Don't Worry, Be Happy

<<
มกราคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
31 มกราคม 2553
 

Title: พุง

ผมกำลังมีปัญหากับพุงของผมครับ...

เปล่าครับผมกับพุงไม่ได้ทะเลาะกัน ผมกับพุงก็ไม่ได้มีเรื่องกินแหนงแคลงใจกัน และผมกับพุงไม่ได้แย่งจีบสาวคนเดียวกัน ผมก็คือผม และ พุงก็คือพุง ผมก็อยู่ส่วนผม และพุงก็อยู่ส่วนพุง แต่เราไม่ได้ต่างคนต่างอยู่กันนะครับ เพราะไอ้ความที่ผมอยู่ส่วนผม พุงอยู่ส่วนพุงนั่นแหละ ทำให้ผมกำลังมีปัญหากับพุง...ของผม

อันว่าพุงนั้นไม่ใช่ญาติโกโหติกาอะไรของผมหรอก หากแต่มันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่อยู่ใต้อก เหนือหัวเข่า และมีปุ่มนูนๆ โผล่ขึ้นมาตรงกลาง แถวบ้านเรียวกว่า สะดือจุ่น พุงที่ว่านั่นก็คือท้องของผมเองนั่นแหละ


แล้วปัญหาของผมและพุงคืออะไร


คืออย่างนี้ครับ...ช่วงนี้พุงของผมมันเริ่มกำเริบอวดดีเบ่งตัวซะพองโต และใหญ่เกินที่ผมจะแบกรับไว้ไหว ยิ่งถ้าวันไหนกินมากไปยิ่งใหญ่เกินจนน้องที่ทำงานต่างทักกันเป็นเสียงเดียวว่า “กี่เดือนแล้วเพ่” หากเป็นน้องผู้หญิงทักผมก็จะตอบกลับไปว่า “รับผิดชอบพี่ด้วยสิ กำลังต้องการแม่ของลูกอยู่พอดีเชียว ฮิ้วววว...” บางคนพิเรนท์กว่านั้น เดินเข้ามาดีดเข้าที่พุงของผม แถมยังวิเคราะห์ให้อีก “กำลังดีเชียวพี่ เนื้อน่าจะแดง น้ำน่าจะหวาน” เอ้อ...พุงนะไม่ใช่ลูกแตงโม

ผมนึกย้อนกลับไปซักประมาณ 2-3 ปี ตอนนั้นพุงของผมยังเท่อยู่เลย ใส่เสื้อตัวไหนก็สวย ยิ่งที่เป็นเสื้อยืดแบบเข้ารูปแล้ว ยิ่งดูดีขนาดดดดดด...ไปเลยเจ้า แต่ครับ ตอนนี้หากเวลาผมจะซื้อเสื้อ ผมต้องไม่ลืมว่าไซส์ M มันไม่เหมาะกับผมแล้ว ตอนนี้เพื่อปกปิดความทุเรศของพุงผมจำเป็นต้องใส่ไซส์ L แม้จะโคร่งไปหน่อย แต่ก็ปกปิดพุงได้มิด

“เพราะแกนั่นแหละ ที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้” ผมได้ยินเสียงของพุงร้องออกมา “ตามใจปากกินแต่ของหวาน กินข้าวมื้อละ 2 จาน ตกดึกก็กินยอดข้าว แถมต้องกินคู่กับกับแกล้มอีก ถามจริงนี่แกตายอดตายอยาก หรือตะกละตะกรามกันแน่วะ” พุงมันยังบ่นไม่เลิก

จริงสินับตั้งแต่ที่ผมต้องทำงานหนัก และออกต่างจังหวัดบ่อยๆ มันทำให้ผมกินไม่บันยะบันยัง กินแหลกราญพอวันไหนทำงานเสร็จลูกค้าก็พาไปเลี้ยงยอดข้าว และด้วยความขี้เกรงใจของผมทำให้ผมไม่กล้าปฏิเสธพร้อมกับบอกน้องเด็กเชียร์เบียร์หน้าตาแอ๊บแบ๊วว่า “ขออีกทาวเวอร์นึงไปเลยน้อง...เอิ๊ก”

เมื่อคิดได้เช่นนั้นมิชชั่นการลดพุงก็ได้ถือกำเนิดขึ้น จากการทานข้าวทีละ 2 จานเริ่มเหลือจานเดียว งดอาหารเย็นทานแต่สลัด และยาคูลท์ 2 ขวด ตกดึกพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทั้งจากบริษัทเก่า และ บริษัทที่ยังทำงานอยู่ทุกวันนี้ก็โทรมาชวนไปร่ำยอดข้าวผมก็เริ่มมีปฏิเสธบ้าง ซิทอัพก่อนนอนบ้าง ผมยังจำได้เมื่อก่อนผมซิทอัพ 50 ทีก็ยังไม่เหนื่อย เดี๋ยวนี้แค่ 10 ทีก็แทบตาย จนน้องที่บริษัทชวนไปเตะฟุตซอลออกกำลังกายหลังเลิกงานก็ลองไปดูหลังจากไม่ได้เล่นมาเสียนาน ปรากฎว่าเพียงแค่ 10 นาที อดีตจรวดริมเส้นที่มีลีลาลากเลื้อยดุจดังปีกระดูกยุง สตีฟ แมคมานามาน แห่งทีมหงส์แดงอย่างผมก็หอบรับประทาน พร้อมกับอ๊วกแตกคาสนาม และที่สำคัญพุงของผมมันยังงอนไม่เลิก

จริงๆ แล้วการมีพุงตามสมัยนิยมก็เหมือนจะดูดีตามบรรดาผู้มีอันจะกินทั้งหลาย แต่...พุงโตๆ ก็สะท้อนไปถึงการดูแลสุขภาพของเจ้าของพุงนั้นด้วย

แล้วจะทำยังไงให้พุงยุบ?

ไม่รู้...นั่นคือคำตอบของผม บางทีวิธีที่ดีที่สุดก็คือต้องงดการร่ำยอดข้าวให้ได้เสียก่อน และก็ดุเหมือนจะได้ผลเพราะเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาผมสามารถงดได้ และพุงของผมก็ค่อยๆ ผ่อนคลายหายงอนลงบ้างแล้วจนเมื่อ 3 คืนก่อน

“เฮ้ย...หมูกระทะกันเว้ย เลี้ยงส่งไอ้เอมันหน่อย”

และคืนถัดมา

“เฮ้ยยยย...ไม่ได้เจอกันนานแล้ว มา Let’s Ska กันน้อยสิวะ”

และเมื่อคืนนี้...

“แหม...จะดูบอลให้สนุก มันก็ต้องมียอดข้าวแกล้มซักหน่อยสิ”

ว่าแล้วก็...ชน!!





ว่าแล้วก็ขอโพสต์รูปอัพเดทให้ชมกันซักหน่อย หลังจากที่หายหัวไปนาน อิอิ...



รูปนี้เพิ่งถ่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ที่สวนสัตว์เขาดิน แหม...กลับไปอีกครั้งแล้วคิดถึงชาวก้าวฯ เมื่อครั้งยัง "ก้าวหาเรื่อง" กันอยู่เลยเนาะ

วันนั้นผมมีออกทริปถ่ายรูปล่ะ...ถ้ายังไงลองเข้าไปดูได้ที่ Pink Yangmatoy Photo & Design น่าจะถูกใจหนุ่มๆ ได้บ้างไม่มากก็น้อยล่ะเนาะ อิอิ ^ ^ (แอบโฆษณาซ้า...)






เอามาให้ดูฮะ...ตัวอย่างๆ ^ ^



Create Date : 31 มกราคม 2553
Last Update : 31 มกราคม 2553 22:02:25 น. 4 comments
Counter : 2883 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
ผมก็มีปัญหากับพุงเหมือนกันเลยอะ TT แถมมื้อเย็นยังเป็นมื้อหนักที่สุดในบ้านซะด้วย สงสัยน้องพุงจะต้องเป็นใหญ่แบบนี้ตลอดไป เอวัง...

ดูในรูปแล้ว แค่นี้จิ๊บๆ คุณตอย ไม่หนักหนาหรอก (มั้ง)

ป.ล. เช็คหลังไมค์/เมลหน่อยนะตัวเอง เรื่องลายรักอะจ้ะ
 
 

โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:42:37 น.  

 
 
 
ได้รับเมลเรียบร้อยแล้วนะครับ โอ๋ๆ
 
 

โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:03:03 น.  

 
 
 
555555555555555 หนูเองก็หายไปนานมากกกกก ไม่ได้เข้าบล๊อคพี่ไม่ได้เข้าบล๊อคใคร เอาหัวเอาตัวจมกับการทำโปรเจ็คปีสี่ กลับมาอีกที ขำกลิ้ง เอาน่า มีพุงไม่ดีตรงไหน หนูยังชอบลูบของพี่คนนึงเล่นอยู่เลย มันแสดงถึงความเป็นคนมีอันจะกินพี่ อย่าได้เครียดไป
 
 

โดย: tagoyagi (niyai_waan ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:45:23 น.  

 
 
 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
 
 

โดย: niyai_waan วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:45:59 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com