|
|
กรรมทันตา ผู้มีพระคุณ
ผู้มีพระคุณ
มีเหตุการณ์เล็ก ๆ เรื่องหนึ่ง...ไม่กล้าเล่าให้ฟังตั้งแต่ทีแรก
เพราะมันเหลือเชื่อ...เกินไป
แต่...ไหน ไหน ก็ ไหน ไหน แล้ว
ลองเล่าดู เผื่อจะมีคนช่วยผมคิดหน่อยว่า...จะเชื่อดีมั๊ย
เรื่องนี้ต้องรบกวนให้ย้อนกลับไปอ่านเรื่อง...กรรมทันตา อธิษฐานหนีกรรม
ในตอนที่กิจการอันไม่ถูกศีลธรรม เต็มไปด้วยการโกหก หลอกลวง
แถมยังเข้าไปเกี่ยวข้องกับ แก็งค์ขโมยรถ ด้วย
มีอันเจ๊งไปเรียบร้อย
มีหนี้ที่เป็นเงินสดๆ ประมาณ 1 ล้านกว่านิดหน่อย
มีบ้านทาวเฮ้าส์ 3 ชั้น ในหมู่บ้านการเคหะฯ ปากเกร็ด
ที่มีภาระผ่อนเดือนละเกือบ 30,000 อีก 15 ปี
มีรถเหลือขายอีก 1 คันสุดท้าย แต่ก็คงได้ไม่กี่หมื่นบาท
เจ้านายที่เป็นเจ้าหนี้ด้วย คือเฮียเฮง ก็ยังเรียกไปทำงานไม่ค่อยสุจริตอยู่เรื่อย ๆ
จิตใจของผมตอนนั้น มีแต่ความร้อนรุ่ม กลุ้มอกกลุ้มใจนั่งนอนไม่เป็นสุข
ภรรยา ซึ่งก็คือ คุณหม่อง เปิดร้านขายข้าว ขายอาหารตามสั่ง น้ำดื่ม น้ำอัดลม เบียร์ เหล้า
และขายของที่คลองถมในวันอาทิตย์ด้วย
ผมเองนอนไม่ค่อยหลับ เครียด..ด.. อารมณ์ฉุนเฉียว
ไม่รู้จะทำยังไง เลยเดินเข้าร้านหนังสือ ซื้อนิยายมาอ่านแก้บ้า
ไปหยิบเอาเรื่อง...จิตา...ของคุณ ทมยันตี
เขียนที่หน้าปกว่าเป็น...นวนิยายธรรมะ
กลับมานอนอ่านไปได้ไม่กี่หน้า...เอ๊ะ น่าสนใจ แปลกดีแฮะ
ผมอ่านอยู่หลายวัน...หลายเที่ยว
อ่านแล้ว ความเครียดมันลดลง...ลดลง
ใจเริ่มสงบ เย็น มากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ
ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือน คนที่ถูกไฟรุม สุมเผาให้เร่าร้อน
ก็ค่อยๆ ลดความทุรนทุรายลง ทีละนิด ทีละนิด...
คุณ หม่อง ออกปากถามว่า...ไปทำอะไรมาทำไมดูใจเย็น อารมณ์ดี
ผมก็บอกว่า...ไม่รู้สิ พออ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว รู้สึกแปลก ๆ
พออารมณ์สงบ เริ่มหันมาสนใจเรื่องที่บ้าน
ไปนั่งดูเค้าขายอาหารตามสั่ง ขายเครื่องดื่ม น้ำอัดลม
นอกจากนั้นก็มีพวก บุหรี่ เหล้า และเบียร์ด้วย
ด้วยความที่อยากขายให้ลูกค้าพอใจมากที่สุด ทั้งน้ำอัดลม และเบียร์
ที่ร้านผม จะแช่ไว้จนเป็นวุ้นอยู่เสมอ...เป็นจุดขาย
ขายดีกว่าร้านอื่นมาก เพราะเป็นที่ถูกใจคุณลูกค้าทั้งหลาย
แหม...ไอ้กำไรทั้งหมด ขายเบียร์ ขายเหล้า และบุหรี่กำไรดีมาก..ก...ที่สุด
แต่มันเป็นเงินบาป นะ
ก็คิดกันกับคุณ หม่อง ว่าเราลดราคาให้ถูกกว่านี้เยอะ ๆ เลย ไม่อยากได้กำไรจากมัน
โอ้โฮ...ยิ่งทีนี้ยิ่งขายดี เข้าไปอีก แช่กันจนตู้แทบพัง
อีก 2 3 วันหันไปคุยกับภรรยา
...เอ๊ะ นี่เราทำอะไรลงไป ยิ่งขายถูก คนมันยิ่งกินกันใหญ่ เมากันใหญ่
อย่างนี้ก็ยิ่งบาปหนักเข้าไปใหญ่ซิวะ
เลยเลิกขาย บุหรี่ เบียร์ เหล้า ทันที
ลูกค้าขี้ยา ขี้เหล้า ขี้เมา ทั้งหลายบ่นกันใหญ่...ทำงี้ได้ไง
ให้เอามาขายอีก ราคาเท่าเดิมก็ได้ เพราะร้านผมแช่จนเป็นวุ้น..น...
