Title: ในวันที่ไร้ซึ่งแรงบันดาลใจ

0:49
ตัวเลขดิจิตอลทางมุมขวาล่างของหน้าจอขนาด 17 นิ้ว โชว์ให้ผมเห็น
นั่นหมายความว่า ... ขณะนี้เวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้ว

เวลานี้ น่าจะเป็นเวลาที่คนป่วยไข้อย่างผม น่าจะได้นอนหลับพักผ่อน
แต่ ... วันนี้ผมหลับไม่ลง เพราะ... ผมกำลังตามหาอะไรบางอย่าง

บางอย่างที่คุ้นเคย
บางอย่างที่หลงรัก
บางอย่างที่... เคยเป็นความฝันของผม

บัดนี้ไม่รู้มันหายไปไหน แต่ที่รู้ๆ มันไม่ได้หายไปตามกาลเวลาแน่นอน
ต้นเหตุไม่ใช่ใครที่ไหน ...

ผมก้มมองดูตัวเอง

ใช่! ผมนั่นแหล่ะ คือต้นเหตุที่ทำให้ บางอย่างนั้น... หายไป


ด้วยปัจจัยหลายสิ่งที่ทำให้ผมพอจะยกมาเป็นข้ออ้างของอาการน้อยเนื้อต่ำใจของ ...บางอย่าง... นั้น ที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ผมจะพยายามจะตามหา ...บางอย่าง... นั้น แต่หาเท่าไหร่ ก็ยิ่งหาไม่เจอ คล้ายกับว่า ...บางอย่าง... จะลองใจผม ว่าผมต้องการจะค้นหามันอย่างจริงจังหรือเปล่า

แต่อย่างที่บอกครับ ... ผมพอจะมีข้ออ้างที่พอจะอธิบายให้ ...บางอย่าง... ได้ฟังว่า เพราะเหตุใด ทำให้ผมปล่อยปละละเลยและไม่แยแส ...บางอย่าง... นั้นให้อยู่กับตัวไปตลอด ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงานที่เพิ่มมากขึ้น ความรับผิดชอบที่มากขึ้น ไหนจะต้องเรียนต่อ ไหนจะต้องทำรายงานส่งอาจารย์ ไหนจะต้อง ... ไหนจะต้อง และไหนจะต้อง...

แต่ผมเรียนรู้ว่า ... ข้ออ้างนั้น เป็นคำแก้ตัวของคนที่ไม่ใส่ใจ
หากเราใส่ใจ ... เราจะไม่มีข้ออ้าง

ซึ่งผู้คนในสังคมส่วนใหญ่ก็ล้วนแต่อ้างหลายสิ่งหลายอย่างามากมาย ก็เพื่อที่จะทำให้ข้ออ้างนั้น ทำให้ตัวเอง “รู้สึกผิดน้อยลง” แต่ข้ออ้างก็คือข้ออ้าง เราไม่สามารถที่จะให้ตัวเองพ้นผิดด้วยข้ออ้างที่สวยหรู ซ้ำเมื่อเราใช้ข้ออ้างนั้นมากๆ เข้า ข้ออ้างนั้นก็จะกลับมาทำร้ายตัวเอง และคนรอบข้างได้โดยง่าย

ดังนั้น ... ผมจึงไม่มีข้ออ้างอันใด ที่จะแก้ตัวกับ ..บางอย่าง... ให้เขาเข้าใจผม


ผมจะต้องหา ...บางอย่าง... นั้นต่อไป


แม้จะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ก็ตาม ผมจะต้องหา ...บางอย่าง... นั้นให้เจอ
ผมได้แต่เพียงหวังว่า ...บางอย่าง... นั้นจะให้อภัย และออกมาปรากฏกายให้ผมหาเจอเสียที


แด่ ...บางอย่าง... ที่หายไป


ยางมะตอยสีชมพู
0:49
26 มิถุนายน 2554

Create Date : 26 มิถุนายน 2554		0 comments
Last Update : 26 มิถุนายน 2554 1:12:33 น.
Counter : 3810 Pageviews.
Share Tweet