No. 471 แกล้ง...แง้มให้ดู.....เป็นเรื่อง
No. 471 บล๊อกประจำวัน จันทร์ / ศุกร์
ตะพาบ ชุด แกล้ง...
วันก่อนเห็นข่าว แฟชั่นจากเมืองนอก นางแบบหุ่นเนี๊ยบ สพายกระเป๋า
แพงมากสีสันรูปแบบเหมือน กระเป๋าที่ผมเคยใช้บ่อย
เลยนึกเรื่องอาชีพเก่าที่เคยทำมา แต่จะทำให้มีบ้านมีช่อง มีรถ เพิ่มขึ้น
เรียกว่าลืมตา อ้าปาก ได้ หรือ เจ๊ง
ตอนนั้นทำงานอยู่ตรงตึกสูง ตรงข้ามสถานฑูตอังกฤษ งานการดี
อยู่ฝ่ายกำกับตรวจสอบสาขา มีสาขาทั่วประเทศ
วันหนึ่งลูกสาวแม่ยาย กับน้องสาว บอกว่า จะเอา สร้อยคอไปจำนำ
แนะ ๆ อย่าเข้าใจผิด
ไม่ได้ ไม่มีเงินกินข้าว หรือแทงหวยนะครับ
ทั้งสองเขาริเริ่มทำการ
ค้า ขายผ้า... มีเงินหมื่นกว่าไม่พอ ผมไม่ค่อยเข้าโรงรับจำนำเท่าใด
อายเขานะ แต่ค่อนข้างชำนาญ บี้หัวแม่มือยังไงให้ใช้ได้
ผมเลยต้องจัดการ...
ภาพในโรงจำนำสมัยใหม่ ทำไมเหมือนผมมาก 555 หรือว่าใช่..
เขาไปซื้อผ้าเป็นชิ้น จากบางลำพู สพานหัน พาหุรัต มาติดราคาไปขาย
ให้เพื่อน ๆ แถวสมุทรปราการ พวกเมียตำรวจ ข้าราชการแถว ๆ นั้นขายดี
มาก ดูแล้วมีกำไรดี
ภาพทั้งหมดเป็นภาพแทนนะครับ..
เขาทำได้สักเดือน
ผม ต้องขับรถใส่ผ้า ไปส่ง ที่กรมชลประทานสามเสน กับที่อื่นตั้งแต่เช้า
มืด ก่อนกลับไปทำงาน บางครั้งต้องไปส่งผ้าไปขาย หลังเลิกงาน
จะเก็บไว้ในรถกลัวผ้าหาย เลยหิ้วถุงไปที่ทำงาน
นั่งทำงานไป มอง ๆ เออ..สาว ๆ เยอะ เพื่อน ๆ กัน แต่งตัวกันดี ๆ
เอ เราน่าจะมาเปิดตลาดนี้ได้
เลยแกล้ง หยิบผ้าชิ้น มาเช็คราคา กับลีสต์ บนโต๊ะใหญ่สำหรับ ประชุมย่อย
พี่ไวน์ ขายผ้าด้วย ผ้าสวยจัง หนูดูหน่อยได้ปะ
ได้เลย
ทีนี้ละสาว ๆ มากัน 6 - 8 คน ต่างคนต่างหยิบพาดแขน ไว้ก่อน กันคน
อื่นแย่ง
อุ้ย สวย ๆๆ ราคาไม่แพง จ่ายสิ้นเดือนได้ปะ
สุ เอาไปก่อน สิ้นเดือนจ่าย ครึ่งเดียว อีกเดือนจ่ายหมด
มีสองสาว อยู่อีกบริษัท แต่ทำงานคนละชั้น บริษัทในเครือกัน คุ้นเคย
เข้ามาดูหยิบผ้าแล้วแอบคุยกัน ตามประสาหญิง
ชิ้นนี้สวย เนื้อดีน้ำหนักดี ราคาเมตรละ 120 บาท เราไปดูที่ร้านราคา
110 บาทพี่ไวน์ เพิ่ม 10 บาทเอง ไม่แพงเนาะ
ใช่ ๆ ชิ้นนี้ที่บางลำพู ยังแพงกว่าด้วยซ้ำ
วันแรก ที่เปิดตัว ขายได้ 28 ชิ้น คิดเป็นเงิน 10,000 กว่าบาท
ตอนนั้นคิดแต่เพียงว่า ขายผ้า..ผ้ามีทั้งยาว 1.75 เมตร ชิ้นละประมาณ
210 บาท ถ้า 3.50 สำหรับกระโปรง+เสื้อประมาณ 420 บาท
กว่าจะรู้ตัวเป็นปี 555 มันคือ
การปล่อยผ้าเงินผ่อน ก็เหมือนปล่อยเงินกู้
เปล่าเป็น ผู้มีอิทธิพล นะครับ
ในบรรดาคนที่ซื้ออันดับต้น ๆ ซื้อเก่ง เป็นลูกน้องผมเองแหละ เธอสวย
พูดเก่งซื้อของเก่ง ผมเหล่..ไว้แล้ว
แอะ ๆ ไม่ใช่แบบนั้นนะ... คืองี้ครับ
ผมเคยอยู่ฝ่ายการตลาด วางแผนงาน อีกทั้ง
ดูคน ที่มีแววว่า จะอยู่ฝ่ายขายได้ พวกเซลล์แมวเซลล์เกิร์ลละ
ต้อย
ช่วยจด เบอร์ผ้า ราคา กับชื่อคนซื้อให้ผมด้วย
แน่นอน ต้อยช่วยเชียร์ ช่วยดูเนื้อผ้า
ต้อยคล่องตัว นำผ้าไปทาบตัว เพื่อน ๆ
ชิ้นนี้ลายสวย ตัว ใส่แล้ว ขับผิว ถ้าตัดชุดแซ๊ค เก๋ ไม่เบา
เนื้อผ้า น้ำหนักดี พี่ใส่แล้วทิ้งตัว ดูพริ้ว ผอมลงนิ๊ด.
.เย็นนั้นผมเลยต้องขับรถคันโก้ 555 โฟล์คเต่าสีเขียว ไปจอดหน้าวัด
บวรบางลำภู
ไปซื้อผ้ามาเพิ่ม แต่ยังไม่ชำนาญ โทรตามตัว ลูกสาวแม่ยาย ไปช่วย
เลือก คำว่าลูกสาว
แม่ยาย เพื่อนบางคนไม่รู้ แหะ ๆ ภรรเมีย ผมเองแหละ
ช่วยซื้อผ้า ลาย คล้าย ๆ กับที่ขายไป ซื้อเพิ่มเป็นเงิน 15,000 กว่าบาท
จ่ายสด
.....
คืนนั้นกลับถึงบ้าน เกือบ 3 ทุ่ม..อาบน้ำกินข้าว ทำราคาผ้า ติดชิ้นผ้า
เสร็จเกือบเที่ยงคืน คือยังจับผ้า เย็บมุมยังไม่เก่ง
นอนหลับเป็นตาย ตื่นมาตี 5 จับถุงผ้า ใส่ในรถโฟล์คเต่า อาบน้ำ
ไปส่งผ้าที่กรมชลประทาน แล้วรีบบึ่งกลับไปทำงานแถวเพลินจิต
แน่นอน
ไปสายอยู่แล้ว คือได้รับพิเศษ ไม่ต้องลงเวลาทำงานไม่ต้องตอกบัตร
ระหว่างขับรถจากสามเสนไป เพลินจิต คิดถึง งานที่บริษัท
คิดถึง ต้อย สาวสวยของผม เอ้ย ของบริษัท
กะจะให้เป็นตัวแทนขาย และช่วยเก็บเงินตอนนั้นยังไม่ได้ทาบถามเลย
เพียงแต่ช่วยให้ จดบัญชีใคร นำผ้าไปบ้างพอถึงสิ้นเดือนก็
เรียกต้อยมา ช่วยเก็บเงินให้ และบอกเพื่อน ๆ ที่นำผ้าเงินผ่อนไป
นำเงินไปจ่ายที่ ยายต้อย ได้เลย เหมือนจ่ายให้ผม
วันรุ่งขึ้น ต้อยก็ทำบัญชีว่ารับเงินจากใครมาบ้าง มาส่งให้ยอดเงินส่ง
25,000 กว่าบาท
เอ้าต้อย ผมแบ่งให้ 10 % เป็นเงิน 2,565 บาท
ไม่เอา ต้อยทำให้ฟรีคะ
ไม่เป็นไร ต้อยเอาไปเถอะ ใครถามก็บอกว่าพี่แบ่งให้ 5 % ต่อไปก็
รับผ้าจากพี่ไปขาย เก็บเงินส่งนะ
ตกลง ต้อยคนซื้อผ้าเก่ง พูดเชียร์เก่ง ก็ได้คอมมิชชั่น นับว่ามากพอตัว
ตอนนั้นพนักงานต่าง ๆ รับเงินเดือนอย่างเก่ง 7,500 บาทเอง
ขายของกิน คนกินเสร็จแล้ว ก็ต้อง อึ ท้องว่่าง หิว ก็ซื้อใหม่
แล้วผ้าชิ้นละ ขายแพล๊บเดียว ก็ ตัน..
ไม่มีคนซื้อแล้วมั้ง จะหาตลาดที่ไหน กั้นๆๆๆนั่นซิ...
แล้วขายผ้าอะไรบ้าง
ขายผ้า มีทั้งได้เงิน ได้เพื่อน มีแต่คนรู้จัก แต่ก็มีเจ็บปวด เสียเงินเยอะ
ที่ขาดไม่ได้ สนุกด้วย
ต้นทุนที่แท้จริง การตั้งราคา เพื่อน ๆ คงอยากจะรู้
รวมทั้งลูกเล่น ของเพื่อนร่วมงานด้วย..เป็นแบบไหน ตอนหน้าครับ
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ ทุกภาพ
end
visit บล๊อก 640,726 st
= งานเขียนประเภท Diarist
| Create Date : 21 มีนาคม 2559 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2559 18:05:44 น. |
|
67 comments
|
| Counter : 1541 Pageviews. |
 |
|
แวะมาทักทายจ้าาา 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
แต่เอ ถ้าเหลือทำไงคะ หรือขายลดราคา
ต้นบัวสวรรค์ น้อยชอบมากค่ะ รอหลายปี
จนเจ้าของที่(บ้านพี่สาว)จะตัดทิ้งหลายครั้งแล้ว
นี่มีดอกก็ยังไม่ค่อยโปรดว่าดอกอยู่แค่วันเดียว
อยากให้ดอกเยอะๆและอยู่หลายวัน
แล้วที่ดอกมะลิ ดอกจำปี ก็บานแค่วันเดียวนี่นา
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog