|
|
กรรมทันตา แม่ชี ต่อ
แม่ชี ต่อ
สมัยที่แม่ชีทศพร กำลังโด่งดังขึ้นมา
คุณหม่อง ภรรยาของผมเกิดสนใจมาก ชวนให้ไปดูหน่อยเถอะ
วัดพิชัยญาติ ห่างจากบ้านผมแค่ 3 ป้ายรถเมล์
พอไปถึงรู้แต่ว่า...วัดนี้แดดร้อนมาก ต้นไม้ไม่ค่อยมี
เราสองคนก็เดินหลบแดดเข้าไป เจอคนกำลังมะรุมมะตุ้มวุ่นวายกันอยู่
รีบเข้าไปเป็นไทยมุงกับเค้าด้วย
เห็นผู้หญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่ง กำลังนอนชักอยู่กับพื้น คนมุงกันแน่น
แล้วแม่ชีทศพร ก็ไม่รู้มาจากไหน มาถึงตัวพูดปลอบโยนกันพักหนึ่ง
ญาติที่มาด้วย บอกเป็นคนไต้หวัน พูดไทยไม่ได้แต่มีล่ามมาด้วยนะ
ได้ความว่า คนที่ชักอยู่มีโรคประจำตัว พอได้ข่าวแม่ชีแก้กรรมได้
ก็เลยดั้นด้นมาหา
แม่ชีฯ ก็บอกว่าเค้ามีกรรมเก่ามาก แต่ปางก่อนอะไรประมาณนี้
ผมไม่ค่อยได้ฟัง คนมันเยอะแดดก็ร้อน
เลยหลบไปไหว้พระที่โบสถ์...โอ้ พระประธาน งามมาก
มีคนบอกชื่อ...หลวงพ่อสมปรารถนา
คุณหม่องแกถูกใจรีบไปไหว้ขอซะนาน คงหลายรายการ
พอถึงเวลาที่แม่ชีทศพร ออกมาพบญาติโยม
โอ้โฮ...เจ้าประคุณเอ๋ย คนมันเยอะจริง ๆ แห่กันเข้าไปอัดอยู่ในศาลา
บางคนก็ว่า ต้องอยู่ปฏิบัติธรรมที่วัด 2 วันก่อน ถึงจะได้พบแม่ชีฯ
เห็นมีการบันทึกเทปวีดีโอ ถ่ายทำรายการด้วยกล้องใหญ่ด้วย
ไอ้เราก็หวังจะไปถามว่ามีกรรมอะไรกับเค้าบ้าง
แต่เข้าไม่ถึง ได้แต่ชะเง้ออยู่ข้างนอก
แต่พอไปฟังเรื่องราวความทุกข์ ของคนอื่นๆ ที่มาแล้วเลิกคิด
พวกเค้าทุกข์กันหนัก ทุกข์สารพัด สารพัน
แต่อาการของทุกข์ก็คล้ายๆ กันหมด...หนี้สินเยอะ หากินไม่ขึ้น เงินไม่มีใช้
ผัวมีเมียน้อย ปวดหัว นอนไม่หลับ ฯลฯ
อย่างที่บอกแล้วนะว่าในตอนนั้น แม่ชีทศพร เพิ่งจะเริ่มเป็นที่รู้จัก
แนวทางการสอน ก็ยังไม่พิสดารเท่าไหร่
จะฮือฮาก็เรื่องทายว่าทำกรรมอะไรมา มีกรรมเพราะอะไร ยังไง เรื่องแปลกๆ ทั้งนั้น
บางทีเป็นกรรมที่คนทำก็นึกไม่ถึง
พยายามจับหลักก็พอได้ว่า คนเราทำบาปกรรมด้วยวิธีต่างๆ นาๆ
แม้จะทำสัมมาอาชีพ ถูกกฎหมาย แต่ก็ไม่ถูกศีลธรรม
เช่น อาชีพประมง ต้องฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเยอะแยะ...ก็ต้องทำบุญอุทิศให้เขาด้วย
บางคนเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบัญชี ฝ่ายชิปปิ้ง หาวิธีช่วยให้เจ้านาย หรือบริษัท
หลบเลี่ยงเสียภาษีให้น้อยที่สุด
ก็เป็นกรรมหนัก เพราะเท่ากับโกงเงินหลวง โกงเงินของแผ่นดิน
