|
|
กรรมทันตา สอนลูก
สอนลูก
มีคนถามว่า...ผมสอน ลูก ยังไง
โอ้โฮ...เป็นคำถามที่นึกไม่ถึง
ผมมีลูกสาว 2 คน...
คนโต ชื่อ...กัสจัง
คนเล็ก ชื่อ...โดนัท
แต่ก่อนผมก็ไม่ได้ใกล้ชิดลูกเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ทำงานหาแต่เงิน
โกหกตอแหล๋ เอาตัวรอดไปวัน ๆ งานที่ทำก็ผิดทั้งกฎหมาย และศีลธรรม
อยากได้เงินเยอะ ก็ทำงานหนักขึ้น ทำบาปกรรมมากขึ้นทุกที
เงินที่ได้มา ก็เป็นเงินร้อน...มาแล้วก็ไป
เหลือไว้แต่หนี้ที่พอกพูนมากขึ้น
อารมณ์ก็เครียด จิตใจจดจ่ออยู่แต่เรื่องเงิน..เงิน..เงิน
ลูก เมีย เข้าหน้าไม่ติด
แต่พอได้คิดกลับตัวกลับใจ ลด ละ เลิก เอาแต่ศีล 5
หาเงินมาใช้หนี้จนหมด แล้วก็นึกขึ้นมาได้...เวลามันมีน้อย
ต้องรีบตักตวงใช้ทุกนาทีที่มีอยู่ ใกล้ชิด...คนที่เรารัก...ให้มากที่สุด
ตัดสินใจทิ้งทุกอย่างมาช่วยภรรยาทำธุรกิจที่บ้าน
ทีนี้ก็เลยมีเวลา
ลูกสาวทั้งสองคน มีบุคลิก และนิสัยไม่เหมือนกันเลย
คนโต ออกแนว...ร้าย หญิงเหล็ก เข้มแข็ง ค้าขายเก่ง มั่นใจตัวเองสูงเกินไป
คนเล็ก ออกไปทาง...ห้าวๆ สบายๆ ค้าขายไม่ได้เรื่อง ชอบสนุกเฮฮา บ้าดารา
ชอบกิน ชอบชิม ตื่นเต้นไปซะหมดทุกเรื่องราว
ผมไม่ค่อยได้สอนอะไร มากเท่าไหร่
แต่จะเล่าเรื่องราว ความคิด การกระทำที่ผิด..ผิด ในอดีตให้ฟังทุกเรื่อง
ใช้เวลาทองในตอนเช้า และตอนเย็นกินข้าวด้วยกัน ดูหนัง ดูละครบ้าบอ ด้วยกัน
เป็นเวลาเหมาะในการสอนลูก
แต่สอนแค่...แนวคิด วิธีคิด
...วิธีการ ไม่สำคัญเท่า วิธีคิด...
อย่างที่ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ บอก
...จินตนาการ สำคัญกว่า ความรู้...
