No. 508 เที่ยวป้อมปี่ เมืองกาญ กินปลาแปดริ้ว..ในวันเดียว
No. 508 บล๊อกประจำวัน จันทร์ - พฤหัสบดี
เดินทางไปเที่ยว อ.สังขละ ถิ่นเก่าของหลายคน ที่ชาวบ้านรักษาประเพณีด้านศาสนาพุทธได้อย่างดี
การดำรงชีพเป็นไปอย่างเรียบง่ายคงเป็นด้วยพื้นที่ เป็นป่าไม้ที่ถูกทำลายไปเยอะ และได้รับการปลูกทดแทน
ในฤดูฝนจึงเขียวชะอุ่มของพืชยืนต้น สลับกับไม้ขนาดเล็ก ล้มลุก ทำให้ผู้ได้พบเห็นมีความสุขอย่างเหลือคณานับ รวมทั้งทีมเที่ยวของเรา
ใคร่จะมองเห็นความเขียว สายน้ำที่เอ่อ เต็มลำห้วย ลำธาร หรือเต็มอ่างเก็บน้ำของเขื่อนวชิราลงกรณ์
แม้จะสร้างขึ้นเพื่อผลิตไฟฟ้า แต่น้ำที่ซอกซอนไปทั่วผืนป่าช่วยให้ป่าดูดซับความชื้นไว้มากมาย เป็นที่อยู่ของสัตว์ป่า นานาชนิด
เขื่อนผลิตไฟฟ้าเป็น เขื่อนชะลอน้ำให้ไหล ลงพื้นที่ต่ำกว่าช้าลง เมือไหลผ่านเครื่องกังหันหมุนเทอร์ไบน์ผลิตไฟฟ้า
น้ำดังกล่าวก็ไหลสู่เบื้องล่าง
แน่นอน ชาวบ้านประชาชน ชาวนา ชาวสวนต่างได้ใช้น้ำน้ำอุปโภค บริโภคกันอย่างเต็มที่เรียกว่า ไม่เสียน้ำเลย
ขณะที่เราไปฝนเพิ่งตกได้ 3 วันแต่ตกติดต่อกัน ทำให้เกิดความชื้น เย็นลง เราอาจจะเห็นลำน้ำ ซองกาเลีย บิคลิ หรือรันตี น้ำยังไม่มาก คงอีกไม่นานต้นไม้และผืนดินซับน้ำไว้เพียงพอก็จะไหลลงสู่ลำน้ำทั้งสาม เป็นสายน้ำแคว สู่อ่างเก็บน้ำเขื่อนใหญ่ต่อไป...
ก่อนไปเที่ยว ได้ติดตามข่าว ชาวบ้านและหน่วยงานของรัฐบางหน่วย สนับสนุนให้ ทำฝายแม้ว คำนี้อาจจะ
ไม่เป็นที่ถูกใจของ คอการเมือง จริงแล้ว คนไทยเผ่าแม้ว บนดอยเป็นต้นคิด สร้างฝายเล็กกักเก็บน้ำไว้ใช้หรือ
ให้พื้นดินละแวกนั้นชุ่มชื้น
น้ำที่ไหลช้า รอระบาย แหะ ๆ เปล่า แซว...คนอื่นนะเออ กักเก็บน้ำไว้ได้นานขึ้น ผมเองเคยทำไว้
ที่สวนจันทบุรี แรก ๆ ที่ทำชาวบ้าน เขามองเฉย ๆ คงคิดว่าผมบ้า.. แต่หลังจากนั้น เห็นฝายน้ำล้นที่ทำไว้
มีน้ำขังนานขึ้นกว่า เดือน มีปลาว่ายไปมา แน่นอนดินดี ต้นไม้เขียวชะอุ่มขึ้น
แต่... ชาวบ้านเขา มิได้ทำตามนะครับ ยังซื้อน้ำจากที่อื่น ไปรดต้นผลไม้
เราขับรถเที่ยวแถว นั้นอยู่พักใหญ่
