YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
blog นี้ด่าคน

เคยรู้สึกไหม คนบางคนมีพลังบางอย่างที่ทำให้เราไม่อยากจะเข้าใกล้
ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด แต่ไม่มีความอยากจะทำงานด้วยเลย
โดยเฉพาะสายงานอย่างเรา งานที่ต้องทำงานกันด้วยความใกล้ชิด
...ถึงเนื้อถึงตัว... ก็คนมันเต้น เป็นนักเต้น อย่าคิดลึกๆ
คนคนนี้เขามีพลังบางอย่างที่ทำลายล้าง
มันมาจากความถือตัว อีโก้จัด แต่ขาดความมั่นใจอย่างรุนแรง
เขาทำให้คนอื่นกลัว เกทับคนอื่นด้วยกิริยาบางอย่าง
จากความกลัว เป็นความเกลียดไปแล้วล่ะในตอนนี้
เขาเป็นคนน่าสงสาร แต่ในขณะเดียวกัน ไม่น่าคบที่สุด
เขาไม่เคยคิดดีกับคนอื่นเลย แต่ใช่ เวลาที่เขารักใคร เขารักหมดหัวใจ
แต่อย่าทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาเชียวนะ คบกับเขาเหมือนคบกับไฟ
มองย้อนกลับไปถึงได้เห็นว่า เขาทำลายชีวิตเรามาหลายครั้งแล้ว
ทีละเล็กทีละน้อย ที่แย่ที่สุดคือ เขาทำลายความมั่นใจของเราเอง
การออกมาทำงานกับคนอื่น ทำให้ความมั่นใจเรากลับคืนมา
ตอนแรกคิดว่าเราเป็นคนเดียว แต่หลังๆ กลับเป็นคนอื่นที่มาถามเราว่า
เราทนเขาได้ยังไง ถ้าอย่างงั้น ก็แปลว่า ไม่ใช่เฉพาะเราสินะ
หลายครั้งที่เราถามตัวเองเหมือนกันว่า เราทนเขาได้อย่างไร
ความรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณบางอย่างสินะ แล้วตอนนี้เราใช้หนี้หมดยัง
หลายครั้งอีกเหมือนกันที่เราบอกตัวเองว่า พอแล้ว พอได้แล้ว
ชีวิตเราไม่ต้องขึ้นอยู่กับเขา เรารู้ และย้ำตัวเองบ่อยๆ
เราจะไม่ทนเขาอีกต่อไป เราจะไม่ยอมให้เขามากดเราอีกแล้ว
แต่เอาเข้าจริง ทุกๆ ครั้งที่เราบอกตัวเองแบบนั้นน่ะ เราทำไม่ได้หรอก
พลังทำลายล้างของเขามันทำให้เราหงอทุกครั้งไป
แต่พอเราย้ำเตือนตัวเองบ่อยเข้าๆ เราก็รู้สึกว่าสลัดหลุดจากมันได้มากขึ้นทุกที
เราแคร์เขาน้อยลง กลัวเขาน้อยลง ในขณะเดียวกันความสมเพชก็เพิ่มมากขึ้น
อย่างที่บอก เขาน่าสงสาร เพราะเขาไม่เคยรู้ตัวเลย
ว่าเขาทำให้คนรอบๆ ตัวอึดอัด แล้วทำให้เราไม่อยากทำงานที่นี่อีกแล้ว
ไม่สินะ บางทีเขาก็รู้ แล้วก็เขาก็พอใจให้เป็นอย่างนั้น
จะไม่คุยกับเขาแล้ว ทำได้ไหม เราไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงยากนัก
เพราะต้องทำงานด้วยกันเหรอ ก็ถูก แต่แค่ส่วนเดียว เรายอมเขาเอง
พอเขามาทำดีกับเรา เราก็ใจอ่อน เราทำลายน้ำใจเขาไม่ได้
เพราะเรากลัวเขาเกลียดใช่มั้ย ก็คงใช่ แล้วจะไปกลัวทำไม แคร์ทำไม
จะเกลียดก็เกลียดไป เพราะมีผู้คนตั้งมากมายที่เขาเกลียด
ไม่ใช่สิ มีผู้คนอยู่แค่จำนวนน้อยนิดที่เขาไม่เกลียด
แล้วเราจะไปแคร์อะไรล่ะ

มาสิ มาทำสงครามเย็นกันสักตั้ง
คิดว่าตัวเองดีเลิศนักเหรอ



Create Date : 12 กันยายน 2552
Last Update : 12 กันยายน 2552 22:30:12 น. 1 comments
Counter : 1060 Pageviews.

 
สวัสดียามเช้าครับครูเสี้ยว

ผมเคยทำงานกับคนบางคนที่ใครก็รับอารมณ์ไม่ไ่ด้

แรกๆผมก็โดนเค้าฟาดงวงฟาดงาครับ

ผมก็เกลียดคนที่ทำให้ผมรู้สึกเกลียด

ต่อมาเมื่อได้ทำงานด้วย
ผมหาโอกาสเปิดใจ
ให้เค้าเปิดใจเล่าความเจ็บปวดที่อยู่ข้างในหัวใจเค้า

คนที่ใครมองว่ายิ่งใหญ่คับจังหวัด
แท้จริงเค้าซ่อน "ความกลัว" ไว้ในหัวใจครับ

เราจะจับสัญญานนี้ไ้หรือไม่
ต้องใช้เวลา จังหวะ โอกาส
ที่จะทำให้เค้าเปิดใจ

คนบางคนซ่อนความกลัวในใจ แต่หยิบความก้าวร้าวออกมาปกปิดความเศร้า

อย่าถามเลยนะครับ
ว่าทำไมต้องเป็นเราที่ต้องทนรองรับอารมณ์

บางทีพระเจ้าก็อาจส่งคนๆนี้
มาเป็นบททดสอบให้เรา

ตอนนี้ที่เราผ่านความรู้สึกเกลียดนี้ไปได้
ถ้าเราถอดสลักนี้ออก
เราจะพบคนที่น่าสงสารคนนึงที่ยืนอยู่หน้าเรา

ผมจำได้ดีว่าผู้ใหญ่ท่านนี้ตอนที่ท่านตาย
มันน่าเศร้าเพียงใด

แต่ท่านก็ไมไ่ด้เกลียดผม
และผมก็ไม่ได้เกลียดท่านแล้ว
เราต่างอโหสิกรรม....

และผมก็เข้าใจชีวิตมากขึ้นในอีกระดับ

ผมถือว่าท่านเป็นครูทางอารมณ์ด้วยซ้ำ











โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:7:04:18 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
กันยายน 2552
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
12 กันยายน 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.