แต่ผมไม่ค่อยได้ฟังวิธีแก้กรรม หรืออาจจะอยู่ห่างเลยไม่ได้ยินก็ไม่รู้
มีวิธีแปลกๆ เหมือนกัน เช่น ให้ทอดปลาทูไปถวายพระ
อะไรประมาณเนี๊ยะ
ฟังดูเหมือนบอกต้นตอของปัญหา แต่แค่รักษาตามอาการเท่านั้น
ไม่ได้ขุดรากถอนโคนอย่างจริงจัง
สุดท้ายคนแน่น แดดร้อนสู้ไม่ไหว ก็เลยเดินกลับบ้าน
บอกตรงๆ ไม่ค่อยเก็ต ไม่ค่อยเกิดศรัทธาเท่าไหร่
อาจเป็นเพราะไม่ถูกจริต ไม่ได้สนใจอีกเลย
แต่...ก็พอเข้าใจนะ
คนเรามันบ้า 500 จำพวก ผมก็บ้า..เหมือนกัน
ไอ้คนที่มาหาแม่ชีฯ ก็สารพัด ดีบ้าง บ้าบอบ้าง
หมอที่รักษาคนบ้า...บางทีก็ต้องทำบ้าไปกับคนไข้ก่อนด้วย
เพื่อให้เค้ายอมรับเป็นพวก แล้วค่อยๆ คุยกันไป รักษากันไป
อยู่ๆ จะจับผ่าตัดใหญ่ เปลี่ยนสมอง เอาปริยัติ ปฏิบัติ แถมปฏิเวธ
ใส่แทนเลย...ก็ยังไงอยู่นะ
ผมคนหนึ่งละ...ค่อยๆ กินยา ธรรมะโอสถ ให้หายบ้าไปทีละนิด ทีละหน่อย
หลังจากนั้นไม่นาน ญาติคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
ตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน ของหลวงพ่อจรัญ
พอไปแล้ว ได้ยิน แม่ชี ด่าคนอื่น...คนอื่นนะ
ได้ยินแล้วไม่พอใจ กลับบ้านเลย...อ้าว
แต่ผมว่าน่าจะดีแฮะ เลยขออนุญาตภรรยาลาไปปฏิบัติกรรมฐาน 7 วัน
อย่างที่เคยเล่าในตอน...เสียงเปรต...รู้กรรม...มารผจญ
พอไปถึง วัดอัมพวัน ตั้งแต่เริ่มลงทะเบียน ก็เจอกับตัวเอง...
แม่ชี ดุม๊าก..มาก
แต่ก็เข้าใจนะ...คนมาเยอะ ร้อยพ่อพันแม่
แต่ละคนก็ล้วนแต่มีปัญหามาต่างๆ นาๆ ที่แปลกๆ ก็มาก
พวกร่างทรง มีองค์ รับขันธ์ หมอดู นายหน้าขายที่ดิน...โอ๊ย สารพัด
มาแล้วก็นั่งคุยกันให้แซ่ด ถ้าแม่ชีไม่ดุเดือดก็คงเอาไม่อยู่
ผมมองว่า ผู้หญิงตอนที่มาถึงแต่ละคนก็ดู หมอง ๆ ธรรมดา ๆ
แต่พอนุ่งขาวห่มขาวรับศีล 8 แล้วเรียกว่า ชีพราหมณ์ หรือ เนกขัมมะ
ดูเปลี่ยนไป ดูดีขึ้นทุกคน เก็บผมเผ้าเรียบร้อย เปิดหน้าดูผ่องใส...สวย
ยิ่งพอเริ่ม ปฏิบัติกรรมฐาน เริ่มเดินจงกรม นั่งสมาธิ
ก็ค่อยๆ ผ่องใสขึ้น ดูสวยหมดทุกคน กริยาท่าทางเปลี่ยนไปหมด...งดงาม
เดินสวยขึ้น บุคลิกดีขึ้นเป็นคนละคน
ความสวย ความผ่องใสเปล่งออกมาจาก...ข้างใน
แต่ละวันที่ผ่านไป ยิ่งดูนิ่ง ดูขลัง สงบเย็นจนเห็นได้ชัดมาก
ขอยืนยัน...ถ้าอยากสวย ไม่ต้องไปผ่าตัด
แต่มาปฏิบัติกรรมฐาน รับรองได้...สวยขึ้นทันตา
ไม่ใช่พวก สวยผาด แต่เป็น สวยพิศ
ที่จริงต้องใช้คำว่า คนที่มาปฏิบัติธรรมแล้ว...งดงามขึ้น
สงบเย็น เป็นที่เกรงขามของผู้ชายเลว ๆ...ฟันธง
เสียดาย คุณหม่อง ไม่ยอมมาปฏิบัติกรรมฐานด้วยกัน
ทีนี้มาดู แม่ชี ที่อยู่ประจำกันบ้าง
พวกท่านเป็นหลัก เป็นแรงสำคัญอย่างยิ่ง
มีความศรัทธาตั้งใจอย่างแรงกล้า ที่จะสอนการปฏิบัติฯ ให้กับทุกคนที่มา
แม่ชี ที่มีหน้าที่สอน เรียกว่า...แม่ครู
ท่านตั้งอกตั้งใจ สอนสั่ง ควบคุม ดูแล ให้ผู้ที่มาได้ปฏิบัติธรรมกันเต็มที่
ได้ปฏิบัติฯ กันอย่างถูกต้อง เอาใจใส่เรื่องระเบียบ วินัยอย่างเข้มงวด
คอยควบคุมอย่างใกล้ชิด ไม่ให้หลงทาง
แต่คนที่มาก็แสนจะเยอะ แต่ละวัน 300 – 500 คน
ผมเห็นกับตา เมื่อถึงเวลาปฏิบัติฯ คนที่ไม่ทำ หรือนั่งอ่านหนังสือ
โดนเอ็ดตะโรอย่างแรง..ง
ยิ่งพวกที่อายุมากหน่อยตั้งใจมาเกาะวัดกิน โดนไล่เผ่นแทบไม่ทัน ได้ยินกับหู
...ที่นี่เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม ใครที่มาแล้วไม่ปฏิบัติ ไม่ขยัน จะมาทำไม
อย่าหวังนะว่าจะให้อยู่ให้กิน ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไป...
แต่ที่ผมสะดุดใจ คือพวก แม่ชี ที่ทำหน้าที่ดูแลเรื่องการบริการ
ดูแลเรื่องอาหารการกิน ทำกับข้าว หาน้ำดื่ม ทำความสะอาดสถานที่
ท่านเหล่านั้น ทำด้วยใจ ทำอย่างเต็มที่
อาหารทั้งเช้า และกลางวัน ดูจากรสชาติก็เห็น ก็รู้ถึงความตั้งใจ
คิดดูซิครับ ว่าต้องตื่นมาทำตั้งแต่กี่โมง คนมาเยอะปริมาณอาหารก็ยิ่งต้องมาก
จะเหน็ดเหนื่อยสาหัสแค่ไหน แล้วยังทุกวัน...ทุกวัน...ทุกวัน..น..น
แรก ๆ ผมก็ยังไม่ค่อยได้สังเกตุ
แต่พอหลายๆ วันเข้า อดคิดไม่ได้...งานหนักขนาดนี้ ต้องทำกันทุกวี่วัน
ไม่มีวันหยุดวันพัก แต่ยังกุลีกุจอตั้งอกตั้งใจทำ
ไม่ได้แสดงอาการท้อถอยแม้แต่น้อย
จิตใจพวกท่านทำด้วยอะไรนะ คงอย่างที่เคยมีคนบอก...
...จิตของผู้ให้ จิตใจของพระโพธิสัตว์
มีอยู่วันหนึ่ง น่าจะซักวันที่ห้าของการปฏิบัติ
จำได้ว่ามื้อนั้นเป็นข้าวต้ม หลังจากเข้าแถวรับมาแล้ว
เราก็จะสวด สัพพีฯ ...ใจก็น้อมนึกถึงบุญคุญผู้ที่ให้ข้าวเรากิน
พอเงยหน้ามอง แม่ชี เหล่านั้น
เห็นท่านยังคอยดูแล มองหาดูว่าพวกเราผู้ปฏิบัติฯ กินได้มั๊ย อิ่มมั๊ย
ยังขาดอะไรอีกหรือเปล่า เห็นความห่วงใยในแววตา
เห็นความเอาใจใส่อย่างแท้จริงแล้ว...
ผมก็รู้สึกตื้นตันขึ้นมา มันแน่นที่อก ซ่านที่จมูก แล้ว...น้ำตาก็ไหล
ต้องก้มหน้าตักข้าวกินทั้งน้ำตา รสชาติยังไงก็ไม่รู้แล้ว
จำได้แต่มันก้องอยู่ในใจ...
