 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
Title: หลากวันที่ผ่าน หลายวันที่ไร้ค่า
เป็นเวลานานมากแล้วที่ผมขาดแคลนความตั้งใจ...
ผมไม่ได้คิดเขียนหนังสือมานานเท่าไหร่แล้วนะ ที่รู้ๆ ก็คือมันนานมากๆ
นานจนผมรู้สึกได้ถึงความทื่อในสมอง และสิบนิ้วบนแป้นพิมพ์
อาจจะด้วยข้ออ้างเรื่องเวลา หรือผมอาจจะโยนความผิดไปให้กับเจ้าตัวขี้เกียจในร่างกายของผมก็เป็นได้
หลายวันที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสมานั่งคิดทบทวนเกี่ยวกับตัวเอง เกี่ยวกับผู้อื่น เกี่ยวกับสิ่งรอบข้าง
ที่วงเวียนโคจรอยู่รอบๆ กายผม แน่นอนว่าหากไม่เกิดเหตุการณ์บางเหตุการณ์ ผมคงไม่มีเวลามานั่ง
คิดพิจารณาอะไรอย่างนี้ซักเท่าไหร่หรอก...
นั่น!! ไม่ทันไรผมก็โยนความผิดให้กับเวลาเสียแล้ว...
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมีสาเหตุมาจากความเลินเล่อ ขาดสติ และอารมณ์ร่วมที่เกินขอบเขตของผม นั่นส่งผลให้...ข้อเท้าของผมหัก แม้มันอาจจะไม่รุนแรง แต่มันก็ทำให้ผมฉุกคิดได้ว่า ผมทำตัวไร้สาระมากจนเกินไปหรือเปล่า
จริงอยู่ที่ผมไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นออกจะขำๆ ด้วยซ้ำกับความงี่เง่าที่ทำลงไป
แต่ที่ผมนึกเสียใจ คือการสูญเสียโอกาสดีๆ ของชีวิต รวมถึงเสียใจกับการกระทำตัวให้เป็นภาระต่อผู้อื่น จากที่เคยช่วยเหลือผู้อื่น และคนที่ครอบครัวมาโดยตลอดกลับกลายเป็นว่าผมต้องให้คนเหล่านั้นมาช่วยเหลือผม ผมไม่ชอบเป็นภาระของใคร
แม้ใครหลายคนจะบอกว่า ไม่เป็นไร แต่ผมก็ยังเก็บเอาไปคิดอยู่ดี
เอาล่ะ...ไม่เป็นไร ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วเราก็คงต้องทำใจยอมรับมัน
เห็นไหมว่าผมก็บอกว่า ไม่เป็นไร กับตัวเองเช่นกัน
อ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้ว อาจจะงงว่าหมอนี่มันมาบ่นอะไรของมัน ... ขอตอบว่าใช่ครับ ผมมาบ่น ผมมารำพึงรำพันกับตัวเอง โดยการเขียนไปเรื่อยๆ และไม่รู้ว่าจุดหมายมันจะไปจบลงที่ใด แต่รู้ไหมว่าบางที่การทำอะไรที่ไร้จุดหมายก็ทำให้เราสบายใจขึ้นเหมือนกัน คล้ายๆ กับตอนที่ผมนั่งรถเมล์เล่นโดยไม่รู้จุดหมายปลายทางว่าจะไปลงที่ใด ผมชอบจ้องมองชีวิต รวมถึงวิวทิวทัศน์ทั้งสองข้างทาง ผมรู้สึกได้ว่านี่แหละ...ชีวิต
ดังนั้นเราอาจจะต้องออกไปวิ่งตามจุดหมายที่เราไม่รู้บ้าง นั่นก็อาจจะเป็นอีก Sub set หนึ่งของชีวิตก็ได้...เนอะ
| Create Date : 08 เมษายน 2553 |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2553 15:27:07 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 2715 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.122.19.136 วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:13:03:07 น. |
|
| โดย: รุ่นน้อง IP: 111.84.51.67 วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:12:09:15 น. |
|
| โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.128.244 วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:22:08:32 น. |
|
โดย: GottaBeMary  วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:18:16:20 น. |
|
| โดย: รุ่นน้อง IP: 115.67.178.108 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:23:51:51 น. |
|
| โดย: ยางมะตอยฯ IP: 124.121.218.93 วันที่: 27 เมษายน 2553 เวลา:9:47:08 น. |
|
|
|
|
| ยางมะตอยสีชมพู |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
|
|
^-^