Bloggang.com : Bumu_Chan : めがね

めがね

"Zen in spirit, gentle in plot, and absolutely cinematic in style, Megane offers the joys and delights of a Shangri-La with sushi on the side."
- Film Society of Lincoln Center, NYC

เขียนถึงเรื่องนี้ในบล็อกเมื่อวันก่อน นึกว่าจะไปเช่าดีวีดีมาดู แต่เมื่อวานนึกไงไม่รู้ลองเสิร์ชใน google ปรากฏว่าเจอว่าหนังกำลังจะมาฉายในนิวยอร์ก. ซึ่งก็แปลว่าจะมีซับไตเติ้ลอังกฤษ!..ดีใจสุดๆเลยเพราะดีวีดีไม่มีซับไตเติ้ล คงดูลำบากอยู่เหมือนกัน

ที่ว่ามาฉายนี่ไม่ได้ฉายตามโรงหนังธรรมดานะแต่ได้รับเลือกให้มาฉายในงาน New Directors/New Films Festival ซึ่ง Film Society of Lincoln Center ร่วมกับ MOMA เป็นคนจัดเพื่อช่วยสนับสนุนผู้กำกับหน้าใหม่ที่มีศักยภาพ มีหนังที่ได้รับเลือกจากทั่วโลกทั้งหมด 26 เรื่องเท่านั้น มาจากเอเชีย 4 เรื่อง ญี่ปุ่น เกาหลี ฟิลิปปินส์ และก็พี่ไทยของเรา(น่าภูมิใจจริงๆ) ยิ่งทำให้อยากดูมากขึ้นไปอีก

เมื่อวานหลังเลิกงานรีบไปซื้อตั๋วมา ไว้วันพุธดูเสร็จจะมาเล่าให้ฟังอีกที คราวนี้นับเป็น NY Premier ของเรื่องนี้ด้วย ดีใจจัง ^_^

ปล. ซื้อซ๊ดีซาวน์แทรคของเรื่องนี้มาเมื่อวาน ตอนแรกว่าจะรอดูหนังก่อนแล้วค่อยแกะมาฟังจะได้อิน แต่ไปๆมาๆรอไม่ไหว ฟังจนเคลิ้มหลับไปเลยเมื่อคืน zen จริงๆ (lol) มีแผ่นพับแสดงท่าออกกำลังกายฮาๆในเรื่องด้วย สรุปว่าชอบเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มดูเลยนะเนี่ย... มีใครดูเรื่องนี้แล้วบ้างมั๊ยน้า... สงสัยว่าทำไมทุกคนต้องใส่แว่นตาด้วย

ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่

>>update 04.03.08
ไปดูมาแล้วค่ะเมกาเนะ ไม่อยากบอกว่าแอบผิดหวังเล็กน้อย (แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยากเชียร์ให้ไปดูกันอยู่) อาจจะเพราะเราเคยดูหนังอีกเรื่องนึงของผู้กำกับคนนี้มาก่อนแล้วชอบมาก แถมตัวอย่างหนังก็ทำดีมาก เพลงประกอบเพราะมากด้วย เลยจินตนาการมากไปหน่อย แต่พอไปดูแล้วมันไม่เหมือนที่นึกไว้

Taeko-san เดินทางมาถึงบ้านพักชายทะเลแห่งนึงที่จองไว้ ที่พักแห่งนี้อยู่ติดทะเลสีฟ้าใส มองเห็นท้องฟ้าไกลสุดลูกหูลูกตา เจ้าของที่พักเป็นชายวัยกลางคนหน้าตาเป็นมิตร ทุกวันเค้าจะหาของสดจากแถวนั้นมาทำอาหารโดยมีแขกประจำคือคุณครูหน้าเด็กกับคุณป้าลึกลับที่จะโผล่มาในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ความสัมพันธ์ของคนเหล่านี้ไม่มีใครรู้แต่สำหรับพวกเค้าแล้วมันไม่สำคัญ

Taeko-san ต้องเผชิญกับกิจกรรมหลายๆอย่างของคนเหล่านี้ที่ตัวเองไม่คุ้นเคย เช่น การออกกำลังกายประหลาดๆริมทะเล การกินอาหารพร้อมๆกันทุกเช้า-เย็น และกิจกรรมการ "twilighting" (เข้าใจว่าคือการทอดอารมณ์เหม่อมองครุ่นคิด)ซึ่งเป็นกิจกรรมประจำของคนแถวนั้น

อย่างที่พอจะเดาได้ Taeko-san เริ่มปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตใหม่ทีละเล็กทีละน้อย จนในที่สุดก็สามารถ appreciate และกลายเป็นส่วนนึงของคนกลุ่มนี้ได้ในที่สุด

- - -
มีตอนนึงในหนังที่เราชอบมากเป็นตอนที่ผู้ช่วยของ Taeko-san ซึ่งตามมาทีหลังได้กินน้ำแข็งใสของคุณป้าซึ่งคุณป้าไม่คิดตังค์แต่ปกติคนกินจะตอบแทนคุณป้าโดยการให้ของที่มีคุณค่าทางจิตใจ ผู้ช่วยหนุ่มคนนี้ตอนแรกนึกไม่ออกว่าจะให้อะไรนอกจากเงิน แต่สุดท้ายแล้วก็ให้บทกวีเยอรมันเป็นของตอบแทน เป็นบทกวีที่ฟังแล้วซึ้งมาก ส่วนนึงเอามาใช้เป็นสโลแกนของหนัง　何が自由が知っている。(I know what freedom is)

ในความคิดเราหนังเรื่องนี้ไม่ได้มีเนื้อหาแปลกใหม่อะไร เป็นการสะท้อนภาพคนเมืองใหญ่ทั่วไปที่มักจะใช้ชีวิตแบบเร่งรีบจนลืมความสุนทรีย์ของการใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายและการให้คุณค่ากับจิตใจมากกว่าวัตถุ รวมทั้งความสวยงามของธรรมชาติ หนังเรื่องนี้ช่วยนำคนดูที่"ลืม"กลับไปสู่วิถีชีวิตแบบนั้น

เราอยู่ฟังจนถึงช่วงที่ผู้กำกับออกมาตอบคำถามหลังหนังจบ มีคำตอบฮาๆหลายอย่าง ที่คาใจเรามานานคือ ทำไมหนังเรื่องนี้ถึงชื่อ เมกาเนะ (แว่นตา) ดูจนจบแล้วก็ไม่เห็นจะเกี่ยวเท่าไหร่ ปรากฏว่าผู้กำกับตอบว่า ที่หนังชื่อเมกาเนะเพราะผู้กำกับใส่แว่นตา โปรดิวเซอร์ก็ใส่แว่นตา ตัวละครทุกคนใส่แว่นตา ตอนมาประชุมทำหนังเรื่องนี้กันในวันนั้นทุกคนใส่แว่นตาหมด ก็เลยชื่อหนังแว่นตา (lol)...ฮา เป็นคำตอบที่คาดไม่ถึง :)

ถึงแม้ตัวหนังทำออกมาแล้วจะดูเรียบง่ายแต่เบื้องหลังใช้การวางแผนพอสมควรเลย อย่างท่าเต้นออกกำลังกายในเรื่องก็ถูกออกแบบมาโดยเฉพาะโดยบริษัท Strange Mushroom Dance Company (ฟังชื่อก็ฮาแล้ว) อาหารในเรื่องก็ได้รับการจัดแต่งโดย Food Stylist ทำใหม่สำหรับทุกฉาก ผู้กำกับบอกว่าไม่แค่ดูสวยอย่างเดียวแต่อร่อยมากๆด้วย ส่วนเพลงประกอบได้คุณ Taeko Onuki (อดีตนักร้องวง Sugar Babe และคนร้องเพลงประกอบ Shall we dance?ของญี่ปุ่น) มาทำทั้งหมด เพราะมากๆ..ขอบอก

เราว่าหนังเรื่องนี้ควรดูตอนอยู่คนเดียวเพราะหนังอารมณ์ละไมมาก ถ้ามีอะไรมาเบี่ยงเบนความสนใจอย่างคนลุกเข้าลุกออกในโรงอาจจะทำให้เสียสมาธิและอินได้ไม่เต็มที่ แต่ไงก็เชียร์ให้ดู