|
|
กรรมทันตา ผี...เหรอ
ผี...เหรอ
มีคนอยากฟังเรื่อง...ผี
อันที่จริงผมไม่เคยเจอ..ผี...แบบจังๆ นะครับ
และก็ขอไม่เจอดีกว่า
แต่มานึกดู ก็เคยแบบเฉียดๆ นะ
ตอนเป็นเด็กซัก 7 ขวบมั๊ง
ที่บ้านเป็นบ้านสองชั้น ครอบครัวผม พ่อ แม่ ลูก 4 คน นอนชั้นล่าง
ชั้นบนก็มี คุณย่า และ อาอีก 3 คน
ทีนี้คุณย่า ซึ่งท่านเลี้ยงผมมา ได้ตายลง
ด้วยความเป็นเด็ก ก็กลัวผีอยู่แล้ว ยิ่งผู้ใหญ่แกล้งพูดกันให้ได้ยินว่า
พอครบ 3 วัน 7 วัน วิญญาณจะกลับมาบ้าน
พอคืนวันที่ 3 ได้เรื่องจริงๆ
กลับจากงานสวดศพก็ดึกมากแล้ว ทุกคนก็เข้านอนกันหมด
ผมก็นอนรวมๆ กับน้องๆ พื้นเป็นไม้กระดาน
ราวๆ สองยามเห็นจะได้...ไม่รู้ตื่นขึ้นมาทำไม อาจเป็นเพราะได้ยินเสียง....
เสียงคนเดิน...เสียงรองเท้าแตะ...แช๊ก...แช็ก...แช็ก...
คนเราแต่ละคนจะมีจังหวะเดินไม่เหมือนกัน ยิ่งใส่รองเท้าแตะ เสียงยิ่งมีเอกลักษณ์
คุณย่า ท่านเลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก ทำไมผมจะจำเสียงเดินของท่านไม่ได้
เสียงมันชัดเจนมาก...แน่นอนอย่างที่สุด....คุณย่าผม
ได้ยินแค่คืนเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินอีกเลย...คิดถึงท่านเหมือนกัน
หลังจากนั้นอีกซัก 5 ปี
อา คนเล็กของผม เป็นผู้ชาย ปัจจุบันเป็นใหญ่เป็นโตมาก.ก.. ในหน่วยงานที่ดูแลระบบราชการ ที่เรียกว่า ก.พ.
แฟนของคุณอา ก็ภรรยาท่านปัจจุบันนี้แหละ และเดี๋ยวนี้เป็นอาจารย์สอนกฏหมาย ที่ ม.รามคำแหง
ได้เล่าให้ที่บ้านผมฟังว่า บ้านที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านท่าน ลูกชายเสียชีวิตจากรถคว่ำ น่าสงสารมาก
แต่พอตายครบ 7 วัน คืนวันนั้น แฟนคุณอาผมท่องหนังสืออยู่จนดึก ยังไม่นอน ได้ยินเสียงหมาทั้งเห่า ทั้งหอน
ก็มองไปที่บ้านตรงข้าม เห็นชัดๆ...ลูกชายบ้านนั้น
คนที่ตายไปแล้วน่ะ...มายืนอยู่หน้าบ้านตัวเอง เข้าบ้านไม่ได้
ท่านเล่าว่า กลัวก็กลัว แต่มีสติรีบวิ่งไปตามน้องสาวมาช่วยกันดู
...อีทีนี้...ชัดเจน เห็นชัดทั้งสองคนเลย...ลูกชายบ้านนั้น ยืนหน้าประตู เข้าบ้านไม่ได้
อีกเรื่องที่แปลก
ผมมีน้าชายหลายคน แสบๆ ทั้งนั้น
แต่น้าเกษม ที่จะเล่านี่ชอบกินเหล้า เล่นการพนัน ถูกตำรวจจับในวงไฮโลไม่รู้จะกี่ครั้ง
ต่อมาอายุประมาณ 45 เป็นมะเร็งตับ
ก้อนมะเร็งมันโตขึ้นตลอดเวลา...ตอนที่ตายก้อนเท่าลูกมะพร้าวโตเต็มที่
รักษาอยู่นาน สุดท้ายโรงพยาบาลให้มาตายที่บ้าน
ผมเลยได้พิจารณาการตายอย่างใกล้ชิด...ได้เห็นคนค่อยๆ ตาย
แต่แกคงห่วงลูก เมีย ตายตาไม่หลับจริงๆ
ผมพยายามปิดเปลือกตาให้ แต่ก็ไม่สนิท...ได้แค่เหมือนคนหรี่ตา เท่านั้น
น้าเกษม คนนี้มีนิสัยชอบดูฟุตบอล มาก.ก...ที่สุด
พอแกตาย เมียก็พาลูกไปอยู่ที่อื่น
หลังจากนั้นหลายเดือน กลางดึกคืนวันหนึ่ง คุณยายของผมท่านก็ลุกจากที่นอนขึ้นมาเปิดทีวี
ผมก็ถามว่า ดึกมากแล้วเปิดทีวีทำไม
ท่านบอก...ไอ้เกษม มันมาขอให้เปิดทีวีช่อง 3 ให้หน่อย บอกว่ามีถ่ายทอดฟุตบอลอังกฤษ...ให้รีบเปิดด้วย มาเรียกตั้งหลายครั้ง
ผมก็งง เปิดมาก็มีจริงๆ ด้วย...แปลก
อีกเรื่อง
จากนั้นอีกหลายปี คุณยายของผมท่านแก่มาก เสียชีวิตที่จังหวัด ระยอง
คุณแม่ของผม และน้าๆ ก็นำศพมาเผาที่กรุงเทพฯ
พอวันที่ 3 ตอนบ่ายๆ
อยู่ดีๆ ก็มี...นกเค้าแมว...ตัวโตเต็มที่ สีเทา ๆ ตัวใหญ่มาก
บินมาเกาะต้นไม้ ที่อยู่ในบ้าน...เกาะอยู่แบบไม่กลัวคน เกาะกิ่งเตี้ยๆ ด้วย
ผมรีบไปเรียกคุณแม่ ให้มาดู ท่านก็มายืนดูห่างกับนกเค้าแมวไม่ถึง 3 เมตร
แล้วคุณแม่ผมก็พูดว่า...แม่เหรอ...แม่มาหาเหรอ...ไม่ต้องห่วงอะไรหรอกนะ
แต่นกตัวนั้นก็ไม่ไปไหน เกาะกิ่งไม้มองนิ่งอยู่อย่างนั้นซักชั่วโมงนึงได้ ถึงได้บินหายไป
ผมยังไปยืนจ้องดูใกล้ๆ นกตัวนั้นก็ไม่กลัวคน หรือใครทั้งนั้น...เป็นไปได้ยังไง
อีกเรื่อง แม่ยายของผม ท่านตายไปซักปีกว่าๆ
วันหนึ่ง พ่อตา หรือพ่อภรรยานี่แหละ เกิดอยากกินน้ำปลาหวานสูตรที่แม่ยายเคยทำให้ เลยวานให้ภรรยาของผมทำให้หน่อย
แต่ภรรยาผมทำไม่เป็น เคยแต่กิน...ไม่รู้สูตร
บ่ายวันนั้น อยู่ดีๆ เค้าก็ง่วงมาก หลับไป
พอตื่นมา ภรรยารีบไปทำเลย...ออกมาเป๊ะ เหมือนกัน
พ่อตาผมกินไปก็สงสัย...ไหนว่าทำไม่เป็นไง นี่เหมือนกันเลย
ภรรยาผมก็เล่าให้ฟัง ตอนที่หลับไป...ฝันว่าแม่มาหา บอกสูตร บอกวิธีทำน้ำปลาหวานให้
แปลกมั๊ย...
เรื่องสุดท้าย
ตอนที่คุณพ่อตาของผมท่านเสียชีวิต...ภรรยาผมเสียใจมาก
ทั้งๆ ที่ท่านก็แก่มากแล้ว สองปีสุดท้ายก็เดินไม่ได้ ต้องอยู่แต่บนเตียง...บ่นแต่อยากไปเที่ยว
แต่ผมกับภรรยา ก็ดูแลหาของอร่อยๆ มาให้ท่านเสมอทุกอาทิตย์
ของที่ไหนอร่อย ที่ไหนดี ไปหาให้หมด
แต่ท่านก็บ่นไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย
ตอนท่านตาย ภรรยาของผมเสียใจมากจนไม่เป็นอันทำอะไร
แทบจะไม่กินข้าวเลย
งานศพของท่าน...พวกผม มีพี่สาว พี่เขย ผมกับภรรยา น้องชายภรรยาและสะใภ้ ก็มาคุยปรึกษากัน...จะทำแบบไหนดี
แต่ทุกคนก็ให้ผมตัดสินใจ แล้วแบ่งงานกันทำ
สรุปได้ว่า ธีมของงาน...เรียบง่าย แต่ไม่เศร้า
เพราะท่านเป็นคนที่ทำบุญ ทำกุศลเยอะมาก เฉพาะพระประธานก็ถวายกว่า 10 องค์ละมั๊ง
ไม่นับให้ทุนการศึกษา ปีละ 2 – 3 ทุน ไปทำสังฆทานกันทุกเดือน
ใส่บาตรแทบทุกเช้า วันละ 3 รูป
พวกเรามั่นใจว่าท่านต้องไปดี...ไปในภพภูมิที่สูงแน่นอน
แต่ทีนี้...ท่านเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่...จะให้แต่งตัวท่านยังไง
จะใส่เครื่องแบบ หรือชุดขาว
ผมก็บอก อย่าเลย...ท่านมีความสุขที่สุดตอนได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับพวกเรา
เรามักจะไปเที่ยวไป หาที่ทำบุญ ทำสังฆทานกันไป เป็นประจำ
ผมว่า น่าจะใส่ชุดที่ท่านชอบที่สุด...ชุดใส่ไปเที่ยว
เป็นกางเกงขายาวสบายๆ เสื้อคอกลม มีเสื้อซาฟารี ทับอีกตัว ใส่รองเท้าแตะสานรัดส้น
ซึ่งเป็นชุดเก่งเวลาเราไปเที่ยวกัน
ท่านจะต้องมีกระติกน้ำชา ยาดม ยาหม่อง แผนที่ ทิชชู่ ในกระเป๋าสะพายคู่มือด้วย
พวกเราก็เลยแต่งตัวให้ท่านตามนั้น
แถมยังชงน้ำชา ใส่อุปกรณ์ ทั้งกระเป๋าคู่มือพร้อม
ตอนรดน้ำศพ แขกที่มาก็แปลกใจถามกันทุกคน ต้องอธิบายกันยุ่ง
แต่พอเข้าใจทุกคนก็เห็นด้วยอย่างมาก...บอกถ้าตอนเขาตาย ก็อยากให้คนที่บ้านทำอย่างนี้บ้าง
ตอนใส่โลง ก็ไม่ต้องมัดตราสัง ไม่ต้องเอาเหรียญใส่ปาก ไม่ต้องมีพิธีการวุ่นวาย
ใส่แต่อุปกรณ์การไปเที่ยว...ธีมคือ ท่านได้ไปท่องเที่ยวอีกครั้ง...
พวกผมมั่นใจ...ท่านได้ไปสวรรค์แน่นอน
เสร็จงานศพ...ผมบอกไม่ต้องไว้ทุกข์ แค่ไม่ใส่สีฉูดฉาดก็พอ
เพราะเราไม่ทุกข์ ท่านไปดีจะทุกข์ทำไม ต้องดีใจถึงจะถูก
ภรรยาของผม พอเข้าใจก็หายโศกเศร้า
วันเก็บกระดูก ลอยอังคาร
พวกผมก็มานึกดูว่าท่านชอบที่ไหน...อ๋อ..ท่านชอบทะเล
มักจะไปนั่งเตียงผ้าใบชายหาด กินส้มตำ ปลาหมึกย่าง...
ก็เลยตกลงเอากระดูกทั้งหมด...ไปลอยในทะเล
ระหว่างระยอง กับเกาะเสม็ด นั่งเรือไปบริเวณที่ดำน้ำดูปะการัง
หาที่สงบๆ น้ำใสแจ๋ว ปะการังสวย...โปรยเถ้ากระดูกท่านลงไป
ภรรยาผมบอก...ดีจัง ที่นี่สวย สงบ พ่อคงชอบ...
พอกลับมาบ้าน คืนนั้น
ประมาณ ตีหนึ่ง...จู่ๆ ประตูห้องนอนก็เปิดผาง ออกมา
เห็นหมาที่บ้าน มันทำท่าดีอกดีใจ...เหมือนเวลาเรากลับมาบ้าน
ซึ่งแปลกมาก ผมกับภรรยานอนชั้น 3 และมันก็ไม่เคยขึ้นมา
มันกระดิกหางอย่างแรง ทำท่าพัวพันกับใคร...ที่เรามองไม่เห็น
ภรรยาผม น้ำตาไหล บอก
...คุณพ่อท่านคงมาขอบใจ ที่ได้ไปเที่ยวอีกครั้ง...
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 09:42:09
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 22:58:42 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1174 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [