Don't Worry, Be Happy

<<
ธันวาคม 2549
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
27 ธันวาคม 2549
 

Title: คืนหนึ่งบนรถเมล์




ผมยืนอยู่ริมถนน...

ด้านหลังของผมคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย
ทั้งมาเป็นคู่...และมาเป็นกลุ่ม...แต่
มีผมเท่านั้น...ที่ยืนอยู่คนเดียว

ภายใต้แสงไฟแห่งงานรื่นเริง
ผู้คนมากหน้าหลายตาแห่กันมาถ่ายรูป

แสงไฟสีสวย...ของตกแต่งเก๋ๆมากมาย
ที่ถูกประดับประดาไว้เพื่อให้เข้ากับเทศกาล
ผมยักไหล่ ไม่สนใจ...

ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะมาไม่สนใจ เมื่อตอนผมอยู่คนเดียวนะ
แต่ผมไม่สนใจมานานแล้ว...
แสงไฟสวย มันจะมีอะไรนักหนากันนะ...

ผมได้แต่นึกอยู่ในใจ


ลานกว้างหน้าห้างสรรพสินค้าดัง...
มีผู้คนนั่งดื่มกินกันมากมาย
ผมนึกสนุกอย่าดื่มด้วย...
แต่...

ผมอยู่คนเดียว

ผมทำอะไรไม่ได้นอกจาก เดินไปหาป้าขายน้ำข้างถนน
เอื้อนเอ่ยกับป้า ขอเบียร์สิงห์ ‘ป๋องนึงป้า

ป้าบอกสิงห์หมด เป็นลีโอได้ไหม...
ได้...คำตอบจากผมออกจากปากไวแทบไม่ต้องคิด
วินาทีนั้น...เบียร์ตราม้า ตราแมวที่ไหน ผมก็ดื่มได้หมด

เสียงดนตรีหลากเวทีประสานกันดัง จนฟังไม่ได้ศัพท์
ผมกระดกเบียร์รวดเดียวหมด ‘ป๋อง
สายตาจ้องมองรถเมล์สายที่กำลังรออยู่บนจอมอนิเตอร์

เสียงสะอื้นไห้ข้างๆผม
กลบเสียงดนตรี
และเบี่ยงเบนความสนใจของสายตา
ที่คอยชะเง้อมองสายรถเมล์ของผมได้ชะงักนัก

เธอกำลังมีปัญหากับคนรัก
ยิ่งเธอร้องไห้ฟูมฟายใส่ท่อนสากกระเบือที่อยู่ในมือเธอนั้นเท่าไหร่
ผมก็ยิ่งนึกย้อนเวลาไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเท่านั้น
ผมอยากเอื้อมมือไปตบไหล่เธอเบาๆ
และบอกกับเธอว่า...
“ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกนะ ที่มีปัญหา”

รถเมล์มาแล้ว....
ผมหันหลังไปมองเธอคนนั้นก่อนก้าวเท้าขึ้นรถเมล์
ร่างน้อยๆและบอบบางนั้นยังสั่นเทิ้ม
และยังสะอื้นไห้ไม่หยุด




ผมก้าวขึ้นไปนั่งบนที่นั่งเดี่ยวด้านขวามือ
ทำไมผมถึงไม่เลือกนั่งเบาะคู่ล่ะ?

ก็ผมมาคนเดียว จะเลือกที่นั่งเดี่ยวมันจะผิดตรงไหนวะ!
ผมแย้งตัวเองอยู่ในใจ







ผมชอบนั่งรถเมล์ยามดึกอย่างนี้
เหตุผลเพราะมันว่างดี
และมันทำให้ผมได้รู้สึกเหมือนกับว่า
ได้อยู่ห้องส่วนตัว...

ผมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
มองรถราที่วิ่งผ่านไปมา
มองฟ้าสีดำที่ถูกฉาบให้มีสีสันด้วยแสงไฟนีออนหลากสี

ใจหวังว่าจะทำตัวเองให้เป็นพระเอกมิวสิคสักครั้ง

ต้องมีลมพัดให้ผมปลิวไสวด้วยนี่
นึกได้ดั่งนั้น ผมจัดแจงเปิดกระจกหน้าต่างทันที

“ฮึ๊บ...!” แข็งชิบเป๋ง
กว่าจะเปิดได้เล่นเอาผมเหงื่อท่วม

ทุกอย่างพร้อม...ผมก็เริ่มแอ็คชั่นเป็นพระเอกมิวสิค
สายลมแรง พัดผมสั้นๆของผมปลิวไสว

เอ๊ะ...ผมสั้นๆมันจะปลิวไสวได้ไงกันวะ
แบบว่าเห็นเรื่องสั้นหลายเรื่อง
ชอบให้ลมพัดจนผมงามของเขาและเธอจนปลิวไสวนี่หว่า

งั้นเอาเป็น

สายลมแรง พัดผมสั้นๆของผมปลิวน้อยๆแล้วกัน
เอ๊...หรือจะปลิวนิดๆดี หรือว่าจะปลิวจ้อยๆ
อ๊ะ หรือว่าจะปลิวกระดุ๊กกระดิ๊ก....เฮ้อ ช่างเหอะ

เอาเป็น สรุปว่า ผมสั้นๆของผมปลิวน้อยๆ แล้วกัน

ผมนั่งทำมิวสิคได้ไม่นาน
ก็รู้สึกตัวได้ว่ามีรังสีอำมหิตจากใครคนหนึ่งแอบมองอยู่
เป็นน้องนักศึกษา นุ่งสั้น คับติ้ว ที่นั่งอยู่เบาะหน้าผมนั่นเอง

สายตาของเธอส่งคำถามมาถึงผมด้วยความสงสัยว่า
“พี่คะ...พี่จะเปิดหน้าต่างทำแคร่ อะไรคะ มันหนาวเว้ยยย ค่ะ”

ผมจึงส่งสายตากลับไปหาเธอเป็นเชิงคำถามปนสงสัยเช่นกันว่า
“ถ้ารู้ว่าอากาศมันหนาว แล้วคุณน้องจะใส่สั้น คับติ้ว มาทำไมวะครับ?”

สายตาของเธอจึงหันมามองผมอีกครั้ง แล้วบอกความในใจของเธอจากสายตานั้นว่า
“แล้วคุณพี่ มึงจะเสือกเรื่องของกู ทำไมคะ”

เมื่อผมเจอสายตาแบบนั้นเข้าไป จึงต้องจำใจจบมิวสิคของผมแต่เพียงเท่านี้

ผมลืมไป...รถเมล์ยามดึก ยังไงๆ ก็คือรถเมล์
มันไม่มีทางที่จะเป็นห้องส่วนตัวของผมได้เลย





ผมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
มองรถราที่วิ่งผ่านไปมา
มองฟ้าสีดำที่ถูกฉาบให้มีสีสันด้วยแสงไฟนีออนหลากสี

ใจหวังว่าจะทำตัวเองให้เป็นพระเอกมิวสิคอีกสักครั้ง

ต้องมีลมพัดให้ผมปลิวไสวด้วยนี่
นึกได้ดั่งนั้น ผมจัดแจงเปิดกระจกหน้าต่างทันที

“ฮึ๊บ...!” แข็งชิบเป๋ง
กว่าจะเปิดได้เล่นเอาผมเหงื่อท่วม

ทุกอย่างพร้อม...ผมก็เริ่มแอ็คชั่นเป็นพระเอกมิวสิค
สายลมแรง พัดผมสั้นๆของผมปลิวน้อยๆ

สายตาสงสัยจากน้องคนเดิมหันมามองผมอีกครั้ง
“พี่คะ...มึงจะเปิดหน้าต่างทำหอกอะไรอีกคะ...กูหนาวนะคะ”

ผมก็ส่งสายตาเป็นคำตอบไปหาเธอเช่นกันว่า
“ขอโทษที กูลืม”



รถเมล์สายนี้ไม่ค่อยมีคนขึ้นเท่าไหร่นัก...
อาจจะเป็นเพราะมันเป็นเวลาดึกมากแล้วก็ได้