ผมจะเน้นว่า ฝันให้ใหญ่ แล้วลุย..ย..ไปให้ถึงที่สุด
อีกอย่างที่สอน เป็นเรื่องหลัก คือเรื่อง...คน
สอนให้รู้จักในทุกแง่มุม ว่าทำไม เขาเป็นอย่างนั้น
ทำไม เขา ทำอย่างนี้
มีเกมส์ที่เล่นกับลูกอยู่เสมอ คือ ดูคน
เมื่อมีใครที่น่าสนใจผ่านมา ก็จะทายกันว่า...คน คนนี้ เป็นใคร
ดูรูปร่าง หน้าตา การแต่งตัว บุคลิกลักษณะ
แต่งตัวแบบนี้ น่าจะทำอาชีพอะไร มีพื้นฐานชีวิตแบบไหน
กัสจัง...ลูกสาวคนโต จะสนใจเรื่องธุรกิจ เพราะเรียนด้าน การตลาด ม.ธรรมศาสตร์
ก็จะชอบดูกันว่า...ร้านนี้ บริษัทนี้ ทำอะไร ตกแต่งแบบนี้ ขายของอย่างนี้
เดินเข้าไปสัมผัสให้ถึงแก่น ด้วยกัน
ดูพนักงาน ดูอารมณ์ จะไปรอดมั๊ย หรือ ไม่ไหวเจ๊งแน่นอน
ให้มองทุกเรื่อง แบบ...วิเคราะห์ และ สังเคราะห์
ทุกอย่าง ทุกเรื่องราว...แยกมันออกเป็นชิ้น..ชิ้น
แล้วจับมัน ประกอบรวมมันกลับเข้าไปใหม่
หาช่องว่าง จุดอ่อน จุดแข็งให้เจอ...แล้วใช้ให้เป็นประโยชน์
โดนัท...ลูกสาวคนเล็ก อย่างที่บอกจะออกแนว เฮฮาปาจิงโกะ บ้าดารานักร้อง
ก็จะเน้นสอนเรื่อง คน เหมือนกัน
กิเลส ตัณหา อุปาทาน สิ่งที่ซ่อนเร้นลึก..ลึก..ในจิตใจ
สิ่งที่เห็น กับสิ่งที่เป็น มันอาจจะคนละเรื่องเดียวกัน
ดารา นักร้อง ก็คนธรรมดา แต่ที่เขาเก่งเพราะฝึกฝน ฝึกหัด
เอาจริงเอาจัง เหนื่อยหนักแสนสาหัสกว่าจะโด่งดัง
อย่าเพียงแค่ ดู แต่ให้รู้สึก ให้เข้าใจ
ที่สำคัญต้องรู้จักตัวเอง ว่าชอบอะไร ถนัดทางไหน อยากเป็นอะไร
ในที่สุดก็จับทางได้ว่า ตัวเค้าเองชอบกิน ชอบชิม มีเซ้นท์ทางอาหาร
เลยไปเรียนเป็น...เชฟ
ผม กับคุณหม่อง ภรรยา เลี้ยงลูกแบบ...เป็นเพื่อนกัน
สนใจทู๊ก..ก..เรื่อง ที่ลูกเล่าให้ฟัง
ตื่นเต้นไปด้วยทู๊ก..ก..อย่าง ที่ผ่านเข้ามาด้วยกัน
มักจะใช้วิธีคุย แบบเล่นปิงปอง...ตีโต้กัน
ดูหนัง ดูละคร แล้วยกมาถกเถียงกัน
ลูกว่าถูก...ผมว่าผิด
ลูกว่าขาว...ผมว่าดำ จะทำไมล่ะ..เหอ
ยืนคนละข้าง มองคนละมุม เอาเหตุเอาผล เอาชีวิตจริงมาเปรียบเทียบ
ที่สำคัญ...ทุกเรื่องราวมองให้มันเป็นเรื่องตลก เรื่องขำขัน
แล้วหัวเราะ...ด้วยกัน
หาสิ่งดี ดี ในเรื่องเลวร้าย หาข้อคิดในเรื่องทั้งหลาย
หาอีกแง่มุมหนึ่ง ที่มองไม่เห็นอยู่เสมอ...
อย่างที่บอก...ไม่ค่อยได้สอนอะไร
แค่ แอบชี้นำความคิด...
จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินจากที่ไหน
...ไดเรคชั่น สำคัญกว่า สปีด...
