นี่ใช่ความรักจริงๆรึเปล่า?
การที่เราห่วงใยใครซักคน คิดถึงใครซักคน โดยที่ไม่เคยตั้งกฏเกณฑ์หรือข้อแม้ใดๆขึ้นมากำหนดตัวคนคนนั้น ว่าต้องเป็นแบบนั้น แบบนี้ แค่ได้รู้ถึงการเป็นอยู่ ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเค้า ในวันที่เค้าทุกข์และวันที่เค้าสุข
คุณเคยเป็นมั๊ย...กังวลใจ ว่าเค้าจะเป็นอะไรไป เมื่อติดต่อไม่ได้
คุณเคยเป็นมั๊ย...ที่พะวงเวลาที่เค้ายังไม่ถึงบ้าน
และคุณเคยเป็นมั๊ย...ที่ไม่ได้ต้องการให้เค้ารู้สึกรักเราตอบ...แค่ได้ยืนเคียงข้างเค้าก็มีความสุขแล้ว
ความรัก ที่ห่างกันมา 6 ปี ความรักที่ถูกสะสมมาในก้นบึ้งของหัวใจ รักที่ไม่เคยให้ใครมาก่อน...เค้าคือคนนั้นที่เรารู้สึกด้วย เวลาเค้ามีใครเราจะคิดเสมอว่า ความรักของเค้าราบรื่นดีมั๊ย คนของเค้าดูแลเค้าได้ดีรึเปล่า แล้วเค้าจะมีความสุขกับรักครั้งใหม่มั๊ย....ไม่คิดว่าจะขอให้กลับมา แต่ขอให้เค้าเจอคนที่ดี คนที่ดูแลเค้าได้ก็พอ
ถ้าเค้าสุขเราก็สุข ถ้าเค้าทุกข์เราก็ทุกข์ และเราสามารถรับรู้ถึงความรู้สึกของเค้าได้...มันน่าแปลก มันคืออะไร เซ้น หรอ?หรือเพราะเราผูกพันกับเค้ามาก เมื่อก่อนคิดว่าความรัก คือการที่คน 2 คนอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ความรักคือการที่เราหวังดีกับใครซักคน ห่วงใย ให้กำลังใจและเข้าใจใครคนนั้น โดยที่ไม่หวังอะไรตอบแทน
ถ้ามันคือพรหมลิขิต ซักวันเราจะกลับมาเจอกันอีก....ถ้าเราคือคู่กัน ซักวันเราจะโคจรมาพบกันอีก แต่ถ้าเราไม่เจอกัน นั่นหมายความว่า บุญที่เราสร้างร่วมกันมันหมดแล้ว...ลองดูอีกสักครั้งจะเป็นไร หวังว่าพรหมลิขิตจะไม่น้อยใจ เลิกทำงานไปซะก่อนนะคะ
อยากลิขิตตัวเองเหมือนกัน...แต่...ถ้าทำได้ก็คงดี...ชีวิตคนเราเดินไปไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุด บอกรักถ้าอยากบอก ตอนนี้สามารถบอกความรู้สึกที่มีได้ ก็พูดออกไป วันใดที่ไม่มี วันนั้นเราอาจจะเสียใจและไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก
" รักคุณนะ "
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ความรัก สวยงามเสมอ ..อย่างน้อยก็ทำให้เราโตขึ้นอีกในระดับหนึ่ง
....
.........
แวะมาทักทายค่ะ ^^