Don't Worry, Be Happy

<<
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
12 มกราคม 2550
 

Title: เชื่อ...




ผมเปิดประตูห้อง...
เจอเพียงความว่างเปล่าของห้องทรงสี่หลี่ยมลูกบาศก์
กับของต่างๆ ที่วางระเกะระกะ ค่อนออกไปทางรกไปเสียหน่อย

กระเป๋าเป้สะพายข้างถูกโยนลงบนเตียงนอนเก็บของของผมอย่างคุ้นเคย
(เป็นเตียงนอนที่ใช้เก็บของจริงๆครับ)

ผมมองไปรอบๆห้อง...เจอกำแพงสี่เหลี่ยมสีขาว
แต่...ไม่มีเธอคนนั้น...




วันนี้ก็ครบหนึ่งเดือนแล้ว ที่ผมและเธอคนนั้นไม่ได้เจอกัน
ผมมีหน้าที่แต่เพียงว่า เฝ้ารอ...ให้เธอโทรมาหาผม

ผมไม่สามารถติดต่อกับเธอคนนั้นได้เลย
ทั้งทางโทรศัพท์ หรือกระทั่งทางอินเตอร์เน็ต

ปกติแล้ว วันหนึ่งหรือสองวัน เธอจะโทรมาหาผมอย่างน้องที่สุดหนึ่งครั้ง
แต่วันนี้...เวลากำลังย่างก้าวเข้าสู่วันที่ 5 ที่ผมไม่ได้ยินเสียงหวานๆจากเธอ

1 เดือนที่ไม่ได้เจอหน้า...5 วันที่ไม่ได้ยินเสียง
ใครจะว่าอย่างไรผมไม่ทราบได้...แต่สำหรับผม มันช่างยาวนานยิ่งนัก

เรายังคงคบกัน...และเรายังคงรักกัน...
แต่เราไม่สามารถพูดคุยกัน หรือเจอหน้ากัน
ด้วยเหตุผลบางประการ...ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา....

หรือจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับเธอ
หรือ...เธอจะมีใครที่ผมไม่รู้จักซ่อนอยู่
ผมไม่รู้...และผมก็ไม่มีทางรู้เลยว่าเธอคนนั้นของผมหายไปไหน

ผมไม่เคยซักถามเธอว่าทำไมถึงไม่โทรหากัน
หากว่าวันไหนเธอหายไปหลายๆวัน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก...ที่อยู่ๆเธอก็ขาดการติดต่อไป
แต่เมื่อใดที่เธอโทรมา ผมจะพูดอะไรได้
นอกจากแสดงความห่วงใย และบอกคำรัก...

เธอไม่ชอบให้ใครโทรจี้...เธอไม่ชอบให้ใครบ่น
เธอไม่ชอบคำถามที่เซ้าซี้วุ่นวาย...
ผมจึงพยายาม...ไม่ทำให้เธอรำคาญใจเวลาที่โทรมาหาผม

ย่างเข้าปีที่ 7 ปีแห่งความอาถรรพ์ของคู่รักหลายๆคู่
แต่เธอบอกให้ผมเชื่อใจ...และไว้ใจเธอ
เช่นกัน...เธอก็จะไว้ใจผม เชื่อใจผม

เธอเคยบอกผมว่า...เราเดินมาด้วยกันมากว่า 6 ปี
เวลานี้มันเกินเลยกว่าคำว่านอกใจไปแล้ว
ช่วงเวลานี้คือการสร้างเนื้อสร้างตัว
และพิสูจน์เพื่อลบข้อครหาของใครต่อใคร
ที่เคยดูแคลนไว้ว่าเราจะไปไม่รอด...
ผมเชื่อเธอ...

ใครหลายคนถามว่าทำไมผมถึงเชื่อใจเธอขนาดนั้น
เพื่อนผมหลายคนถามทำไมผมถึงดักดานอยู่กับคนนี้เพียงคนเดียว
ผมไม่รู้...และผมไม่เหตุผลที่จะตอบให้พวกเขาเหล่านั้นเข้าใจ

แต่เธอคือรักแรกของผม และผมก็เป็นรักแรกของเธอ
“ไม่มีใครหรอกที่จะประคองรักแรกให้ยั่งยื่น...”
ปากคำจากผู้หวังดีที่คอยพร่ำบอกผม ให้ทำใจ

แต่เราดูแลซึ่งกันมานาน...เราเข้าใจดี

วันนี้ยังคงมีผมที่รอเธอคนนั้นอยู่เช่นเคย
และเมื่อใดที่เธอโทรมา...
คำแรกที่ผมจะบอกกับเธอคนนั้นเมื่อผมรับสายก็คือ

“ผมคิดถึงคุณ”





Create Date : 12 มกราคม 2550
Last Update : 12 มกราคม 2550 22:55:20 น. 8 comments
Counter : 703 Pageviews.  
 
 
 
 
เดี๋ยวเค้าก็โทรมานะพี่ -- คิดมากๆ
 
 

โดย: ปลาน้อยฯ IP: 125.24.153.70 วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:3:15:26 น.  

 
 
 
ความคิดถึงเป็นสิ่งงดงาม
ความเชื่อใจเป็นสิ่งสำคัญ
ที่สำคัญคือเชื่อหัวใจตัวเอง...

 
 

โดย: กวิสรา (ขอโทษทีบ้านนี้ไม่มีนางเอก ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:6:31:45 น.  

 
 
 
ลิงค์ที่ท่านยางฯ ทำไว้ในกระทู้บล๊อกแทคใช้ไม่ได้นะขอรับ

 
 

โดย: ทุศีล IP: 222.123.40.72 วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:8:26:46 น.  

 
 
 
แหม วันนี้มาซะซึ้งเลยนะ
 
 

โดย: Hoong ja ^________^ (rukachan~ ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:10:48:16 น.  

 
 
 
เพลงเพราะ..ข้อเขียนซึ้งค่ะ
ความรักของคุณน่ารักดีจัง
 
 

โดย: kenmania IP: 203.155.167.103 วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:13:57:54 น.  

 
 
 
ไม่ได้ฟังเพลงค่ะ เน็ตโหลดช้า แต่เคยฟังมาแล้ว เพราะดี
 
 

โดย: ปาล์ม (palmpada ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:14:43:47 น.  

 
 
 
เศร้าเชียว ไม่เอาน่า คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก
เมื่อความรักอยู่ไกล ต้องมีกำลังใจกันนะ ถึงจะฝ่าฟันไปได้
อะไรที่เป็นของเรา ก็จะเป็นของเราวันยังค่ำ
เค้าไม่โทรมา เพราะไม่มีตังค์ป่าว แบบว่าช๊อปกระจายเหมือนนู๋หนึ่งง่ะ หรือไม่ก้กำลังยุ่ง วุ่นวาย ไม่ก็ สัญญาณไม่ดี
เราอยู่นี่โทรกลับเมืองไทย บางที ติดต่อไม่ได้เลย สัญญาณไม่มี
อดทนหน่อยน๊า จะเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ คุณยางมะตอยสีดำ อิอิ
 
 

โดย: Mariko (GottaBeMary ) วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:0:47:50 น.  

 
 
 
ขอบคุณสำหรับในทุกความเห็นนะครับผม

ส่วนเพลงนั้น เกิดข้อผิดพลาดครับ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไร...อยู่ๆเพลงพี่บอย ตรัย ของผม ทะลึ่งเป็นเพลงลูกทุ่งซะงั้น

ขอบคุณอีกครั้งจ้า
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.121.162 วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:2:10:56 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com