อ่านแล้วสนุกดีค่า :)

เห็นข่าวนิทรรศการนี้แล้วรีบบอกให้เพื่อนที่นิวยอร์กไปดูเลยค่ะ

อยากดูบ้างจัง

ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน :)

มาไล่อ่านบล็อกเก่า ๆ ของบุมุค่ะ

จูนเคยอ่านประวัติเค้าเมื่อนานมาแล้ว ทึ่งมาก ๆ ดร็อปเอาท์ไม่จบแม้แต่ม.ปลายแต่ไปฝึกงานจนเก่งสุดท้ายแม้แต่ St. Martins ก็ยังให้เข้าไปเรียนโท.ได้โดยไม่ต้องมีใบปริญญา แค่ประสบการณ์ทำงานมาก็กินขาดแล้ว

ส่วนตัวแล้วไม่เคยคิดจะซื้อเสื้อผ้าเค้าใส่เลย (รวมทั้งดีไซเนอร์ดัง ๆ ทั้งหลาย) เพราะรู้สึกว่ามันอยู่คนละโลกมาก ๆ แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เค้าตายไปแล้ว เสื้อผ้าแบรนด์ของเค้ามันดูมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าตอนเป็น ๆ เสียอีกนะ - - ก็มีแอบสอย ๆ มาบ้าง ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงรู้สึกเสียดายเงิน แต่ตอนนี้ไม่แล้ว

ปล. ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจริงมั้ยที่บุมุสังเกต แต่เท่าที่รู้นิทรรศการหลาย ๆ อันชอบนำเสนอเรื่องของศิลปินดัง ๆ เกี่ยวกับความเป็น genius กับ insanity หรือ madness มันใกล้กันมาก จนกระทั่งเส้นบาง ๆ นั้นบางทีแยกไม่ออกว่ามันอยู่ฝั่งไหนกันแน่