...ชีวิต ร่างกาย ธาตุขันธ์นี้ ได้อาศัยข้าว อาศัยน้ำ
อาศัยความเสียสละของแม่ครู แม่ชี และผู้ใจบุญทั้งหลาย
ทำให้ผมได้ปฏิบัติกรรมฐาน อย่างเต็มที่ มีกำลัง
ให้ผมได้เห็นหนทาง เห็นแสงสว่างในจิตใจ
ขอบพระคุณครับ ขอบคุณ...
หลังจากนั้น ถ้ามีโอกาสก็มักจะพาครอบครัวไปที่วัดนี้
รวมสตางค์กัน มากบ้าง น้อยบ้างแล้วแต่กำลัง
ซื้อไวตามิลค์ ฝากถวายแก่ผู้มาปฏิบัติฯ
เคยเข้าไปกราบ แม่ชี ที่โรงครัว แล้วบอกว่า
...แม่ชี นี่ข้างนอกดุ แต่ข้างในใจดีนะ
ท่านก็ถลึงตา ทำเสียงเข้มบอก
...รู้เหมือนกันเหรอว่าที่ต้อง ดุ ก็เพราะอยากให้ได้ดี
บางคนไม่เข้าใจหาว่าเราเป็น มาร
แม่ยอมเพื่อให้พวกลูก ได้เห็นทางสวรรค์ ทางนิพพาน
เป็นยิ่งกว่า พญามาร ก็ยอม...
คุณหม่อง กับลูกสาว ฟังแล้วก้มลงกราบท่านตรงนั้นเลย
เคยไปเที่ยวสุดชายแดน ด้านติดกับพม่า
ขับรถเลยเข้าไปเมืองเขา เห็นสาวๆ หน้าตาสวย ๆ โกนผม
แต่ใส่ชุดสีชมพู มีสไบพาดสีน้ำตาล ถือบาตรอยู่เป็นแถว
ด้วยความไม่รู้ ก็เลยถามว่า เป็นนักบวชเหรอ...
พวกเธอก็ตอบ...เป็นแม่ชี
อีทีนี้...เลยรีบไปซื้อของใส่บาตรกันใหญ่
แต่ละคนดูสงบ นิ่ง น่าศรัทธามากมาย
แสดงให้เห็นถึงการอบรม กาย ใจ มาอย่างดี
เมื่อไม่กี่วันนี้ ดูคลิปย้อนหลัง...พื้นที่ชีวิต
ถึงได้รู้ว่า คนพม่า กว่าครึ่งยังปฏิบัติธรรมเคร่งครัด
ปฏิบัติกรรมฐาน กันทู๊กวัน...ทุกวัน เท่าที่จะหาเวลาได้
และก็เพิ่งรู้ว่า หลวงพ่อจรัญ ท่านเรียนจาก ท่านเจ้าคุณโชดก
และท่านเจ้าคุณโชดก ก็เรียนกรรมฐานมาจาก พม่า
จากสำนัก พระอาจารย์มหาสี สยาดอว์
ซึ่งมีแนวทางว่า...
...คนที่ต้องทำมาหากินในสังคมปรกติ ก็สามารถปฏิบัติจนบรรลุมรรคผลได้...
ทำให้ประชาชนพม่า หันมานิยมปฏิบัติธรรม แนวสติปัฏฐาน 4 กันยกใหญ่
โดยเฉพาะผู้หญิง ยิ่งมาก บวชเป็นชีตั้งแต่ยังเล็กก็เยอะ
คนเมืองนี้เขาช่างมีบุญ มีศรัทธา กันจริงๆ
เห็นแล้วอดเลื่อมใสพวกท่านไม่ได้
...แม่ชี สีชมพู...
นี่แหละครับ แม่ชี ที่ผมพอจะรู้จัก
อนณ 089-995-9377
tobeteam@yahoo.com
| Create Date : 29 เมษายน 2554 |
| Last Update : 30 เมษายน 2554 8:58:38 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1499 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: P2wichai  วันที่: 2 พฤษภาคม 2554 เวลา:8:49:47 น. |
|
|
|
| โดย: คน IP: 125.26.62.7 วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:8:52:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
เพราะในเรื่อง ในที่ ที่ไม่น่ายินดี ที่ใครๆก็กล่าวโทษ
คุณก็ยังเห็นส่วนประกอบที่น่ายินดี น่าชื่นชม
เป็นที่รื่นรมย์ใจกับผู้ที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณครับ