|
|
กรรมทันตา นิทาน นกอินทรี
นิทาน นกอินทรี
ผมเคยฟังนิทานมาก็หลายเรื่อง แต่ไม่ค่อยได้จำ
มีแค่บางเรื่องเท่านั้น ที่ติดอยู่ในหัวใจ เช่นเรื่องนี้...
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้
มีเด็กแสนซน ไปเที่ยวเล่นบนภูเขา
บังเอิญไปเจอรังนกอินทรี ซึ่งมีไข่อยู่หนึ่งใบ จึงขโมยเอากลับมาที่บ้าน
พอถึงบ้านก็เอาไปใส่ไว้ในเล้าไก่ เพื่อให้แม่ไก่ช่วยฟัก...
เวลาผ่านไปอีกหลายวัน แม่ไก่ก็ฟักไข่ออกมาหลายตัว รวมทั้งไข่นกอินทรีด้วย
แม่ไก่ไม่คิดมาก เลี้ยงดูลูกๆ ทุกตัวเหมือนกันหมด...คิดว่าเป็นลูกเจี๊ยบเหมือนกัน
สอนให้ลูกมีชีวิตแบบไก่ คุ้ยเขี่ยหาหนอน ใส้เดือน หรือข้าวเปลือกไปวันๆ...
ไก่เอ๋ยไก่ เลี้ยงลูกมาจนใหญ่ ไม่มีนมให้ลูกกิน
ลูกก็ร้องเจี๊ยบ..เจี๊ยบ... แม่ก็เรียกมาคุ้ยดิน
ทำมาหากิน ตามประสา...ไก่เอย.
อีทีนี้ เจ้าลูกนกอินทรี ก็คิดว่าตัวเองเป็นไก่เหมือนกัน…ไม่มีอะไรแตกต่าง
แต่พวกลูกไก่ พี่ๆ ของมัน กลับมองว่ามันช่างเป็นไก่ที่ทุเรศที่สุด
หน้าตาหน้าเกลียด ไม่หล่อเหลาเหมือนพวกมัน
แถมยังพิกลพิการ แขนขายาวยื่น สูงโย่ง
ยิ่งอยู่ไปยิ่งมีปีกยื่นยาวผิดพี่ผิดน้อง กล้ามเนื้อก็ช่างแข็งแกร่งน่าสงสาร
รวมๆ แล้วมันพิการ น่าทุเรศจริงๆ ไอ้น้องตัวนี้...
อย่างไรเสีย...ลูกนกอินทรีก็ย่อมมีสัญชาติญาณบางอย่าง
มันชอบเงยหน้ามองท้องฟ้า...ชอบดูหมู่เมฆ...ชอบสายลมที่พัดมาสัมผัส
พวกพี่ๆ ไก่ ต้องคอยจ้ำจี้จ้ำไชให้ไปคุ้ยดิน อย่ามัวมาชื่นชมสายลม แสงแดด
วันหนึ่ง...ด้วยสายตาที่เฉียบคม มันได้เห็นนกอินทรีตัวใหญ่
บินร่อนอยู่บนท้องฟ้า ไกล.ล....ลิบๆ...
ลูกนกอินทรีรู้สึกใจเต้น ตุ๊บ..ตั๊บ...กระตือรือล้น บอกไม่ถูก
รีบวิ่งไปตามพี่ๆ ให้มาดู...
อยากบินมั่งอ่ะ ต้องทำไงครับ...พี่.
พวกพี่ๆ ไก่มาดูแล้ว...มองก็ไม่ค่อยเห็น ไม่ค่อยชัด เลยโมโห
หาว่าไอ้น้องขี้เหร่ตัวนี้เพ้อเจ้อ...
ไอ้น้องเอ๊ย...นอกจากเอ็งจะพิการน่าเกลียดแล้วก็ยังชอบฝันเฟื่องอีกแน่ะ...
