บางครั้งความเหงา ก็เป็นเพื่อนกับเรา
สอนให้เรารู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น ..ค่ะ

แค่เข้าใจตัวเอง...มันยากไปไหม....เรารู้สึกว่ามันยากมากๆ

เขียนบรรยายได้เห็นภาพดีจัง

ได้อารมณ์ ได้ความรู้สึก..น่าไปลองแต่งนิยายดูสักเรื่องนะ อิอิ

ปล.อ่านเรื่องสั้นที่พี่ไปป์ให้มาแล้วบทนึง ไอเดียดีมากเลยอ่ะ
แต่งได้ดีนะ แฝงแง่คิดไว้เยอะทีเดียว สู้ต่อไปเน้อ ^^

คุณ กชมนวรรณ - ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะฮะ...แต่ถ้าถามว่าผมเหงาไหม...คำตอบของผมก็คือ ชินกับมันแล้วล่ะ ที่สำคัญยังเป็นเพื่อนสนิทกันอีกต่างหาก ตอนนี้ผมเพียงแค่...ต้องตัดสินใจอะไรบางอย่าง อ่ะฮะ...

คุณ เด็กเมื่อวานซืน - ยิ่งกว่าเข็นครกอีกเนอะ...

น้องหยา - ขอบคุณที่ชอบนะฮะ...ตอนนี้กำลังลองเขียนเรื่องยาวอยู่ด้วยแหล่ะ แต่ไม่รู้จะไปได้ถึงไหนนี่น่ะสิ ก็สู้กันต่อไปเนาะ ^ ^

บางที.....ก็อยากหยุด
ไม่รับรู้เรื่องราวที่เหนื่อยล้า

แต่ก็ทำได้แค่พักพอมีแรงแล้วไปต่อ
ก็เรายังต้องเดินทางกันอีกไกลนี่เนอะ

เรื่องของเรื่องคือ ไม่ได้อาบน้ำนั่นเอง หมักมานาน ได้เวลาอาบน้ำซักที...อ้างว่าเหงา มัวแต่เหม่อลอย ที่แท้ขี้เกียจอาบน้ำ ฮ่าๆ แหมๆ ล้อเล่นนนน

เอาน่า กอดคอกันเหงาด้วยกัน ไปป์ไม่ได้เป็นคนเดียวที่เหงานะ เราเองก็เป็นเหมือนกัน จนหงุดหงิดตัวเอง พวกเรามันเป็นพวกแบกรักหน่ะ ไม่ใช่แบกโลก เพราะคนแบกโลก เวลามีปัญหา เค้าจะโยนความรักและคนรอบข้างทิ้งไปเลย
ส่วนพวกแบกรักอย่างเราๆ เวลารักมีปัญหา ทุกอย่างในชีวิตก็จะพลอยแย่ไปด้วย แบบหมดกำลังใจ...เอาน่า สู้กันต่อไป ยังมีอะไรมากมายที่เรายังไม่ได้เรียนรู้ด้วยตัวเองนะ มันรอเราอยู่ข้างนอก...

คุณหมูปิ้งฯ - นั่นสิฮะ ระยะทางอีกยาวไกล เอี หรือว่ามันจะเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ในการเป็นผู้ใหญ่ของผม (ช้าเนาะ) รู้แต่เพียงว่า ตอนนี้ผมอยากอยู่นิ่งๆ จังเลย

หนึ่ง - อืม...ของเรานะ จะว่าแย้มันก็แย่แหล่ะ แต่ เราคิดอยู่อย่างเดียว คือ "กูต้องได้ดี ชีวิตกูต้องดีขึ้น มากกว่าตอนที่มีมันอยู่" ก็แค่นั้นแหล่ะมั้ง...ส่วนเรื่องแบกรัก...อืม ถ้าแบกคนเดียวไม่ไหว เราสองคนช่วยกันแบกดีไหมจ๊ะ หุหุ

เหงา เศร้า ก็อยู่กับมันให้ชินนะ

เผื่อว่า เวลามีความสุขจะได้ไม่ลืมมัน

เพิ่งเข้ามาอ่านแต่ เหมือนกับเราตอนนี้เลย อารมณ์แบบนั้นเป็นมานานแล้ว แต่ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย

เฮ้อออออ มาอ่านเรื่องนี้ตอนอารมณ์แบบนี้

ยิ่ง..... เข้าไปใหญ่

แต่นู๋จะลุกไปอาบน้ำไหวมั้ยน๊อออ