หลังจากเราเดินเที่ยวสะพานมอญ กับร้านค้าฝั่งมอญแล้ว ก็กลับเข้าที่พักอาบน้ำแต่งตัว ไปกินอาหารเช้าที่รีสอร์ท เขารวมเข้าไปกับค่าที่พักแล้ว
อาหารเป็น สากล มีพวก ใส้กรอก แฮมสไลด์ ขนมปัง แยม น้ำส้ม น้ำเปล่ากาแฟ ชา... มีข้าวต้มหมู พวกนี้ตามปกติเช่นเดียวกับ โรงแรมอื่นเพียงแต่อาหาร มีไม่มากชนิด แต่ก็เพียงพอ กับแขกที่ไปพัก จำนวนมาก
เต็มทุกห้องลานจอดเต็ม ล้นเลยก็ว่าได้หลังทานอาหารเช้าอิ่มแปร้...ก็ขับรถไปเที่ยววัดหลวงพ่ออุตตมะ หรือวัดวังวิเวกการามโดยขับรถย้อนกลับมา ข้างนอกตลาดแล้วเลี้ยวซ้ายมุ่งสู่สะพานคอนกรีตที่ขนานไปกับสะพานมอญ(ไม้) แต่ห่างกัน
พอเห็นนะครับ ไปไม่ไกล ก็เข้าถึงทางเข้า
วัด เป็นวัดใหญ่พอสมควร พวกเราเข้าไปกราบไหว้องค์พระในศาลาใหญ่ดูแล้วค่อนข้างเงียบ เหงา.. คงเป็นด้วย
หลวงพ่ออุตตมะได้ละสังขาร จึงทำให้คนไปวัดน้อยลง คงเช่นเดียวกับ วัดของวัดหลวงปู่แหวน เชียงใหม่
เสียดายก่อนไป ไม่ได้หาข้อมูลก่อน ว่าวัดแห่งนี้ เน้นการทำบุญ ด้านไหนปกติแล้ว วัดที่ลูกศิษย์เยอะ เช่น วัดอำพวัน สิงห์บุรี หรือ วัดธรรมมงคล คนไปทำบุญโดย ถือศิลแปด สวดมนต์ เดินจงกรม ทำสมาธิ เป็นหลัก
เดินชมวัดไปเรื่อย ๆ พบแต่ภิกษุคนไทย จากการสังเกตุ โกนคิ้วนะครับ ท่านคงจะไปติดต่อทำธุระ เลยไม่กล้านมัสการเรียนถามท่านด้วยเวลาน้อย เราจึงกลับ ที่พัก แมกไม้รีสอร์ท เก็บของใส่รถ ท่ามกลางสายฝนไปเที่ยวที่อื่นต่อ ก่อนกลับกรุงเทพ
.....
ขับรถกลับเส้นทางเดิม ฝนตกพรำๆ สู่อำเภอทองผาภูมิกันต่อ
ถนนที่ขับผ่าน จะเห็นฝนตก ไหลลงสู่ลำน้ำที่เคยแห้ง มีน้ำเอ่อขึ้น
เราตั้งใจจะแวะ ป้อมปี่ ดูว่า พื้นที่เป็นอย่างไรบ้าง อยู่เกือบถึงอำเภอทองผาภูมิ
ก็ห่างไกล อ.สังขละ น่าจะ 70 กม. ได้มังครบ ขับรถไปเรื่อย ๆ
Create Date : 08 สิงหาคม 2559 |
|
33 comments |
Last Update : 8 สิงหาคม 2559 11:31:02 น. |
Counter : 1980 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
จริงๆบรรยกาศหน้าฝนสำหรับคนชอบถ่ายภาพ
ถือว่าถ่ายภาพยากมาก
แต่ผมกลับชอบนะครับ
บางทีนอนฟังเสียงฝน ดูเมฆดูหมอก
ก็มีความสุขแล้วล่ะครับ