Bloggang.com : gluhp : ชวนอ่านหนังสือ...ปลาที่บินได้

ชวนอ่านหนังสือ...ปลาที่บินได้

วันนี้พี่โอ๋...พี่ชายที่ได้รู้จักกันด้วยความบังเอิญอย่างสุดยอดโทร.มาถามว่า...ได้อ่านหนังสือที่พี่เขียนรึยัง ทำให้เรารู้สึกตัวว่า...นี่เราคงจะหมกมุ่นแต่ปัญหาของตัวเองมากเกินไป จนลืมไปเสียสนิทว่าจะตั้งใจไปซื้อหนังสือเล่มนี้ แย่จริงๆเลย

ถึงจะยังไม่ได้อ่าน แต่ก็เชื่อมั่นค่ะ ว่าถ้าเป็นพี่โอ๋เขียนล่ะก็ เสี้ยวจะต้องได้รับข้อคิดดีๆมากมายจากหนังสือเล่มนี้ได้แน่

เป็นกำลังใจให้พี่โอ๋เสมอนะคะ ยังรออยู่ว่า สักวันจะได้ไปช่วยงานพี่โอ๋

‘โอ๋ ธนาคม’ ชายผู้เชื่อว่า “ปลาบินได้” (ผู้จัดการออนไลน์)

“กว่าจะรู้ตัวว่าเกิดเป็นปลานั้น มันไม่สามารถบินได้ ผมก็แทบเอาชีวิตไม่รอด”

แต่เพราะเชื่อว่า ถ้าเราใฝ่ดี คิดดี ทำดี ถึงจะเงินน้อยด้อยศักดิ์ เราก็สามารถทำตามความฝันได้สำเร็จในสักวัน
และเพราะศรัทธาว่า ถึงอาจเป็นปลาก็อาจจะบินได้ เขาจึงตัดสินใจวางชีวิตและอนาคตเป็นเดิมพัน...

ผู้ชายคนหนึ่ง ถ่ายทอดเจตนารมณ์ของตนเอาไว้ และถ้อยคำเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่เขาบอกกล่าวอยู่ในรวมข้อเขียนเล่มแรก ซึ่งเพิ่งตีพิมพ์แล้วเสร็จสดๆ ร้อนๆ ในชื่อ “ปลาที่บินได้” (พิมพ์โดย สำนักพิมพ์เนรมิตร) หนังสือรวมบทความสะท้อนสังคม ชีวิต ในมุมมองที่ชวนให้ขบคิด แม้บางคราปนเปด้วยความรู้สึกเหงาเศร้า แต่ขณะเดียวกันก็อบอุ่นในใจไม่น้อย

ข้อเขียนของเขา ธนาคม พจนาพิทักษ์ ที่ถูกนำมารวบรวมไว้นี้ มีตั้งแต่บทความคุณภาพที่เขาบรรเลงความคิดไว้บนพื้นที่ “บทบรรณาธิการ” ของนิตยสาร
ชีวจิต เมื่อครั้งยังมีบทบาทเป็นบรรณาธิการของนิตยสารเล่มดังกล่าว กระนั้นเมื่อเขาออกเดินทางตามหาความฝันของตัวเอง
ด้วยการก่อร่างสร้างนิตยสาร love+ share ขึ้น บทบรรณาธิการของเขาก็ยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ประจำตัว ที่อบอุ่นเติมเชื้อไฟทางความคิดให้แก่ผู้อ่านอยู่เสมอ และแม้วันนี้ นิตยสารเล่มดังกล่าวจำต้องหยุดพักลงชั่วคราวด้วยเหตุผลเดิมๆ ที่สื่อทางเลือกจำพวกนี้มักประสบ นั่นก็คือ ทุนรอน ในการผลิต แต่แม้จะมีอุปสรรคผ่านเข้ามาธนาคม ก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้ หรือท้อถอย

