โจทย์ครั้งนี้ของ คุณ กะว่าก๋า 
ตั้งคำถาม 3 ข้อถามตัวเอง แล้วก็ตอบคำถามนั้น








ข้อที่ 1 :  คุณเริ่มเขียนบล็อกตั้งแต่เมื่อไหร่
มีเหตุผลในการเขียนบล็อกไหม? 




เราเริ่มเขียนบล็อกตั้งแต่วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2551 ค่ะ 

เหตุผลเหรอคะ ... 

แรกๆเราเข้าพันทิปก่อนเพื่อหางานฝีมือพวกเย็บปักถักร้อยค่ะ
ดูไปดูมา เห็นบล็อกแก็งมีเรื่องราวการแบ่งปันงานฝีมือน่าสนใจ
ก็เลยลองสมัครดู ไปๆมาๆ ไม่ได้หรอกค่ะงานฝีมืออะไรนั่น
กลายเป็นการเขียนไดอารี่ของเราไปซะงั้น

ตอนแรกๆจะเป็นการเขียนถึงลูกสาว บันทึกไปเรื่อยๆค่ะ 
เขียนไปเรื่อยๆ กลายเป็นไดอารี่ของตัวเองและครอบครัว .... 









ข้อที่ 2 :  บอกความรู้สึกเกี่ยวกับคำว่า บล็อกแก็ง 

บล็อกแก็ง เป็นเหมือนที่หลบภัยในเวลาที่ข้างนอกดูวุ่นวาย
บล็อกแก็ง เป็นเหมือนสังคมเล็กๆ ที่มีมิตรภาพดีดีอยู่ 

การได้พูดคุย แบ่งปันสุขทุกข์ได้
ในแบบที่ไม่เคยเห็นหน้าคาดตากันเลย
ไม่น่าเชื่อเนาะกับมิตรภาพแบบนี้ 
คุยกันทุกวันจนไว้เนื้อเชื่อใจกันได้ 


จากโลกออฟไลน์ สู่โลกออนไลน์
และนำไปสู่โลกแห่งความจริง ได้พบได้เจอ ได้พูดคุยกัน 
เพื่อนบล็อกบางคนก็มาพบเจอกันตัวเป็นๆค่ะ 
นัดกินข้าวกัน ไปมาหาสู่กัน เหนือ ใต้ กลาง อีสาน 
แล้วแต่ใครจะสะดวกนะคะ 

บล็อกแก็งเป็นบล็อกที่มีมิตรภาพที่สวยงามค่ะ








ข้อที่ 3 : เขียนบล็อมากี่ปี เพื่อนคนแรกๆของคุณคือใคร 
และเคยคิดที่จะเลิกเขียนบล็อกไหม? 



เขียนมากี่ปีนะ อืมมม ตั้งแต่ปี 51 ปลายปี ก็นับปี 52 เลยล่ะกันเนาะ 
เขียนบล็อกมา 14 ปีแล้ว มีห่างๆหายๆไปบ้าง
แต่สุดท้ายก็กลับมาเขียนใหม่อีก 











เพื่อนบล็อกคนแรกๆนี่ไม่มีใครไม่รู้จักหรอกค่ะ คุณก๋า (กะว่าก๋า) ค่ะ 
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ เราก็ยังเป็นเพื่อนกับคุณก๋า และคุยกันมาตลอดจริงๆ
ตั้งแต่หมิงหมิงเกิด เราจะเห็นหมิงหมิงผ่านทางบล็อกในทุกๆเช้าของการทักทาย(ในสมัยบล็อกเฟื่องฟู)
จนเดี๊ยวนี้หมิงหมิงโตเป็นหนุ่มแล้ว เราก็ยังได้คุยกันอยู่เกือบทุกๆวัน 

คุณก๋าเป็นคนที่เราสามารถแบ่งปันทั้งสุขและทุกข์ได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
เล่าและแบ่งปันไปเรื่อยในทุกเรื่อง จนบางทีมาถามตัวเองว่า
คุณก๋าจะเบื่อไหมนะ เล่าไปทุกเรื่องแบบนี้ 555
(ขนาดคิดได้แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะหยุดเล่าเล๊ยยย)
ปัญหาบางปัญหา คุณก๋าสามารถมีคำตอบให้เราได้ 
คุณก๋าเปรียบเสมือนหนังสือธรรมะเล่มเล็กๆของเราเลยนะ
คุณก๋าเป็นเหมือนศิราณีหรือก๋ารานีให้กับเพื่อนๆทุกคน
คุณก๋าเป็นคนที่น่านับถือมากๆคนหนึ่งค่ะ 










มาถึงคำถามสุดท้าย ท้ายสุดว่า คิดจะเลิกเขียนบล็อกไหม? 

ไม่นะ! ไม่เคยคิดค่ะ แม้ตอนนี้บล็อกแก็งจะไม่เฟื่องฟูเหมือนสมัยก่อน
แต่เราก็ยังอยากเขียนอะไรที่เราอยากเขียนอยู่ค่ะ 
อย่างน้อยการเขียนบล็อกก็เป็นการปลดปล่อยสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจได้บ้าง
หลังๆก็จะมีแต่เรื่องราวของการใช้ชีวิตของตัวเองของลูกและคนในครอบครัว
แต่มันก็คือความสุขเล็กๆของเราเลยค่ะ ในบล็อกแก็งแห่งนี้ 

มีเพื่อนบล็อกที่เกิดขึ้นใหม่ๆอีกมากมายที่เราไม่รู้จัก
แต่ก็ยังมีเพื่อนบล็อกรุ่นน้องๆที่น่ารักอยู่นะคะ 





พักหลังๆเราไม่ค่อยมีเวลาเข้าบล็อกมากนัก
วันนึงก็เข้ามาตอนเช้าช่วงนั่งกินกาแฟ
ระหว่างวันนี่แทบจะไม่ได้เข้ามาอีกเลย นอกจากจะว่างจริงๆ
เลยทำให้เราไม่ค่อยได้แวะเวียนไปทักทายเพื่อนๆได้ครบทุกคนค่ะ
แต่ก็สัญญาว่าจะพยายามแวะเวียนไปให้ครบนะคะ
เท่าที่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ค่ะ 

ครบแล้วค่ะ   "สัมภาษณ์ตัวเอง" 3 ข้อ 
จริงๆก็อยากเขียนแบบน้องปริ๊นนะคะ 555 
แต่เหมือนจะเคยเขียนไปแล้วมั้งคะ นานแล้วล่ะ 
ปล่อยให้หนุ่มๆเขาเขียนไปละกันเนาะ 




ขอบคุณทีมงานบล็อกแก็งทุกท่านเลยค่ะ ที่ทำให้มีบล็อกแห่งนี้ 
ขอบคุณเพื่อนๆที่ยังแวะเวียนมาพูดคุยกันเสมอๆ
แม้ว่าบางบล็อกจะห่างๆหายๆกันไปบ้างนะคะ



ปล. ตอนนี้นอกจากน้องจันทร์ เรามีเพื่อนกินกาแฟเพิ่มมาคนนึงด้วยค่ะ
คนที่กินกาแฟดาว+กาแฟเข็มๆช้อนนึงในวันทำงานและที่ชอบกินกาแฟรถเข็นในวันหยุด 
คุณก็รู้ว่าใครนะคะ 

ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณไลน์และไอคอนจากคุณญามี่ด้วยค่ะ 


ขอให้เพื่อนๆมีความสุขในทุกๆวันนะคะ 

 

Create Date : 02 สิงหาคม 2566
Last Update : 2 สิงหาคม 2566 16:45:18 น.		31 comments
Counter : 573 Pageviews.
Share Tweet