|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Title: วัย...
เป็นอีกครั้งหนึ่ง...ที่ผมหยิบเสื้อตัวนี้ออกมาจากตู้เสื้อผ้าฝุ่นเขรอะของผม ผมไล่สายตาอ่านข้อความต่างๆมากมายที่อยู่บนเสื้อตัวนี้... และแน่นอน...รอยยิ้มที่ผุดขึ้นมา เมื่อผมอ่านมันจบลง เป็นรอบที่... เอ่อ...รอบที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้ รู้แต่ว่า ผมอ่านมันมาซ้ำซากหลายครั้งแล้วล่ะ
เหตุผลที่หยิบมันออกมาน่ะหรือ... อืมม์...เพราะว่ามันทำให้ผมคิดถึงความหลังเมื่อครั้งยังซ่าส์ๆอยู่น่ะสิ
ใช่...ไม่มีช่วงเวลาไหนที่จะสนุก และมีความสุข เท่ากับช่วงเวลานี้อีกแล้ว
ผมนึกถึงวันที่ตื่นเต้นแทบตายกับการโดดเรียนครั้งแรกในชีวิต เพียงเพื่อไปแข่งกินก๋วยเตี๋ยวเรือที่อนุสาวรีย์ฯ กับเพื่อน
ผมนึกถึงตอนโดนทำโทษหน้าชั้น เพราะลืมทำการบ้าน
ผมนึกถึงตอนที่วิ่งหนีกันกระเจิง เหตุเพราะพวกเราเตะบอล เข้าเต็มกบาลอาจารย์ฝ่ายปกครอง จนหน้าคะมำ
ผมนึกไปถึงตอนที่เราคึกคะนองกันอย่างมาก โดยการเล่นลิฟต์ที่โรงเรียน...วิธีการเล่นน่ะหรือ คือการปิดไฟในลิฟต์แล้วกระทืบ...ใครก็ได้ที่อยู่ข้างตัวคุณ
เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งครั้งพวกเราร่วมมือกัน เล่นงานเหยื่อของเรา ที่เป็นเด็กเรียนสายวิทย์ฯ เมื่อลิฟต์ปิด...ผมจัดการดับไฟทันที แล้ว...กระทืบเข้าที่เป้าหมายของเรา ได้ผลครับ...เสียงมันร้องด้วยความเจ็บปวด แต่...ที่ไหนได้ เพื่อนตัวดีของผมนั่นเอง ที่โดนดีเข้าให้ เมื่อถูกคัตเตอร์ของไอ้เด็กเรียนคนนั้น เป็นแผลยาว... และเสียงร้องนั้น...ก็เป็นของมัน (ย่อหน้าข้างบน เด็กดีห้ามเลียนแบบนะจ๊ะ)
เขียนมาถึงบรรทัดนี้...รู้สึกผมจะยิ้มกับตัวเองมากว่าสิบทีแล้วมั้ง
แล้วเมื่อเวลาผ่านมา...จนถึงปัจจุบันนี้ ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตน... บ้างทำงานเป็นถึงผู้จัดการใหญ่...
บ้างก็เรีบนต่อ...และไม่น่าเชื่อ เมื่อคนที่เคยมีเกรดเฉลี่ยต่ำที่สุดในห้อง มันกำลังจะจบดอกเตอร์...!!
และไม่น่าเชื่อเช่นกัน ว่าคนที่ท่าทางติ๋ม และไม่ประสาเรื่องหญิงที่สุด มันจะแต่งงานมีลูก เมียไปแล้ว...
เมื่อครั้งที่พวกเรา นัดรวมตัวสังสรรค์กัน เรื่องเก่าๆ ขำขำ ก็พรั่งพรูออกมาจากปากของแต่ละคน มิหยุดหย่อน และแน่นอน ความหลังครั้งเก่านั้น เรียกรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะจากผมได้ทุกที
ผมคิดถึงพวกมันครับ...
Create Date : 04 มิถุนายน 2550 |
|
9 comments |
Last Update : 4 มิถุนายน 2550 0:35:04 น. |
Counter : 820 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: หน่อยอิง วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:10:38:53 น. |
|
โดย: yoyo IP: 222.123.101.29 วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:13:16:25 น. |
|
โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.131.93 วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:19:05:01 น. |
|
โดย: Hoong ja ^_______^ (rukachan~ ) วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:21:32:53 น. |
|
โดย: kenmania IP: 58.8.92.50 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:0:12:44 น. |
|
โดย: http://piyavan.exteen.com IP: 61.47.110.153 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:15:20:35 น. |
|
โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.129.148 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:21:28:55 น. |
|
โดย: T.B.tower วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:15:46:46 น. |
|
โดย: พรหม IP: 61.19.65.136 วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:18:43:28 น. |
|
| |
|
ยางมะตอยสีชมพู |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน
ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^ ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
|
|