 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
Title: ตัวตน
เมื่อหลายวันก่อนผมมีโอกาสได้พูดคุยสนทนากับเพื่อนผมคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน เพื่อนผมคนนั้นเธอเป็นหญิงสาวครับ เธอบอกกับผมว่า ครั้งแรกที่เห็นหน้ากวนตีนๆขอผมเข้ามาทำงานที่บริษัท เธอรู้สึกไม่ชอบหน้าผมเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด หรือพูดง่ายๆก็คือเหม็นขี้หน้าผมนั่นแหล่ะ เพราะว่านอกจากที่ผมจะไม่หล่อแล้วยังทำตัวกวนประสาท กวนบาทาไปวันๆ พูดเสียงดัง โผงผางโวยวาย เหมือนอย่างกับว่า ต้องการทำตัวเด่นอย่างไงอย่างนั้น ผมพยักหน้าเห็นด้วย เพราะผมก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินได้ฟังถึงนิสัยส่วนตัวของผม จากเพื่อนๆคนแล้วคนเล่า ผมจึงถามเธอต่อไปว่า แล้วตอนนี้ล่ะ ยังเกลียดขี้หน้าอยู่หรือเปล่า เธอตอบมาว่า หน้าผมก็ยังกวนตีนอยู่เหมือนเดิม แต่ตอนนี้เธอรู้สึกดีที่มีผมเป็นเพื่อน เพราะผมค่อนข้างที่จะเปิดเผย และเป็นตัวของตัวเองดี หรือพูดง่ายๆก็คือ สันดานแกอย่างนี้ ยังไงก็แก้ไม่หายแล้วล่ะ ซึ่งมันทำให้ผมหัวเราะออกมาทันที...
คือผมรู้สึกดีใจนะครับ...ดีใจที่มีคนเข้าใจว่าผมไม่ได้เสแสร้ง หรือทำตัวติสท์ อยากเด่นอยากดังแต่อย่างใด เคยมีเพื่อนผู้หวังดีกับผมคนนึง เตือนด้วยเสียงอันดังมาว่า มึงจะพูดจะจาอะไรให้ระวังปากไว้บ้างก็ดี วางตัวดีๆหน่อย คนอื่นเค้ารู้จักแค่หน้าตามึง เข้าไม่รู้จักนิสัยจริงๆของมึงหรอกหากไม่เข้ามาคลุกคลี
ผมได้พยักหน้ารับฟัง ถึงแม้จะรู้สึกค้านอยู่ในใจก็ตาม ก็ทำไมล่ะ ในเมื่อไม่รู้จักนิสัยก็ทำให้รู้จักกันตั้งแต่แรกๆเลยสิ ผมคิดว่าการทำตัวให้เป็นตัวของตัวเอง คือการแสดงออกที่จริงใจที่สุดแล้ว ซึ่งใครรับได้ก็รับแล้วมาเป็นเพื่อนกัน ส่วนใครรับไม่ได้ ไม่ชอบใจก็เป็นเพียงคนรู้จักที่ผิวเผินกันก็พอ...ง่ายจะตายไป ทำไมต้องไปเสแสร้งทำอะไรให้มันเป็นเรื่องยากด้วยล่ะวะ...เฮ้อ
สังคมในทุกวันนี้แต่ละคนตื่นเช้ามาก็ต้องมาเสียเวลานั่งเลือกกันแล้วล่ะว่า วันนี้จะสวมหน้ากากแบบไหนดี แบบเอาใจหัวหน้า แบบยิ้มแย้มแจ่มใส หรือแบบหนุ่มสาวในฝันของใครหลายคน แต่จะไปโทษเขาและเธอเหล่านั้นก็คงไม่ได้หรอกครับ สังคม...และกระแส...มันบังคับให้แต่ละคนเป็นแบบนั้นกันเอง ซึ่งผมยอมรับว่า ผมเคยยอมใส่หน้ากาก เพื่อการทำอะไรบางอย่างให้มันง่ายขึ้น
แต่ตอนนี้อิสระได้บินกลับมาหาผมอีกครั้งหลังจากเสียเวลาไปหลายปี...ในเวลาที่เสียไปนั้นกลับให้อะไรหลายอย่างที่เป็นประสบการณ์ดีๆ ให้ผมได้เรียนรู้มากมายเหลือเกิน ซึ่งก็ต้องขอขอบคุณบางคนที่ทำให้ผมได้รู้จักกับสิ่งที่เรียกว่า มนุษย์ ได้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมด้วยนะครับ
เอาล่ะ...แม้ว่าบางทีความจริงใจมันจะมีอยู่เพียงน้อยนิดบนโลกเน่าๆใบนี้ หรือหลายคนมันจะทำตัว แอ๊บ มากน้อยแค่ไหนก็ตาม แต่ผมก็อยากบอกให้รู้ไว้ด้วยว่า เปิดเผยออกมาเถิดครับ ในสิ่งที่คุณเป็น ในสิ่งที่คุณมี ค้นหาตัวเองให้เจอว่าต้องการอะไร อยากได้อะไร และคุณจะมีความสุขกับตัวตนของคุณ...จริงๆเสียที
| Create Date : 22 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 22 มีนาคม 2551 22:21:37 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 3443 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: หยา IP: 203.131.208.115 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:11:06:56 น. |
|
| โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.128.22 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:14:17:59 น. |
|
| โดย: แว่นน้อยกลอยใจ IP: 118.173.127.106 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:17:40:08 น. |
|
|
|
|
| ยางมะตอยสีชมพู |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
|
|
หรือจะเป็นอย่างที่คนอื่นอยากให้เราเป็น
เรามีสิทธิที่จะเลือกนี
^ ^