|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
Title: เชื่อ...
ผมเปิดประตูห้อง... เจอเพียงความว่างเปล่าของห้องทรงสี่หลี่ยมลูกบาศก์ กับของต่างๆ ที่วางระเกะระกะ ค่อนออกไปทางรกไปเสียหน่อย
กระเป๋าเป้สะพายข้างถูกโยนลงบนเตียงนอนเก็บของของผมอย่างคุ้นเคย (เป็นเตียงนอนที่ใช้เก็บของจริงๆครับ)
ผมมองไปรอบๆห้อง...เจอกำแพงสี่เหลี่ยมสีขาว แต่...ไม่มีเธอคนนั้น...
วันนี้ก็ครบหนึ่งเดือนแล้ว ที่ผมและเธอคนนั้นไม่ได้เจอกัน ผมมีหน้าที่แต่เพียงว่า เฝ้ารอ...ให้เธอโทรมาหาผม
ผมไม่สามารถติดต่อกับเธอคนนั้นได้เลย ทั้งทางโทรศัพท์ หรือกระทั่งทางอินเตอร์เน็ต
ปกติแล้ว วันหนึ่งหรือสองวัน เธอจะโทรมาหาผมอย่างน้องที่สุดหนึ่งครั้ง แต่วันนี้...เวลากำลังย่างก้าวเข้าสู่วันที่ 5 ที่ผมไม่ได้ยินเสียงหวานๆจากเธอ
1 เดือนที่ไม่ได้เจอหน้า...5 วันที่ไม่ได้ยินเสียง ใครจะว่าอย่างไรผมไม่ทราบได้...แต่สำหรับผม มันช่างยาวนานยิ่งนัก
เรายังคงคบกัน...และเรายังคงรักกัน... แต่เราไม่สามารถพูดคุยกัน หรือเจอหน้ากัน ด้วยเหตุผลบางประการ...ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา....
หรือจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับเธอ หรือ...เธอจะมีใครที่ผมไม่รู้จักซ่อนอยู่ ผมไม่รู้...และผมก็ไม่มีทางรู้เลยว่าเธอคนนั้นของผมหายไปไหน
ผมไม่เคยซักถามเธอว่าทำไมถึงไม่โทรหากัน หากว่าวันไหนเธอหายไปหลายๆวัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรก...ที่อยู่ๆเธอก็ขาดการติดต่อไป แต่เมื่อใดที่เธอโทรมา ผมจะพูดอะไรได้ นอกจากแสดงความห่วงใย และบอกคำรัก...
เธอไม่ชอบให้ใครโทรจี้...เธอไม่ชอบให้ใครบ่น เธอไม่ชอบคำถามที่เซ้าซี้วุ่นวาย... ผมจึงพยายาม...ไม่ทำให้เธอรำคาญใจเวลาที่โทรมาหาผม
ย่างเข้าปีที่ 7 ปีแห่งความอาถรรพ์ของคู่รักหลายๆคู่ แต่เธอบอกให้ผมเชื่อใจ...และไว้ใจเธอ เช่นกัน...เธอก็จะไว้ใจผม เชื่อใจผม
เธอเคยบอกผมว่า...เราเดินมาด้วยกันมากว่า 6 ปี เวลานี้มันเกินเลยกว่าคำว่านอกใจไปแล้ว ช่วงเวลานี้คือการสร้างเนื้อสร้างตัว และพิสูจน์เพื่อลบข้อครหาของใครต่อใคร ที่เคยดูแคลนไว้ว่าเราจะไปไม่รอด... ผมเชื่อเธอ...
ใครหลายคนถามว่าทำไมผมถึงเชื่อใจเธอขนาดนั้น เพื่อนผมหลายคนถามทำไมผมถึงดักดานอยู่กับคนนี้เพียงคนเดียว ผมไม่รู้...และผมไม่เหตุผลที่จะตอบให้พวกเขาเหล่านั้นเข้าใจ
แต่เธอคือรักแรกของผม และผมก็เป็นรักแรกของเธอ ไม่มีใครหรอกที่จะประคองรักแรกให้ยั่งยื่น... ปากคำจากผู้หวังดีที่คอยพร่ำบอกผม ให้ทำใจ
แต่เราดูแลซึ่งกันมานาน...เราเข้าใจดี
วันนี้ยังคงมีผมที่รอเธอคนนั้นอยู่เช่นเคย และเมื่อใดที่เธอโทรมา... คำแรกที่ผมจะบอกกับเธอคนนั้นเมื่อผมรับสายก็คือ
ผมคิดถึงคุณ
Create Date : 12 มกราคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 12 มกราคม 2550 22:55:20 น. |
Counter : 710 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: ปลาน้อยฯ IP: 125.24.153.70 วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:3:15:26 น. |
|
โดย: ทุศีล IP: 222.123.40.72 วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:8:26:46 น. |
|
โดย: Hoong ja ^________^ (rukachan~ ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:10:48:16 น. |
|
โดย: kenmania IP: 203.155.167.103 วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:13:57:54 น. |
|
โดย: ปาล์ม (palmpada ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:14:43:47 น. |
|
โดย: Mariko (GottaBeMary ) วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:0:47:50 น. |
|
โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.121.162 วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:2:10:56 น. |
|
| |
|
ยางมะตอยสีชมพู |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^ ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
|
|