No. 466 วิธีทำให้ คนอ่านเพิ่มมากขึ้น มี...?
No. 467 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์
วิธีทำให้คนเข้าอ่านบล๊อกมากขึ้น มี..?
คำถามนี้ ผมว่า หลายคนอยากได้ คำตอบ เช่นเดียวกับผม 555
เลยขอให้ ผู้มีประสพการณ์ หรือมีแนวทาง ช่วยมาให้ข้อคิดเห็นในบล๊อกนี้....
เพื่อนที่กะว่าจะ เห็นคำตอบจากผม อย่าเพิ่งคลิ๊กหนีนะ.. คือ
ผมก็ยังไม่รู้วิธี
ช่วยกันคิดแล้ว เม้นท์มาบอกกันข้างล่างได้เลย...ผมขอเล่าตั้งแต่ที่ผม คิดจะ
เขียนบล๊อก เมื่อหลายปีก่อน
ตอนนั้นอยากจะเล่าภูมิประเทศ ของบ้านนอก อ.สารภีเชียงใหม่ อยากแบ่งให้
เพื่อน ๆ ช่วยอ่านโรงเรียนปิดเทอม เพื่อนชื่อบัญญัติ และ บรรจง ชวนไปเที่ยว
และค้าง ณ บ้านท่ากว้างอ.สารภี เชียงใหม่
เราปั่นจักรยานจากตัวเมืองเชียงใหม่ความที่เป็นเด็กในเมือง มิใช่บ้านนอก
แหะ ๆ คิดตอนนั้นนะครับ ปั่นตามเพื่อนเข้าถนนสายเชียงใหม่ลำพูน
ถนนลาดยางสีดำ ร่มรื่นด้วยร่มเงาไม้ใหญ่คือ ยางนาสองข้างทาง
เลี้ยวเข้าข้างทางมีร่องน้ำเล็กน้ำไหลริน พอเลี้ยวเข้าสู่ทุ่งนา มุ่งสู่บ้านของเพื่อน
สองข้างทาง นาข้าวสีเขียว ยามถูกแดดส่อง สวยงาม มีนกบินโฉบไปมา
ชาวบ้านปลูกพืชหลายชนิด ไม่พ้นข้าว ยาสูบ ถั่วฝักยาว ลูกฝักข้าวลูกเล็ก ๆ
ไม่เหมือนปัจจุบัน ดูแล้วน่าจะใช้เม็ดที่แก่ สาด ๆ ไปตามต้น ฝรั่งขี้นก
มีลูกเล็ก ก็เก็บมาต้มกินกับน้ำพริก
ปั่นไปครึ่ง ชม. เจอลำเหมือง มีฝายน้ำล้น เสียงน้ำล้นฝาย ไพเราะมาก
สองฝั่งป่าไผ่ซาง หลายกอเรียงรายจนถึงรั้วบ้านและที่นั่นผมได้พักผ่อน กิน
อาหารเหนือ ฉู่ฉี่ปลาหมอ อร่อย
ทริปนั้นอยู่หลายวัน เห็นชาวบ้านเขาถอนถั่วลิสง เตรียมรอคนมารับซื้อ
เพื่อนเลยชวนว่าเรารับซื้อถั่วลิสง มาตากแดด
แล้วโม่ไปขายเม็ดที่เกือบแห้งดีไหมได้เลย แต่ไม่มีตังค์เลยยืม ตังค์ลุงกำนันของ
เพื่อน ทำทุนเลยได้ความรู้การ ซื้อ และนำถั่วลิสงมาฟาดให้หลุดจากต้น นำไป
ตากแดดไม่เกินสองแดด (ตากมากไม่ได้น้ำหนักมันลด แหะ ๆ )
นำไปขายได้สตังค์ มีกำไร คืนเงินลุงกำนัน
แล้วนำไปซื้อหนังสือเรียนเทอมใหม่ จากการเล่าวิถีชีวิตชาวบ้านนอก
