• เคยรู้สึกเหมือนกันรึเปล่า?
• Artrophobia
• Life in a day... หนึ่งวันเดียวกัน
• วันแรก.......ของวันที่เหลือ
• Life In The City

FAT FEST 7 (คงไม่ช้าไปนะ....) FAT เดี๋ยวหายไป เดี๋ยวโผล่มา ไม่นึกว่าจะยังมีเพื่อนๆ พี่น้อง แวะเข้ามาทักทาย ที่หายไปนานเพราะอยู่ใน “ฤดูสอบ” ต้องทุ่มเทเวลาให้การศึกษา เวลาเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ เฮ้อ....... สอบเสร็จป๊าบบบบบบ ก็ซิ่งเลยครับพี่น้อง....... กว่าจะซิ่งเสร็จพอจะมีเวลามากพอมาเขียนบล็อก ก็ล่วงเลยไปเกือบเดือน สอบเสร็จศุกร์ที่ 9 พอเสาร์ที่ 10 ก็ไปงานแฟตเลย FAT FEST.7 ขอบคุณป้าเอ (ขอสารภาพว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่า ป้าเอ แกเป็นใคร???) งานแฟตปีนี้จัดที่เมืองทองฯ เหมือนปีที่แล้ว ถึงจะไม่แปลกใหม่ แต่ก็อภัยให้ได้ ก็ที่นี่ลงตัวที่สุดแล้วนี่นา........ ก็ว่าออกเร็วอยู่น้า แต่รถติดคาดไม่ถึง กว่าจะหลุดจากราชดำเนินไปได้ เล่นเอาเมื่อยยยย ตอนแรกว่าจะนั่งรถเมล์ไปต่อรถ nokia ที่ BTS หมอชิต แต่ด้วยความที่รถติดหนัก ขอลงแค่อนุสาวรีย์เท้ออออออ จะไปต่อ BTS ก็พอดีเพื่อนระลึกได้ว่ามีรถตู้ไปเมืองทอง เลยไปเดินหาคิวรถตู้ เดินไป เดินมา เห็นเด็กกลุ่มนึง Retrorian ชัดๆ ดูแล้วรู้เลยว่าต้องไปงานเดียวกันแน่ๆ แล้วเราก็ไหลตามกันไป ขึ้นรถตู้ไปด้วยกัน ตอนไปถึงงาน Monotone เล่นไปหน่อยนึงแล้ว เพื่อนเลยรีบไปดู ไอ้เรามันมี Mission...... “ตามล่าหาสี่เต่าเธอ” กลัว CD รวมเพลงลุงแกจะหมดซะก่อน กางแผนที่ เดินเขางอกอยู่พักนึงกว่าจะเจอ เพิ่งรู้ว่าเค้าอุตส่าตีเส้นบนพื้นไว้ให้เดินตามเส้นไปหาบูธ เพื่อไม่ให้เรื่องมันยืดยาดไปกว่านี้ จะพาลเหนื่อยทั้งคนอ่าน ทั้งคนเขียน (คนเขียนขี้เกียจน่ะ แหะๆ) จะเล่าเป็น part ละกันนะ ตามล่าหา CD เริ่มต้นด้วยการเดินอย่างมีห่วง อย่างที่บอก......CD สี่เต่าเธอ ช้าไม่ได้!! หลังจากนั้นก็อาศัยช่วงเวลาว่างเว้นจากการดูโชว์ แว่บไปแว่บมา ดูตามบูธเป็นระยะๆ - เดินไปเจอ Luxi Record ปีนี้ Euphoria จะไม่ได้มาเล่น เลยขอถอย CD อัลบั้มใหม่ “white pattern” มาฟังให้หายคิดถึง ข้างนอกรู้สึกจะขาย 385 ถอยจากงานนี้ 300 ได้อยู่ๆ - เดินหาบูธ smallroom ว่าจะไปสังเกตการณ์ CD compilation “smallworld 002” ที่ป้าแต๋ว วาสนา ให้เกียรติมาเลือกเพลงลงอัลบั้มนี้ให้ คนแน่นเอี้ยดเลยอ่ะ......... อืมมมม