ภาษากลาง โคลงเคลง

บ้านผมเรียก ลูกมะเหร

ชื่อวิทยาศาสตร์ Melastoma malabathricum

โคลงเคลง หรือ สำเหร่ (อังกฤษ: Malabar melastome (Indian rhododendron)) เป็นไม้ดอกล้มลุกประเภทใบเลี้ยงคู่ กิ่งสี่เหลี่ยมมักมีขนปกคลุม ใบเป็นใบเดี่ยวคู่ตรงข้าม เรียงแบบสลับน้อย เส้นใบ 3-9 ออกจากจุดเดียวกันตรงฐานใบ แล้วเบนเข้าหาปลายใบ เส้นใบย่อยเรียงแบบขั้นบันได ไม่มีหูใบ ออกดอกเป็นช่อ สมบูรณ์เพศ มีสมมาตรตามรัศมี กลีบเลี้ยง 3-6 (ส่วนใหญ่ 5) กลีบดอก 5 เรียงเกยซ้อนกันในดอกอ่อน เกสรเพศผู้ (ก้านชูอับละอองเรณู) มีประมาณ 10 เกสรเรียงเป็น 2 วงและมีรยางค์ รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ ผลเมื่อแก่เปลือกจะแห้ง และแตกออก ภายในมีเมล็ดจำนวนมาก มีสรรพคุณเป็นยาพื้นบ้าน แก้คอพอก แก้อาเจียนเป็นเลือด และถ่ายเป็นเลือด รากใช้เป็นยา แก้ร้อนในกระหายน้ำ

ชื่อท้องถิ่น

กะดูดุ (มลายู-ปัตตานี)

กาดูโด๊ะ (มลายู-สตูล, ปัตตานี)

โคลงเคลงขี้นก, โคลงเคลงขี้หมา (ตราด)

ซิซะโพะ (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี)

ตะลาเด๊าะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน)

เบร์, มะเหร, มังเคร่, มังเร้, สาเร, สำเร (ภาคใต้)

มายะ (ชอง-ตราด)

อ้า, อ้าหลวง (ภาคเหนือ)