รองศาสตราจารย์ เซติโอโน ซูกิฮาร์โต

รองศาสตราจารย์ เซติโอโน ซูกิฮาร์โตอาจารย์ประจำภาควิชาภาษาอังกฤษ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย Atma Jaya Catholic  อินโดนีเซีย  เปิดเผยว่า  ก่อนหน้านี้ สื่ออินโดนีเซียเคยรายงานว่าอินโดนีเซียเป็นประเทศที่มีอัตราการไม่รู้ หนังสืออยู่ในระดับสูงติดหนึ่งในเก้า  โดยระหว่างปี 2538-2548 อัตราการไม่รู้หนังสือของผู้ใหญ่สูงมากกว่าร้อยละ90 และยังมีรายงานของภาคเอกชนที่ให้บริการการศึกษาฟรีแก่เด็กในชุมชนแออัดระบุ ว่า เด็กๆ ชาวอินโดนีเซียไม่มีนิสัยชอบอ่านหนังสืออีกด้วยนั้น

ใน เรื่องนี้รองศาสตราจารย์ เซติโอโน ซูกิฮาร์โต  ได้โต้แย้งรายงานดังกล่าวว่า ปัญหาการไม่รู้หนังสือที่มีมาเนิ่นนาน รวมทั้งปัญหาอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาการรู้หนังสือของเด็กโดยทั่วไปใน อินโดนีเซียนั้น ไม่ได้มาจากปัญหาด้านวัฒนธรรมแต่อย่างใด แต่เกิดจากการไม่สามารถเข้าถึงหนังสือมากกว่า และคนส่วนใหญ่ของประเทศมีฐานะยากจนโดยเฉพาะเด็กๆในพื้นที่ที่ห่างไกล

ทั้งนี้จากรายงานการวิจัย “ตำนานของวัฒนธรรมการไม่รู้ หนังสือ : กรณีของเด็กอินโดนีเซีย” ซึ่งมีเนื้อหาที่น่าสนใจ ระบุว่า ‘เด็ก อินโดนีเซียเป็นนักอ่านตัวยง’ไม่ใช่ไม่มีนิสัยรักการอ่าน แต่ห้องสมุดที่มีมีอยู่จำกัดเฉพาะในเมืองใหญ่ ทำให้เด็กยากจนในพื้นที่หลายแห่งที่ห่างไกลขาดโอกาสเข้าถึงหนังสือในห้อง สมุด แต่เด็กๆมักไปร้านขายหนังสือเป็นประจำในวันหยุดสุดสัปดาห์และเลือกหยิบอ่าน หนังสือที่ชอบและให้ความเพลิดเพลินมากกว่า เช่น การ์ตูน หรือ นิยาย  และไม่ชอบอ่านตำราหรือหนังสือเรียนที่ครูและผู้ปกครองสั่ง

ด้าน ศาสตราจารย์ แอมบิกาปาธี ปานเดน ผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาและภาษาศาสตร์ และประธานคณะกรรมการเอเชียเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศของสมาคมการอ่านนานา ชาติ จากประเทศมาเลเซีย ได้นำประสบการณ์น่าสนใจมาแลกเปลี่ยน โดยเฉพาะผลวิจัยที่พบว่า ‘พฤติกรรมการอ่านของคนรุ่นใหม่ใน มาเลเซียในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาอยู่ในภาวะถดถอย’ การ อ่านกำลังสูญเสียความนิยมไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นผลมาจากสภาพแวดล้อม ครอบครัวและโรงเรียน การอ่านของคนมาเลเซียกลายเป็นเพียงกิจกรรมเพื่อให้สอบผ่านเท่านั้น เพราะระบบการศึกษาในมาเลเซียให้ความสำคัญกับการสอบแข่งขันมากกว่า และเมื่อจบแล้วพฤติกรรมการอ่านของพวกเขาก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง

ศาสตราจารย์ แอมบิกาปาธี ปานเดน ระบุถึงพฤติกรรมดังกล่าวว่า “คน เรียนจบปริญญาแล้วมักไม่อ่านหนังสือ จึงไม่ต่างอะไรกับคนอ่านหนังสือไม่ออก!  คนมีการศึกษาในมาเลเซียไม่อยากอ่านหนังสือเป็นผลมาจากการ ไม่ได้ปลูกฝังนิสัยการอ่าน และไม่ชอบการอ่านหนังสือ ดังนั้นยุทธศาสตร์ส่งเสริมการอ่านของมาเลเซียจึงมุ่งส่งเสริมวัฒนธรรมการ อ่าน โดยตั้งหน่วยงานเฉพาะเพื่อส่งเสริมการอ่านขึ้น เพื่อจัดกิจกรรมที่จะส่งเสริมพฤติกรรมการอ่านในมาเลเซีย เช่น โครงการ Read 1 Malaysia เพื่อปลูกฝังวัฒนธรรมการอ่านตลอดชีวิต การจัดนิทรรศการ  กิจกรรมการอ่านที่หลากหลายที่ส่งเสริมให้ประชาชนเข้าร่วม เพื่อสร้างแรงจูงใจให้คนมาเลเซียอ่านหนังสือ และโครงการ NILAM  ที่กระทรวงศึกษาธิการริเริ่มขึ้น เพื่อส่งเสริมและบ่มเพาะความรักในการอ่านสำหรับนักเรียนทั้งชั้นประถมและ มัธยม  เป็นต้น”

ศาสตราจารย์ แอมบิกาปาธี ปานเดน

รองศาสตราจารย์ อรศรี งามวิทยาพงศ์

แนวคิดดังกล่าวยังได้สอดรับกับมุมมองของ รองศาสตราจารย์ อรศรี งามวิทยาพงศ์ จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ที่ได้หยิบรายงานวิจัยเรื่อง “ปัจจัยส่งเสริมคนไทยให้มีวัฒนธรรมการอ่าน” ขึ้นมาแลกเปลี่ยนด้วยว่า ‘อุปสรรค การอ่านที่สำคัญ คือ ความล้มเหลวของการส่งเสริมการอ่าน ที่เกิดขึ้นในสถาบันการศึกษา ’

“ ดังนั้น เมื่อการศึกษาเป็นอุปสรรคและบั่นทอนการอ่าน จึงควรมีการปฏิรูป ระบบการศึกษาใหม่ที่ต้องเอื้อต่อการส่งเสริมการรักการอ่าน โดยต้องให้ความสำคัญกับการคิดยุทธศาสตร์ในระดับมหภาค ซึ่งจะมีผลต่อปัจจัยที่เอื้อและปัจจัยที่เป็นอุปสรรคของการเกิดและการตายของ ‘วัฒนธรรมการอ่าน’  ปัจจัยดังกล่าวจะมีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการอ่านอย่างมาก เพราะเป็นสิ่งที่กำหนดวิถีชีวิตของผู้คน เช่นกรณีของประเทศเนเธอแลนด์ ซึ่งเคยเป็นประเทศที่มีสถิติการอ่านสูง ปัจจุบันอัตราการอ่านหนังสือเริ่มลดลง สาเหตุคือ วิถีชีวิตที่เอื้อต่อการอ่านที่เปลี่ยนแปลงไป”  รองศาสตราจารย์ อรศรี  กล่าว

อย่างไรก็ดี ยังมีการตั้งข้อสังเกตจาก ดร.ชัยยศ อิ่มสุวรรณ รองเลขาธิการ สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบ และการศึกษาตามอัธยาศัย (กศน.) ถึงปัญหาการอ่านของคนไทยว่า ในด้านโครงสร้างพื้นฐานการอ่านของคนไทยนั้นแทบไม่มีปัญหา เพราะมีทั้งร้านหนังสือจำนวนมาก

ผลสำรวจขององค์กรประเมินคุณภาพการศึกษาของไทยพบว่า มีเยาวชนไทยเพียงร้อยละ 21 เท่านั้นที่อ่านหนังสือแล้วเข้าใจเนื้อหา  และผลสำรวจตลาดหนังสือยังพบว่าหนังสือเรื่องย่อละคร และหนังสือพิมพ์กีฬา เป็นหนังสือขายดีที่สุด  ปัญหาคือ เด็กไทยกำลังอ่านอะไร!!

นอก จากนี้ ดร.ชัยยศ ยังตั้งข้อสังเกตด้วยว่า คนไทยนอกจากอ่านหนังสือที่เน้นความบันเทิงแล้ว ยังไม่อ่านภาษาอังกฤษ ทั้งที่การรณรงค์ก้าวไปสู่ความเป็นประชาคมอาเซียนในปี2558 ระบุไว้ว่าจะใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร ซึ่งน่าสงสัยว่าคนไทยจะสื่อสารกับประเทศเพื่อนบ้านเราได้หรือไม่ เพราะเพื่อนบ้าน เช่น ลาว หรือกัมพูชา สามารถเข้าใจภาษาไทย แต่คนไทยกลับไม่เข้าใจภาษาเพื่อนบ้าน ทั้งยังไม่เข้าใจภาษาอังกฤษด้วย ซึ่งถือเป็นอุปสรรคอีกประการของการเข้าถึงแหล่งเรียนรู้เช่นกัน

“ต้องทำความเข้าใจกันใหม่ว่าการอ่านไม่ใช่แค่ ทักษะเท่านั้น แต่ต้องยกระดับไปสู่ “วัฒนธรรม”แล้ว ที่สำคัญต้องปลูกฝังนิสัยตั้งแต่เด็กให้เห็นความสำคัญของ ‘การ อ่าน’ ทำให้เคยชิน ต้องปลูกจิตสำนึกใหม่ เช่นกรณีของเกาหลีใต้ที่สามารถใช้วัฒนธรรมการอ่านในการสร้างความ เข้มแข็งทางเศรษฐกิจ จนประสบความสำเร็จ” ดร.ชัยยศ กล่าวในตอนท้าย

flasks thermostat baseboard heater thick athletic socks thick crew socks thick leather watch bands thick leather watch straps thick mattress pads thigh high athletic socks thigh high cotton socks thigh high knitted socks thigh high socks with bows thigh high toe socks thigh high tube socks thin athletic socks thin seiko watches thinsulate fleece gloves thirstystone coasters thirstystone drink coasters thirstystone sandstone coasters thomas and friends toddler bed thomas cake pans thomas edison incandescent light bulbthomas island of sodor train table thomas tank engine train table thomas the tank engine sheet set thomas the tank engine toddler bedding thomas the tank engine train table thomas the tank table train set thomas the tank toddler bedding thomas the train bedding full size thomas the train bedding set thomas the train comforter full

ดร.ชัยยศ อิ่มสุวรรณ