หลาย ๆ ปีมานี้ ได้เห็นคนเสนอ โครงการให้ คนใน กท.ปั่นจักรยาน

ไปทำงาน

แล้วเสนอ รัฐ.. หรือ กทม. สร้างหรือแบ่งถนน เป็น ทางวิ่งจักรยาน

ตอนนั้นอ่านบทความ ข้อเสนอแนะ ได้แต่ อมยิ้ม..

เป็นไปได้ไง สมมุติบ้านอยู่ ลาดพร้าว 71 ที่ทำงานอยู่ แถวถนนสีลม ปั่นนะปั่นได้

ระยะทางเพียงแค่นั้น พอไปถึง บริษัท เอาทิชชู ค่อย ๆ แยงรูจมูก

ดำปี๋ ไม่พอ เอามือลูบเส้นผม ที่มีน้อยนิด 555 เชื่อเถอะ เอาฝ่ามือลูบ

รับรองเหนียวหนึบ มันจะทำงานต่อได้ไง

ระหว่างทาง มี ไบค์เลนบางส่วน บางถนนต้องปั่น ชิดซ้าย เคียงคู่กับ รถเมล์คันเบ่อเริ่ม

เป่าควันพรู๊ด.. อ้าวนั่นพี่แท๊กซี่เบียดซ้ายเข้าหา เบรคจึกหลบเข้าข้างทาง

น้องมอไซค์จี้ตรูด..อีก 2 คัน..

ตาย ๆ ลูกเดียว

แต่ถ้า ให้ ผู้คน ปั่นจักรยาน เพื่อออก กำลังกาย เห็นด้วย 100 %

ถ้า ให้ ออกกำลังกาย โดยใช้ร่างกาย บริหาร ชนิดใช้น้ำหนัก

ตัวเอง ถ่วง ยกขา ยกแขน เพื่อขายสินค้า นำสาวสวย หุ่นดีมาก ๆ

มาเป็นพรีเซ็นเตอร์

บอกคำเดียวว่า "ยาก" สำหรับคนอวบระยะสุดท้าย

หรือเบาหน่อย ใช้ลู่วิ่งในร่ม หรือปั่นจักรยานในห้องนอน มีสำเร็จบ้าง

แต่น้อย... ที่สำเร็จคงเป็น ที่ตากผ้า หรือ พับเก็บไว้ใต้เตียงนอน 555

ใครทำบ้าง..ยกมือขึ้น

ถ้านะครับ  ออกจากห้อง ไปจ๊อกกิ้งจริง หรือไปปั่นจักรยาน ในสวนสาธารณะ

จะมีความสดชื่น จากการมองรอบกาย เขียว  สายลมอ่อน และที่สำคัญได้ทักทายเพื่อน จะ

ทำให้ ติดใจ มากกว่าออกกำลังกายคนเดียวในห้อง

ผมเอง เล่นกีฬา หลายอย่าง

แข่งวิ่งมาราธอนก็เคยบ่อย แต่แหะ ๆ มินิ 10.5 กม. กับ 20.5 กม. แทบตาย ตอนไหนเหรอ

ตอนเริ่มซ้อมวิ่ง หัวใจเต้นปั๊บ ๆ แทบหลุดออกจากอก กว่าจะวิ่งได้แบบคนอื่น

เกือบจะหยุดไม่ลองวิ่งหลายครั้ง

วินด์เซิร์ฟ ก็ใช้บอร์ดติดใบ แล่นไปในน้ำกว้าง ๆ อาศัยลม นั่นชอบ แต่ไม่ไหว

ตัวดำ มาก ๆ 555

ปัจจุบันปั่นจักรยานเสือภูเขา เป็นหลัก ดูเลขไมล์แล้ว หลายพัน ก.ม.ปั่นที่

ศูนย์ฝึกกีฬาทางน้ำ หรือนำรถใส่ท้ายรถเก๋ง ไปปั่นที่ต่างจังหวัด

ให้เห็นแต่ขา กับช่วงล่างนะครับ ใบหน้ามันเหี่ยวเลยไม่ให้เห็น 555

เจอเพื่อนทั้งหญิงทั้งชาย ปั่นด้วยกัน เพื่อนหญิงบางคน หุ่นอวบอั๋น

เป็นส่วนใหญ่ เคยวิ่งจ๊อกกิ้งด้วยกัน แต่เธอ บาย ๆๆๆ มันหนักเกินไป เจอเมื่อไม่กี่วัน

กลายเป็น นักปั่นจักรยานไปซะแล้ว

ข้างบน นี้ จอย ชักสนใจจักรยาน เลยขอยืม คุณปึ๊ด..มาถ่ายรูป

ที่ปั่นจักรยาน ที่นี่ครับ ศูนย์ฝึกกีฬาบึงหนองบอน

เป็น อุโมงค์ต้นไม้ เวลาปั่น ร่มรื่น ลมพัดผ่าน

ไม่ต้องใส่แขนยาว ก็ปั่นได้ ไม่กลัวดำ ไม่ต้องใช้คีม เอ้ย ครีมกันแดดก็ได้

ตอนนี้ ผมต้องทำใจ.. มี หญิงสาว สวย เยอะมาก ๆ แหะ ๆ ที่ทำใจคือ

ปั่นไม่สดวกเหมือนเมื่อก่อน ตอนที่ผมอยู่กับเพื่อน ๆ ชาย 15 คนทั้งสวน 650 ไร่

บางครั้งปั่นไปเพียง 4 รอบก็ 16 กม.เอง ต้องหยุด คุยกับเพื่อนใต้ต้นไม้

เรียกว่า โค้ง คนสวย

ไม่กี่วันมานี้ เห็นในเฟชบุค ลงเรื่อง นักปั่นหญิงวันละคน โห..หุ่นดีทั้งนั้น

ข้างบน ขวามือนี่ รู้จักกัน 10 กว่าปีเต้นแอโรบิกด้วยกัน ชื่อเล็ก ตอนนี้

โพสต์ภาพ จักรยานทุกวันก็ว่าได้

ข้างบนนี้ มีเพื่อน 2 คนที่รู้จักกันมา 10 กว่าปี เต้นแอโรบิกด้วยกันหลายปี

ข้างบนนี้ คุณเล็ก ครับ แข็งแรงมาก ปั่นจักรยาน ไม่รู้ไกลหรือเปล่า เช่นไป เชียงใหม่

กลับกรุงเทพ เอ.. ทำไมคนชื่อเล็ก เก่งแบบนี้ คนข้างบนก็ เล็ก..

ข้างบน เป็นภาพเพื่อน ๆ ปั่นที่ ศูนย์ฝึกกีฬา บึงหนองบอน

เสื้อเหลือง คุณเรย์ เสื้อขาวคุณอ้อย ๆ เต้นแอโรบิก พวกเรารู้จักกันหลายปีน่าจะ 12 ปีขึ้น

คนอื่นเห็นตัวเป็น ๆ กันบ่อย ถ้าในเฟช เจอประจำ

อ้าวนั่นเพื่อนหญิง ที่เคยอ้วน เอ้ย อวบระยะสุดท้าย ตอนนี้ไม่แล้ว หุ่นดีมาก ๆ

ได้ลงเฟช ให้คน คลิ๊กโหวตให้เข้ารอบ

อีกหลายคน เคยเต้นแอโรบิกด้วยกัน หลายปี ตอนนี้หันมาปั่นจักรยานด้วย

เพื่อนที่ เข้ามาอ่านบล๊อกนี้ ลองซื้อจักรยานมาปั่นนะครับ ปั่นไม่ยาก

ดีที่ เราอยากจะไปข้างหน้า กายกับ ใจ ไปพร้อมกันได้

แต่ถ้า จ๊อกกิ้ง ไม่ได้นะครับ ใจเราไปโน่นเป็น กิโลเมตร แต่กายเรายังย่ำอยู่ตรงนี้เอง

ปัจจุบัน เราไม่ต้องปั่น ข้างถนน ให้รถเฉี่ยวแล้วครับ

ส่วนใหญ่ จะแขวนจักรยาน ไว้ท้ายรถ

บางคนไม่อยากแขวน ก็ถอดล้อหน้า แล้ว ยัดจักรยานใส่ ในเบาะกลางรถเก๋ง

หรือรถพวกข้างล่างนี้

...

......

แรค ที่แขวนจักรยาน(ไม่ต้องเจาะรถ) ใช้เกี่ยวกับขอบรถ ล๊อกง่าย

ราคามีตั้งแต่ 1,800  ถึง 5,000  กว่าบาท

เมื่อถึงที่หมาย พวกสวนสาธารณะ หรือถนนในชนบท ก็ปลดจักรยานลงปั่น

เจออากาศบริสุทธิ์ แสงแดดอ่อน ลมพัดผ่าน

เหงื่อออก ง่าย ๆ หลังจากปั่นแล้ว ได้คุยกับเพื่อน ๆ กลับบ้านสดชื่น

อาบน้ำ ทานข้าวได้ค่อนข้างสบาย ไม่ค่อยวิตกถึงรูปร่างนัก

ภาพข้างล่างนี้ นำมาจาก เฟชบุค

THAI LadyBIKE

......

.....