|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Title: นิ่ง...
หากเปรียบชีวิตเหมือนกับการเดินทาง...
ชีวิตของผมในตอนนี้คงกำลังซุกตัวอยู่ในบังกะโลเล็กๆ แคบๆ เงียบๆ อย่างเหงาๆ แห่งหนึ่ง ไม่รู้สึกยินดี หรือยินร้ายใดๆกับใคร ไม่สนใจสิ่งใดๆรอบข้างกาย
สายตาที่มองออกไปข้างนอกของผมในตอนนี้ คงเย็นชาน่าดู
นานมาแล้วที่ผมไม่ได้รู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ความรู้สึกอึดอัดที่คล้ายจะทำอะไรบางอย่าง
...แต่ก็ทำได้ไม่สุด เหมือนกับอาการของคนท้องผูก...
สายตานิ่งเฉยของผมยังคงจับจ้องผู้คนด้านนอก ผู้คนจะเดินเร็ว หรือเดินช้าอย่างไร โลกจะหมุนไปเร็วหรือช้าแค่ไหน ผมยังคงเก็บตัวเองอยู่ในบังกะโลเล็กๆ แคบๆ อย่างเงียบๆเหมือนเดิม
ผมเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า... ไม่นะ คือคำตอบของผม
แล้วเป็นอะไร... ผมก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจตัวเองเหมือนกันนั่นแหล่ะ
ผมรู้สึกแค่ว่า อยากใช้ชีวิตด้วยลมหายใจที่แผ่วเบา หายใจอย่างช้าๆ เนิบๆ ก็เท่านั้น
...
ผมยังคงนั่งมองโลกอยู่ในบังกะโลเล็กๆ แคบๆ อย่างเงียบงัน ใจหวังอยากจะลุกขึ้นเพื่อไปเริ่มต้นใหม่ แต่อีกใจกลับมีความหวาดกลัวอย่างน่าประหลาด มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัด สับสน ระคนความหวาดกลัว จะเดินไปข้างหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็ลำบาก...
ผมเกลียดความรู้สึกแบบนี้...
บางที...การทำอะไรตามที่ใจตัวเองปรารถนาก็อาจจะไม่เป็นผลดีเสมอไป
ผมทรุดตัวนั่งลงบนเตียงนอน สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย
ผมเห็นสายน้ำใสร่วงหล่นลงมา และได้ยินอะไรบางอย่างกระทบหลังคาสังกะสี ดัง เปาะ...แปะ...เปาะ...แปะ...
ฝนกำลังตก... น้ำใสๆที่ร่วงผล็อยลงมาอย่างช้าๆ กลับกลายเป็นสายน้ำที่สาดเทอย่างรุนแรง ซึ่งมาพร้อมกับความหนาวเย็นยะเยือก...
ฝนตกหนัก...!!
ผมยังคงนอกเอกเขนกมองดูสายฝนที่กราดเกรี้ยว อยู่ภายในบังกะโลเล็กๆ แคบๆ ด้วยหัวใจที่เปลี่ยวเหงาและความคิดที่ว่างเปล่า
น่าแปลก...เสียงของสายฝนที่ตกกระทบหลังคา กลับทำให้ผมสงบขึ้น
ยิ่งเงียบ...ยิ่งว้าวุ่น ยิ่งดัง...กลับรู้สึกเงียบสงบ
ฝนหยุดแล้ว...แสงแดดทอแสงสว่าง ทอให้เห็นเส้นโค้งของรุ้งงาม
ผมรับรู้ได้ถึงความสดชื่น....
ผมยังคงอยู่ในบังกะโลเล็กๆ แคบๆ แต่ไม่ว้าเหว่ นั่งมองหยดน้ำใส ที่ไหลจากใบไม้สีเขียวลงสู่พื้นดินที่เปียกแฉะ
ต้นไม้ต้นนั้นได้อาบน้ำแล้ว...ผมรับรู้ได้ถึงความดีใจของมันจากกิ่งก้านที่พริ้วไหว
ผมมองดูตัวเอง ได้เวลาที่ผมจะลุกขึ้นไปอาบน้ำบ้างแล้วล่ะ
Create Date : 03 พฤษภาคม 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 3 พฤษภาคม 2551 16:14:36 น. |
Counter : 2660 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: กชมนวรรณ วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:13:11 น. |
|
โดย: เด็กเมื่อวานซืน IP: 124.121.164.147 วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:57:40 น. |
|
โดย: หยา (pericardium ) วันที่: 4 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:38:39 น. |
|
โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.134.164 วันที่: 4 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:38:24 น. |
|
โดย: GottaBeMary วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:50:48 น. |
|
โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.125.51 วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:50:30 น. |
|
โดย: ณู IP: 118.174.5.169 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:16:57 น. |
|
โดย: อุ๋ย IP: 58.137.0.100 วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:13:29:57 น. |
|
โดย: doo2doo IP: 161.200.255.162 วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:16:02:46 น. |
|
| |
|
ยางมะตอยสีชมพู |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^ ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
|
|
สอนให้เรารู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น ..ค่ะ