ผมมองไปรอบๆตัว มีผม น้องนักศึกษานุ่งสั้นคับติ้ว
กับหนุ่มสาว 2 คนที่นั่งกระหนุงกระหนิงกัน

ผมเบือนหน้าหนี....
ความรักของคนอื่นมันทำให้ผมต้องย้อนดูตัวเอง
สายตาจับจ้องที่ข้างทางอันมืดมิดอีกครั้ง





หลายครั้ง...ที่ผมพลั้งปาก
หลายคราว...ที่ปากผมพูดไม่ตรงกับใจ
หลายที...ที่ผมมีทีท่าที่เฉยเมย

และมันทำให้เธอคนนั้นของผม...น้อยใจ


ทุกครั้งผมมักคิดว่า...
ไม่เป็นไร ทะเลาะกัน งอนกัน เดี๋ยวเดียวก็ดีกัน
และผมมักจะแสร้งทำไม่สนใจ
แกล้งทำตลกกลบเกลื่อนทุกครั้ง...ทีมีปัญหา
จนทำให้ผมเคยตัว...และคิดว่าวิธีเหล่านี้ใช้ได้ผล
ในการง้อเธอ.....




“ขอร้องเถอะค่ะ...อย่าทำตลก...ฉันไม่ตลกกับคุณแล้วนะ”
“แหมะๆๆ แหม...รู้นะว่าอยากจะยิ้ม...”
สิ้นคำพูดของผม สายตาของเธอคนนั้นที่มองผมก็ต่างไปจากเดิม
ปกติเธอจะยิ้ม และหัวเราะ
แต่...วันนี้สายตาของเธอ และน้ำใสๆนั้น มันทำให้ผมรู้สึกผิด


ผมตบปากตัวเอง...
ปากหมาๆอย่างนี้สมควรแล้วที่จะโดนตบ
แต่เธอ...ไม่ทำ...และ ค่อยๆเดินจากผมไป




ถึงบ้านแล้ว...ผมลงรถเมล์เป็นคนสุดท้าย

ใจจริงผมอยากนั่งเล่นต่อจนสุดสาย....
แต่ผมเปลี่ยนใจแล้ว พรุ่งนี้ผมจะรีบตื่นแต่เช้า
เพื่อไปดักรอเธอคนนั้น....



พร้อมกับกล่าวคำว่า...
“ผมขอโทษ”






Create Date : 27 ธันวาคม 2549
Last Update : 28 ธันวาคม 2549 1:51:12 น. 15 comments
Counter : 1251 Pageviews.  
 
 
 
 
Happy Newyear 2007 naka
 
 

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:9:58:17 น.  

 
 
 
เคยนั่งรถเมล์ตอนดึกเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ใช่อารมณ์แบบนี้ ประมาณว่า กลับดึก อยากถึงบ้าน จะได้นอนเร็วๆ
 
 

โดย: ซิมเปี๊ยะกุน วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:10:33:09 น.  

 
 
 
ผมชอบงานเขียนคุณจังเลยครับ ขอเขียนคอมเม้นท์เท่านี้นะครับ ^^
 
 

โดย: กิด (Antonymer ) วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:10:52:23 น.  

 
 
 

หวัดดีปีใหม่ล่วงหน้าค๊าบ

ตอนนี้บล๊อกโชแปงโดนยึดอำนาจจากหมูอ้วนค๊าบ แต่วันพรุ่งนี้ คือวันพฤหัส โชแปงและพลพรรคจะทำการยึด blog คืนค๊าบบบบบ เพื่อต้อนรับวันปีใหม่ค๊าบ





แล้วเจอกันนะค๊าบ


Photobucket - Video and Image Hosting




ช่วงนี้ ปาร์ตี้กันให้สนุกนะค๊าบ โฮ่ โฮ่ โฮ่ โฮ่





 
 

โดย: โชแปงค๊าบ (nutuang ) วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:11:32:52 น.  

 
 
 


สนุกกับปีใหม่ครับ
 
 

โดย: คิทชา IP: 61.90.192.194 วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:14:16:46 น.  