ตอนที่ลูกสาวคนโต อยู่ปี 4 ดั๊น..น..ไปจ้บเรื่องใหญ่
เป็น ประธานชมรมการตลาด
ซึ่งแต่เดิม ชมรมนี้เงียบหงอย ไม่มีแอ๊คชั่น ไม่มีเงินสนับสนุน
เลยคิดทำโปรเจค ร่วมกับ บ.ยักษ์ใหญ่
เสนอแผนการตลาด ระดมรุ่นน้องมาช่วยกัน
แต่...อย่างว่าแหละ โปรเจคอลังการ ปัญหาก็ใหญ่ ถึงใหญ่มาก
ต้องต่อสู้ ผลักดัน ขายความคิด ขอความร่วมมือสารพัดสารเพ
บ.ยักษ์ ที่ร่วมโปรเจค ก็หวังแต่ต้องให้ได้ผลกำไรคุ้มค่า
อาจารย์ที่ควบคุม ก็เกิดกลัวเสียชื่อ คอยแต่กระโดดหนี
มีแต่คนพูดให้ท้อถอย
ต้องต่อสู้กับ...จิตใจ...ตัวเอง
กลับบ้านมาร้องไห้ กับคุณหม่อง แทบทุกวัน
นังแม่..ก็ได้แต่ปลอบใจ แล้วหาอะไรอร่อยๆ ให้กิน
ไอ้ตัวพ่ออย่างผม..ก็ได้แต่คอยลุ้น คอยให้กำลังใจ ให้ค่อย ๆ คิด
อุปสรรคปัญหา มันต้องมีทางแก้มีทางออก ต้องใช้...ปัญญา
ตอนนี้คิดไม่ออกก็ไม่เป็นไร อาบน้ำกินข้าวแล้วไป...สวดมนต์
นั่งสมาธิทำใจให้สงบ เอาปัญหามาแยกแยะ แยกย่อย
เอาแนวคิดของ...ในหลวง...ท่านมาใช้
...เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละเรื่อง...
ในที่สุดก็เจอช่องว่างทางแก้ ทีละเปลาะ..ทีละเปลาะ
อาจารย์ที่ปรึกษาคนเดิมไม่ช่วย ก็ไปหาคนใหม่
หาคนที่เก่งกว่า...เก่งที่สุด
เอาความตั้งใจจริงออกหน้า ไปขอความช่วยเหลือ ขอความเห็น
อาจารย์ท่านนี้...เก่งจริง เป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทใหญ่ๆ มากมาย
และคงจะมีวาสนาผูกพัน เคยเกื้อกูลกันมา
โดดเอาตัวลงมาการันตี ออกมาช่วยเชียร์...สู้เค้าลูก สู้ สู้
เฮ้อ...ตอนจบสุดท้าย ได้เงินโปรเจคเข้าชมรมการตลาด
กว่า 3 ล้าน บาท...
แต่สิ่งที่ต้องเสียไป...ทำกิจกรรมเยอะ การเรียนก็เลยตก
พลาดจาก เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
เหลือแค่ เกียรตินิยมอันดับสอง คนแรก
ขาดไป นี๊ด..ด..ด...เดียว
คือ..อ..ผมไม่ค่อยเห่อลูก เหมือนคนอื่นเค้า...
ตอนนี้...ลูกสาวคนเล็ก
เรียนที่ราชภัฎ สวนดุสิต กำลังขึ้นปี 2 ก็มีปัญหา
อยากตามรอยพี่สาว ไปทำกิจกรรมชมรมนักศึกษา
เจอแต่เรื่องบ้าๆ บอๆ เรื่องของคน เรื่องของเพื่อน ของรุ่นน้อง
เด็กวัยรุ่นกำลังอยากเด่น อยากดังกันทุกคน
อีโก้สูง ความเห็นไม่ลงรอย ไม่มีใครฟังใคร
ทุกวัน...กลับมาเล่าแต่เรื่องปวดหัว เรื่องไม่เข้าเรื่อง
คุณหม่อง แกรำคาญ ถามว่า...อนาคตอยากเป็นอะไร
อยากเป็น...เชฟมือหนึ่ง ใช่มั๊ย ลืมไปหรือเปล่า
อีก 10 ปีข้างหน้า อยากมีร้านเจ๋ง เจ๋ง ของตัวเองไม่ใช่เหรอ
อย่าลืมความฝัน อย่าลืมเป้าหมาย
ลูกสาว ก็ตาโต เออ..จริงแฮะ
แล้วมาสุมหัวคิดกัน...อยากเป็น เชฟมือหนึ่ง ต้องทำยังไงนะ
ที่ ราชภัฎสวนดุสิต นี่เป็นฐานของกลุ่มที่เรียกว่า...
ไทยแลนด์ คัลลินารี อคาเดมี
เปรียบเหมือนกับ พ่อครัวทีมชาติไทย
เชฟใหญ่ๆ รวมตัวกันผลักดัน ส่งเด็กไปแข่งขันกับเชฟทั่วโลก
ขอบอก...ที่นี่กวาดรางวัลใหญ่ๆ มาแล้วมากหลาย
คุณหม่อง บอกให้หาช่องทางเข้าไปในกลุ่มนี้ให้ได้
เราต้องเข้าไปหา...แรงเหวี่ยง
ใช้ความเป็นเด็ก เป็นนักศึกษา เข้าไปหาอาจารย์ หารุ่นพี่ที่เก่ง เก่ง
ขอเข้าไปฝึกงาน เข้าไปช่วย เอาแรงกายเข้าแลก
อยากได้เพชร...ต้องเข้าเหมืองเพชร
แล้วลงแรง ขุด เอาเอง...จริงมั๊ยลูก
สุดท้ายแล้ว ลูกสาวคนเล็ก ก็ตะเกียกตะกายเข้าไปฝึกงานจนได้
กลับมาเล่าให้ฟัง บอก...อู๊ย..ย..เหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่สนุกสุขใจ
เรื่องเพื่อนเหรอ กลายเป็นเรื่องไร้สาระ
แต่ปัญหาใหม่...อยากได้ มีด
มีด..ด..บ้าอะไรก็ไม่รู้ ตราตุ๊กตาคู่
มีดเชฟ 8 นิ้ว เกือบ 7,000
ถ้าทั้งชุด แค่ 20,000 เอง..ง...ง
ฟังราคาแล้วอยากจะเป็นลม
ลูก เอ๊ย..ย..แก้วตา ดวงใจ
แต่มีด.ด..มันแพงไปหน่อยนะ ว่ามั๊ย
คิด คิด ไปแล้วต้องขอบคุณ...คุณพ่อตาของผม
สมัยที่ยังโง่มองโลกแคบๆ อยู่
ท่านลงทุนพาครอบครัวผมไปเที่ยว สิงค์โปร์
ความรู้สึกนาทีแรกที่ก้าวพ้นประเทศไทย คือ
โลกนี้มันช่างกว้างใหญ่ไพศาล เรามันแค่...กิ้งก่าในกะลาครอบ
ภาษาไทย ไปได้แค่สนามบินดอนเมือง ขึ้นเครื่องบินยังไม่ได้เลย
หลายวันที่อยู่ต่างประเทศ ทำให้เข้าใจอย่างสุดซึ้ง
...ต้องตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษ อย่างจริงจัง...
ลูกสาวคนโตได้ไปต่างประเทศอีกหลายครั้ง ใกล้บ้าง ไกลบ้าง
เพราะได้แรงบันดาลใจ จากตอนนั้นเอง
ทุกวันนี้ พยายามแอบผลักดันลูกสาวคนเล็ก
ให้แบ็กแพ๊คไปเที่ยวผจญภัยนอกประเทศกับเพื่อนซะมั่ง
คุณพ่อตา ท่านเคยพูดบ่อยๆ...
ลูกน่ะ...มันไม่เชื่อที่เราสอนหรอก แต่เค้าจะ
คิดตาม ที่เราคิด
ทำตาม ที่เราทำ
ท่านสอนลูก หลาน ได้ดีจริง จริง
อนณ 089-995-9377
tobeteam@yahoo.com
| Create Date : 20 เมษายน 2554 |
| Last Update : 21 เมษายน 2554 9:39:35 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1051 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: จันทิรา IP: 124.120.202.217 วันที่: 24 เมษายน 2554 เวลา:1:33:23 น. |
|
|
|
| โดย: จีรวรรณ IP: 219.15.238.9 วันที่: 25 เมษายน 2554 เวลา:13:21:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
หนังสือที่จะรวมเล่มพิมพ์เสร็จหรือยังคะ อยากจะหาไว้แจกเพื่อนอ่านค่ะ