|
Title: สุนทรียะในเมือง
ออกจากบ้าน แหวกรถติด ไปไม่เป็น
มองไม่เห็น หนทาง ที่สดใส
จะทางซ้าย หรือทางขวา ล้วนเหนื่อยใจ
ทำยังไง จะรีบไป มีคนรอ
ถ้าเหาะได้ กูเหาะ ไปนานแล้ว
เห็นแว่วแว่ว สติ๊กเกอร์ หลังสิบล้อ
ทำไงได้ ก็รถติด ได้แต่รอ
ไฟเขียวหนอ รีบกระพริบ เสียโดยดี
ลงรถเมล์ ต่อรถไฟ ที่ลอยฟ้า
เฮ้ย! คนหรือหมา แซงคิว นิสัยนี่
โธ่ไอ้เวร กูก็รีบ ไอ้ขันที
รู้กันดี สันดานเสีย ไอ้คนเมือง
เวรกรรม ดันเผลอด่า ตัวเองไป
เรานั้นไซร้ ก็คนกรุง อยู่เนืองเนื่อง
อารมณ์เสีย เห็นคนมาก แล้วมันเคือง
อยู่เขตเมือง คนหลากหลาย กูละเซ็ง
สถานี ต่อไป ปลายทาง นามอ่อนนุช
รถไฟหยุด สุดโล่งใจ ถึงตรงเป๋ง
เวลานัด ครั้งสำคัญ เลยนะเอ็ง
ขอให้เฮง ลูบหัวเรา เอาฤกษ์ชัย
เสร็จธุระ เดินออกมา เบิกบานจิต
ที่เราคิด ที่เราฝัน เป็นจริงไหม
หักลบแล้ว มีแต่ ได้กำไร
เหตุไฉน จะไม่สุข โอ้หนอเรา
เอ็มพีสาม เปิดดังๆ สนั่นหู
เอ๊...คิดดู ลดเสียงหน่อย อายคนเขา
เสียงดังๆ ข้างข้างจะ รำคาญเอา
หรี่เสียงเบา หลับตาพริ้ม เพลินอุรา
ลงสถานี อนุสาวรีย์
กลิ่นอะไร นี่ฉุยๆ หอมหนักหนา
โอ้ขนมปัง สุดฮิต ติดเทรนด์มา
หลายสาขา แข่งกันเปิด ตลกจัง
สาขาแรก โรตีบอย นั้นเป็นลูก
ป่าป๊าโรตี ถูกเป็นพ่อ ดูขึงขัง
ขาดแม่ไป ไม่ครบเซ็ท ขนมปัง
โรตีมัม รั้งตามติด ครบครอบครัว
ยัง ยัง ก่อน ยังไม่พอ
ยังหน้าด้าน เปิดมาออ เพิ่มอีกร้าน
มิสเตอร์บัน คนต่อแถว กันเต็มลาน
น่าสงสาร ใครเจ๊งก่อน เดี๋ยวรู้กัน
เอาอีกแล้ว ขึ้นรถเมล์ อีกหรือนี่
โอ้ชีวี ทนอีกหน่อย จับให้มั่น
ทั้งบันท้าย ทั้งเต่าใคร หลบให้ทัน
โหนรถเมล์ นั้นลำบาก ชิบหายเลย
คิดเสียว่า ก็ยังดี กว่าขับรถ
สุดรันทด ต้องถ่างตา นั่งเฉยๆ
หลับไม่ได้ พักไม่ได้ เดี๋ยวขับเลย
ไม่ได้เห็น แม่ทรามเชย บนรถเอา
ถึงบ้านแล้ว โอ้สวรรค์ บ้านแสนสุข
ล้มตัวนอน ไม่อยากลุก ถึงวันเสาร์
เสียงมือถือ ดังขึ้นมา สะดุ้งเอา
แม่คุณเรา ให้ไปรับ เหนื่อยอีกตู
| Create Date : 18 กันยายน 2549 |
| Last Update : 18 กันยายน 2549 1:37:47 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 545 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| ยางมะตอยสีชมพู |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
 |
|