 
 
 
แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมย้ายบ้านแล้วนะท่าน
 
 

โดย: ไอซ์ IP: 222.123.22.228 วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:19:06:26 น.  

 
 
 
เฮ้ ท่าน
เรื่องนี้ของท่าน
ผมว่าสุดยอดนะท่าน
 
 

โดย: ไอซ์ IP: 222.123.22.228 วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:19:30:03 น.  

 
 
 
สวัสดีปีใหม่นะครับผม
 
 

โดย: ทรงทอม IP: 124.121.22.197 วันที่: 27 ธันวาคม 2549 เวลา:23:18:51 น.  

 
 
 
คุณTai - สุขสันต์ปีใหม่เช่นกันนะครับ ^_^

คุณซิมเปี๊ยะกุล - ของผมนี้ขึ้นอยู่กับอารมณ์น่ะครับ บางวันก็หงุดหงิดที่กลับบ้านช้าเพราะรถติด บางอารมณ์ก็ชอบนั่งเล่นมันไปเรื่อยๆ...ผมมันพวกอารมณ์แปรปรวนน่ะครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับผม

คุณกิด - ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และขอบคุณที่ชอบนะครับ

คุณโชแปง - สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ

ท่านคิท - สนุกกับปีใหม่เช่นกันนะฮะ ส่วนผมคงเมาอยู่บ้านน่ะครับ...ช่วงนี้ต้องรัดเข็มขัด ฮ่าๆ

ท่านไอซ์ - ผมไปเยี่ยมบ้านใหม่ท่านมาแล้วนะ สะอาดตาเชียวล่ะ...แล้วก็ขอบคุณที่ชมนะคร๊าบ....^_^

ทอม - สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ มีความสุขมากมาย จีบสาวได้เยอะๆอ่ะ
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู (ยางมะตอยสีชมพู ) วันที่: 28 ธันวาคม 2549 เวลา:1:33:31 น.  

 
 
 
 
 

โดย: ซิมเปี๊ยะกุน วันที่: 28 ธันวาคม 2549 เวลา:11:44:23 น.  

 
 
 
เป็นอีกคนที่ชอบงานเขียนของคุณค่ะ ใกล้ปีใหม่ทุกทีแล้วก็ขออวยพรให้คุณยางมะตอยสีชมพูมีความสุขมากๆนะคะ คิดสิ่งใดก็ขอให้สมดังปรารถนาทุกประการ
 
 

โดย: สายหมอกเย็นๆในตอนสาย IP: 203.113.51.7 วันที่: 30 ธันวาคม 2549 เวลา:9:57:20 น.  

 
 
 
ขอบคุณมากนะครับคุณ สายหมอกเย็นๆในตอนสาย (ผมรู้สึกชอบชื่อนี้จัง) ก็ขอให้พรนั้นย้อนกลับคืนสู่คนอวยพรด้วยนะครับผม

มีความสุขมากมายนะครับ


 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.122.141 วันที่: 30 ธันวาคม 2549 เวลา:17:12:31 น.  

 
 
 




ศุภฤกษ์เบิกฟ้า
ท้องนภาดังทาทอง
ร้อยคำเป็นทำนอง
อวยพรชัยให้แด่คุณ

มาลัยมอบใส่กร
มะลิซ้อนหอมละมุน
ตะวันอันการุญ
มอบไออุ่นในเหมันต์


 
 

โดย: แซนด์ซี วันที่: 30 ธันวาคม 2549 เวลา:21:44:16 น.  

 
 
 
^_^

ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆนะครับ ดีใจจัง มีสาวแต่งกลอนให้ด้วย....


ขอให้โชคดี และมีความสุขรับวันปีใหม่นะครับ คุณแซนด์ซี

 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.123.125 วันที่: 31 ธันวาคม 2549 เวลา:0:15:18 น.  

 
 
 
งานเขียนแสดงถึง ความดิบของมนุษย์ แสดงถึงการเสพสัญญะแห่งชนชั้นกลางได้อย่างมีรสนิยมในการเสพดีครับ
สวยงามดี
 
 

โดย: คนจนวน IP: 124.157.187.235 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:0:09:46 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com