ว่าด้วยการมีเพื่อนตอแหล...วันนี้บล็อคอาจจะร้อนฉ่า และระอุ
เนื่องจากเจ้าของบล็อคเป็นคนปากหมา และปากจัดมากเวลาด่าใครซักคน ร้อยวันพันปีไม่ด่านะ แต่รอบนี้เหลืออดจริงๆ กับคนตอแหล ปากอย่างใจอย่าง... กับคนที่ไม่คิดว่าจะเป็นก็เป็น การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาเลย พยายามคิดว่า คนเราต่างพื้นฐาน ต่างจิตใจ มันก็ต่างความคิด แต่ก็ช่างหัวมันเถอะ เกิดมาคิดได้แค่นี้ ใจแคบแบบนี้ก็ บ้ายบาย โกจ๋าพี่ลาก่อน
เมื่อวานไมเกรนรับประทาน...อ้วกแบบทรมานมาก กินอะไรไม่ลง กลับมาถึงห้อง เจอเพื่อนหมาๆ ทำกิริยาต่ำๆใส่อีก พยายามไม่โมโห ไม่เดือด แต่ she ก็ยังยั่วอารมณ์ เรารู้เกมส์เธอนะ อย่าคิดว่าเราโง่ ประสบการณ์เรา ผ่านมาเยอะกว่าเธอรู้ไว้ซะ! การพูดจากับคนแบบนี้คงไม่จำเป็น ต่อให้เราพูดมันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ระยะเวลาจะช่วยเผยความจริงออกมาเอง ซักวันความจริงจะเปิดเผย ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง
ลูกจะไม่ทำร้ายใคร ลูกจะให้อภัยพวกเขา ขอพระเจ้าทรงประทานพรแก่ลูกให้ลูกเข้มแข็งและอดทนกับปัญหาต่างๆด้วยนะคะ....
เมื่อเช้านอนไปตอน 6 โมง ตื่น 9 โมงอีกแล้ว...ตื่นขึ้นมารู้สึกว่าอยากให้ทุกอย่างเป็นความฝัน แต่มันก็คือความจริง ได้แต่คิดว่า เราไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจทุกคน เราคือเรา เป็นตัวของตัวเอง ถ้ามัวมาเลียแข้งเลียขากันทั้งๆที่เขาผิด มันก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉานที่ไม่มีความคิดและจิตใจ...แม้จิตใจมนุษย์จะยากแท้หยั่งถึงก็ตาม
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ทุกสิ่งทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว...ปล่อยให้มันเป็นไปตามเวรตามกรรม ที่มันควรจะเป็น ยิ้มรับกับทุกสถานการณ์ :) ...
____________________________________________
ในเรื่องร้ายๆ ก็ยังมีเรื่องดีๆให้คิดอีก เมื่อคืนคุยกับพี่ปาร์ค ที่นัดกันไปซื้อกล้อง เค้าบอกว่าอาจจะไม่ว่าง โอเคเราไม่มายด์อยู่แล้ว เพราะปกติก็ไปไหนคนเดียว... แต่ที่สำคัญคือ พี่เค้าบอกว่า เดี๋ยวจะพาไปหาแม่ด้วย... อึ้งไป 10 วิ. ไม่เจอแม่นานมากแล้ว 6 ปีได้ แต่ก็ไม่เป็นไรเราพร้อมที่จะเจอท่านเสมอ ถ้าพี่เค้าพาไป ก็แค่พาแฟนเก่าไปพบแม่ มันก็ไม่คงแปลกอะไรนี่นะ... นับวันเรายิ่งรู้ใจตัวเอง และนับวันเค้ายิ่งแคร์ความรู้สึกเรามากขึ้น... เค้าต้องการอะไรหรอ?
เริ่มด้วยประโยคที่ว่า
"พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม อยากให้มาช่วยกันทำมาหากิน"
"ตลอดเวลาที่ผ่านมา ก็ยังคิดถึง คิดเสมอว่าใครจะรังแกเรามั๊ย จะเจอใครหลอกรึเปล่า เรียนจบรึยัง ทำงานรึยัง"
"มีหลายเรื่องเลยที่อยากเล่าให้ฟัง ในช่วงที่ผ่านมา"
เวลาคุยโทรศัพท์ แล้วมีสายซ้อน พอกลับมาคุยเค้าจะขอโทษเราทุกครั้งที่ปล่อยให้รอ ซึ่งตรงนี้ทำให้เราตกใจมากเมื่อก่อนตอนเป็นแฟนกันยังไม่แคร์ กันขนาดนี้ พอไปเล่นเน็ตแล้วเค้ามาช้า...ก็จะขอโทษทุกครั้ง คอยถามว่าเป็นอะไร จะไปไหนก็บอก จะทำอะไรก็บอก แต่ก็ยังไม่อยากคิดไปไกล เพราะเราห่างกันมา 6 ปี อะไรๆก็เปลี่ยน ขนาดตัวเรายังเปลี่ยนเลย รอให้เวลาเป็นตัวตัดสินดีกว่า
ถ้าคู่กันแล้วมันก็จะไม่แคล้วกัน แต่ถ้ามันต้องห่างกันนั่นก็หมายความว่าเราทำบุญกันมาเท่านี้ ^^ อยู่กับวันเวลาให้สุขที่สุด อยู่อย่างมีสติ แล้วรับมือกับการเปลี่ยนแปลงในทุกสถานการณ์
แต่วันนี้พูดได้เต็มปากเลยว่า ยังรักและห่วงใยเสมอ...อยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไง กินได้มั๊ย ทุกข์มั๊ย สุขมั๊ย แต่ไม่ต้องการเป็นเจ้าของเค้านะ แค่ได้ห่วงใยกัน ให้กำลังใจกันก็พอแล้ว...คำว่าแฟน ถ้าใช้แล้วการกระทำมันไม่ใช่ก็ไม่ควรใช้ ถ้าเป็นแฟนแต่ไม่เข้าใจกัน ก็อย่าใช้เลย ถึงแม้จะไม่เป็นแฟน แต่เราเข้าใจกัน เห็นอกเห็นใจกัน เราก็รู้อยู่ในใจว่าเราหวังดีต่อกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