กลับไปทำการบ้านให้ดีกว่านี้ดีกว่า แล้วค่อยไปถอยอัลบั้มของป้าแก พอดีว่าตอนเข้าไปที่บูธ smallroom The richman toy มาแจกลายเซ็นพอดี ไหนๆก็ชอบ rock starกับ มนต์รักยาเสน่ห์ อยู่แล้ว ก็ถอยซะ จะได้ขอลายเซ็นด้วยเลย วันรุ่งขึ้นวันอาทิตย์ เริ่มรู้งาน เลยเตรียม slur กับ paper disc มาขอลายเซ็นเพิ่ม เป็นไปตามคาด..... มาเจอ slur กำลังขายเสื้ออยู่พอดี เลยเอา CD ไปขอลายเซ็นต์ซะเลย ปิดงบประมาณการซื้อ CD ปีนี้ 3 แผ่นพอ Show Case เสาร์ ออก start ด้วย scrubb แล้วชิ่งออกมารอดู The travellers ที่พลาดไปเมื่อปีก่อน (แอบนอกใจ sqweezฯ เพราะเคยดูในระยะประชิด @ Club Culture มาบ้างแล้ว) จากนั้นก็เว้นไปช่วงสั้นๆให้ได้พักหายใจเข้าให้เต็มปอด เตรียมแทรกตัวเข้าไปดู Friday แล้วอยู่ต่อ กับ Grooveฯ ถึงจะยืนจนเมื่อยแล้ว แต่กับ Grooveฯ จะให้ยืนนิ่งๆได้ยังไง จริงมั้ยยยยยย? พี่ก้อ พี่บุรินทร์ เฮ้อออออออออ คนอาไร้...........มีแฟนแล้วก็จะเอาอ่ะ อิอิ พี่บุรินทร์ก็ยังสะบัดอวัยวะเหมือนเดิม แถมมีการเปิดพุงโชว์หัวเข็มขัด ที่เป็นไฟวิ่งๆ เขียน GR เรียกเสียงกรี๊ดด้วย ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนกันมั้ย แต่เราไม่ได้กรี๊ดหัวเข็มขัดหรอกนะ เรากรี๊ดลีลาโชว์หัวเข็มขัดมากกว่า หึหึหึ Grooveฯจบ ก็ประมาณ 2 ทุ่มกว่า ตัดใจลาไปก่อน ถ้ารอจนจบ FLURE จะไม่มีรถกลับเอา กลับรถ Nokia สะดวกกว่ากันเยอะ..... อาทิตย์ วันนี้มีโชว์ที่ต้องติดตามอยู่มากมาย ไปถึง พอดี Paradox เล่น พลาดไม่ได้................................... ดู Paradox ติดลม ออกก็ลำบาก เดินสวนกระแสออกไปตอนท่านผู้ชมกำลังบ้าคลั่ง กว่าจะหลุดออกไป ศพจะไม่สวยเปล่าๆ เลยตัดใจไม่ดู The richman toy ถ้าเค้าทำบุญมาดี ซักวันเค้าคงได้เล่นให้เราดู (เหรอวะ??) จบจากParadox ก็ออกมาเดินถ่ายรูปเล่นตามหลืบตามซอกต่างๆ ฆ่าเวลา เพื่อรอดู สี่เต่าเธอ ตอน บ่าย 4 โมง พอใกล้เวลา ก็รีบไปจองที่ ตอไปถึง Armchair ยังไม่จบ โอ้ววว แม่เจ้า........... คนมาดู Armchair ท่วม จนเพื่อนเราถอดใจ ขี้เกียจเบียด เลยสละสิทธิ์ ไปเดินเล่นดีกว่า แต่เราไม่ถอย ก็ไหลๆตามเค้าเข้าไปเรื่อยๆ งานนี้แฟนพี่โย่งคงดีใจที่ได้เห็นพี่โย่งเล่นคอนเสิร์ตอีกครั้ง แต่แฟนพี่อ้วนคงหงอยไป เพราะงานนี้ ไม่มีพี่อ้วนมาเรียกเสียงกรี๊ด เสร็จจาก Armchair หลายคนทยอยออก ก็แอบใจหาย ถ้าไม่มีใครอยู่ดูลุงแก คงเศร้า แต่หันกลับไปดู ก็มีไม่น้อยเหมือนกันที่เดินสวนเข้ามา แอบได้ยินพี่ๆบางคนบ่นว่า “เฮ้ย กูแก่ไปรึเปล่าวะ?” ชุดหนุ่มออฟฟิศเลยทีเดียว สงสัยโดดงานมาดู สี่เต่าฯแหงๆ นี่เป็นการดูโชว์ของ สี่เต่าฯครั้งแรกในชีวิต ตอนเห็นลุงแกเดินออกมาเซ็ตเครื่องนี่ก็ อื้มมม!!.......... ใส่เสื้อเชิ้ต แขนยาว ผ้ามันๆ ลายๆ กางเกงผ้าอย่างแสลค แต่ขาที่แอบบาน หรือม้า ก็ไม่รู้ (ซักอย่าง...) วงนี้มีนักดนตรี 4, นักร้องนำ 1, คอรัสหญิงอีก 1 แต่ละคนก็อายุไม่ใช่น้อยๆกันแล้ว บางคนก็ดูยังพอรู้ว่ายังมีแววความเป็นศิลปินอยู่ แต่บางคนนี่ มามาดนักธุรกิจมากๆ โดยเฉพาะนักร้องนำเนี่ย ..........ลูกมาเห็น คงจะงง ท่าทางสมัยหนุ่มๆคงเป็นหนุ่มมาดทะเล้น กวนๆ แต่เราชอบลุงที่เล่นเบส ดูนิ่งๆขรึมๆ สมัยหนุ่มๆ สาวต้องกรี๊ดกระจายแน่ๆ โชว์ของ สี่เต่าเธอ สู้วงเจ๋งๆสมัยนี้ได้สบายเลย ถ้าจะมีอะไรขาดไป ก็อาจเป็นตรงที่คนดูที่เป็นเด็กรุ่นใหม่ๆอาจจะไม่ค่อยรู้จักเพลงเค้า เลยขาดความฮึกเหิมจากการได้ยินเสียงร้องของคนดู ซึ่งนั่นก็รวมถึงเราด้วย ขัดใจตัวเองที่ยังร้องเพลงเค้าไม่คล่อง ไม่งั้นจะช่วยร้องให้เสียงดังๆ เล่นไปๆก็เริ่มถอดเสื้อเชิ้ต เหลือแต่ห่านคู่สีขาว คราวนี้แหละครับพี่น้อง ว่อนมากกกกก “อัลเตอร์ยังไม่ตายยยยยยย!!!” จบโชว์นี้ด้วยความประทับใจ จบจากสี่เต่าเธอ ก็เกิดอาการ “อิ่มตัว” ไม่รู้จะดูอะไรดี แต่....ก็ไม่ได้หมายความว่าอิ่มท้องนี่ ก็เลยเดินไปหากิน ซื้อข้าวไก่ย่าง น้ำเปล่า มาหาที่นั่ง นั่งกินคนเดียว.....บนพื้น ข้างๆมีแต่คนนั่งเป็นกลุ่ม เป็นคู่ นั่งนเดียว ดูคนผ่านมาผ่านไปผ่านมาผ่านไปผ่านมา แล้วไง!!! ให้ความรู้สึก......ไปอีกแบบ กินเสร็จ ก็ไปนั่งย่อย รอดู The Foligan ท่าทางจะมาเร็วไปหน่อย มีคนนั่งอยู่ก่อนกระจายเป็นจุดๆ(เป็นจุดจริงๆนะ ไม่ได้เป็นหย่อม) หาที่เหมาะๆนั่งดูวิวยามเย็น เพิ่งกินมาอิ่มๆ ถ้า The Foligan ปรากฎตัวช้ากว่านี้อีก 5 นาที เค้าคงเสียกำลังใจที่เห็นคนดูหลับในโชว์ของเค้า มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ!! The Foligan เป็นวงจากญี่ปุ่น เล่นดนตรีแบบจาไมก้า แต่งตัวเหมือนชาวเกาะ เครื่องดนตรีส่วนใหญ่เป็นกลอง แล้วก็มีที่คล้ายระนาด คล้ายซึง(แต่ท่าดีดเหมือนพิณมากกว่า) แล้วก็คล้ายฟลู้ท ที่ยิ่งไปกว่านั้น เค้ามีหางเครื่อง ! อย่า....อย่าจินตนาการถึงนางเอกญี่ปุ่น เกาหลี หน้าตาคิกขุ Dancer 3 คนนี้ออกจะเจ้าเนื้อ ผิวสีแทนๆเหมือนคนอาบแดด แต่ถ้าได้เห็นพวกเธอเต้น ได้เห็นพวกเธอยิ้ม เห็นพวกเธอแสดง..........คุณจะรักเธอ โชว์นี้เค้าพยายามจะให้พวกเรามีส่วนร่วมด้วยการพยายามสอนพวกเราตบมือ สอนให้เต้น ทีละขั้นตอน แล้วเอามารวมกัน เป็นชุด เสียดาย.....ยืนดูคนเดียว ไม่มีเพื่อน แถมซ้ายขวายังเป็นผู้ชายที่ยืนกอดอกดูนิ่งๆ เฮ้อ........... จบจากโชว์นี้ใจจริงก็อยากอยู่ฮึ่ยๆต่อกับกองทัพเรกเก้ชุดใหญ่ แต่ก็ต้องหักห้ามใจเพื่อไปหาคำตอบของโชว์ “ป.ประกาศไม่ได้” แล้วต่อด้วยโชว์พิเศษ บทเพลงโจ้ PAUSE ก่อนจะเฉลยว่า ป.เป็นใคร เค้าก็มีการแนะนำวงแบ็คอัพเฉพาะกิจตัวเก๋า เช่น พี่นอ(นรเทพ มาแสง) พี่โอ๋(ซีเปีย,ดูบาดู) พี่เอก(crescendo) พี่เจ(penguin villa) ที่แท้คุณป. ก็คือ ปานศักดิ์ ที่เป็นเจ้าของเพลง “แผ่นดินไทย” Original นี่เอง งานนี้ได้มาอีกป.คือพี่ป๊อด มาร่วมโชว์เพลงแผ่นดินไทย ในฐานะที่เอาเพลงเค้ามาทำใหม่ ส่วนโชว์เพลงพี่โจ้ เค้าเรียงเพลงตาม song list เดิมที่เคยใช้เมื่อ Fat Fest1 แต่ทำดนตรีใหม่ ใช้เปียโนเป็นพระเอกฝีมือคุณหนึ่ง ฟังก์แมชชีน (เจ้าของผลงานสร้างโชว์ใน San Miguel Musique Fest.ครั้งแรกๆนั่นแหละ) แล้วก็ได้เพื่อน พี่ น้องของพี่โจ้มาร่วมบรรเลง เช่น พี่ริค วิน(Sqweez.) อั๋น(Moon) เบน พี่บอยตรัย เป็นต้น โชว์นี้ทั้งขนลุก ทั้งอบอุ่น..... พี่โจ้แกจากไปเกือบ 5 ปีแล้ว แต่ชื่อ และเพลง ของพี่แกไม่เคยหายไปจากชีวิตของพวกเราเลย เล่นกีตาร์กันเมื่อไหร่ เปิดหนังสือเพลงไปหน้าของพี่โจ้ แล้วร้องยาวไปเลย แล้วมันก็จะยังเป็นอยู่อย่างนี้ ตลอดไป...... จบโชว์นี้ก็เป็นอันจบโปรแกรมการเที่ยวงานแฟตเฟส ปีนี้ของเรา เดินเตร็ดเตร่รอเพื่อนที่มาดู Linkin Park มันจะกลับด้วยกัน ก็ออกมาเดินอยู่ข้างๅ Aktive Square ไม่ต้องเสีย 2,500 ดู Linkin Park ได้ เพราะยืนอยู่แถวนั้นก็ได้ยินเสียงในงาน ได้เห็นเชสเตอร์ แต่ก็อย่างว่าแหละนะ คุณภาพของภาพและเสียงก็สมควรแก่ตั๋วฟรี สะท้อนจนแทบฟังไม่ออก นอกจากที่เล่ามาแล้ว จริงๆยังมีส่วนอื่นๆของงานที่น่าสนใจอีกเพียบ ทั้งนิทรรศการศิลปะ หนังสั้น หนังสือทำมือ CD Bedroom Overhead-Nightclub etc. แล้วพบกันใหม่ แฟตแฟสปีหน้า (ถ้ายังไม่แก่เกินไปนะ)............สวัสดี   Create Date : 03 ธันวาคม 2550     Last Update : 3 ธันวาคม 2550 12:18:17 น. Counter : 507 Pageviews.   1 comment Share Tweet

New Vision ไปข้าวสารมาก็หลายครั้ง ก็ไปแต่ร้านเดิมๆ เพราะไม่นึกว่าจะมีอะไรที่แตกต่างไปจากที่เห็นๆแล้ว แต่วันนี้ ต่างไปจากวันก่อนๆ วันนี้ไปแบบว่างๆ ไปเดินดูของ ดูคนเล่นๆ เดินไป เดินมา สองสามรอบ เพื่อนก็ชวนหาที่ชิลๆนั่งเล่นกัน หันในแนวระนาบก็ยังไม่ได้คำตอบ เพื่อนหูถึงของ ได้ยินเสียงดนตรีเล่นสดแบบอคูสติก เลยหันขึ้นในแนวดิ่ง โอ้วววว..........ระเบียงนั้นน่าสนใจว่ะ ก็เลยลองเดินขึ้นกันไป Café de tour (ถ้าจำไม่ผิดนะ) ที่นั่งริมระเบียงว่างพอดี นั่งเล่นกันสามคน หันหน้าออกถนน Bird eye view แจ่มจริงๆครับพี่น้อง ใครว่างๆอยากหาที่นั่งดูคน ที่ผ่านมาผ่านไปผ่านมา มีเพลงเพราะๆ ฟังสบายๆทั้งไทย สากล ลองมานั่งร้านนี้ดู ไม่ได้ลองชิมของคาวของเค้า กระเพาะไม่มีพื้นที่เหลือ เพื่อนสั่งเบียร์ เพิ่งเข้าพรรษา ไอ้เราก็ยังไม่อยากแตะแอลกอฮอล์ เลยนั่งกินเซเว่นอัพชิลกันไป เอ้า......ชน!! นั่งคุย ขำๆ ฟังเพลง เห็นคนข้างล่างที่เดินผ่านไปผ่านมาหลายคนท่าทางสนใจจะขึ้นมาอยู่เหมือนกัน ............................ สามทุ่มครึ่ง เครื่องดื่มหมด เพื่อนก็จะกลับมาดูแก็งค์สามช่า หันกลับมาข้างในอีกที คนงอกมาจากไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย เดินออกมาจะหารถกลับ ผ่านซอย Hippy de bar ได้ยินชื่อมานานแล้ว เป็นร้านประจำของเจ้าพวกนี้ แต่เป็นร้านใหม่สำหรับเรา ก็เคยคิดว่า “ก็คงเป็นร้านตามข้าวสารทั่วไป” ผิดคาด!!! เดินเข้าไปในซอย เป็นลานโล่งๆ ปูกระเบื้อง มีทั้งร้านขายของน่าสนใจอยู่หลายร้าน ตรงกลางมีโต๊ะ เก้าอี้ ตั้งอยู่เป็นชุดๆ เข้าทางอีกซอย (ที่เพื่อนมันบอกว่าเชื่อมกันได้)จะเจอบ้านตุ๊กตาหลังเล็กๆ ดูอบอุ่น เหมาะแก่การนั่งจิบกาแฟคุยกันกับคนรู้ใจ ฮิ้วววววววว น่ารักจริงๆร้านนี้ เสียดาย ตอนนี้ของเหลวก็ยัดไม่ลงแล้ว วันหลังนะ วันหลัง..................   Create Date : 02 สิงหาคม 2550     Last Update : 2 สิงหาคม 2550 10:45:41 น. Counter : 275 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Hobbit
• I will see U in the next life.
• Mocha Macchiato
• ยางมะตอยสีชมพู
• merveillesxx
• duen_narak
• Webmaster - BlogGang

• DOO-DD
• CLUB PROFESSIONAL
• ก้าว...รอ....ก้าว
• Yesindie
• Cafe' Democ
• FAT
• BlogGang.com