แต่ผมกับภรรยา...ไม่อยากได้เงินบาป อีกแล้ว
เหล้า เบียร์ ที่เหลืออีกนิดหน่อยแทบจะเททิ้งหมด
หลังจากนั้นก็สบายใจขึ้นมาก ก็แปลกดีไม่ได้สตางค์ก็ไม่เป็นไร
ขอแค่ไม่ต้องทำบาปก็พอแล้ว
กลับมานอนอ่าน...จิตา...อีกรอบ
พออ่านแล้วก็ให้รู้สึก...เบื่อหน่าย ไม่อยากทำบาป ทำกรรม อีกเลย
ที่จริงความรู้สึกแบบนี้ ไม่ได้เพิ่งเกิด...มันก่อตัวมาระยะหนึ่งแล้ว
ให้รู้สึกเกลียดตัวเอง อายภรรยา อายลูก
ความรู้สึกมันค่อยๆ รุนแรงขึ้น จนนอนไม่หลับ...
เดินไปเดินมาเหมือนคนบ้า
คุณหม่อง แกคงรำคาญเลยไล่ให้ไปสวดมนต์
ผมก็ไปทำตามภรรยาสั่ง...สวดบทง่ายๆ อิติปิโสฯ แค่นั้น
สวดจบก็นั่งมองหน้า พระพุทธรูป นึกบ่นในใจกับท่านว่า
...ผมเกลียดตัวเองเหลือ..อ...เกิน เบื่อหน่ายไม่อยากทำชั่วอีกแล้ว
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ถลำลึกในวังวนจนมืดมัวไปหมดแล้ว หาทางออกไม่เจอ
แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีล่ะครับ...
วันรุ่งขึ้นข้าง ๆ บ้านมีการเลี้ยงพระ...ทำบุญขึ้นบ้านใหม่
คุณหม่อง ก็เอาของไปกุลีกจอช่วยงานสารพัด...เค้าพวกชอบทำบุญ น่ะ
ผมก็เลยต้องช่วยยกของไปให้ด้วย เลยได้เห็นบรรยากาศในงาน
ก็เหมือนงานทำบุญบ้านธรรมดา ๆ นี่แหละ มีญาติมารวมแล้วประมาณ 10 คนได้มั๊ง
แต่ที่แปลกประหลาด คือ คนที่ทำท่าเป็นประธานของงาน กลับไม่ใช่เจ้าของบ้านซึ่งอายุมาก อาวุโสสูงสุด
แต่กลับเป็น...ผู้หญิงใส่ชุดขาวอย่างดี อายุประมาณ 50 ปี
เห็นใครๆ เรียกกันว่า...อาติ๋ว
รู้แต่ว่าเป็นญาติกับคุณลุงเจ้าของบ้าน นับถือกันมากมาจากต่างจังหวัด
เจ้าของบ้าน ดีอกดีใจอย่างมากที่ อาติ๋ว มาได้
เพราะเห็นว่าจะไม่มา แล้วอยู่ ๆ ก็มาจนได้...
ผมดูแล้วผู้หญิงคนนี้ บุคลิกลักษณะดูผึ่งผาย มีอำนาจ แต่นิ่มนวลนะ
มีคนกระซิบบอกว่า...เป็นร่างทรง อยู่ที่ อำเภอ บางระกำ จ.พิษณุโลก
คุณหม่อง แกเลยตื่นเต้น สนใจเป็นอย่างยิ่งอยู่คุยกับ...อาติ๋ว ต่ออีกหน่อย
ส่วนผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้ ออกแนวแอนตี้ด้วยซ้ำไป
เลี้ยงพระเสร็จแล้วก็กลับบ้านเลย
คืนนั้น คุณหม่อง มาเล่าว่า อาติ๋ว จะกลับ อ.บางระกำ พรุ่งนี้แล้ว
ที่สำคัญ...เราจะขับรถไปส่ง
ตอนสายๆ วันรุ่งขึ้น ผม กับ คุณหม่อง ขับรถพา...อาติ๋ว ซึ่งนั่งข้างหลัง
ไปกันแค่ 3 คนเท่านั้น
ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนผมถามเรื่องการเป็น...ร่างทรง
อาติ๋ว ก็เล่าว่า...ไม่ได้อยากมาเป็นหรอก ไม่ได้สบายอย่างที่ใครๆ เข้าใจ
แต่มันมีเหตุให้ต้องมาเป็น
พอเป็นแล้ว ก็ต้องหมั่นบำเพ็ญภาวนา รักษาศีล และยังต้องช่วยคนอีกด้วย
ไม่ได้สบายหรอกนะ...เหนื่อย
คน น่ะมีแต่เรื่องทุกข์มากมาย แตกต่างกันไป
ทีแรกก็จะไม่มางานทำบุญบ้านนี่แล้ว
แต่มีเหตุ...ให้ต้องมา...ก็ ต้องมา
ขับรถมาจนเกือบถึง อ.บางระกำ แล้ว
ถนนที่ขับอยู่ไม่ได้เป็นไฮเวย์ จำได้ว่าถนนไม่ใหญ่นัก
คุยกันมาตลอดทาง แล้วอยู่ ๆ อาติ๋ว ก็นิ่งเงียบไปสักอึดใจ
แล้วบอกผมว่า...พอเลยโค้งข้างหน้าช่วยชะลอรถด้วยนะ
ผมก็นึกในใจว่า เอ๊...เราก็ไม่ได้ขับเร็วเท่าไหร่ ปลอดภัยอยู่แล้ว
ทำไมต้องให้ระวังอันตรายด้วย
แต่ก็ชะลอความเร็วลงเรื่อย ๆ
พอเลยโค้งไปหน่อย อาติ๋ว ก็บอกให้ดูที่ถนนซิ เห็นอะไรมั๊ย
ผมกับภรรยา ก็มองไปข้างหน้าโน้น
เห็นอะไรบางอย่างสะท้อนแสงแดด วิบวับ
พอขับเข้าไปใกล้ๆ ก็หายไปแล้ว
อาติ๋ว ก็สั่งให้หยุดรถ ลงไปหาดูซิ
ผมกับภรรยา ก็ลงไปหาดูถึงได้เห็น...ปลา
ใช่ครับ ปลา เป็น..เป็น ตัวเดียว ดิ้นกระเสือกกระสนอยู่ในพงหญ้า ขอบถนน
ไม่ใช่ปลาดุก ปลาช่อน...แต่ไม่รู้ปลาอะไร เกล็ดสีเงิน ๆ
ตอนมันดิ้น เกล็ดเลยสะท้อนแสง วิบวับ
คงดิ้นอยู่บนถนนสักพักแล้วมั๊ง ดูท่ามันอิดโรย ใกล้จะขาดใจแล้ว
ดีที่ในรถ มีขวดน้ำสะอาดอยู่ เอามันใส่ถุงพลาสติก ใส่น้ำให้...ค่อยยังชั่ว
ขับรถวิ่งมาอีกหน่อย เจอคลองใหญ่ๆ ก็ปล่อยมันไป
เฮ้อ...โล่งอก รอดแล้วเอ็ง
แหม...ดีใจอย่างที่สุด
ขึ้นขับรถต่อไป...แต่ก็อดถามไม่ได้ว่ารู้ได้ยังไง ตั้งไกลไม่มีทางมองเห็นได้แน่
อาติ๋ว บอก...เขาร้องขอให้ช่วย
ผม กับ คุณหม่อง อึ้ง.ง..เลย...เชื่อสนิทใจเลย
พอไปถึงบ้านที่บางระกำ ก็เป็นตึกแถวธรรมดา ๆ สะอาดสะอ้านดี
แต่ชั้น 2 มีลักษณะ เป็นตำหนัก มีโต๊ะหมู่ขนาดใหญ่
มีพระพุทธรูป เครื่องบายศรีบูชา พานดอกไม้ ตั่งเตียง เบาะนั่ง
แต่ไม่มีเทวรูปในศาสนาอื่นเลย
อาติ๋ว สั่งให้รอก่อนจะคุยด้วย แล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
พอออกมา ก็กราบพระ แล้วหันมาคุยกับผม บอกว่า
...บางครั้งคนเรา เมื่อถึงคราวอับจน
มองไม่เห็นทางออก หมดทางต่อสู้
ถ้าอยากเป็นคนดี แต่ไม่มีหนทาง
น่าจะลองขอต่อฟ้าดิน ทั้ง 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน
แต่...มีข้อแม้นะ คือ ต้องมีเครื่องแลกเปลี่ยน
ให้ไปนึกดู จะเอาอะไรไปแลกกับเค้า
ขอเรื่องใหญ่...สิ่งแลกเปลี่ยน ยิ่ง...ต้องใหญ่
ที่สำคัญกว่านั้น...ถ้าเกิดทำตามสัญญาไม่ได้
เค้าเอาตาย..ย..ย นะ
คิดดูให้ถี่ถ้วนก่อน ถ้าไม่แน่ใจ จริง จริง
อย่าใช้วิธีนี้...โดยเด็ดขาด
จากนั้น ก็ยังกำชับผมแล้ว กำชับผมอีก
...ให้คิดดูให้ดี คิดหนัก ๆ
ถ้าไม่แน่ใจ...อย่าทำเด็ดขาด
เค้า...เอาตาย..ย..นะ
แล้วเหตุการณ์ก็เป็นไปอย่างที่ผมเล่าในเรื่อง อธิษฐานหนีกรรม นั่นแหละครับ
บางท่านอาจจะสงสัยว่า ทำไมผมซึ่งไม่เชื่อเรื่องพวกนี้
แต่พอ อาติ๋ว ให้หยุดรถไปช่วยปลา
แล้วผมเชื่อ...สนิทใจ เลย
ท่านลองไปอ่านนิยายเรื่อง...จิตา...ดูซิครับ
แล้วจะเข้าใจ
ในชีวิตนี้ คนที่ผมเป็นหนี้บุญคุณอีกคนหนึ่ง
ก็คือ...คุณ ทมยันตี
ขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ
ชาตินี้ จะไม่ลืมพระคุณเลย
อนณ 093-149-9564
tobeteam@yahoo.com
| Create Date : 07 เมษายน 2554 |
| Last Update : 13 ตุลาคม 2558 21:17:27 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1939 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เกียรติชน IP: 115.87.184.17 วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:0:31:33 น. |
|
|
|
| โดย: ชัชวาลย์ IP: 14.207.179.79 วันที่: 12 เมษายน 2554 เวลา:8:42:29 น. |
|
|
|
| โดย: สร IP: 171.7.251.216 วันที่: 6 ตุลาคม 2558 เวลา:17:43:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
แล้วคุณจะรู้ว่า ใจแก้ว เป็นอย่างไร
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของ คุณทมยันตี ที่ทำให้ผมหันมาสนใจธรรมะ เรื่องใกล้ตัวเราอย่างไม่น่าเชื่อมากขึ้นครับ
ผมเชื่อตามที่พระพุทธเจ้าตรัสครับ เรื่องบังเอิญไม่มี ทุกอย่างเป้นไปตามเหตุปัจจัย
คงมีเหตุบางอย่างที่ผมไม่ทราบ ที่ทำให้ผมเห็นบล็อกนี้ของคุณ และคลิกเข้ามาอ่าน
ขอให้เข้มแข็งในความดีครับ
ถ้าอยากคุยอะไร เชิญที่ phonkrit_mum@yahoo.com ครับ อ้อ เมล์นี้สมัยตอนใช้ชื่อเก่าครับ