ตามความก้าวหน้าของงาน
หรือรบรากับปัญหาร้อยแปด ของการก่อสร้าง...ทั้งคน ทั้งสภาพดินฟ้า อากาศ
แว่บหนึ่งผมถามตัวเองว่า....ลูก ๆ อยู่ที่ไหน
คำตอบที่ได้คือ....ลูกสาวทั้ง 2 คนอยู่ต่างประเทศ อเมริกา ยุโรป
ก็....รวย ไงล่ะ ส่งลูกไปเรียนเมืองนอก ทำงานเมืองนอก
ไม่ได้เจอลูกเป็น ปี ๆ ......
ฉับพลันนั้น ความรู้สึกที่ประดังเข้ามาอย่างจู่โจมหัวใจ คือ... คิดถึง ลูก
คิดถึงทั้ง 2 คน อย่างที่สุด แต่ก็ไม่มีเวลาที่จะปลีกตัวไปหาลูกได้เลย....
มันมีแต่ งาน ...งาน.....งาน และก็ งาน
ทุกอย่างมันกำลังวิ่งวนไป ไม่รู้จบสิ้น วางมือไม่ได้แม้สักวัน
ลูก ก็ไม่กลับมาหา เราก็ไปหาลูกไม่ได้...มันแสนจะปวดร้าวนักหนา
และสิ่งที่รู้สึกต่อมา คือคิดถึง คุณหม่อง ภรรยา
ทั้ง ๆ ที่อยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน แต่มันไม่ใช่ภรรยา ที่เคยพูดคุยหยอกล้อ ดูหนังดูละครด้วยกัน
ผมคิดถึง ภรรยาคนเก่า .....คุณหม่อง ที่อวบอ้วน หัวเราะ ยิ้มแย้มอยู่เสมอ
คิดถึงภรรยา ที่มักจะอยู่ในครัว ทำโน่น ทำนี่ให้ผม และลูก ๆ ทั้งสองคนกิน ทุกเย็น
แล้วทันใดนั้น ก็มีเสียงถามขึ้นในหัวของผม ว่า....เอามั้ยชีวิตคนรวย แบบนี้
ได้อย่าง ก็ต้องเสียอย่าง ต้องแลกกัน ระหว่างทรัพย์สินเงินทอง ด้วยความสุขใจ ความสงบ และคนที่เรารัก
ผมตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด....ไม่เอา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ผมคิดถึง....ลูก จะขาดใจอยู่แล้ว
แล้วความรู้สึกก็...วูบบบ กลับมา
รู้สึกตัวว่าเรากำลัง ตกอยู่ในภวังค์ หลุดออกจาก สมาธิภาวนา ที่มี...สติ คอยกำกับ
พอระลึกได้ รีบตั้งสติ ดูใจ ดูความคิด ดูเรื่องราวที่เพิ่งพบเจอมา
ก็เข้าใจทันที....
ไม่รู้ว่าจะเรียกว่า... จิต ของตัวเอง หรือ เทวดา พาไปดู ทางเลือกของชีวิตอีกแบบหนึ่ง
ขยันทำมาหากิน จน...ร่ำรวย มีทรัพย์สิน เงินทองมากมาย
แต่....ไม่มีความสุข
และเต็มไปด้วย...ความเครียด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
กับชีวิตที่เดินอยู่...ขยันหา ขยันเก็บ ทำมาหากินไปตามฐานะ
แต่ได้อยู่ใกล้ชิด...ภรรยา และลูก ๆ
ได้กินข้าวด้วยกัน ทุกวัน
ได้พูดคุยเย้าแหย่ ดูหนัง ดูละคร วิพากษ์วิจารณ์ พระเอก นางเอก
ได้มีเวลา....สวดมนต์ ปฏิบัติฯ สมาธิ ภาวนา
ได้สร้างบุญ ทำกุศลให้ตนเองอย่างสม่ำเสมอ
แค่....มีกิน มีใช้ ไม่ลำบาก
แต่.... มีความสุขที่แท้จริง
ผมตอบแทนคนอื่นไม่ได้หรอก...
แต่สำหรับผม ได้เลือกแล้วที่จะ.....ใช้ชีวิตแบบ สมถะ
ขยันทำงาน แต่ไม่เคร่งเครียด....กินน้อย ใช้น้อย ไม่หลงระเริง
ขอเพียงได้อยู่กับ ลูก เมีย ได้พูดคุยหยอกเย้า หัวเราะไปด้วยกันทุกเรื่อง
ได้มีเวลาปฏิบัตธรรม... เดินจงกรม นั่งสมาธิ ทำภาวนา
ได้ใกล้ชิด พ่อแม่ครูอาจารย์ พระอริยสงฆ์ผู้ประเสริฐ
เพราะผมได้...ปวารณา ไว้กับ หลวงตามหาอนันต์ นิมมโล
ผู้ส่องทางสว่างให้ผม
ตามที่ท่านได้เคยสอนไว้ ว่า.....
ทุกครั้งที่ก้มลงกราบ พระพุทธรูป ให้รำลึกในหัวใจ
.... ทั้งชีวิต เลือดเนื้อ และวิญญาณ ขอน้อมถวายแด่ พระพุทธเจ้า...ตราบเท่าถึงซึ่ง พระนิพพาน
.... ทั้งชีวิต เลือดเนื้อ และวิญญาณ ขอน้อมถวายแด่ พระธรรมจ้า...ตราบเท่าถึงซึ่ง พระนิพพาน
.... ทั้งชีวิต เลือดเนื้อ และวิญญาณ ขอน้อมถวายแด่ พระสงฆเจ้า...ตราบเท่าถึงซึ่ง พระนิพพาน
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
093-149-9564
วัดป่า...มหาสนุก 60
https://pantip.com/topic/39385403
แก้ไขข้อความเมื่อ วันพุธ เวลา 21:44 น.
| Create Date : 09 พฤศจิกายน 2562 |
| Last Update : 9 พฤศจิกายน 2562 15:50:12 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 407 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [