No. 459 นอกหน้าต่าง (สไตล์...)
No. 459 (ตะพาบ 148)
บล๊อกประจำวัน จันทร์ / ศุกร์
เมื่อวาน เพื่อน ที่รู้จักกันเกือบ 2 ปีคุยกันเรื่องเพลง กับเรื่องไปเที่ยวผับบาร์
พี่ไวน์ เคยไปเที่ยวผับ บาร์หรือเปล่าครับ
ไปบ่อย
ฮ้า..จริงเหรอ ไม่น่าเชื่อพี่ไวน์ ออกเรียบร้อยจะเคยไปเที่ยว
เพื่อนอีกคน รู้จักกันมานาน เรียกว่ารู้กำผืดของไวน์มาก่อน หัวเราะ กั๊ก ๆ
พี่เขาไปจนเบื่อ เขาว่าพี่ตอนนี้เป็นคนดีที่เสียแล้ว
555
แฮ้ม ๆ เข้าเรื่อง ตะพาบของคุณโต้ง
.เพื่อน. จะขอให้พาไปเที่ยว.. เลยบอกว่า ไปเที่ยวได้แต่ไม่ควรไปข้องแวะมากนัก
มีที่ไหนบ้างครับพี่ไวน์บอก สถานแหล่งที่ไป พวกถนน แหล่งบันเทิงกลางคืน
ภาพข้างล่าง คุ้น ๆ เนาะ
โห 12 แห่ง... พี่ไปทุกคืนเหรอ
ไม่หรอกอาทิตย์หนึ่ง 3 แห่ง หมุนเวียนกันไป อีก 3 วัน นั่งเช็คงานที่บ้าน พนักงาน เขาคีย์ใส่คอมพิวเตอร์ไว้นะ
งั้นพี่ไวน์ ก็ดื่ม หนัก เลยซิ
ไม่หนักหรอก บาร์เทนเดอร์แต่ละที่เห็นหน้า ก็ ชงน้ำพรรค์นั้นให้ พี่ก็จิบบ้าง
แล้วก็เข้าไปดูด้านรายได้ของผับ ไม่ให้รั่ว.. กับการเสียภาษี ตกดึกก็คุยกับ เจ้าของผับอยู่ในที่มืดทั้งนั้นเลย ควันบุหรี กลิ่นเหล้า เบียร์ แสงสี
ผู้คน หญิง และ ชาย แถม ทอม ตุ๊ด ที่แน่นอนที่สุด คือ เสียงดังมาก ๆ ใหม่ ๆ ก็คึกดีพอทำหลายปี ก็เบื่อ ที่ต้องทำเพราะ แหะๆ ง. เงินตัวเดียว
บางครั้ง กำลังรอที่จอดว่าง ตอนตี 1 จะขับรถกลับบ้าน เจอหนุ่ม ๆ เดินหน้าหนึ่งถอยหลังสอง หิ้วปีก กันทั้งหญิง ชาย นั่งขู่ดิน เห็นเป็นธรรมดา เขาเมากัน...
บางคืนเห็น คนกำลังทะเลาะ พวกปัญญาอ่อนนะครับ 555
เมิง รู้เปล่า ก รู ลูกใคร
ว่าแล้วก็เอามือตบ หน้า อีกฝ่าย..
ผับแห่งนี้เพิ่งเปิดได้ 4 วันเจอเหตการณ์ เลยดังระเบิดเทิดเทิง เรียกว่าโชคช่วย โฆษณา แต่ด้วยการบริหารจัดการของเจ้าของดี ลูกค้าเยอะหลายปี เขาเรียกว่า ผับ ไฮโซ..อยู่แถว ถนนเพชรบุรีตัดใหม่
บางแห่งไปเจอรอยเลือด เด็ก บาร์ เล่าให้ฟัง มียิงกัน เป็น คนในเครื่องแบบ ที่ดัง ๆ กันทางหนังสือพิมพ์
ร้านอาหารบางแห่ง น่ารัก ก็มีนะครับ เช่นร้านอาหารอิตาเลี่ยน แถวซอยโชคชัย
เปิดเพลงเบา ๆ ไฟวับแวม สาดส่องเห็นผ้าปูโต๊ะสีดำตัดแดง สวย อาหารจัดดีมาก
บางแห่ง เข้าไป
ป๋าไวน์ขา หนูยืมตังค์ 2 พัน จะไปจ่ายค่าเช่าห้อง
เหอะ...ฉันไปเป็น ผ.สระอัวแม่เธอเมื่อใดวะ มาเรียกฉันว่า ป๋า
น่า..ยืม พันห้าก็ได้นะป๋า
ไม่..ยอดค้างเก่าอีกพัน คืนมาก่อน ค่อยว่ากัน
การเข้าไปคลุกคลี ได้เงินก็จริง แต่รวม ๆ แล้วไม่ค่อยสบายใจเท่าใด ร่างกายก็แย่
จนต้องไปหาหมอ ๆ ก็รักษาให้ยา มาทาน
วันหนึ่งเกิดเรื่องลูกสาวต้องขับรถพาไปโรงพยาบาล หมอเห็นอาการ รีบเรียกเตียงเข็น เข้าห้อง ICUเพราะแพ้ยาของอีกโรงพบาบาลเนื้อตัวมีสายระโยงระยาง ทั้งหน้าอก ลำตัว ข้อเท้า นิ้วชี้ก็ถูกหนีบไว้อยู่ 2 คืน
หมอห้ามขยับตัวด้วย ในห้อง ICU คนเดียว ไฟสลัว..แหะ ๆ กลัวผีครับ
กลับไม่กลัวตาย
ตอนนั้นยังคิดเลยว่า เราทำงานด้านของมึนเมา บาปหนัก เลยต้องมาแพ้ยา กรรมตามทัน
คงใช้กรรมแล้ว เพราะเราไม่ได้เป็นเจ้าของนี่นา 555 คิดเข้าตนเอง
หลังจากนั้น จัดตัวเองให้ว่าง ไปพักผ่อนที่ อ.เวียงป่าเป้า แต่ก็เจออาหารเป็นพิษอีกถ่ายกว่า 10 ครั้ง หมอดูอาการแล้วไม่ดีแน่ เลยให้เข้าพักที่นั่นต้องเชื่อหมอ..
เพราะปกติแล้ว เข้าพักโรงพยาบาลไม่ได้ง่าย ๆ คนใข้เยอะลูกสาวต้องไปนอนเฝ้า.. ระยะนั้นลูกสาวเขาทำ สมาธิตอนกลางคืนใกล้กับห้องพัก คงจะเห็นอะไรด้วย เลยมาบอกว่า
พ่อ.. ไปปฏิบัติธรรม เข้าวัดบ้างนะคะ
แนะ ดู... ดันมาสอนพ่อ 555
ก่อนหน้านั้น ได้อ่านธรรมนิยาย ก็ประวัติหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน สิงห์บุรีทั้ง 7 เล่ม อ่านแล้ว วางไม่ลง อ่านไม่ต่ำกว่า 5 รอบ.. เกิดความกลัว ไม่กล้าทำบาปแหม..เนาะ คนเราก็มีบ้างแหละเรื่องทำบาป
เลยไป
สมัครปฏิบัติธรรม ห่มขาวกับเขาบ้าง ไปหลายสำนัก
พอไปแล้ว เห็นธรรมชาติที่สวยงามสดใส เข้า ผับ บาร์ให้น้อยลง แต่รายได้ยังคงเดิมเพราะ ทำสมาธิแล้ว จะเกิดปัญญา มองเห็นทางออกได้ดี...
คืนหนึ่ง นอนในป่า เช้ามานอนฟังเสียงน้ำในลำห้วยไหล ริก ๆ ตลอดเวลา ลืมตามองเห็นหลังคาเต๊นท์ราง ๆอากาศหนาวเย็น จนต้องกระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้น
ได้มาเดินธุดงค์ด้วยเท้า ขึ้นดอยอินทนนท์ คืนนี้เป็นคืนที่สอง
ผมกับเพื่อนได้เข้าเรียน วิชาสมาธิ ฟังเลคเชอร์ ฝึกทำสมาธิ
ครึ่งปีทุกวัน สอบข้อเขียนผ่านตามหลักเกณฑ์ ด้านปฏิบัติ และทำชั่วโมงผ่านเช่นเดียวกันจึง
ได้รับสิทธิสอบภาคสนาม ณ ดอยอินทนนท์
การไปธุดงค์ในครั้งนั้น ใช้เดินด้วยเท้า แบบสงบ... สวดมนต์เป็นระยะ กลางคืนแรกเจอฝนตกใส่เต็นท์แต่ไม่หนัก วันรุ่งขึ้น อากาศร้อนมาก ๆ
พอแดดร่มลมตก อากาศเริ่มเย็น แล้วก็เย็นลงเรื่อย ๆ จนหนาว.. อาบน้ำไม่ไหวครับทุกเช้ามืด ตื่นมา นั่งทำสมาธิในเต๊นท์ ของใครของมันครบเวลา จะออกจากสมาธิโดยอัตโนมัติ...
กลางคืนก่อนนอน พวกเราได้นั่ง ทำสมาธิ กลางป่า
แล้วนั่งนึกถึง การที่ได้อยู่ท่ามอบายมุขนานหลายปี... ทำงานหนัก แต่ไม่มีความสุข พบปัญหามากมาย แต่หลังจากที่ทำสมาธิเกือบปี
เกิดพลังจิต สะสมมากขึ้น
ไม่เป็นแบบพิสดารหมอผีนะครับ นั่นไม่ใช่สมาธิ
เกิดจิตเข้มแข็ง เห็น อบายมุข เหล้า เบียร์ รู้ว่า ขืนดื่มไม่ดีแก่ร่างกาย การทำตัว
ไม่ดีต่อคนอื่น หรือทำบาป มาก ๆ ก็ไม่กล้ากระทำแล้ว
เพราะ พระอาจารย์ หลวงพ่อ วิริยังค์ แห่งวัด ธรรมมงคล ท่านสอนพวกเรา
ผู้คนเริ่ม เข้าหาพบปะทำงานกันด้วย ดีด้านการงาน มีมากขึ้น ปัญหาค่อยคลี่คลาย คงเป็นด้วยไม่ได้ทำบาปแล้วมั้ง 555
ผมมานั่งคิดว่า ที่ผ่านมา การใช้ชีวิตในการต่อสู้ หลายแบบเพื่อให้ได้เงิน
ไม่นึกถึงบาป หรือ คนอื่นจะเดือดร้อนก็ไม่สนใจ เปรียบเสมือน ขังตัวเองอยู่ในมุมมืดทำได้เงิน แต่ไม่ค่อยมีความสุข มีปัญหามากมาย เครียด
เมื่อเริ่มเข้าสู่การทำสมาธิ บ่อยขึ้นทำด้วยตนเอง
และเข้าร่วมสวดมนต์ทำวัตร เช้า หรือ ทำวัตรเย็นกับเพื่อนเป็นบางครั้ง
แผ่เมตตา ให้ใจแก่บุคคลอื่นมอบสิ่งของ เรียกว่าทำบุญ ทำทาน ตามกำลังตนเอง จึงพบแต่ความสุข สงบ
เหมือนกับอยู่ นอกหน้าต่าง มีแต่ความสดชื่น สมองโปร่ง โล่ง
มีความสุขพอประมาณ เพราะมิได้แสวงหาสุข...จนเกิดทุกข์
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end
visit บล๊อก 625,998 st
=
งานเขียนประเภท Diarist
เพื่อน จากเฟซบุค/บล๊อกแกง แวะมาเยือน กรุณาทิ้งร่องรอยไว้
ที่กล่องความเห็น.. ผมจะได้แวะไปเยือน ตอบแทนครับ
ขอบคุณล่วงหน้า
| | |
| Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2559 |
| Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2559 5:19:46 น. |
|
56 comments
|
| Counter : 1950 Pageviews. |
 |
|
ขอบคุณคะคุณไวน์เราไปครั้งแรก ก็ตื่นเต้นมาก สวยเหมือนไปเดินอยู่เมืองจีน
แวะมาทักทายจ้าาา 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
คุณเหลือ อีก 7 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ
ขวัญ แทบจะไม่เคย เข้าผับ เลย ค่ะ
ไม่ชอบเสียงดัง
แต่ วันนี้ พี่ไวน์ มาสองแนว เลย
ขวัญ ว่า เข้าป่า สงบๆ แบบนี้ ดีกว่า นะคะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog