What's my name?????
วันนี้ บ้าๆบอๆตลอดใน Lab ฮ่าๆๆ ทำแลปสารสี...ก็เอาข้าวสารมาปาใส่เพื่อน เอาลูกเดือนมาโยนใส่เพื่อน 5555+ และที่สำคัญเต้นกังนัมสไตล์ และ PON PON PON ในแลป โย่วๆๆ ฮิฮิแต่แลปก็เสร็จไปได้ด้วยดี
เมื่อวานไปส่งใบฝึกงานที่ ศวพท. ภาวนาขอให้ได้เถอะ พอก้าวเท้าเข้าไปมันรู้สึกผูกพันกับที่นั่นแปลกๆ แบบบอกไม่ถูก อาจจะเพราะเห็นคนในเครื่องแบบเดียวกับพ่อมั้ง ไฟมันเลยลุก 5555+ ถ้าไปฝึกงานที่นั่นคงมีความสุขมาก หลังจากส่งใบฝึกงานเสร็จก็...ไปตะลอนต่อ
16.30 น. ณ อนุสาวรีย์ชัย....สายรถไม่รู้ จะไปไหนไม่รู้ นั่งรออยู่ป้ายรถเมล์กับเพื่อน สาย 8 ผ่านไปประมาณ 6 คัน เอาวะ!!ไปเริ่มต้นสะพานพุทธละกัน ครั้งที่ 3 ณ สะพานพุทธ ต่อเรือไปลงท่าศิริราช กินเกาเหลา และเดินไปซื้อขนมจีบ ซาลาเปา ฝากพี่ปาร์ค ขนาดไปเที่ยวยังนึกถึง แม่งเอ้ยยยย.... ซื้อของเสร็จก็ต่อรถสาย 81 ไปลงสะพานพระราม 8 โอ๊ว!!! ถ่ายภาพได้แปบเดียวฝนก็ลง ขาตั้งกล้องก็ไม่แบกมา ที่สำคัญไม่ได้ยืมรุ่นพี่มา 5555+ อันที่มีมันเสือกรับน้ำหนักกล้องใหม่ไม่ไหว!! ก็คงต้องเสียเงินอีกเนอะ
ถ่ายภาพเสร็จก็จะต่อเรือไปลงพานพุด...แต่ลืมดูเวลา...เรือหมดจ้า!! กลับไงอะทีนี้ สะพานพระราม8 - ลาดกระบังตอนเกือบ 2 ทุ่ม ผู้หญิง 2 คนหน้าโง่ๆ เบลอๆ เดินดุ่มๆบนสะพาน เอาวะถามคนแถวนี้ 555 มีพี่ใจดีคนนึงเค้าก็พาไปส่งที่ป้ายรถเมล์ น่ารักมากอะ หน้าพี่เหมือนโน๊ตอุดม (ไอดอลหนู)ไม่พอ ใจยังหล่ออีก พี่เค้าก็ชวนคุยตลอดทาง...ก็รู้สึกดีเนอะคนไทยมีน้ำใจ
พอถึงป้ายรถเมล์ก็นั่งสาย 53 ไปลงแถวๆพาหุรัด ต่อสาย 8 ไปเดอะมอลบางกะปิ แต่แวะลาดพร้าว 87 เอาของให้พี่ปาร์คก่อน...แล้วก็กลับกว่าจะถึงก็โอโห้...4 ทุ่มครึ่ง ขาสั่นเลยจ้า
วันนี้ก็เลยไม่ค่อยคึกเท่าไหร่ (เหรออออ) วันนี้ตอนรอแลป คุณเกี๊ยง คู่กัดก็เดินมาจิกกัดตลอด เพื่อนก็แซวตลอด ว่าแหมเดินมาบ่อยเนอะ คิดไรกะน้ำปะเนี่ย อ่าว...กูซวยละ ใครได้อีเกี๊ยวเป็นแฟนนี่เหมือนมีครูประจำตัวอะ แค่ใส่ช็อปขึ้นแลปแมร่งก็บ่นยันแลปเสร็จทีคนอื่นไม่เห็นไปบ่นเค้าฟร๊ะ! อัยห่าาาา!!! (คำนี้อาจจะไม่สุภาพสำหรับใครบางคนแต่สำหรับน้ำ ชินอะโดนเพื่อนด่าประจำ)
ระหว่างรอออโต้เคลปเสร็จก็นั่งแปลเปเปอร์ให้เพื่อน = ="ของตัวเองไม่มีอารมณ์ทำ พอแปลๆไปก็รู้สึกว่า เออกูก็ไม่ได้โง่ภาษาอังกฤษมากมายอะไร ขนาดงานวิจัยยังแปลได้เลย แต่กดหาศัพท์แมร่งทุกคำ 55555+ นี่กะว่าถ้ามีเวลาเยอะๆจะรับแปลงานนะเนี่ย สนุกดี แต่งานตัวเองไม่อยากทำเท่าไหร่....แต่พอถึงเวลาก็มีส่ง ฮ่าๆๆ อาจจะเพราะพูดมาก จินตนาการสูงมั้ง เลยสื่อสารออกมาเป็นคำพูดรู้เรื่อง
ตอนแรกเพื่อนก็เอาแบบที่แปลในอากู๋มาให้เรียบเรียง อีนี่งงเลยจ้า ศัพท์บ้าไรของมันวะเนี่ยจะแปลตรงตัวขนาดนั้น...เอาเปเปอร์มาเลยดีกว่า เปิดทีละตัวแต่ชัวร์ มันเร็วกว่า เสร็จไปสองเรื่อง ไวรัสตับอักเสบบี กับ PPRV อะไรซักอย่าง เสร็จก็กลับหอ...นอน!!! งานตัวเองก็ไม่ทำอยู่ดี
เมื่อเช้าพี่ปาร์คบอกว่า 3 ทุ่มกว่าโทรหาด้วย...เห้อ...ไม่อยากคุยเลยหว่ะ เมื่อวานน้ำตาร่วงระหว่างนั่งรถกลับ เค้าคุยกับเพื่อนเราตอนเราไปคุยโทรศัพท์กับแม่ว่า น้ำบอกมั๊ยว่าจะมาหาใคร? เพื่อนก็บอกว่า ก็มาหาพี่ไง เค้าก็ถามว่า บอกว่าเป็นพี่หรอ...เพื่อนก็เจือกพูดว่า มากกว่าพี่มั้ง! น่าน พี่ปาร์คก็บอกว่า อืม...พี่นั่นแหละถูกแล้ว ประโยคนี้แหละ เข้าใจและซึ้งหมดเลย ว่าเรา...ควรหยุดซะที
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
