เข้ามาดูทาร์ตค่ะ
เรารู้สึกว่าคดีในซายากะจะอ่อนไปหน่อย (คงเพราะปกติอ่านแต่นิยายนักสืบหนาๆ ปมเยอะๆ) แต่ชอบตัวละคร แล้วก็ความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องค่ะ

เหลือของไทยที่ยังไม่ได้พิมพ์ตามญี่ปุ่นอีก 24 เล่ม ถ้าไทยออกปีละ 2 เล่ม (งานหนังสือ 2 ครั้ง) ต้องใช้เวลาอีก 12 ปีถึงจะตามทัน

^
^
อ่านคุณข้างบนแล้วตกใจ นี่ซายากะออกมาเล่มละปีเป็นเวลาหลายสิบปีแล้วหรอคะเนี่ย สุดยอด

อีก 12 ปีหรือ 24 ปีนี่อ่านจนหงำเหงือกเลยนะ อิอิ

Pistachio tart น่ากินมั่กๆ เลย แต่ตอนแรกนึกว่าบนหน้าทาร์ตเป็นต้นหอมซะอีก ฮ่าๆ คิดไปได้

ปล. เสียดายอ่ะค่ะ กลับไทยไม่ได้ตุนหนังสืออะไรมาอ่านเลย เซ็งนะเนี่ย กะจะเอานิยายกุ๊กกิ๊กเกาหลีมาอ่านกระชากวัยซะหน่อย

^
^
พล็อตมันคงอ่อนถ้าเทียบกับเรื่องอื่นในแนวเดียวกันจริงๆค่ะ
แต่คนเขียนเค้าเขียนให้อ่านได้เรื่อยๆดีค่ะ ชอบ
คงจะตามอ่านจนซายากะแก่ไปเลย

ปล. ทาร์ตถั่วกลายเป็นทาร์ตต้นหอมไปแล้ว

ซายากะนี่เราอ่านไปแค่สองตอนเองค่ะ
ทั้งๆ ที่มีทุกเล่มนะคะ -_-"
ค่อนข้างชอบซีรีส์นี้ เพราะว่าอ่านง่าย และสนุกค่ะ

คงจะตามอ่านจนซายากะแก่ไปเลย <<< ตกลงตามอ่านจนซายากะแก่ ไม่ใช่คนอ่านแก่ใช่มั้ยคะ ฮ่าๆ (ล้อเล่นนะคะ)

ชอบซีรี่ย์ชุดนี้เหมือนกันค่ะ อ่านเพราะอยากรู้ว่าซายากะเติบโตยังไงบ้าง มากกว่าอ่านส่วนคดีนะคะ

อ่านเล่ม6จบแล้วสงสารซายากะมากๆ เกลียดอาคิโอะไปเลยค่ะ

^
^
เหมือนกันเลยค่ะคุณหมูย้อมสี ที่อ่านเพราะติดตามซายากะไปมากกว่า
ตอนแรกหยุดอ่านซีรียส์นี้ไปทีนึงแล้ว กลับมาอ่านอีกที

คุณปลา ซายากะแก่คนเดียวก็พอค่ะ เรื่องอื่นละไว้

ตอนนี้อ่านถึงเล่ม 3 เองค่ะ ^^

ปัจจุบันที่ญี่ปุ่นซายากะน่าจะ 30 กว่าแล้วนะ -_-" หลายเล่มจัด อ่านกันจนเหนื่อยเลยค่ะ

^
^
^
เอ่อ ข้างบนอ่ะ อายุนะคะ ไม่ใช่จำนวนเล่ม

เราเพิ่งเคยอ่าน ซายากะ ไปแค่เล่มแรกเล่มเดียวเอง กะจะไปซื้อมาอ่านต่อซะหน่อย แต่มักจะโดนเรื่องอื่นๆที่ออกใหม่ดูดเงินไปก่อนอยู่เรื่อยเลย

หนุกมากเลยอ่ะ

ตอนแรกเราเกียจอาคิโอะจิงๆ

ทามแบบนี้ได้ไง

แต่ตอนหลังสงสานอ่า

ส่วนยูโกะ

คุ่มั่นมันมาชอบซายากะโคตรซะจายเลย

555