และด้วยความประทับใจ ในความคิดของชายผู้เชื่อว่า “ปลาบินได้” นี่แหละ ที่ทำให้เรา เชิญชวนเขามาพูดคุยถึง ความทรงจำดีๆ ของตน

“ความสุขของผม เป็นเพียงแค่เรื่องราวเล็กๆ แต่อบอุ่นและยังฝังแน่นอยู่ในใจมาจนทุกวันนี้” เขาบอกเราอย่างนั้น ก่อนจะเริ่มพาเราออกเดินทางไปสัมผัสกับความสุขในวัยเยาว์ที่ยากจะลืม ความสุขนั้น เกิดขึ้นใน “วันฮารีรายอ” นั่นเอง

“ฮารีรายอ เป็นเทศกาลเฉลิมฉลองของชาวมุสลิมทั่วโลก ปีหนึ่งมีครั้งหนึ่ง เป็นวันที่มีขึ้นหลังสิ้นสุดการถือศีลอด หรือ รอมฎอน” ธนาคมบอกเล่าด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนาน ราวกับเด็กชาย ธนาคมเมื่อหลายสิบปีก่อนโลดแล่นออกมาวิ่งเล่นอยู่นอกหัวใจเขา และเล่าให้เราฟังเสียเอง

“พอถึงเทศกาลฮารีรายอ ผมจะมีความสุขมาก เป็นความรู้สึกของตัวเองในวัยเด็ก ที่จำได้ไม่เคยลืม มีความสุขกันมาก หลังจากที่ทนอด-อดทน มาหนึ่งเดือนเต็มๆ” เขาจบประโยคด้วยเสียงหัวเราะชื่นบาน

ไม่สุขสนุกสนานได้อย่างไรล่ะ ก็เป็นวันที่ได้กินขนมกันจนเต็มอิ่มนี่นา ขนมประจำเทศกาลเราเรียกกันว่าขนมต้ม เขาบอกอย่างนั้น เป็นขนมที่มีกลิ่นหอม นำแป้งมานวด เติมรสชาติให้หอมหวาน คลุกมะพร้าว ห่อด้วยใบจาก ไม่ก็ใบกะพ้อ...เอร็ดอร่อยถ้วนหน้า และขั้นตอนของการลงมือลงแรงกันทำขนมตั้งแต่คืนก่อนรุ่งอรุณของวันฮารีรายอ นั่นแหละ อีกหนึ่งความสนุกของเด็กๆ ทุกคน

เมื่องานเทศกาลเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ “ความสนุกครบทุกรสชาติ” ก็บังเกิด เขาว่าอย่างนั้น หากมองจากสายตาผู้ใหญ่ที่เข้าใจโลกในระดับหนึ้ง เขาเชื่อว่านี่คือ ภูมิปัญญาของบรรพบุรุษที่มุ่งให้ลุกหฃายน หรือคนรุ่นหลัง ได้ขบคิด เข้าใจถึงความจริงแท้ของชีวิต เพราะ “ฮารีรายอ เต็มไปด้วย “สัจธรรม” นั่นคือ ทุกคนต้องทำละหมาด สวดมนต์ขอบคุณพระอัลลอฮ์ มีการผู้นำในชุมชนนั้นๆ เทศน์สั่งสอนให้ทุกคนเป็นคนดี จากนั้นทุกคนก็จะขออภัยซึ่งกันและกัน ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา หากมีสิ่งใดกระทบกระทั่งหรือทำผิดไป ก็ใช้เวลาในช่วงนี้ เปิดใจและให้อภัย ไม่ว่าเพื่อนบ้าน พ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง บรรยากาศจึงเต็มไปด้วยความกลมเกลียวรักใคร่

นอกจากนี้ยังมีการนำขนมนำอาหารไปเยี่ยมเยือนบ้านใกล้เรือนเคียง ผู้หลักผู้ใหญ่ เด็กๆ ก็ได้พบปะพูดคุยกันเด็กก็ได้เล่นสนุกสนาน และอีกสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้ในประเพณีนี้ก็คือ การเคารพหลุมศพ หรือกุโบร์

“นี่แหละ ผมถึงบอกว่า มันมีครบทุกรสชาติ จากสายตาผู้ใหญ่ เราจะเข้าใจว่า ที่เราทำอย่างนั้นก็เพื่อให้ระลึกไว้เสมอว่า ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง คือสิ่งที่เราพึงสังวรณ์ นอกเหนือไปจากการเคารพผู้ตาย แต่ในอารมณ์แบบเด็กๆ มันจะหวาดกลัว เพราะติดภาพว่า ที่นั่นมีศพอยู่นะ เป็นอารมณ์แบบเด็กๆ ที่แม้จะกลัวแต่ก็ตื่นเต้น ท้าทาย มันจึงมีครบทุกรสทั้งสนุกสนาน อิ่มอร่อย และหวาดกลัวเล็กๆ ”

ธนาคมบอกเล่าอย่างอารมณ์ดี ทว่าเมื่อเติบโต จากจังหวัดบ้านเกิดเมืองนอนมาไล่ตามความฝันในเมืองหลวง ความสนุกเช่นนั้นก็ไม่ได้เจอะเจออีกแล้ว หากแต่ภาพความประทับใจในวัยเด็กก็ยังคงฝังแน่นอยู่ในใจเขาจนยากจะลืม

จะว่าไปมันก็เป็นความสุขแบบรูปธรรม คือในมุมมองของเด็กความสุขมักจับต้องได้ ได้กินได้เล่น แต่ถ้าเป็นความสุขของตนในทุกวันนี้ ธนาคมเห็นว่า มันค่อนข้างเป็นนามธรรม

“แค่ได้เห็น ได้รับรู้ ว่าความดี ชนะความชั่วร้าย เพียงเท่านั้นผมก็มีความสุขแล้ว” วันที่ทหารอิสราเอล ถอนกำลังออกจากเลบานอนนั่นอย่างไรล่ะ ความสุขเล็กๆ ของผม เขาขยายความ ก่อนปิดท้ายด้วยภาพที่ชัดเจนที่สุด ว่า
สุขที่สุดก็คือ เหตุการณ์ในวันที่ 19 กันยายนที่เพิ่งผ่านมา

คงไม่ต้องบอกนะ ว่าวันนั้นมีอะไรเกิดขึ้น ที่แน่ๆ มันเป็นวันที่ “อธรรม”ต้องแพ้พ่ายไงล่ะ

................

จาก //www.muslimcampus.com/article_read.php?cat=Islamic&column=lifestyle&id=1050

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 3 พฤศจิกายน 2549 23:17:28 น.

3 comments

Counter : 1326 Pageviews.

ขอบคุณ ที่ แนะนำหนังสือให้อ่าน ครับผม

แต่ หนังสือช่วงนี้ แทบไม่ได้แตะเลย

ส่วนเรื่อง อิสราเอล นั้น

ไม่ขอออกความเห็นละกัน เดี๋ยว เค้าจะหาว่าผม หัวรุนแรงอิอิ

โดย: Nuke Skywalker (NukeSkywalker

) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2549 เวลา:4:13:28 น.

เมื่อคืนเพิ่งเห็นในร้านหนังสือ แต่ไม่ได้เปิด เพราะคิดว่าไม่น่าสนใจ

ตอนนี้สนใจแล้ว เดี๋ยวไปหาอ่านบ้างดีกว่า

โดย: นอนเปล (ชายลังเล

) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:58:35 น.

ขอความกรุณาพี่โอ๋ธนาคมติดกลับรุ่นน้อง
ที่เคยเรียนควนโดนวิทยา
ประมาณปีพ.ศ.2530
มีธุระอันสำคัญที่จะสื่อสารกันเลขหมาย 09-1179-9347 มีอาจารย์ประจำชั้นชื่อภานุมาศ พจนาพิทักษ์น้องสุ

โดย: nakaprasit6@hotmail.com IP: 171.101.214.200 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:19:14:30 น.