YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~

จากใจคนเขียนกลอน.....ใครเคยเห็นกลอนบทนี้บ้าง

จริงๆแล้ว...
ความสุขใจมันอยู่ที่
เราได้เห็นกลอนตัวเอง
ยืนยาวในโลก cyber มาตั้ง 6 ปีกว่าๆแล้ว

เริ่มตั้งแต่เดือนตุลาคมปี 2544
ที่อยู่ๆก็คิดออกตอนอาบน้ำ
แล้วก็รีบๆถูสบู่เพราะกลัวจะลืม
ล้างตัวยังไม่หมดฟองเลยมั้ง
ก็พุ่งพรวดออกมาพิมพ์ยิกๆๆๆๆใส่คอมพิวเตอร์

หลังจากวันนั้นประมาณ 2 ปี
ได้รับ Fwd mail จากเพื่อน
มีหัวข้อว่า...ถ้าคุณกำลังท้อแท้ ลองอ่านนี่ดู
พอเปิดเข้าไปอ่าน เสี้ยวดีใจแทบน้ำตาไหล
เพราะพบว่า...เฮ้ย! นี่กูเขียนเองนี่หว่า
ถึงจะไม่มีบอกว่า ใครเป็นคนเขียน
แต่เสี้ยวก็ไม่ได้มองว่ามันสำคัญ
แต่มันกระแทกความรู้สึกที่ว่า
มีคนชอบกลอนเราขนาด fwd ต่อกันเลย
มัน...ดีใจที่สุดในโลกเลย

จนมาไม่กี่วันนี้
เสี้ยวก็เจอกลอนบทนี้อีก
แล้วก็แปลกใจว่า เฮ้ย! มันยังอยู่เว้ย
อยากรู้ก็เลย search ต่อ
ปรากฎว่ามันกระจายอยู่หลายที่มากๆ
รวมทั้งใน blog ของหลายๆคนในนี้ด้วย
แถมใน thaipoem บ้านเก่าของกลอนบทนี้
ก็ยังมีคน post มันซ้ำลงไปอีก
แน่นอน...เสี้ยวดีใจที่สุดในโลกเหมือนเมื่อหลายปีก่อน

แต่ว่า...สิ่งที่มันไม่เหมือนเดิมคือ
กลอนบทนี้ มีวรรคหนึ่งที่หายไปค่ะ
มันค่อนข้างจะทำร้ายจิตใจคนเขียนมากพอสมควรเลย

ก็จริงๆแล้วที่เขียน blog นี้ขึ้นมา
ก็แค่ต้องการจะบอกว่า
บทกลอนที่สมบูรณ์
มันว่าไว้อย่างนี้ค่ะ




ความสุขข้างล่าง....มีได้ไม่ยากเย็นนัก

ถ้าโกรธกับเพื่อน...มองคนไม่มีใครรัก
ถ้าเรียนหนักๆ...มองคนอดเรียนหนังสือ
ถ้างานลำบาก...มองคนอดแสดงฝีมือ
ถ้าเหนื่อยงั้นหรือ...มองคนที่ตายหมดลม

ถ้าขี้เกียจนัก...มองคนไม่มีโอกาส
ถ้างานผิดพลาด...มองคนไม่เคยฝึกฝน
ถ้ากายพิการ...มองคนไม่เคยอดทน
ถ้างานรีบรน...มองคนไม่มีเวลา

ถ้าตังค์ไม่มี...มองคนขอทานข้างถนน
ถ้าหนี้สินล้น...มองคนแย่งกินกับหมา
ถ้าข้าวไม่ดี...มองคนไม่มีที่นา
ถ้าใจอ่อนล้า...มองคนไม่รู้จักรัก

ถ้าชีวิตแย่...จงมองคนแย่ยิ่งกว่า
อย่ามองแต่ฟ้า...ที่สูงเกินตาประจักษ์
ความสุขข้างล่าง...มีได้ไม่ยากเย็นนัก
เมื่อรู้แล้วจัก...ภาคภูมิชีวิตแห่งตน





ต้นฉบับอยู่ที่นี่นะคะ
//www.thaipoem.com/forever/ipage/poem4088.html






...คำสารภาพ...
ผ่านมาก็กว่า 6 ปีแล้วค่ะ
ตอนนี้ความคิดอะไรๆมันก็เปลี่ยนไป
สารภาพว่า... เสี้ยวตอนนี้
ไม่ค่อยเห็นด้วยกับเสี้ยวตอนอายุ 17 ขวบสักเท่าไหร่เลย

....ความสุขเกิดขึ้นด้วยตัวเอง
อย่าเอาไปเปรียบกับใครเลยนะคะ
เพราะเราทุกคนต่างก็มีสิ่งที่ดีๆในชีวิตต่างๆกันไป
สุดท้ายแล้ว บทกลอนบทนี้
อาจจะบอกอะไรได้เพียงอย่างเดียว
นั่นคือ...เราไม่ได้โชคร้ายอยู่ในคนเดียวในโลก




 

Create Date : 07 มีนาคม 2551
16 comments
Last Update : 7 มีนาคม 2551 23:00:11 น.
Counter : 1342 Pageviews.

 



 

โดย: KS IP: 212.219.118.170 7 มีนาคม 2551 22:36:23 น.  

 

คนเขียนอยู่นี่เอง..เก่งจังค่ะ

เคยได้ forward mail อันนี้ไม่ต่ำกว่าสามหนแน่ๆค่ะ..


 

โดย: SevenDaffodils IP: 65.203.0.242 7 มีนาคม 2551 22:42:26 น.  

 

บทกลอนให้กำลังใจดีค่ะ

 

โดย: apple_cinnamon 7 มีนาคม 2551 23:11:17 น.  

 

ชอบจังค่ะ อ่านแล้วทำให้เรามีกำลังใจดีค่ะ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล๊อกค่ะ

 

โดย: little_fuku ((ไม่ได้ล๊อกอิน)) IP: 202.91.18.205 8 มีนาคม 2551 0:19:18 น.  

 

เป็นกลอนที่เพราะมากครับ คงจะได้ถูกส่งต่อไปอีกนานแสนนาน
In fact, I believe it will outlive the writer ... :)

 

โดย: skogkatt 8 มีนาคม 2551 0:22:06 น.  

 


กลอนเพราะจริงๆ ด้วย
สมแล้วที่มีการส่งต่อ
ขอบคุณที่ให้ความเห็นที่บล็อกนะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

 

โดย: nang_sida 8 มีนาคม 2551 5:35:16 น.  

 

เป็นภาษาที่เข้าใจง่าย กระแทกใจอย่างที่ว่า
ไม่ทับถม แต่ชี้ให้เห็นโอกาส
อืม..ถ้าแต่งบทนี้ตอนอายุ 17 ก้อขอยกนิ้วให้เลยค่ะ

 

โดย: กลีบดอกโมก 8 มีนาคม 2551 10:25:28 น.  

 

แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ถนัดเรื่องกลอนเท่าไร ถนัดแต่พล่ามอ่ะ

ขอบคุณที่drop by ที่บล็อคนะค่ะ

 

โดย: คุณโน IP: 58.136.95.250 8 มีนาคม 2551 11:10:20 น.  

 

คล้ายว่าเคยอ่านครับครูเสี้ยว

 

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 8 มีนาคม 2551 16:00:59 น.  

 

เก่งจังเลยจ้า เขียนเมื่อหกปีที่แล้ว นานเหมือนกันเนอะ
ขอบคุณมากที่มีอะไรดีๆมาให้เราอ่านเสมอ
ขอบคุณจ๊ะ

 

โดย: เกศ IP: 84.233.227.59 8 มีนาคม 2551 16:20:29 น.  

 

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ

อ่านกลอนแล้วเยี่ยมจริงๆด้วย แล้วจะแวะมาอ่านอีกนะคะ

 

โดย: นางฟ้าปากกว้าง 9 มีนาคม 2551 14:20:30 น.  

 

 

โดย: sawkitty 9 มีนาคม 2551 16:24:34 น.  

 

หวัดดีน้องรัก
ไม่รู้ว่าจะติดต่อกับน้องได้ยังไง
เพราะอีกนานถึงจะได้ไปที่ INEB

 

โดย: พี่เล็ก IP: 203.131.217.33 9 มีนาคม 2551 20:17:22 น.  

 

อุ๊บส์....พี่เล็ก.....
หวัดดีค่า
ไม่เจอพี่เล็กนานเลย สบายดีมั้ยคะ
อีกนานเหมือนกันค่ะจะไป INEBอีก
เพราะว่า 3 เดือนนี้ต้องไปทำงานที่ a day ค่ะ

มี่แปะเบอร์ติดต่อไว้ที่ blog ของพี่เล็กนะคะ
อันที่เป็นของ .blogspot.com น่ะค่ะ

 

โดย: gluhp 9 มีนาคม 2551 21:09:33 น.  

 

เราก็อายุ 17 แต่ใกล้จะ 18 เต็มทีแล้วตอนนี้ อิๆ แต่อายุสมองยังไม่พ้น 5 ขวบเลยมั้งเรา หุๆ

ชอบกลอนของเสี้ยวมากๆเลยอ่ะ ไม่เคยอ่านมาก่อนเลยนะ แต่งได้ดีมากๆ อ่านแล้วเห็นภาพแล้วสะท้อนกลับมาที่ตัวเลย ไม่แปลกใจเลยที่เป็นกลอนที่แพร่หลายยาวนานหลายปีอ่ะ

 

โดย: เมษ์ (Jamekung ) 10 มีนาคม 2551 0:57:49 น.  

 

ไม่เคยเห็นกลอนบทนี้ค่ะ แต่ดีใจที่มีโอกาสได้เห็นในวันนี้ ความหมายดีค่ะ และก็คิดว่คงจะจดจำไปใช้ในวันข้างหน้า

สบายดีไหมค่ะ คอมเครื่องนี้อ่านรูปที่คุณเสี้ยวไปถ่ายที่สวนไม่ได้ เลยอดเห็นเลยว่าถ่ายรูปเดียวกันมารึเปล่า
คุณเสี้ยวสนใจ และจับจองรูปไหนไปรึยังค่ะ ...........

มีความสุขในทุกๆวันนะค่ะ
อากาศ

 

โดย: yonongi IP: 203.144.211.242 10 มีนาคม 2551 15:48:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
7 มีนาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.