YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
...ยังมีไม้ขีดไฟอีกมากมายเท่าไหร่ ที่เผาไหม้ตัวเองอย่างไร้ค่า...

ช่วงนี้เหนื่อยมากมายเลย
แต่ก็เพราะความเหนื่อยและยุ่งนี่แหละ
ที่ทำให้ฉันมีอะไรจะมาเขียนมาเล่า
ความเหนื่อยความท้อ มักจะทำให้เราตั้งคำถามตัวเอง
บ่อยครั้งไม่ใช่หรือที่คนเรามักจะพบคำตอบ
ในวันคืนที่แย่ๆของชีวิต

สัปดาห์ที่ 3 ของการเข้าทำงานที่ INEB
The International Network of Engaged Buddhists
ที่แอบอยู่หลังทางเข้าที่เป็นซอกตึกเล็กๆบนถนนเจริญนคร
การได้พบปะพูดคุยกับพี่ๆที่นั่น
ทำให้ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันคิด
ฉันไม่ได้คิดไปคนเดียว
ยังมีผู้คนอีกมากมายที่คิดเหมือนๆกัน

ชีวิตยุ่งเหยิงอย่างยิ่งของฉันเริ่มตั้งแต่ปีใหม่
ฉันไปเรียนตอนเช้า เรียนในสิ่งที่ฉันไม่ชอบ
แต่ 3 ปีมานี้ สิ่งที่ฉันไม่ชอบนี่เอง
ที่มากระตุ้นเตือนให้ฉันกลับมามองชีวิต
และเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง

ตอนเที่ยงฉันกระโดดขึ้นรถไฟฟ้า
ถึงสะพานตากสิน ข้ามแม่น้ำไปฝั่งธนฯ
แล้วก็นั่งอยู่กับคอมพิวเตอร์ที่ INEB จนเย็น

แล้วฉันก็กลับมาใช้ชีวิตอีกภาคหนึ่ง
ชีวิตการเป็น Dancer (?)
ฉันไม่ชอบคำนี้
เพราะมันมักจะพาให้คนนึกภาพฉันไปเป็นอีกสิ่งหนี่ง
ซึ่งฉันไม่ใช่ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะใช้คำว่าอะไร
เพราะฉันยังไปไม่ถึงคำว่า "ศิลปิน" ผู้สรรค์สร้างงานศิลป์
คำนั้นยิ่งใหญ่เกินไป ฉันไม่อาจเอื้อม
ไม่ใช่ใครๆจะบอกว่าตัวเองเป็นศิลปินได้ทั้งหมด
ศิลปินไม่ใช่อาชีพที่เลือกทำได้
อยู่ที่ว่าคนอื่นๆ จะชื่นชมยกย่อง
ให้บุคคลใดเป็นศิลปินหรือเปล่าต่างหาก
ดังนั้น ฉันจึงยังคนเรียกตัวเองว่าเป็น "Dancer" ต่อไป
แม้ว่าฉันจะไม่ชอบคำนี้เลยก็ตาม

หลังจากการปฏิบัติหน้าที่ของ Dancer เสร็จสิ้น
....เรียน สอน ซ้อม....
ฉันก็กลับบ้าน อาบน้ำ กินข้าวมื้อดึกมาก
เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ กลับเนื้อกลับตัวเป็นนิสิตอีกครั้ง
แล้วก็มานั่งทำรายงานๆๆๆๆ และรายงาน

ร่ายมาเสียยาว ก็แค่จะบอกว่า
วันๆมันเหนื่อยเหลือเกิน
แต่ว่าฉันมีความสุขเหลือเกิน
กับการเป็นส่วนหนึ่งของ INEB

วันนี้ที่นั่น ฉันได้นั่งคุยกับพี่ผู้ชายคนหนึ่งชื่อ พี่เล็ก
พี่เล็กเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังมากมาย
สิ่งหนึ่งที่พี่เล็กพูดคือ
เส้นทางแห่งจิตวิญญาณนี้ มันไม่ได้สะดวกโยธิน
เพียงแต่ว่าบนเส้นทางสายนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราประสบปัญหา
เราจะพบว่ามีผู้คนพร้อมจะช่วยเราอยู่มากมาย




ฉันเป็นเพียงไม้ขีดไฟ
ไม่นานก็ดับ
ต่อให้เผาไหม้ตัวเองอย่างไร
หากเป็นเพียงลำแสงลำพังของฉัน
ก็ไม่อาจให้แสงสว่างแก่ค่ำคืนที่มืดมิดได้

ฉันเป็นไม้ขีดไฟที่ถูกจุด
เปลวไฟลามเลียไปตามก้านไม้น้อยๆ
หากฉันไม่รีบ
ฉันคงถูกเผาไหม้จนหมด
ก่อนที่คืนนี้จะสว่าง

ฉันเป็นไม้ขีดไฟ
ที่มีเปลวไฟเพียงน้อยนิด
คงเกินเรี่ยวแรงที่จะหวัง
ให้แสงสว่างของฉัน
ดับความมืดมิดของค่ำคืน

แต่คงจะดีขึ้น
หากใช้เปลวไฟของฉัน
ส่งต่อแสงสว่างให้แก่เพื่อนไม้ขีดไฟ
แต่ทั้งฉันและเพื่อนไม้ขีดไฟ
ต่างก็มีเวลาเพียงน้อยนิด
ก่อนที่เปลวไฟจะลามเลียจนหมดก้าน
และกลายเป็นเพียงซากไม้ขีด
และยอมรับความมืดมิดต่อไป
ดังที่มันเป็นอยู่เช่นนั้นเหมือนเดิม

ทำอย่างไรให้แสงสว่างคงอยู่
ฉันไม่อยากตกอยู่ในความมืดมิดอีกต่อไป
ฉันอยากให้ท้องฟ้าสว่างใส
ทำไมถึงให้ไม้ขีดก้านแล้วก้านเล่า
จุดไฟเผาไหม้ตัวเองเรื่อยไปเช่นนี้
ท้องฟ้ามืดมิดลงทุกที
มีไหม เทียนใหญ่เล่มใดจะสนใจ

ไม้ขีดไฟเล่มน้อย
หลายเล่มรวมๆกัน
จะสามารถส่งต่อเปลวไฟอันสว่างไสว
ให้กับเทียนเล่มใหญ่เหล่านั้นได้ไหม

อนิจจา...
ไม้ขีดไฟบอบบางเกินไป
ที่จะปกป้องเปลวไฟของตัวเองไม่ให้มอดดับ
ด้วยกระแสลมที่พัดพา
กระแสลมชอบความมืดมิด
เพราะกลัวว่าแสงสว่างนั้น
จะทำให้ทุกอย่างกระจ่างชัด
สายลมไม่อยากเห็นตัวเอง
สายลมรับไม่ได้ที่จะเห็นว่าตัวเองนั้น
ไม่ใช่อะไรเลย

ไม้ขีดไฟอย่างฉัน
จะทำอะไรได้สักวันไหม
ยังมีไม้ขีดไฟอีกมากมายเท่าไหร่
ที่กำลังเผาไหม้ตัวเองอย่างไร้ความหมาย
โดยที่โลกนั้น ก็ยังไม่สว่างขึ้นเสียที




Create Date : 25 มกราคม 2551
Last Update : 31 มกราคม 2551 21:04:16 น. 10 comments
Counter : 1397 Pageviews.

 
มาเติมกำลังใจให้ค่ะ...ขอให้สนุกกับทุกๆวันนะคะ...........


โดย: nssr@2527 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:18:11:11 น.  

 
...เมื่อไหร่ก็ตามที่เราประสบปัญหา
เราจะพบว่ามีผู้คนพร้อมจะช่วยเราอยู่มากมาย...



have a nice weekend!


โดย: KS IP: 212.219.118.170 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:19:21:55 น.  

 
เป็นคำพูดที่ดี และให้กำลังใจคนได้อีกเยอะเลยคะ ขอบคุณนะคะ


โดย: sawkitty วันที่: 27 มกราคม 2551 เวลา:18:24:31 น.  

 
เหนื่อยแต่มีความสุขดีค่ะ ดีกว่าทั้งเหนื่อยทั้งทุกข์


โดย: แม่น้องสองพี วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:10:50:30 น.  

 
อ่านเรื่องที่เขียนแล้ว รู้สึกว่าเจ้าของบล็อคคงเหนื่อยพอดูนะคะ อย่างไนแล้ว อย่าลืมให้รางวัลกับชีวิตบ้างนะคะ ชอบรูปที่เป็นกล่องคอมเม้นท์นี้จังเลยค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ แล้วจะแวะมาหาใหม่นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ


โดย: นักเดินทางพเนจร (นักเดินทางพเนจร ) วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:10:52:21 น.  

 
เปิดมาเจอโดยบังเอิญมากๆ
เนื่องจากการค้นหาคำว่า "Lucas" แล้วก็เจอเสียอย่างงั้น

ชอบคำมากมายในนี้นะครับ และยินดีที่ได้รู้จัก

ผมไม่ได้ทำบล็อก แต่สัญญาจะแวะมาบ่อยๆเมื่อนึกถึง

"ไม้ขีดไฟ" เรื่องนี้เคยได้ยินเมื่อยังเป็นเด็กเล็ก(กว่าตอนนี้)


เหมือนจะเป็นเรื่องน่าเศร้า
แต่อย่าลืมนะครับว่า
"อย่างน้อย เราก็มีแสงสว่าง ส่องให้ได้เห็นใบหน้าของใครซักคน"

ซักวันมันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้

ถึงจะบอกว่าแค่วุบเดียวและจิ๊บจ้อยก็เหอะนะ


มองตัวเองอย่างไร ก็จะได้กำลังใจอย่างนั้น
ดังนั้น มองตัวเองให้มีแสงที่อบอุ่นนะครับ


โดย: PP.NeverLand IP: 124.121.4.249 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:1:50:16 น.  

 
สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^^


โดย: gluhp วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:7:29:42 น.  

 
บ่อยครั้งไม่ใช่หรือที่คนเรามักจะพบคำตอบ
ในวันคืนที่แย่ๆของชีวิต

^
^
^

ในวันที่มันมืดที่สุด
คนที่ทำให้ทางสว่าง
อาจเป็นใครสักคนที่ช่วยจุดไฟขึ้นมา
ด้วยไม้ขีดไฟของเขา

แล้วเขาส่งต่อให้คนอื่นที่อยู่ตรงนั้น
โดยไม่สนใจว่าเคยรู้จักกันหรือไม่

พี่ก๋าว่าโลกมันสว่างไสวด้วยหัวใจแบบนี้ครับ



โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:7:36:20 น.  

 
ผมว่าไม่มีหรอกครับ
ไม่มีไม้ขีดไฟที่เผาไหม้ตัวเองอย่างไร้ค่าหรอกครับ


ผมคิดว่า 'ไม้ขีดไฟ' คือ 'การเริ่มต้น'

ความสว่างจากเปลวเทียน
ความอบอุ่นจากกองไฟ
หรือแม้กระทั่งอำนาจทำลายล้างอันมหาศาลของไฟที่เผาไหม้บ้านเรือน
ล้วนเริ่มต้นจากไม้ขีดไฟ
มันแฝงตัวอยู่อย่างเจียมตนในไม้ขีดไฟก้านเล็กๆแต่ละก้าน


แต่ว่าการเริ่มต้นนั้น ย่อมยากลำบาก
เต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนามมากมาย

หลายครั้งไม้ขีดไฟอาจจะล้มเหลว
แต่ผมก็เชื่อว่ามันไม่เคยไร้่ค่า
: )



โดย: Amygdala วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:7:57:53 น.  

 
เขียนดีมากเลยค่ะ


โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:4:42:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
มกราคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
25 มกราคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.