เลยมีคนเข้ามา เม้นท์ทักทายด้วย ดีใจมากมายดูตัวเลขคนเข้าไปดู และ ไปเม้นท์
ทักทาย บล๊อกแรกซิครับ
ข้างล่างเป็นภาพจริง ยังไม่รู้จักวิธีจัด บันทัด ติดเป็นพืด อ่านลำบาก
เห็นตัวเลขคนเข้าดู มีกำลังใจเยอะ เลยเขียนต่อ
อย่าไปเปรียบเทียบตัวเลขกับ เพื่อน ที่เขียนเก่งคนเข้าชมเยอะหลายพันคนนะ
ครับ 555
ระยะที่เขียนบล๊อก ทำงานมานาน หลายอาชีพแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้วิธีการเล่า หรือ
ไม่รู้วิธีการเขียน ชักตัน.. มืนตึ๊บ
แต่อยากจะ โปรโมท ชมรมดนตรีร่มไม้ในสวน ที่ผมตั้งขึ้น เลยเขียนเล่า ปรากฏว่า
มีคนเข้าไปอ่านพอประมาณ
แต่ผิดหวัง..ครับ คือสมาชิกชมรมกว่า 60 คนมีคนเข้าไปอ่าน 1 คน นอกนั้นพวก
เขา เข้าสู่ ไอทีไม่เป็น คือใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น
ไม่ท้อครับ
นั่งคิดต่อ ตอนนั้น สำนักงานบัญชีงานลงตัวดี กับ เป็นลูกกระเป๋งของ
บริษัทอยู่ทำงานไปเรื่อย ๆ งานรูทีน เลยใช้เวลาว่างเขียนนิยาย
จากบันทึก การหลงป่า...ที่เชียงใหม่ ใช้คนชื่อ กานต์เป็นตัวเดินเรื่องคนนี้
ตกจากข้างบนสู่น้ำ สลบ พอได้สติ คลานขึ้นฝั่ง
แต่จำชื่อตัวเอง หรือจำอะไรไม่ได้เลย ความจำเสื่อม..
เด็กชายชาวป่าไปเจอ เลยพาไปบ้าน เรียกเขาว่า กาน(เชียงใหม่หมายถึง คลาน)
ผมชอบหนัง เขาชื่อกานต์ เท่ห์ซะ เลยตั้งชื่อใหม่เป็น กานต์ 555
ปรากฏว่า คนเข้าไปอ่านบ้าง ได้รับการตอบรับ แถมผมเอง เกิดขยัน คลิ๊กไปเยี่ยม
เพื่อน ๆ ที่มาเยี่ยมเยอะด้วย
แต่ไม่น่าเชื่อ คนเข้าไปเม้นท์บล๊อก บางตอน 100 กว่าคน
ส่วนคนเข้าไปดูหลายคนเหมือนกัน ทำเอาขยันไม่หยุด
ข้างล่างผม พัฒนา แหะ ๆ ลงรูปเป็น เอ้ยพอเป็นบ้างแล้ว
บอกไม่อาย แหะ ๆ ตอนไปเยี่ยมพวกเพื่อนที่บล๊อก
ใช้วิธี พิมพ์ชื่อ นามปากกาคนนั้นที่ "ค้นหา เวป Blog สมาชิก" แล้วคลิ๊กเข้าไป
อ่านบล๊อกของเพื่อนทีละคนแต่มันช้ามาก ๆ
คือไม่รู้วิธี แหะ ๆ หัวสมองผมมันช้า.. ดูที่ผมคีย์นามปากกาเพื่อน ภาพข้างล่าง
วันหนึ่งนั่งอ่านเม้นท์ ของเพื่อน ลูกศรเม้าส์ คงอยู่แถวชื่อของเพื่อน
ระหว่างนั้นกินข้าวหมูแดง เคี้ยวต้นหอมตาม มันฉุน...จามปิ๊ว.... นิ้วชั้ไปคลิ๊กชื่อ
เฮ้ย...
เข้าบล๊อกของ Rinsa Yoyolive เฉยเลยเอาละซี้... รู้วิธีแล้ว...
เลยลองคลิ๊กไปที่ชื่อคุณ พันวัตต์ Panwat บล๊อกเกอร์ที่ไปเยี่ยมผมคนแรก ของ
การเขียนบล๊อก...
ได้ผลเช่นเดียวกันเลยใช้วิธีการนี้ มาตลอด จนถึงวันนี้นิยายปนเรื่องจริงที่ผม
หลงป่าหนีไฟ เขียนได้กว่า 30 กว่าตอน ยังไม่จบครับ
รอจังหวะเขียนอยู่
ดูข้อความข้างบนกว่า 60 บันทัดยาวไป เกรงว่าเพื่อน ๆ จะเบื่อคลิ๊กหนีจบตอนดีกว่า..
แต่ไม่เอา แถมอีกนิดระหว่างที่งานยุ่ง ๆ คือต้องทำมาหารับประทานด้วย ก็เขียน
ไปเรื่อย ๆ
ลืมนึกถึงเพื่อนที่เข้ามาแวะเยือน คล้าย ๆ มีคนรู้จักแล้ว
เลยไม่ค่อยไปเยี่ยม เพื่อนๆผลเหรอ
บล๊อกเงียบฉี่ มีคนมาเยี่ยมบ้างแต่น้อยลง
คิดแล้ว
ผมน่าจะไปเยี่ยมเพื่อน ก่อนที่เพื่อนจะมาเยี่ยมเรา
คนไหนมาเยี่ยมเรา ก็ไปเยี่ยมเขาเป็นการตอบแทน ให้กำลังใจเพื่อน ผมดูแล้วน่า
จะจริง
เพื่อน ๆ ที่มีประสพการณ์ด้านนี้ ช่วยแนะนำด้วยนะครับ เรียกว่าแชร์ ความรู้
ขอบคุณล่วงหน้า
หรือมีข้อควร ละเว้นไม่ควรเขียนก็ได้นะครับ เพราะจุดใหญ่ของบล๊อกนี้คือทำ
อย่างไร คนจะเข้ามาอ่านเยอะขึ้น
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end visit บล๊อก 632,806 st
=
งานเขียนประเภท Diarist
Create Date : 04 มีนาคม 2559 |
Last Update : 4 มีนาคม 2559 5:36:44 น. |
|
28 comments
|
Counter : 1321 Pageviews. |
|
|
รู้สึกบล็อกแรก อ.เต๊ะ จะมีคนมาเม้นท์มากมาย ตั้ง 3คนแน่ะครับ 555
อ.เต๊ะ ทำบล็อกนี่ เพื่อเผยแพร่ ความรู้ทางวิชาการ เน้นสาระล้วนๆ ไม่มีหรอกไอ้ที่จะมาพูดตลกโปกฮา บ้าๆบอๆ
อีกอย่างก็เพื่อส่งเสริมศีลธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี อันดีงาม อิอิ
คุณพี่ไวน์บอก ตุ๋ยๆๆ แล้วก็ตุ๋ย ใครเชื่อเอ็งก็บร้าแล้วละ ที่เอ็งทำนะ
ตรงข้ามกะที่เอ็งพูดทุกอย่างเลย เดี๊ยะ ๆ ข้าขอเหนี่ยวซักป้าบเหอะ 555
จริงๆนี่ อ.เต๊ะ ทำบล็อกก้เพื่อ คลายเครียดแล้วก็ ฝึกการใช้สมอง แค่นั้นเองแหละครับ
เพราะว่าอาชีพ อ.เต๊ะ วันๆอยู่แต่หน้าคอมตลอด ก้เลยหาอะไรทำกันสมองฝ่อ
ได้เถียง ได้ปะทะคารม ได้หลอกด่า เย้ย 555 ได้พูดคุยกับเพื่อนๆคนอื่นบ้าง
มันก็คลายเครียดดีละครับ
เพราะงานในชีวิตประจำวันเราก็เครียดพออยู่แล้ว อ.เต๊ะจะคุยแต่เรื่องเฮอาอย่างเดียว
แต่ทำไมเพื่อนๆ ชอบหลังไมค์มาปรึกษา ปัญหาชีวิตอยู่เรื่อยๆก้ไม่รู้ แฮ่ๆ
แล้วก้สมัยก่อนนี่ อ.เต๊ะ ไม่ธรรมดานะครับ มีทีมงาน ช่วยทำบล้อกอีกต่างหาก เป็นเล่นไป คนนี้ช่วยทำเพลง คนนี้ทำอีโม อีกคนตรวจทาน อีกคนทำโพล วิเคราะห์เรทติ้ง 555
แต่เดี๋ยวนี้ เพื่อนไม่รัก แถมเกลียดอีกตะหาก เลยต้องทำเองหมดเลยครับ แง๊ๆๆ555
ส่วนเรื่องการเยี่ยมดูใจเพื่อนๆ เย้ย ไปเยี่ยมทักทายนี่ สมัยก่อน อ.เต๊ะ ขยันมากๆ
กางรายชื่อเพื่อนทุกคนไล่ไปหาทีละคนกันเลยทีเดียว บางคนก้ตอบมั่งไม่ตอบมั่ง
อ.เต๊ะ ก้ไม่ได้คิดอะไร ได้แต่อาฆาตไว้ในใจแค่นั้นเอง 555
เดี๋ยวนี้ อ.เต๊ะ ตอบเม้นท์ น้อยลงแยะครับ เพราะเวลาไปเม้นท์ อ.เต๊ะ จะอ่านอย่างละเอียดเพื่อจับผิดเพื่อนๆ เย้ย 555 บางทีต้องหาข้อมูล เพื่อที่ไปเม้นท์ให้ได้
บล็อกยากๆ ที่อ.เต๊ะ กลัวมากเวลาไปเม้นท์ก้คือ สายธรรมะ สายแข็ง
พวกคุณก๋า คุณพี่ mp5 คุณปอป้า และอีกหลายๆคน
อีกพวกที่กลัวรองลงมาก็ ก็พวกเที่ยววัด เที่ยวพิพิธภัณฑ์ อย่างคุณเศษเสี้ยว คุณซีริว คุณพี่หนู เพราะมันต้องหาข้อมูลแยะ กว่าจะเม้นท์ได้ เลือดตาแทบกระเด็นกันทีเดียว555
ส่วนเรื่องให้คนอ่านเพิ่มขึ้นนี่ อ.เต๊ะ ก็จนปัญญาจริงๆนะครับ เพราะลำพังแค่อ. เต๊ะ อัพบล้อกแค่ปีละ 4 ครั้ง นี่ก็หืดขึ้นคอแล้วละครับ แฮ่ๆ
ของคุณพี่ไวน์ นี่ยังดี ยังขยันอัพนะครับ อ.เต๊ะ ทำแบบนี้ไม่ได้เลย ไม่รู้เป็นไร อิอิ
ส่วนเรื่องการทำบล้อกนี่ ขนาดวันก่อนอัพบล้อกใหม่ จะใส่รูปซักหน่อย
ลืมวิธีใส่รูปซะงั้น เพราะไม่ได้ใส่รูปมานาน 555
สุดท้าย สำหรับ อ.เต๊ะ แล้ว การมีเพื่อนถึงจะไม่มาก แต่ถ้าเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนดีแล้ว
คนเดียว ก็มากแล้วละครับ อิอิ
คุณพี่ไวน์บอก อ๋อ เหรอ ได้เลย งั้นเดี๋ยวข้าจะลบ unfriend เอ็งทิ้งให้ดู จะได้สมใจเอ็ง 555
ปล.รูปนั้น ก้คุณป้าโอนั่นแหละครับ ตอนนั้นแกไปทำfaceoff มาใหม่ อิอิ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog