บล๊อกประจำวันจันทร์ / ศุกร์

วันนี้เล่า ตอนลงจากดอย ลงสู่พื้นราบ เลยเลียนชื่อ โครงการของ Bloggang ซะหน่อย

ลองเขียนเข้าร่วมด้วยกันซิครับ

เมื่อ หลายสิบปีก่อนได้ไป พักอยู่ที่ อ.แม่จัน เชียงราย

รู้ข่าวว่า ดอยแม่สลอง เป็นดอยที่สูง นักรบจากแผ่นดินใหญ่ กองพล 93 ถูกผลักดันจากพม่าปีเมื่อ พศ. 2504

เข้ามาอยู่ที่เชียงราย และช่วยรัฐบาลไทยต่อสู้กับ คอมมิวนิสต์ที่ ดอยหลวง ดอยขาว ดอยผาหม่น

และได้ส่งกำลังไปช่วยรบที่ เขาย่า เขาค้อเพชรบูรณ์ กำลังพลตายไปเยอะ

รัฐบาลไทยจึงมีมติ ให้เข้าอยู่ที่ดอยแม่สลองอย่างเป็นทางการ ในปี 2515 และออกบัตรประชาชนให้

ในปี 2521 ที่เข้ามาอยู่ในระยะแรกประมาณ 15,000 กว่าคน

แม้จะไปอยู่ช่วงสั้น ๆ ที่ อ.แม่จัน ก็ติดใจ อากาศ อาหารเป็นอย่างมาก

ระยะที่ไป ตลาดแม่จัน เล็กมาก อากาศหนาวประมาณ 12 องศา

แต่พอออกไป ตำบลบ้านป่าซาง ไปดูที่ดิน ของญาติ ก็ทางไป ดอยแม่สลองในปัจจุบัน ยิ่งหนาวเหน็บ

ญาติได้ชวนไป เที่ยวบนดอยว่า มีบ้านปลูก แทรกอยู่ในแมกไม้บนดอยแม่สลอง

ถนนเป็นถนนดินลูกรัง แคบ ภูมิประเทศสวย และอากาศหนาวกว่า ตลาดแม่จัน

คนหนุ่มสาวมักจะไปเที่ยวกันที่นั่น

ฟังเขาชวนแล้วอยากจะไปเที่ยว แต่ เวลา ลาพักจะหมด เลยต้องปฏิเสธ ทั้งที่เสียดายสุด ๆ

นับจากนั้นก็ไปเที่ยว แถวนั้นบ่อย แต่ยังไม่เคยขึ้นไปเที่ยวแม่สลองสักครั้งเดียว

ไม่กี่วันมานี้ ได้ขับรถไป พักค้างคืนที่รีสอร์ท เม้าเท่นโฮม ริมไร่ชา วังพุดตาน เป็นฤดูฝน อากาศเวลากลางวัน

25 องศา กลางคืนลดต่ำลงกว่านี้ แม้ไม่มาก นับว่า เย็นสบายเหมือน นอนอยู่ในห้องแอร์

ตื่นมาตอนเช้ามืด นั่งที่ระเบียง อย่างเงียบ ๆ คนอื่นยังไม่ตื่น

แสงตะวันมาเยือนพร้อมกับ ดันเมฆ ยอดดอย แม้แต่หมอกที่อยู่แอ่งดอยก็ค่อย ๆ

เลือนหายไป

ภาพดอยที่ขาดต้นไม้ใหญ่ ฝนตกเมื่อคืนที่ผ่านมา พรมดินสีแดงให้ชุ่มฉ่ำ ไม่นานก็ไหล หายไปจากดิน

อย่างรวดเร็ว ยามแสงตะวันแก่กล้าขึ้น ดินกลับแห้ง.. เหมือนกับเพื่อนชาวบล๊อกแกงเข้ามา

อ่านมาดูภาพ แล้วบอกว่า ทำไมพื้นที่แห้ง ไม่เหมือนฤดูฝน

นั่นซิครับ

หลังจากที่ได้สนทนา กับแขกคนอื่นที่มาพัก ก่อนหน้าแล้ว แหะ ๆ ทำไมสนทนาคนง่ายจริง

เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ครับ พอเขาคุย ผมก็เลยคุย แบบนักกีฬา ไม่วางฟอร์ม

เขาบอกว่า ทางการ ได้รับการแบ่งจัดสรร ให้คนจีนที่มาจากกองพล 93 อยู่อาศัยปลูกพืชล้มลุก

และต้นท้อ พลับ แน่นอนมีการแอบปลูกฝิ่นด้วย แต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว แหะ ๆ เขาว่านะ

คู่สนทนา มาพักที่นี่เกือบเดือนมาแล้ว บางวันจะเดินเท้า จากที่พัก ผ่านไปตามไร่ชาที่กว้าง

ใหญ่ ลัดเลาะขึ้นดอย ลงดอย ผ่านป่าละเมาะ ไปตามหมู่บ้านอื่น กว่าจะกลับถึงที่พัก

บางครั้งสามทุ่ม มีความสุขอย่างล้นเหลือ แต่ต้องระวัง ตัวคุ้น แมลงตัวเล็กกัด

มีอีกชื่อที่เรียกกันว่า "ริ้นดำ"

โดยใช้โลชั่นทา ใบหน้าคอ แขน ไว้ก่อน เพราะถ้าถูกกัดแล้ว มันจะกัดจิกกับผิวหนัง แผลที่ถูกกัด คัน กว่าจะหาย

ใช้เวลานับเดือน...

ที่เขียนเล่า เพราะเจอด้วยตนเองด้วย  3  ตุ่มยังไม่หายเลยครับ

เพื่อนสนทนาคนนี้บอกว่า เขาวิตกเหมือนกันที่ป่าไม้ถูกตัด

แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่า ต้นชาเตี้ย สูงเพียงเอว มันจะอุ้มน้ำได้มากเท่า ต้นไม้ใหญ่

เราทั้งสองแลกเปลี่ยนความเห็น การอนุรักษ์ป่า ถ้อยทีถ้อยอาศัย ต่างชื่นชม

สมเด็จย่า ที่ทรงริเริ่ม การปลูกป่าทดแทน บนดอยตุง จนเขียวชะอุ่ม มีไม้ใหญ่ขึ้นเห็นได้ชัดเจน ป่าเริ่มชุ่มฉ่ำ

ฝนตก เป็นไปตามฤดู

เมื่อก่อนดูภาพถ่ายดาวเทียม แถวภาคเหนือ เห็นดอยที่ถูกถาก โกร๋น

ยังนึกว่า ทำไมจึงปล่อยให้เกิดสภาพเช่นนั้น... ใจนึกถึงพม่า หรือเมียนม่าเมืองปิด เขารักษาป่าไม้ได้ดี

แต่พอไปเมียนม่าร์ครั้งหลังสุดนี้ ระหว่างบินไปเมืองต่าง ๆ เห็นดอยโกร๋นไปหมด

มากกว่าไทยซะอีก

เลยเข้ากูเกิ้ล ดูภาพถ่ายดาวเทียม ชายแดนไทย กับ เมียนม่าร์ ปัจจุบัน กลับกันครับ

ของไทย มีป่าเยอะกว่า คงเป็นด้วยรัฐบาลไทยก่อน ๆ เข้มงวดขึ้น ขอให้เป็นเช่นนั้นเถอะครับ

พวกเราทีมเที่ยว ไปกินหาข้าวเช้ากิน ในหมู่บ้านแม่สลอง กับขับรถเที่ยวไปเรื่อย ๆ พอควร

เลยกลับไปอาบน้ำเตรียมของใส่กระเป๋า เตรียมตัวเช็คเอ้าท์จากรีสอร์ท

คืนห้องพัก แก่เจ้าของ ไม่ต้องจ่ายเงินค่าห้องแล้วครับ 555 ผมจ่ายไปพร้อมกับค่าอาหาร

มื้อค่ำแล้ว

ต้นปีหน้า รีสอร์ท จะขอต่ออินเตอร์เน็ต ใช้เส้นใยแก้ว แทนของเก่า ที่สัญญานอ่อนมาก ๆ

โห.. ทันสมัยกว่า บ้านผมที่ มังก๊อกซะอีก คงจะมาจาก

นักท่องเที่ยวไปเที่ยวดอยแม่สลองมาก น่าจะทำเงินให้เจ้าของใยแก้วมากมายเลยลงทุนทำ

คุณสมจิตต์ เจ้าของ กับลูกน้องสาว ๆ ช่วยกันขนกระเป๋ามาส่งที่รถ ใจดีมาก ๆ ผมเพิ่งนึกออกว่าเห็น

คุณสมจิตต์ที่ไหน ก็เคยถ่ายภาพลงอินเตอร์เน็ตบ่อย ๆ ก็จากแขกคนไทยที่ไปพักแล้วติดใจในบริการนะครับ

เราขับรถขึ้น หมู่บ้านข้างบน ลงจากดอยสู่พื้นราบ แต่แวะชมวิวไปเรื่อย ๆ ก่อน

ดูภาพต่อนะครับ ภาพทั้งหมด ไม่แต่งสี ปรับแสงใด ๆ ลดเพียงขนาดให้เหมาะกับลงบล๊อกแกงค์

เพราะดูภาพในบล๊อกแล้ว ระดับสี แสง เหมือนกับที่สายตาเห็น เป็นภาพในฤดูฝน

แม้ดอยจะถูกโค่นถางเป็น บางลูก ถ้าสังเกตจะเห็น ดอยสูงขึ้นไปยังปก คลุมด้วยต้นไม้ใหญ่