► ►► ..ห น า ว . ข น .. .. อุ น จิ . . . ◄ ◄◄
วันพุธที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
เวลาห้าโมงเย็น ยี่สิบสองนาที
อากาศหนาว อุณหภูมิรอบตัวลดต่ำ 23.8 องศา เซลเซียส
แอร์เสีย ไม่สามารถควบคุมอุณหภูมิได้
กลางวันแสกๆ ยังหนาว
หนาวอย่างนี้ มาอ่านกลอนหนาวๆกัน
“ แม้หนาวกายยังพอทน แค่ขนลุก
แต่พี่ทุกข์ ด้วยหนาวใจ อาลัยเจ้า
มาลาไกล เหมือนโจรา มาย่องเบา
ไยนงเยาว์ มิบอกลา พี่สักคำ
กรรมอันใด ไก่หรือเป็ด เบ็ดหรือเงี่ยง
โอ้ความรัก ไม่เที่ยง เอียงเหล่เป๋
พี่เหมือนเรือ ล่องลอย ไร้ตังเก
คงต้องจม ลงทะเล ให้ปูกิน ..เอย “
จบกลอนหนาว
.
.
.
วันนี้ ตื่นมาลืมตาดูโลก ตอนแปดโมงกว่าๆ
ตื่นสาย เพราะความเพลีย
เพลียจากการทำงาน โดยไม่มีวันหยุดมาสองสามอาทิตย์แล้ว
เพลียจากบอลโลก จากการรอฟังเสียงกองเชียร์ที่เราชื่นชอบ
รู้สึก จับไข้ ไข้ทำผิดอะไร? ทำไมต้องจับ?
ฉึ่งโป๊ะ!!
ท้องฟ้าเหนือกรุงเทพมหานครเช้านี้ เต็มไปด้วยเมฆสวยๆ
เป็นเมฆขนนก สีขาวเหมือนสำลี พริ้วไหวราวกับลายเส้น
ซึ่งจิตรกรขี้เมาบรรจงวาด
ท้องฟ้า ไม่ได้สวยงามอย่างนี้ทุกวัน
แต่วันนี้ เหมือนฟ้า จะบรรจงเพ้นท์ท้องของเธอมาให้เราชม
อย่างน้อย วันนี้ มันก็สวย
เรากระซิบบอกกับฟ้าเบาๆ “ วันนี้ท้องของเธอ สวยมากๆครับ “
.
.
.
นักศึกษานางหนึ่ง ยืนคุยโทรศัพท์ พร้อมกับเดินวนไปมา
หน้าตาจิ้มลิ้มกิมจิ ตามสมัยนิยมเชียว
ท่าทางเธอกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ
ใครซักคนอาจจะโทรมาบอก
ว่าน้ำมันดิบกำลังรั่วลงอ่าวแม็กซิโกใหญ่แล้ว
เธอช่างดูเป็นสาวน้อย ที่รักธรรมชาติยิ่งนัก
เราแอบเห็นพุงของเธอ เธอมีพุงนิดหน่อย
นี่ถ้าเกิดพุงเธอระเบิดขึ้นมา ไส้กับกากอาหารเหม็นๆ
คงกระจายเกลื่อนพื้น
นั่นสินะ
ข้างในตัวเธอและเรานั้น ล้วนแต่ของเน่าเหม็น
เมื่อชายหนุ่มบรรจงจูบลงตรงท้องน้อยของเจ้าหล่อน
ด้วยความเสน่หา
อุนจิอุ่นๆในท้องของเธอ
ก็อยู่ห่างจากปากเขา เพียงไม่กี่นิ้ว
แหวะ
.
.
.
หนึ่งทุ่ม สองนาที
ฟ้ามืดแล้ว
ตะวันลับขอบฟ้า ไปได้พักใหญ่ๆ
ผู้คนพากันทำอะไรบ้าง ตอนเวลาหนึ่งทุ่ม?
สำหรับเรา เรานั่งกินหมูทอดป้าแหลม จิ้มน้ำพริกสูตรเปรี้ยวนรกแตก
อยู่ที่ เซ็นเตอร์พ้อยต์
ปล่อยให้อดีต ไหลไปกับสายธารเวลา
ปล่อยให้อนาคต ก่อตัวขึ้น ตามเหตุและปัจจัยแห่งปัจจุบันและอดีต
เราขบลิ้นตัวเอง ดัง กรุบ!
ความโกรธพุ่งขึ้นมาจากไส้ติ่งส่วนกลาง
น้ำตาคลอเบ้า เงยหน้าตัดพ้อ ต่อว่าชะตาสวรรค์
สุดท้าย กลายเป็นคนมีปมในใจ
ทำไม ฟ้าจึงลิขิต มาให้เราขบลิ้นตัวเอง?
ใครหนอ จะเป็นเนื้อคู่ตุนาหงัน
มาไขปมอันร้าวลึกนี้ได้?
.
.
.
เรามีความสุข เวลามีคนมาคอมเม้นต์ในบล็อก
ทุกสิ่งที่เขียน กลั่นออกมาจากตัวตนและอารมณ์ชั่ววูบ ณ ขณะนั้น
ถ้าให้กลับมาเขียนเรื่องเดิมอีก มันจะไม่มีทางเหมือนเดิม
ขอบคุณที่มาเยี่ยม และแสดงความคิดเห็น
เราเป็นมนุษย์เพศชายที่นิสัยเพี้ยนๆนะ
เผื่อใครอยากรู้จัก
.
.
.
ลงชื่อ
คนบ้า ฆ่าก็ไม่ตาย เอาไม้เขี่ยก็ไม่ไป
คนนี้นี่ไง
เป็ดสวรรค์
ชายผู้ชอบกินแพลงตอน
Create Date : 08 กรกฎาคม 2553 |
|
43 comments |
Last Update : 8 กรกฎาคม 2553 0:00:15 น. |
Counter : 1031 Pageviews. |
|
|
|