กลับบ้าน (ครั้งที่แปด)

หายไปเป็นเดือน กลับไปเยี่ยมบ้าน(ที่เมืองไทย)มา
ตั้งแต่มาเรียนต่อเมกา จะกลับบ้านปีละครั้ง มีเว้นปีเดียวที่ไม่ได้กลับ
ตอนแรกๆกลับไป ทุกอย่างก็เหมือนเดิม . . .
กลับไปหาบ้านที่เราเคยอยู่ พ่อแม่เรา อาหารร้านอร่อยๆที่กินประจำ
มีแต่แฮปปี้ กับแฮปปี้
แต่พออยู่ไปๆ กลับไปบ้านแต่ละที ความรู้สึกแบบเดิมค่อยๆหายไป
มีความรู้สึกใหม่ๆมาแทนที่

คงอย่างที่เค้าว่า ความเปลี่ยนแปลงคือความแน่นอนอย่างเดียวในชีวิต
เราคิดว่าเราไม่เปลี่ยน แต่คนอื่นคิดว่าเราเปลี่ยน
คนอื่นคิดว่าเค้าไม่เปลี่ยน แต่เราคิดว่าเค้าเปลี่ยน
จริงๆแล้ว มันก็เปลี่ยนทั้งคู่

ตอนแรกๆที่เกิดความรู้สึกแบบนี้ ก็กลัวๆ แบบว่า อยากยึดยื้อความรู้สึก
แบบเดิมๆไว้ให้ได้นานที่สุด หรือพูดง่ายๆคือ กลัวการเปลี่ยนแปลง
คิดว่ามันไม่ดี
แต่พอเริ่มโตขึ้น ได้เห็นอะไรเยอะขึ้น ก็เริ่มคิดว่า
การเปลี่ยนแปลงก็คือ การเปลี่ยนแปลง
หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราทำให้มันดีหรือเลวได้
เลยเริ่มรู้สึกไม่กลัว แต่พยายามทำให้มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี
เคยอ่านหนังสือเล่มนึง เค้าบอกว่า
ทางเดียวที่จะนำความสงบมาสู่ใจคือ การยอมรับความเปลี่ยนแปลง
ท่าจะจริงของเค้า -_-;

แต่ละช่วงของชีวิตดูจะมีความท้าทายใหม่ๆมาทำให้เราต้องตื่นตัว
สู้รบปรบมือเสมอๆ
การใช้ชีวิตที่ดีไม่ได้ง่ายเหมือนการเรียนหนังสือ
แต่ต้องอาศัยการเรียนรู้ การปรับตัว และรักษาสมดุลย์ของหลายๆอย่าง
ไปพร้อมๆกัน
ทั้งตัวเราเอง ครอบครัวและคนที่เรารัก สังคม

เคยอ่านที่ไหนอีกซักแห่งว่า ความเจ็บปวดเป็นส่วนที่ built in ของชีวิต
แต่ไม่ได้หมายความว่า ต้องเจ็บปวดตลอดไปอะไรแบบนั้น
คือ เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะเจอความสุขมากกว่า
เพราะฉะนั้นก็ต้องยืดอกรับกันไป โดยนึกถึงความสุขที่จะมาถึงหลังจาก
ความเจ็บปวดผ่านพ้นไปแล้ว
คงเหมือนตัวอักษรคันจิ 辛(tsurai = ความขมขื่น)
ที่เติมอีกขีดนึงก็กลายเป็น 幸 (shiawase = ความสุข)
อย่างที่พี่บอยด์ว่า หากไม่รู้จักเจ็บปวด ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ
มันใช่เลย

Create Date : 02 ตุลาคม 2553		2 comments
Last Update : 2 ตุลาคม 2553 3:49:35 น.
Counter : 623 Pageviews.
Share Tweet