Bloggang.com : haiku : ความสุขบนเส้นด้าย

ความสุขบนเส้นด้าย

ISBN 9789743036491 ปกอ่อน ๑๕๗ หน้า
สำนักพิมพ์ SE_ED ราคา ๑๗๐ บาท

ปักถ้อย ร้อยวลี ทอชีวิต

ผูกคิด ติดฝัน ด้นวันใหม่

สอยรัก ถักรุ้ง ปรุงเรือนใจ

"ความสุขในเส้นด้าย"

ลึก-ง่าย-งาม

ไม่ได้อัพบล็อกหนังสือมานานเป็นชาติ ตั้งใจไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วว่าจะอัพให้บ่อยหน่อย พอดีประเทศต้องเจอกับเรื่องโศกสลดยิ่งใหญ่ แถมงานยุ่งเกิน ไม่มีทั้งเวลาและอารมณ์จะอัพบล็อกเท่าไหร่ เลยต้องยืดเวลามาเป็นปีนี้ แต่กว่าจะเริ่มอัพก็เข้าเดือนที่สองแล้ว

ไม่พล่ามเยอะแระ มาคุยถึงหนังสือที่อัพดีกว่า เล่มนี้เป็นหนังสืออีกเล่มที่ชอบมากกกก ซื้อมาหลายปีแล้วค่ะ เขียนโดย คุณกรพิณน์ แพ่งนคร เห็นชื่อหนังสือทีแรกก็ปิ๊งเลย..."ความสุขบนเส้นด้าย"...เพราะเราชอบเย็บผ้าอยู่แล้ว ลองพลิกอ่านดูคร่าว ๆ ถูกตาถูกใจสำนวนเขียนและภาพประกอบเลยซื้อมา พออ่านจบเล่มแล้วยิ่งชอบใหญ่ คุณกรพิณน์เรียงร้อยถ้อยคำอย่างประณีตงดงาม ให้ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง อ่อนหวานและให้ข้อคิดดี ๆ ด้วย ภาพประกอบก็น่ารักมาก ฝีมือสะบัดพู่กันของ คุณวารุณี แสนพันธุ์ ยิ่งได้ คุณจิรนันท์ พิตรปรีชา มาเขียนคำนิยมที่แสนไพเราะให้ ก็ยิ่งทำให้หนังสือเล่มนี้มีคุณค่ายิ่งขึ้น เนื้อหาในเล่มมีทั้งหมด ๒๒ บท เลือกบทที่ชอบที่สุดมาให้อ่าน แถมด้วยภาพประกอบในเล่ม

บทที่ ๗

เงาระยิบพริบพราย

ช่อดอกไม้โครเชต์สำหรับกลัดเสื้อ เป็นผลงานบังคับสอบเก็บคะแนนที่ครูประจำวิชาการเรือนสอนให้นักเรียนทำ ดิฉันทำได้ค่อนข้างสวยงาม ได้คะแนนสอบมากกว่าเพื่อนร่วมชั้น จนครูนำไหมมาให้ขอให้ช่วยทำให้ครูอีกสักช่อ ต้องขอสารภาพว่าตอนนั้นก็ดีใจอยู่หรอกค่ะที่ครูให้คะแนนเยอะ แต่เบื่อมากตอนที่ต้องทำช่อที่สองให้ครู เพราะความจริงดิฉันเป็นนักเรียนที่ขี้เกียจ...มากด้วยค่ะ มาเร่งถักช่วงสามสี่วันสุดท้ายจวนเจียนถึงกำหนดส่งครู ขณะที่เพื่อนคนอื่นเขาขยัน ทำเสร็จก่อนล่วงหน้าตั้งหลายวัน เพียงแต่ว่าเมื่อลงมือถักก็พยายามบังคับความยาวของกลีบดอกไม้ให้ได้โค้งมนสวย ๆ อย่างกับดอกไม้จริง ๆ ไม่ให้หักเป็นดอกไม้กลีบเหลี่ยม ๆ อย่างของเพื่อนเท่านั้นเองค่ะ

ผลจากที่ครูสอนในสมัยนั้น ทำให้มีความสามารถถักโครเชต์ชนิด 'พอจะเป็นบ้าง' ติดตัวมากจนทุกวันนี้ และทำให้ดิฉันเริ่มเห็นความสวยงามของเส้นด้าย ถักเป็นลวดลายที่มีช่องว่างให้แสงลอดผ่านของลูกไม้โครเชต์ ซึ่งเป็นวิธีการทำลูกไม้ที่ง่ายที่สุด จนเมื่อเอ่ยถึงผู้หญิงส่วนใหญ่จะรู้จักและคุ้นเคยกันดี

ความสวยงามของแสงที่ตรึงอยู่ในความทรงจำของดิฉัน ค่อนข้างผูกติดอยู่กับสถานที่อย่างเฉพาะเจาะจง

ย้อนไปไกลสักหน่อย ประมาณสามสิบกว่าปีที่แล้ว ณ อำเภอเมือง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตรงบริเวณหัวมุมถนนประจวบศิริติดกับถนนสุขใจ ยังมีผืนดินเล็ก ๆ เนื้อที่ประมาณ ๘ ไร่ เป็นสวนอันเขียวขจีที่ย่าของดิฉันเป็นเจ้าของ สวนแห่งนี้ซึ่งมีต้นไม้หลากชนิดขึ้นคละปะปนไปแบบสวนของชาวบ้านต่างจังหวัดสมัยก่อน

ในหน้าหนาวช่วงเดือนตุลาคม บนพื้นท้องร่องสวยยามเช้าจะเต็มไปด้วยมุ้งนิ่ม ๆ ผืนเล็ก ๆ ของตัวแมงบุ้งและตาข่ายใยแมงมุมมากมายนับไม่ถ้วน พาดอยู่บนยอดหญ้าแพรกอันอ่อนนุ่ม เห็นเป็นฝ้าสีขาวยาวเหยียดจากไกล ๆ จนเด็กบางคนนึกสงสัยต้องเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ จึงได้เห็นใยแมงมุม และยอดหญ้าต้องน้ำค้างยามเช้ากำลังทอประกายรุ้งรับตะวัน พอจะซน เดินลุยเข้าไปกลางย่าน เสียงย่าดังแว่ว ๆ เข้าหู

"อย่าเดินไปนะลูก เดี๋ยวแมงกัด"

บนยอดดอยห่างไกลในจังหวดัเชียงราย ยามราตรีเมื่อเดือนร้างสนิท เกลื่อนแสงระยิบพริบพราวของหมู่ดาว ราวผืนผ้าลูกไม้สีดำวิจิตรแห่งความเศร้าโศกลึกซึ้งของแม่หม้ายที่เธอใช้คลุมหนา แล้วครอบหัวใจไม่ให้ใครเห็นรอยน้ำตา

ใกล้ชายหาดเมืองรุงสเตด (Rungstedlund) เดนมาร์ค อากาศกำลังเย็นสบาย แสงแดดส่องสว่าง ในบ้านของ คลาเรน บลิกเซน ภายในห้องนั่งเล่นที่มีหน้าต่างบานใหญ่ยาว แสงสว่างถูกกรองด้วยผืนม่านจับจีบสีขาวโปร่งเบา ประจุดทึบเล็ก ๆ ทิ้งชายผ้ากรอมอยู่บนพื้นไม้เป็นมันปลาบ กลางห้องมีโต๊ะไม้ วางแจกันกระเบื้องสีขาวทรวดทรงโบราณ ปักดอกไม้ดอกใหญ่กลีบบางเป็นลอนริ้วสีม่วงอมชมพูหวานสะพรั่ง แซมช่อดอกไม้เล็กสีขาวราวลูกปัดมุก สักครู่หนึ่งผ่านไป กระแสลมอ่อน ๆ หอมกลิ่นทะเลพัดผ่านบานหน้าต่าง ชักชวนผืนม่านให้ไหวพลิ้ว แล้วเนรมิตจุดเล็ก ๆ บนผืนผ้า กลายเป็นฝูงเงา พร่างพราวโบยบิน เข้าไปดื่มกินน้ำหวานของกอดอกไม้กลางห้อง

ความสวยงามของแสงไม่เพียงดึงดูดใจดิฉันเท่านั้น แต่แต่ดึงดูดใจมนุษย์คนอื่น ๆ มาแต่ครั้งโบราณกาล และมีวิธีการให้แสงอันแยบคายหลายประการแทรกอยู่ในวิถีชีวิตมนุษย์ ทั้งในส่วนที่เป็นวัตถุสิ่งของและส่วนของความคิดความเชื่อซึ่งเป็นนามธรรม จนกระทั่งกลายเป็นส่วนหนึ่งของอารยธรรมมนุษย์

ยังมีสถานที่ซึ่งงดงามด้วยการใช้ความแตกต่างของระดับแสง มาเป็นหัวใจสำคัญของตัวอาคาร จนผู้คนทั่วโลกยอมเบียดเสียแออัดกันเข้าไปชมความงาม 'ของเพชรเม็ดเอกแห่งศิลปะการใช้แสง' เม็ดนี้อย่างไม่ขาดระยะ

สถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้ริมแม่น้ำเซน กรุงปารีส ลำแสงแทรกสีสันพรรณรายของช่อกุหลาบแห่งสวรรค์ ดอกกุหลาบน้อยใหญ่ที่กำลังเบ่งบาน ทอรัศมีอัญมณีแพรวพราว แสงมรกต แสงทับทิม แสงไพลินพิลาศ ลอยเด่นอยู่ท่ามกลางประกายมุกดาขาวนวล สงบเย็นของผืนผ้าลูกไม้หินอ่อนอันงามสง่าแห่งโค้งหลังคามหาวิหารนอตเตอร์ดาม (Notre Dame de Paris) ถวายแห่งองค์พระแม่มารีเบื้องหน้า

ตลอดภายในมหาวิหารมีแสงสวย กระจายไปทั่วจากช่องแสงที่อยู่เหนือขึ้น แสงจ้าจากดวงแก้วอัจกลับ ระบายพรายจ้าและเงาสลัวตามเหลี่ยมมุม เคล้าจุดแสงจากถ้วยเทียนใบเล็ก ระดับแสงแห่งศรัทธาในจิตใจของคริสตศาสนิกชน โรมันคาทอลิก ที่แม้แต่บุคคลต่างศาสนาอย่างดิฉันยังปลาบปลื้มใจที่ได้เห็น งดงามสมคำเล่าลือของผู้คน

ในบ้านเราก็มีสถานที่ซึ่งสวยงามด้วยศิลปะการก่อสร้าง และวิธีการใช้งานแสงประดับประดาตัวอาคาร เช่น ภายในพระที่นั่งวิมานเมฆ พระราชวังบางปะอิน เป็นต้น ทุกครั้งที่มีโอกาสไปเที่ยวชม ดิฉันจะคอยละไล่สายตาไปตามบานไม้แกะสลักฉลุลวดลายละเอียดอ่อนช้อย ปล่อยแสงตะวันให้ยอนย้อนผ่านช่องว่างระหว่างลวดลาย แล้วทอดเงากระทบพื้นต่ำเบื้องล่าง แสงและเงาที่ล้อรับกันอย่างอ่อนหวาน เป็นเสน่ห์ของเรือนอาศัยแบบโบราณที่ตัวอาคารสมัยใหม่ไม่มี

ไม่ว่าจะเป็นกระบวนการใช้แสงแทรกผ่านแก้วกระจก ฉาบสีของบานหน้าต่างดอกกุหลาบ (Rose Window) ใช้แสงแซมแทรกบานไม้แกะสลักฉลุลาย และใช้แสงแทรกเส้นด้าย เกิดกรรมวิธีทำลูกไม้ถักแบบโครเชต์ ลูกไม้ทอด้วยกระสวยมือ ลูกไม้ปลายเข็ม ผืนผ้ามัดลายมาคราเม่ ทุกชนิดมีหัวใจเดียวกันคือเรื่องแสง ทุกวิธีการถูกคิดค้นขึ้นมาก็เพื่อต้องการให้เกิดเงาระยิบพริบพราว ที่มีความงดงามเป็นพิเศษในสายตามนุษย์

ถ้าสิ้นเงาระยิบพริบพราวนั้น ศิลปะเหล่านี้ก็คลายเสน่ห์ดึงดูดใจ


	บทที่ ๒ ต้นไม้ของแม่ บทที่ ๓ วัสดุสุดวิเศษ บทที่ ๔ เสกเศษผ้า บทที่ ๕ หวังผลเลิศ บทที่ ๖ คลังสีมหัศจรรย์ บทที่ ๘ ความน่ารักของช่างเย็บผ้า บทที่ ๙ สะดึงคู่ใจ บทที่ ๑o Behind the Scene บทที่ ๑๒ กฏเหล็กเพื่อความสุข บทที่ ๑๓ เพลงผ้าพิสดารของอารักเน่ บทที่ ๑๔ ตายตอนจบ บทที่ ๑๕ เดินด้ายด้วยความสุข บทที่ ๑๖ นอนหลับฝันดี บทที่ ๑๗ กว่าจะเก่ง...ต้องมีเคล็ดลับ บทที่ ๑๘ ที่สุดคือสีเดียว บทที่ ๑๙ ตึงแค่ไหน บทที่ ๒o ฮัดช่า…ผ้าอินเดีย บทที่ ๒๑ หนังสือเย็บปักถักร้อยที่น่าพึงใจ บทที่ ๒๒ อืม…ไม่มีผ้า จากผู้เขียน ผืนผ้าและเส้นด้ายนั้น มีความเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของมนุษย์ทุกคนบนโลกนี้อย่างแยกจากกันไม่ขาด บางคนอาจเห็นเป็นของเจนตา เป็นของพื้น ๆ ธรรมดาสามัญ สำหรับดิฉัน...ผืนผ้าและเส้นด้าย ช่างมีเรื่องราวมากมาย ครบทุกรสชาติอย่างพิสดารในระดับมหากาพย์ กรพิณน์ แพ่งนคร