เราเป็นไก่ นะน้อง จะบินได้ยังไง...เลิกคิดไร้สาระ กลับไปหาไส้เดือน หาข้าวเปลือกต่อไปดีกว่า...
ลูกนกอินทรี ก็ยืนงง...ถามดีๆ ทำไมโดนด่า...อยากบินก็ไม่ได้เหรอ...เฮ้อ
ผ่านไปอีกหลายวัน มันก็ยังชอบมองท้องฟ้าตามสัญชาติญาณเหมือนเดิม
จนกระทั่งวันหนึ่ง ก็ได้เห็นนกอินทรี บินร่อนอย่างสง่างามบนท้องฟ้าอีกครั้ง...
มันช่างให้ความรู้สึก ยิ่งใหญ่ อิสระเสรี ซะนี่กระไร...
ทำยังไงหนอ...เราถึงจะบินได้หยั่งเค้าบ้าง
ถ้าเราบินได้ก็คงจะดีนะ...ถามพวกพี่ๆ ก็ไม่ได้เรื่อง ไปถามแม่ดีกว่า แม่ต้องเข้าใจเราแน่เลย...
เมื่อไปถามแม่ไก่ตามที่ตั้งใจไว้
แต่แทนที่แม่จะเข้าใจ และให้คำตอบ....กลับยิ่งซวยหนัก โดนว่า โดนห้าม
...นี่ลูก...เราเป็น ไก่ นะเป็นไก่ จะไปเอาอย่างนกอินทรีได้อย่างไร
พวกเราบินไม่ได้...ไม่ต้องคิด
และแม่ขอห้ามไว้เลย...ไม่ต้องไปมองดูพวกมันอีก
มันอันตรายรู้มั๊ย...เราต้องคอยหลบ คอยหลีก ซ่อนตัว
อย่าไปเสวนา เอาอย่างพวกนกอินทรี...เป็นอันขาด.
ไอ้เจ้าลูกนกอินทรี...เดินจ๋อย คอตกกลับออกมา
ด้วยถูกสำทับว่า ไม่ให้ดู ไม่ให้คิด ไม่ให้นึกแบบนกอินทรี
ให้คุ้ยเขี่ยหากิน...ตามประสาไก่เอย.ย...ต่อไป
นิทานเรื่องนี้ ไม่มีตอนจบ
และไม่ได้บอก...นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอะไร
แต่ทิ้งท้ายไว้ให้เราคนฟัง เป็นคนคิด...
ถ้าเราเป็นลูกนกอินทรี...จะทำยังไงกับชีวิต
จะเชื่อพี่ๆ เชื่อแม่ไก่...คุ้ยเขี่ยดิน หากินตามประสาไก่ เอย..ย...ต่อไป
หรือจะเชื่อสัญชาติญาณตัวเอง...
ตั้งอกตั้งใจฟันฝ่าอุปสรรค ฝึกฝนตนเอง คร่ำเคร่งออกกำลัง
กางปีกออก หัดกระพือ หัดกระโดด...หัดบิน
แล้วซักวันนึง...
ต้อง.ง..มีสักวัน...ต้อง.ง...มีสักวัน…
จะเดินตามฝัน.น...ไม่ท้อไม่หวั่น ด้วยแรงที่มี
ที่เราก็จะบินได้...ได้บินร่อนอยู่บนท้องฟ้ากับเขาบ้าง
อย่างอิสระ และเสรี.....
ผมชอบนิทานเรื่องนี้มาก
จำได้ติดหัวใจ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน
ท่านที่มีทุกข์...
ท่านที่มีหนี้สิน...
ท่านที่เดินทางผิด...
คิดดูเองก็แล้วกัน...ถ้าท่านเป็นลูกนกอินทรี
จะทำอย่างไรต่อไปกับชีวิต...
จะยอมพ่ายแพ้เป็นลูกไก่
หรือจะหันหน้าต่อสู้ ฝึกฝน อดทน...เพื่อเป็น
...นกอินทรี...
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 14:34:32
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 22:48:54 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1267 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [