โจทย์ ตะพาบ " ทศวรรษที่สาบสูญ "
โจทย์นี้ยากพอสมควรนะคะนี่ คุณต่อ .... คุณก๋า แต่พี่ก็พยายามคิดว่า ที่ผ่าน ใน 10 ปี ชีวิตเราเป็นยังไงนะ ? มีอะไรที่หายสาบสูญไปไหม ?ภายในเวลาที่ผ่านมา นั่งย้อนคิด ตัวเราพบเจออะไรบ้างนะ อืมมม ก็ไม่ถึงกับสะดุดล้ม แต่ก็เดินช้าลงมาก เพื่อตัวเราเอง เราไม่เคยโทษอะไรเลย
แค่มองว่า ที่ผ่านมา เราเหนื่อยมาคนเดียว เดินมาไกลได้ขนาดนี้ ก็เก่งแล้ว
คนอื่นจะมองยังไงก็ช่างมัน ไม่สนใจ ไม่แคร์ เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครมาหยิบยื่นอะไรให้เราอยู่แล้ว
จากที่เคยมีมากพอจะแบ่งปันคนอื่นได้ ก็แค่มีน้อยลง ไม่สามารถแบ่งปันให้ใครได้ ก็แค่นั้น
สิ่งที่หายไป คือ ความรู้สึกอยากได้อยากมี เราไม่ได้มองว่า สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องแย่ เสมอไป เรากลับมองเห็นว่า สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น ได้เรียนรู้ว่า ทุกสิ่งในโลก ไม่มีอะไรแน่นอน หรือ ทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจัง
วันนี้คุณมีความสุข พรุ่งนี้ตื่นมา คุณอาจเจอกับความทุกข์ก็ได้
ตอนเช้าคุณอาจลืมตาขึ้นมาพร้อมความสบายใจ พอสายๆ คุณอาจมีเรื่องอะไรที่ทำให้คุณต้องร้องไห้ก็ได้นะ
เมื่อวานคุณอาจมีเงินเข้ากระเป๋า หลักร้อย แต่วันนี้คุณมีเงินเข้ากระเป๋า หลักหมื่น ก็ได้ (เมื่อเช้าน้องชายให้ลอตเตอรี่รางวัลที่ 5 มาใบนึงค่ะ )
10 ปี ทำให้เราเรียนรู้คำว่า พอเพียง และคำว่า ไม่คาดหวัง
ถ้ามีสิ่งที่ดีเกิดขึ้นในวันนี้ นั่นก็คือกำไรของวันนี้แล้ว พรุ่งนี้จะยังไงก็ช่างมันเถอะ ....
เราไม่ได้หมดฝัน ไม่ได้หมดหวัง เพียงแต่เรา ไม่คาดหวัง กับสิ่งต่างๆ ที่เราไม่สามารถกำหนดมันได้
เราใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ อาจไม่ฟุ้มเฟือยเหมือนเมื่อก่อน ซื้ออะไรก็คิดว่าจำเป็นไหม ถ้าไม่ก็หยุด ก็ไม่ได้ลำบากอะไรเลย มีก็กินไม่มีก็กิน 555
เรา พอเพียง ในส่วนของเรานะ ไม่ได้อยากได้อยากมี อะไรมากมายเหมือนก่อน
ทศวรรษ ที่ผ่านเราได้ค้นพบคำโบราญที่ว่า มีเงินนับเป็นน้อง มีทองนับเป็นพี่ ไม่มีเงิน ไม่มีทอง พี่น้องก็ไม่มี
เฮ้ยยยย!!!!! คำนี้มีจริงๆนะ (นี่ขนาดยังไม่ต้องไปพึ่งพิงใครนะ ยังเป็นกันขนาดนี้เลย) คนบางคน คบกันที่จำนวนเงินกระเป๋า หรือใน บช หรือคบกันที่หัวโขนที่กำลังสวมกันไว้ มันมีอยู่จริงๆค่ะ สำหรับเราก็ช่างมัน ใครจะนับก็นับ ไม่นับก็อย่านับ เพราะเราอยู่ได้ด้วยตัวเราเอง
ทศวรรษ ของเราอาจเจอสิ่งแย่ๆ แต่ในความแย่ เราคิดว่า มันก็มีสิ่งดีอยู่นะ เรามักบอกกับตัวเองเสมอๆเมื่อเจอเรื่องแย่ๆ คนดีตกน้ำไม่ใหลตกไฟไม่ไหม้หรอก เมื่อทุกข์ยากเดี๊ยวเราก็ผ่านไปได้ และเราก็ผ่านมาได้แล้วจริงๆค่ะ เขาว่าชีวิตคือการเดินทาง อยู่ที่ว่า ถนนที่เราเดินผ่านมันราบเรียบตลอดสายไหม ? หรืออาจมีก้อนหิน ดินทราย ทำให้เราต้องสะดุดล้มลง หรือต้องระมัดระวังในการเดินผ่านกันบ้าง แต่เราเชื่อว่าหากทุกคนมีสติในการใช้ชีวิต แม้จะพบเจอปัญหา ก็จะผ่านมันไป แบบสวยๆค่ะ เย่ๆๆๆ ได้ส่งงานตะพาบล่ะ คิดว่าไม่ได้เขียนแน่ๆ ตั้งใจไว้เมื่อวานจะนั่งอัพ เช้ามาต้องออกจากบ้านแต่เช้าเลย ทศวรรษของเราก็จะประมาณนี้แหละค่ะ ผ่านไปแล้ว และโควิดก็จะผ่านไปด้วยใช่ไหมนะ ?
ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทาย และให้กำลังใจนะคะ
Create Date : 21 เมษายน 2565 |
Last Update : 21 เมษายน 2565 15:40:56 น. |
|
10 comments
|
Counter : 715 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณเริงฤดีนะ, คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณSleepless Sea, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณทนายอ้วน, คุณnewyorknurse |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 21 เมษายน 2565 เวลา:16:06:11 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 21 เมษายน 2565 เวลา:16:25:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 เมษายน 2565 เวลา:16:42:28 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 21 เมษายน 2565 เวลา:22:33:55 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 เมษายน 2565 เวลา:6:13:58 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 เมษายน 2565 เวลา:14:16:58 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:5:33:51 น. |
|
|
|
|
|
แต่เห็นได้lottery รางวัลที่ 5 มา
Congratulations ค่ะ
น้องชายใจดีจัง